Σε 2015, ως αποτέλεσμα της αύξησης των βραζιλιάνικων επενδύσεων στο εξωτερικό, η κυβέρνηση της Βραζιλίας, σε συνεννόηση με ιδιωτικούς φορείς, εκπόνησαν τις λεγόμενες Συμφωνίες Συνεργασίας και Διευκόλυνσης (“CFIA”s - ή “acfir” στο πορτογαλικό ακρωνύμιο). Στόχος της CFIA ήταν να διευκολύνει και να ενθαρρύνει τις αμοιβαίες επενδύσεις μεταξύ κρατών, ειδικά σε στρατηγικούς τομείς, σαν τις διμερείς επενδυτικές συνθήκες (“BIT's”) υπογεγραμμένο από πολλές άλλες χώρες.
Για πολλά χρόνια η Βραζιλία παρέμεινε απομονωμένη στον τομέα της διαιτησίας. The Latin American country was one the few that had never been part of one of the approximately 2,363 BIT’s currently into force[1] (στην πραγματικότητα η κυβέρνηση της Βραζιλίας υπέγραψε 14 Το BIT είναι μεταξύ 1994 και 1999,[2] ωστόσο, ποτέ δεν έχουν επικυρωθεί) πόσο μάλλον η Σύμβαση για την επίλυση επενδυτικών διαφορών μεταξύ κρατών και υπηκόων άλλων κρατών (Σύμβαση ICSID), στο οποίο δεν είναι πάρτυ.
Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά BIT, Οι CFIA δεν προβλέπουν μηχανισμό επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτών και κρατών. αντι αυτου, σε περίπτωση διαφοράς μεταξύ ξένου επενδυτή και του κράτους, the CFIA provides for a two-stage system, πρώτα εστιάζοντας στους μηχανισμούς πρόληψης, να ακολουθηθεί από ένα στάδιο επίλυσης διαφορών, που συνίσταται αποκλειστικά σε διαιτησία από κράτος σε κράτος, εξαιρώντας μια άμεση αξίωση διαιτησίας από ξένο επενδυτή κατά του κράτους υποδοχής επένδυσης.
Οι μηχανισμοί πρόληψης περιλαμβάνουν έναν διαμεσολαβητή για κάθε κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των παραπόνων των ξένων επενδυτών, και επίσης μεικτή επιτροπή, υπεύθυνος για την έκδοση σύστασης για τα εμπλεκόμενα μέρη.
Σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων ή εάν τα μέρη δεν συμφωνούν με τις συστάσεις της Μικτής Επιτροπής, the dispute can then be settled by State-to-State arbitration.
Επί του παρόντος, Η Βραζιλία έχει υπογράψει επτά CFIA με μακροχρόνιους συνεργάτες, δηλαδή την Αγκόλα, χιλή, Κολομβία, Μαλάουι, Μεξικό, Μοζαμβίκη και Περού.[3]
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι επενδυτικές συμφωνίες συνεργασίας και διευκόλυνσης δεν εμποδίζουν με κανέναν τρόπο το βραζιλιάνικο κράτος ή τις οντότητές του να είναι διάδικοι σε διαιτητικές διαδικασίες. Αυτή η κατανόηση, το οποίο υποστηρίζεται από καιρό από τα δικαστήρια της Βραζιλίας,[4] is now expressly authorized by the Arbitration Act enacted in 2015 (Αρθρο 1, παράγραφος 1 απο Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 13.129/2015).
Με άλλα λόγια, η διαιτησία παραμένει μια επιλογή για ξένους επενδυτές, αλλά μόνο αν (Εγώ) η σύμβαση που έχει συναφθεί με τη Δημόσια Διοίκηση περιλαμβάνει ρήτρα διαιτησίας και (ii) η διαφορά αφορά δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Με ενδιαφέρο, Οι εναλλακτικές μέθοδοι επίλυσης διαφορών είναι στην πραγματικότητα ο προτιμώμενος μηχανισμός για διάφορους τύπους κρατικών συμβάσεων (ειδικά ιδιωτικές-δημόσιες συμπράξεις[5] και παραχώρηση[6] Συμφωνίες). Για παράδειγμα, τον πρόσφατο νομοθετικό νόμο αριθ. 13.448/2017, που τροποποίησε εν μέρει τον νόμο παραχώρησης, απαιτεί μια συμφωνία διαιτησίας ως προϋπόθεση για την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων παραχώρησης με τη Δημόσια Διοίκηση.[7]
Στα επόμενα χρόνια, Πρέπει να δούμε αν οι συμφωνίες συνεργασίας και διευκόλυνσης των επενδύσεων θα αυξήσουν την προστασία των βραζιλιάνων επενδυτών στο εξωτερικό και των ξένων επενδυτών στη Βραζιλία, ή μειώστε τα. Παρά τις ιδιαιτερότητές του σε σχέση με το επενδυτικό της καθεστώς διαιτησίας, η χώρα διατηρεί ακόμη μια φιλική προσέγγιση διαιτησίας, ωστόσο, όσον αφορά συμβάσεις με επενδυτές και το κράτος της Βραζιλίας.
– Isabela Monnerat Mendes, AcerisLaw
[1] UNCTAD, Διμερείς επενδυτικές συνθήκες.
[2] UNCTAD, Βραζιλία – Διμερείς επενδυτικές συνθήκες.
[3] UNCTAD, Βραζιλία – Διμερείς επενδυτικές συνθήκες. Δείτε επίσης: Πύλη Βραζιλία, “Η Βραζιλία και το Περού υπογράφουν συμφωνίες για μεγάλες αγορές, υπηρεσίες και επενδύσεις”, δημοσιεύτηκε στις 29 Απρίλιος 2016.
[4] Για παράδειγμα, Ειδικό χαρακτηριστικό, Οχι. 612.439/RS – Ανώτερο Δικαστήριο (2ένα Τούρμα), Ελάχ. Joao Otavio de Noronha, 25 Οκτώβριος 2005.
[5] Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 11.079/2004, Αρθρο 11, III.
[6] Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 8.987/1995, όπως τροποποιήθηκε από το Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 11.196/2005, Άρθρο 23-Α.
[7] Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 13.448/2017, Άρθρα 15 και 31.