Στην επενδυτική διαιτησία, Είναι μάλλον συνηθισμένο για τα διαιτητικά δικαστήρια να ασχολούνται με προκαταρκτικά ζητήματα πριν από οποιαδήποτε εξέταση της ουσίας μιας υπόθεσης. Σε τέτοια σενάρια, το βασικό ερώτημα είναι αν θα αξιολογηθούν αυτά τα ζητήματα μαζί με άλλα θέματα που θα αποφασιστούν στο τελικό βραβείο ή θα τα αντιμετωπίσουμε σε ξεχωριστή φάση της διαιτητικής διαδικασίας. Με άλλους όρους, Τα διαιτητικά δικαστήρια πρέπει να αποφασίσουν εάν η διακλάδωση των διαιτητικών διαδικασιών, δηλ., εάν θα διαχωριστούν τα προκαταρκτικά ζητήματα από τα άλλα θέματα, δικαιολογείται.
Ο διχασμός στη διαιτητική επένδυση συνήθως ζητείται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο εναγόμενος προβάλλει αντίρρηση για τη δικαιοδοσία του διαιτητικού δικαστηρίου. Ωστόσο, απέχει πολύ από το να είναι αποκλειστικός σε αντιρρήσεις δικαιοδοσίας, Διακλάδωση μπορεί να συμβεί σχετικά με μια ποικιλία άλλων προκαταρκτικών θεμάτων, όπως ζητήματα γνησιότητας εγγράφων,[1] ζητήματα σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο ή θέματα σχετικά με το παραδεκτό των αξιώσεων.[2] Μερικές φορές μπορεί να ζητηθεί διακλάδωση προκειμένου να διαχωριστεί μια φάση δικαιοδοσίας / προκαταρκτικών θεμάτων / αξιών από το κβαντικό (αποζημίωση) φάση της υπόθεσης.[3] Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, Οι διαιτητικές διαδικασίες μπορούν να χωριστούν σε τρεις διαφορετικές φάσεις, π.χ., σε μια φάση δικαιοδοσίας / προκαταρκτικών ζητημάτων, πλεονεκτήματα και κβαντικά, αν και αυτό είναι σπάνια αποτελεσματικό.
Η βασική ιδέα πίσω από τη διακλάδωση / τον διαχωρισμό των διαιτητικών διαδικασιών είναι η προώθηση της αποδοτικότητας κόστους και της αποτελεσματικότητας του χρόνου και, ως εκ τούτου, για να διασφαλιστεί η διαδικαστική οικονομία, ειδικά σε περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται από μεγάλη πραγματική και νομική πολυπλοκότητα. Όπως δηλώνεται από το Caratube v. Καζακστάν δικαστήριο αφού αποφάσισε ότι ο ενάγων είχε αποτύχει στο πρώτο εμπόδιο της δικαιοδοσίας, «η πλειοψηφία των δαπανών και εξόδων κάθε μέρους και της διαφοράς, τόσο σε διάρκεια όσο και σε έξοδα, θα είχε αποφευχθεί εάν ο Καθού είχε επιλέξει τη διακλάδωση και τον προκαταρκτικό προσδιορισμό του ισοδύναμου του Κανόνα 41(1) αντιρρήσεις βάσει των κανόνων."[4]
Κανόνες διχασμού και διαιτησίας
Γενικά, οι κανόνες διαιτησίας δεν περιέχουν καμία ειδική διάταξη σχετικά με τη διακλάδωση ή τον τριβή. Η εξουσία των διαιτητών να διατάσσουν διχασμό βασίζεται στην αρχή ότι τα διαιτητικά δικαστήρια έχουν διακριτική ευχέρεια να διεξάγουν διαιτητικές διαδικασίες όπως το κρίνουν σκόπιμο.. Για παράδειγμα, και η Σύμβαση ICSID (Αρθρο 41(2))[5] και το 2010 UNCITRAL Διαιτητικοί κανόνες (Αρθρο 23(3))[6] προβλέπουν ότι τα διαιτητικά δικαστήρια απολαμβάνουν μεγάλη διακριτική ευχέρεια για να αποφασίσουν εάν οποιαδήποτε ένσταση στη δικαιοδοσία τους αντιμετωπίζεται ως προκαταρκτικό ζήτημα ή μαζί με το βάσιμο της υπόθεσης.
Ωστόσο, Αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε με τους Κανόνες Διαιτησίας της UNCITRAL. στην πραγματικότητα, Αρθρο 21(4) απο 1976 UNCITRAL Διαιτητικοί κανόνες[7] περιείχε ένα τεκμήριο ότι οι αντιρρήσεις δικαιοδοσίας πρέπει να αντιμετωπίζονται ως προκαταρκτικό ερώτημα. Από αυτή την άποψη, ο Glamis Gold v. ΗΠΑ το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι «[Εγώ]ν εξέταση του ιστορικού σύνταξης του άρθρου 21(4) των κανόνων της UNCITRAL, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι το πρωταρχικό κίνητρο για τη δημιουργία τεκμηρίου υπέρ της προκαταρκτικής εξέτασης ένστασης δικαιοδοσίας ήταν η εξασφάλιση αποτελεσματικότητας στη διαδικασία."[8] Ωστόσο, Ένα τέτοιο τεκμήριο δεν θεωρήθηκε απόλυτο, ειδικά "όταν η προκαταρκτική ένσταση είναι επιπόλαια ή διασταλτική ή όταν τα γεγονότα που περιλαμβάνει είναι τα ίδια ή συνδέονται στενά με εκείνα που σχετίζονται με τα πλεονεκτήματα."[9] Όπως αποφασίστηκε στο Pey Casado κατά. χιλή υπόθεση, τα διαιτητικά δικαστήρια απολαμβάνουν «σημαντικό βαθμό διακριτικής ευχέρειας κατά τον προσδιορισμό του κατά πόσον η αποτελεσματική διοίκηση της διαδικασίας συμβουλεύει υπέρ της ακρόασης ένστασης για δικαιοδοσία χωριστά από, ή συμμετείχε σε, τα πλεονεκτήματα."[10]
Αξιολόγηση των διαιτητικών δικαστηρίων
Αν και η εξουσία διχασμού των διαδικασιών είναι άσκηση της διακριτικής ευχέρειας των διαιτητικών δικαστηρίων, Η νομολογία δημιούργησε έναν αριθμό προϋποθέσεων που πρέπει να πληρούνται για να κρίνουν τα δικαστήρια ότι δικαιολογείται η διακλάδωση.
Ορισμένα διαιτητικά δικαστήρια βασίστηκαν στις ακόλουθες προϋποθέσεις που καθορίζονται στο Glamis Gold v. ΗΠΑ υπόθεση:[11]
- εάν η ένσταση είναι ουσιαστική στο μέτρο που η προκαταρκτική εξέταση μιας επιπόλαιας ένστασης στη δικαιοδοσία είναι πολύ απίθανο να μειώσει το κόστος, ή χρόνος που απαιτείται για, η διαδικασία;
- αν η αντίρρηση για δικαιοδοσία, εάν χορηγηθεί, οδηγεί σε σημαντική μείωση της διαδικασίας στο επόμενο στάδιο; και
- εάν η διακλάδωση δεν είναι πρακτική στο ότι το ζήτημα δικαιοδοσίας που εντοπίζεται είναι τόσο αλληλένδετο με τα πλεονεκτήματα που είναι πολύ απίθανο να υπάρξει εξοικονόμηση χρόνου ή κόστους.
Άλλα δικαστήρια, ωστόσο, έχουν αποφανθεί ότι δεν πρέπει να τοποθετηθούν στο «ευθεία ζακέτα"[12] να εξετάσουμε το ζήτημα της διακλάδωσης αποκλειστικά μέσω του φακού του Glamis Gold κριτήρια καθώς δεν σχηματίζουν «αυτόνομη δοκιμή".[13] Να είναι όπως μπορεί, αποφασίζοντας την αίτηση για διακλάδωση, Ακόμη και αυτά τα δικαστήρια έχουν λάβει υπόψη τη διαδικαστική οικονομία που θα είχε ως αποτέλεσμα, ή όχι αποτέλεσμα, από διακλάδωση.
[1] Churchill Mining PLC και Planet Mining Pty Ltd κατά. Δημοκρατία της Ινδονησίας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 12/14 και 12/40, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 13, 18 Νοέμβριος 2014.
[2] ΕΝΑ. Καρλέβαρης, "Κεφάλαιο 6 – Προκαταρκτικά θέματα: Αντιρρήσεις, Δι-φούσκωμα, Αίτημα για προσωρινά μέτρα " σε Χρ. Τζορτζέτι, Αντιμετώπιση διεθνών επενδυτικών διαφορών - Οδηγός επαγγελματία, Brill / Nijhoff (2014), σελ. 173-205.
[3] Eco Oro Minerals Corp. β. Δημοκρατία της Κολομβίας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 16/41, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2, Απόφαση για τη διακλάδωση, 28 Ιούνιος 2018; Glencore Finance (Βερμούδα) Περιορισμένη v. Το πολυεθνικό κράτος της Βολιβίας, Υπόθεση PCA αριθ. 2016-39, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2: Απόφαση για τη διακλάδωση, 31 Ιανουάριος 2018; Πηγή S.R.L.. και Eagle Games SH.A. β. Δημοκρατία της Αλβανίας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 11/18, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 1 και απόφαση για τη διακλάδωση, 18 Απρίλιος 2012
[4] Caratube International Oil Company LLP κατά. Δημοκρατία του Καζακστάν, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 08/12, Βραβείο, 5 Ιούνιος 2012, για. 487.
[5] Σύμβαση ICSID, Αρθρο 41(2): «Οποιαδήποτε ένσταση από ένα μέρος στη διαφωνία ότι η διαφορά δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Κέντρου, ή για άλλους λόγους δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου, εξετάζεται από το δικαστήριο που αποφασίζει εάν θα το εξετάσει ως προκαταρκτικό ερώτημα ή θα το εντάξει στην ουσία της διαφοράς.."
[6] 2010 UNCITRAL Διαιτητικοί κανόνες, Αρθρο 23(3): «Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να αποφανθεί επί λόγου που αναφέρεται στην παράγραφο 2 είτε ως προκαταρκτική ερώτηση είτε ως βραβείο επί της ουσίας. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να συνεχίσει τη διαιτητική διαδικασία και να αποφανθεί, παρά οποιαδήποτε εκκρεμούσα αμφισβήτηση της δικαιοδοσίας του ενώπιον δικαστηρίου."
[7] 1976 UNCITRAL Διαιτητικοί κανόνες, Αρθρο 21(4): «Γενικά, το διαιτητικό δικαστήριο θα πρέπει να αποφανθεί σχετικά με ένσταση σχετικά με τη δικαιοδοσία του ως προκαταρκτικό ερώτημα. Ωστόσο, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να προχωρήσει στη διαιτησία και να αποφανθεί σχετικά με έναν τέτοιο λόγο στην τελική του απόφαση."
[8] Glamis Gold Ltd. β. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2 (Αναθεωρημένο), 31 Ενδέχεται 2005, για. 11.
[9] Ομάδα ισχύος της Mesa, LLC v. Κυβέρνηση του Καναδά, Υπόθεση PCA αριθ. 2012-17, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2, 18 Ιανουάριος 2013, για. 16.
[10] Πρόεδρος Ίδρυμα Allende, Βίκτορ Πέι Κασάντο, Coral Pey Grebe κατά. Η Δημοκρατία της Χιλής, Υπόθεση PCA αριθ. 2017-30, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2, 29 Νοέμβριος 2017, για. 64.
[11] Glamis Gold Ltd. β. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2 (Αναθεωρημένο), 31 Ενδέχεται 2005, για. 12(ντο). Δείτε επίσης A11Y ΕΠΕ. β. Η Τσεχική Δημοκρατία, Υπόθεση ICSID αριθ. UNCT / 15/1, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2: Απόφαση για τη διακλάδωση, 5 Οκτώβριος 2015; Standard Chartered Bank (Χονγκ Κονγκ) Περιορισμένη v. Ενωμένη Δημοκρατία της Τανζανίας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 15/41, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 3 σχετικά με τη διακλάδωση, 11 Οκτώβριος 2016; Michael Ballantine και Lisa Ballantine κατά. Η Δομινικανή Δημοκρατία, Υπόθεση PCA αριθ. 2016-17, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 2, 21 Απρίλιος 2017.
[12] Gavrilović και Gavrilović Ph.D.. β. Δημοκρατία της Κροατίας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 12/39, Απόφαση για τη διακλάδωση, 21 Ιανουάριος 2015, για. 66.
[13] Cairn Energy PLC, Cairn UK Holdings Limited v. Η Δημοκρατία της Ινδίας, Υπόθεση PCA αριθ. 2016-7, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 4: Απόφαση σχετικά με την αίτηση του εναγόμενου για διακλάδωση, για. 77.