Διαιτησία στην Ελβετία

Η Ελβετία συγκαταλέγεται στις πιο προτιμώμενες έδρες για διαιτησία, όπως αποκαλύπτεται από διεθνή έρευνα από 2018.[1] Η ελκυστικότητά του πηγάζει από παράγοντες όπως η πολιτική του ουδετερότητα, το εδραιωμένο νομικό πλαίσιο, τους ειδικευμένους επαγγελματίες διαιτησίας, και τους αποτελεσματικούς θεσμούς της.

Μερικά βασικά σημεία σχετικά με την επιλογή της Ελβετίας ως έδρας διαιτησίας θα συζητηθούν παρακάτω.

Ελβετική Διαιτησία

Νομικό Πλαίσιο στην Ελβετία

Το ελβετικό δίκαιο παρέχει ένα ολοκληρωμένο και σύγχρονο νομικό πλαίσιο για τις διεθνείς διαδικασίες διαιτησίας. Η διεθνής διαιτησία στην Ελβετία διέπεται από το 12ο κεφάλαιο του ομοσπονδιακού νόμου για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο («ΜΠΑΤΑΡΙΑ"), που τέθηκε σε ισχύ στις 18 Δεκέμβριος 1987.[2]

Οι πιο πρόσφατες αναθεωρήσεις στοχεύουν στον εκσυγχρονισμό και στη διευκόλυνση της κατανόησης των κανόνων που προβλέπει. [3] Περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, βοήθεια από ελβετικά δικαστήρια για την υποστήριξη της διαιτησίας, κωδικοποιημένα ένδικα μέσα κατά διαιτητικές αποφάσεις, και την αντικατάσταση κειμενικών αναφορών στον Ελβετικό Αστικό Κώδικα Δικονομίας [4] με αντίστοιχες διατάξεις για περισσότερη σαφήνεια.[5]

Στο ίδιο πνεύμα εκσυγχρονισμού, Από 1 Ιανουάριος 2023, Άρθρο 697ν του Ελβετικού Κώδικα Υποχρεώσεων («CO")[6] allows Swiss companies to include arbitration clauses for corporate law disputes in their articles of association. Αυτό ισχύει μόνο για την εσωτερική διαιτησία, ωστόσο. Το άρθρο 697ν αναφέρει:

Τέχνη. 697ν
1 Το καταστατικό μπορεί να προβλέπει ότι οι διαφορές βάσει του εταιρικού δικαίου εκδικάζονται από διαιτητικό δικαστήριο που έχει την έδρα του στην Ελβετία. Εκτός εάν το καταστατικό ορίζει διαφορετικά, η ρήτρα διαιτησίας είναι δεσμευτική για την εταιρεία, τα εταιρικά όργανα της εταιρείας, τα μέλη τα εταιρικά όργανα και οι μέτοχοι.
2 Η διαδικασία ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου διέπεται από τις διατάξεις του Μέρους 3 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας; Κεφάλαιο 12 του Ομοσπονδιακού Νόμου της 18 Δεκέμβριος 1987 για το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο δεν ισχύει.
3 Το καταστατικό μπορεί να ρυθμίζει τις λεπτομέρειες, ιδίως με αναφορά στους κανονισμούς διαιτησίας. Σε κάθε περίπτωση διασφαλίζουν ότι τα πρόσωπα που ενδέχεται να θιγούν άμεσα από τις έννομες συνέπειες της διαιτητικής απόφασης ενημερώνονται για την έναρξη και την περάτωση της διαδικασίας και μπορούν να συμμετέχουν στον ορισμό του διαιτητικού δικαστηρίου και στη διαδικασία ως παρεμβαίνον μέρος.

Αυτό το φιλικό προς τη διαιτησία πλαίσιο συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην ελκυστικότητα της Ελβετίας ως έδρας διαιτησίας.

Διαιτητικά ιδρύματα στην Ελβετία

Οι δύο κορυφαίοι θεσμοί είναι:

Πρώτα, ο Ελβετικό Διαιτητικό Κέντρο, παλαιότερα γνωστό ως το Ινστιτούτο Διαιτησίας του Ελβετικού Επιμελητηρίου («Velcro"). Είναι ένα ίδρυμα διαιτησίας με έδρα τη Γενεύη, Ελβετία, και προσφέρει υπηρεσίες επίλυσης διαφορών με βάση την αναθεωρημένοι ελβετικοί κανόνες διεθνούς διαιτησίας (ο "Ελβετικοί κανόνες") και το Ελβετικοί κανόνες εμπορικής διαμεσολάβησης.

Οι νέοι Ελβετικοί Κανόνες τέθηκαν σε ισχύ στις 1 Ιούνιος 2021 και ισχύουν για όλες τις διαιτησίες που ξεκινούν την ή μετά την ημερομηνία αυτή. Αυτό το σύνολο κανόνων προβλέπει, μεταξύ άλλων, για υποβολές χωρίς χαρτί, εικονικές ακροάσεις, νέα πρόβλεψη κόστους (βλέπω πίνακες δαπανών βάσει του 2021 Ελβετικοί κανόνες) και εύχρηστο ηλεκτρονικός υπολογιστής κόστους για υποθέσεις που διαχειρίζονται βάσει του 2021 Ελβετικοί κανόνες.[7]

Το Ελβετικό Κέντρο Διαιτησίας θέτει επίσης σε ισχύ "Συμπληρωματικοί Ελβετικοί Κανόνες για Διαφορές Εταιρικού Δικαίου", σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες των προαναφερθέντων εταιρικών διαφορών βάσει του άρθρου 697 ν του Ελβετικού Κώδικα Ενοχών.[8]

Δεύτερος, ο Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο, γνωστό ως το “ICC“. Το ICC είναι το κορυφαίο ινστιτούτο διαιτησίας στον κόσμο, με ελβετική ένωση με έδρα τη Ζυρίχη, προσφέροντας επίλυση διαφορών με βάση τους Κανόνες Διαιτησίας του ΔΠΔ.

Ταχείες διαδικασίες στην Ελβετία

Η Ελβετία είναι γνωστό ότι είναι αποτελεσματική στη διαχείριση διαφορών μικρού και μεσαίου μεγέθους. Από αυτή την άποψη, οι νέοι ελβετικοί κανόνες προβλέπουν ταχεία διαδικασία εάν το επίδικο ποσό δεν υπερβαίνει τα CHF 1,000,000 [9] ή κατόπιν συμφωνίας των μερών.[10]

Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει, για παράδειγμα, ο ορισμός ενός μοναδικού διαιτητή,[11] περιορισμένο αριθμό γραπτών υποβολών [12] και μόνο μια ακρόαση.[13] Σε αυτήν την περίπτωση, το βραβείο θα αποδοθεί εντός έξι μηνών από την παραλαβή του φακέλου [14].

Ορισμένες από αυτές τις διατάξεις είχαν ήδη προβλεφθεί στις προηγούμενες εκδόσεις των Ελβετικών Κανόνων, αλλά έχουν αναδιαρθρωθεί για λόγους σαφήνειας.

Κατάργηση διαιτητικής απόφασης στην Ελβετία

Στην Ελβετία, Μόνο πολύ περιορισμένοι λόγοι μπορούν να δικαιολογήσουν την ακύρωση μιας διαιτητικής απόφασης. Τα μέρη μπορούν να προσβάλουν μια διαιτητική απόφαση μέσω διαδικασίας ακύρωσης βάσει ενός από τους λόγους που αναφέρονται εξαντλητικά στο άρθρο 190(2) της PILA. Οι λόγοι αυτοί είναι οι ακόλουθοι:[15]

το δικαστήριο συστάθηκε παράτυπα ή ο μοναδικός διαιτητής διορίστηκε ακατάλληλα;
το δικαστήριο αποδέχτηκε εσφαλμένα ή απέρριψε τη δικαιοδοσία του;
η απόφαση του δικαστηρίου υπερέβη τις αξιώσεις που του υποβλήθηκαν ή δεν εξέτασε ένα από τα σημεία της αξίωσης;
παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης των μερών ή το δικαίωμα ακρόασης των διαδίκων; ή
το βραβείο είναι ασυμβίβαστο με την ελβετική δημόσια τάξη.

Να παραμερίσω ένα βραβείο, η αίτηση πρέπει να κατατεθεί εντός 30 ημέρες ανακοίνωσης της βράβευσης. Μόνο το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο (η ανώτατη ελβετική δικαστική αρχή) είναι αρμόδιο να εκδικάσει τέτοια υπόθεση. Υπάρχει ακόμη και η δυνατότητα αποκλεισμού οποιασδήποτε διαδικασίας προσφυγής.

Συνολικά, Αυτό διασφαλίζει ότι οι διαιτητικές αποφάσεις διασφαλίζονται αποτελεσματικά μετά την έκδοσή τους.