Σε 2015, ως αποτέλεσμα της αύξησης της Βραζιλίας επενδύσεων στο εξωτερικό, η κυβέρνηση της Βραζιλίας, σε συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς, εκπονηθεί λεγόμενη συνεργασίας και συμφωνίες διευκόλυνσης επενδύσεων (“CFIA”s - ή “acfir” στα πορτογαλικά ακρωνύμιο της). Στόχος της CFIA ήταν να διευκολύνει και να ενθαρρύνει την αμοιβαία επενδύσεων μεταξύ μελών, ιδιαίτερα σε στρατηγικούς τομείς, σαν τις διμερείς επενδυτικές συνθήκες (“ΒΙΤ”) υπογραφεί από πολλές άλλες χώρες.
Για πολλά χρόνια η Βραζιλία παρέμεινε απομονωμένη στον τομέα της διαιτησίας. Η χώρα της Λατινικής Αμερικής ήταν ένα από τα λίγα που ποτέ δεν ήταν μέρος ενός από τα περίπου 2,363 σήμερα σε ισχύ ΒΙΤ[1] (η κυβέρνηση της Βραζιλίας στην πραγματικότητα υπογραφεί 14 BIT μεταξύ 1994 και 1999,[2] ωστόσο, που δεν έχουν επικυρώσει) πόσο μάλλον η Σύμβαση για την Επίλυση Επενδυτικών Διαφορών μεταξύ Κρατών και υπηκόων άλλων Κρατών (σύμβαση ICSID), με το οποίο δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος.
Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές ΒΙΤ, CFIA του δεν προβλέπουν ένα μηχανισμό επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους. αντι αυτου, σε περίπτωση διαφοράς μεταξύ ενός ξένου επενδυτή και του κράτους, η CFIA προβλέπει ένα σύστημα δύο σταδίων, πρώτη εστιάζοντας σε μηχανισμούς πρόληψης, που πρέπει να ακολουθείται από ένα στάδιο επίλυσης διαφορών, το οποίο αποτελείται αποκλειστικά από κράτος σε κράτος διαιτησία, εκτός από μια άμεση αξίωση σε διαιτησία από ξένο επενδυτή έναντι ενός μέλους υποδοχής της επένδυσης.
Οι μηχανισμοί πρόληψης περιλαμβάνουν ένα διαμεσολαβητή για κάθε κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα παράπονα των ξένων επενδυτών, και επίσης μια μεικτή επιτροπή, υπεύθυνες για την έκδοση σύστασης για τα εμπλεκόμενα μέρη.
Σε περίπτωση διαπραγμάτευση αποτύχει ή αν τα μέρη δεν συμφωνούν με τις συστάσεις της μεικτής επιτροπής, η διαφορά μπορεί στη συνέχεια να επιλυθεί από κράτος σε κράτος διαιτησία.
Επί του παρόντος, Η Βραζιλία έχει υπογραφεί επτά CFIA με μακροχρόνια εταίρους, δηλαδή Αγκόλα, χιλή, Κολομβία, Μαλάουι, Μεξικό, Μοζαμβίκη και το Περού.[3]
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι επενδυτικές συμφωνίες συνεργασίας και τη διευκόλυνση δεν αποτρέπει κατά κανένα τρόπο το βραζιλιάνικο κράτος ή τις οντότητες του από το να είναι μέρη της διαιτητικής διαδικασίας. Αυτή η κατανόηση, η οποία έχει από καιρό υποστηρίζεται από Βραζιλίας δικαστήρια,[4] τώρα ρητά επιτρέπεται από το νόμο Διαιτησίας θεσπίστηκε το 2015 (Αρθρο 1, παράγραφος 1 απο Ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 13.129/2015).
Με άλλα λόγια, διαιτησίας παραμένει μια επιλογή για τους ξένους επενδυτές, αλλά μόνο αν (Εγώ) η σύμβαση που έχει συναφθεί με το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης περιλαμβάνει μια ρήτρα διαιτησίας και (ii) η διαφορά αφορά πνευματικών δικαιωμάτων που.
Με ενδιαφέρο, εναλλακτικές μεθόδους επίλυσης διαφορών είναι στην πραγματικότητα η προτιμότερη μηχανισμός για διάφορους τύπους συμβάσεων κρατικών (ιδιαίτερα ιδιωτικού και δημόσιου τομέα[5] και Παραχώρησης[6] συμφωνίες). Για παράδειγμα, η πρόσφατη θεσπιστεί ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 13.448/2017, η οποία εν μέρει τροποποίησε το νόμο Παραχώρησης, απαιτεί μια συμφωνία διαιτησίας ως προϋπόθεση για την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων παραχώρησης με τη Δημόσια Διοίκηση.[7]
Κατά τα επόμενα χρόνια, είναι να δούμε αν Συνεργασίας και συμφωνίες διευκόλυνσης Επενδύσεων θα αυξήσει την προστασία της Βραζιλίας επενδυτές στο εξωτερικό και τους ξένους επενδυτές στη Βραζιλία, ή να μειώσετε τους. Παρά τις ιδιαιτερότητές του σε σχέση με το καθεστώς των επενδύσεων διαιτησία του, η χώρα εξακολουθεί να διατηρεί μια φιλική προσέγγιση διαιτησία, ωστόσο, όσον αφορά τις συμβάσεις που αφορούν τους επενδυτές και της Βραζιλίας κράτος.
– Isabela Monnerat Mendes, AcerisLaw
[1] UNCTAD, Διμερών επενδυτικών συμφωνιών.
[2] UNCTAD, Βραζιλία – Διμερών επενδυτικών συμφωνιών.
[3] UNCTAD, Βραζιλία – Διμερών επενδυτικών συμφωνιών. Δείτε επίσης: Πύλη Βραζιλία, “Βραζιλία και το Περού συμφωνίες σημάδι για αγορές Αμπλίαν, των υπηρεσιών και των επενδύσεων”, δημοσιεύονται 29 Απρίλιος 2016.
[4] Για παράδειγμα, Ειδική έκκληση, Οχι. 612.439/RS – Ανώτατο Δικαστήριο (2ένα κοσμοσυρροής), μου. Joao Otavio de Noronha, 25 Οκτώβριος 2005.
[5] Ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 11.079/2004, Αρθρο 11, ΙΙΙ.
[6] Ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 8.987/1995, όπως τροποποιήθηκε από το Ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 11.196/2005, Άρθρο 23-A.
[7] Ομοσπονδιακού νόμου αριθ. 13.448/2017, άρθρα 15 και 31.