Επενδυτική διαιτησία, όπως κάθε διαιτησία, είναι ένα πλάσμα σύμβασης. Ένα μέρος που υποβάλλει υπόθεση στο Διεθνές Κέντρο για την επίλυση επενδυτικών διαφορών (το κέντρο") Επομένως, πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι αντίπαλοί τους έχουν συναινέσει στη διαιτησία. Αυτό το άρθρο απαντά στο «τι, πως, και πότε«Συναίνεσης σε επενδυτική διαιτησία.
Τι είναι η «συγκατάθεση»?
Αρθρο 25(1) της Σύμβασης ICSID θεσπίζει «συγκατάθεση"Για την υποβολή διαφορών στο Κέντρο:
Η δικαιοδοσία του Κέντρου επεκτείνεται σε οποιαδήποτε νομική διαφορά που προκύπτει άμεσα από μια επένδυση […] τα οποία τα μέρη της διαφωνίας συναινούν γραπτώς να υποβάλουν στο Κέντρο.[1]
Επειδή η μορφή συγκατάθεσης είναι αορίστου χρόνου βάσει της Σύμβασης, Έχουν προκύψει τρεις μέθοδοι για την τέλεια συγκατάθεση: μέσω συμβολαίου, μέσω της εθνικής νομοθεσίας ή μέσω συνθήκης.
Συγκατάθεση με σύμβαση
Για συμβάσεις, Η διατύπωση πρέπει να περιλαμβάνει ένα σαφές ελάχιστο επίπεδο συναίνεσης που καλύπτει το πεδίο της διαφοράς βάσει του ICSID.[2] Δεν πρέπει όλες οι συμφωνίες διαιτησίας να είναι σε ένα έγγραφο, ωστόσο. στην πραγματικότητα, πολλά δικαστήρια έχουν υποστηρίξει τη συγκατάθεσή τους στηριζόμενοι σε ένα δίκτυο σχετικών συμφωνιών, ορισμένες από τις οποίες δεν περιείχαν ρήτρες διαιτησίας.[3] Ετσι, η εστίαση δεν είναι στον τρόπο εμφάνισης ενός εγγράφου, αλλά στον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται στο πλαίσιο της συνολικής σχέσης των μερών.
Συγκατάθεση μέσω της εθνικής νομοθεσίας
Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο τα κράτη υποδοχής συχνά δεσμεύονται να διαιτητούν είναι μέσω της εθνικής τους νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένων κωδικών επενδύσεων και παρόμοιας νομοθεσίας. Όπως η διατύπωση της σύμβασης, τα μέρη πρέπει να συμφωνήσουν κατηγορηματικά για διαιτησία; προσκλητική γλώσσα όπως «μπορεί επίσης να συμφωνήσειΕίναι ανεπαρκές.[4]
Συγκατάθεση με τη Συνθήκη
Η τρίτη μέθοδος συγκατάθεσης είναι μια διεθνής συνθήκη, συχνά με τη μορφή διμερούς επενδυτικής συνθήκης ("ΚΟΜΜΑΤΙ"). Αυτή η προσέγγιση προσφέρει στους επενδυτές το δικαίωμα να επιλύουν πολλές διαφορές που προκύπτουν από ένα ευρύ φάσμα δημόσιων αρχών, ακόμη και αν δεν έχει συναφθεί συγκεκριμένη συμφωνία.[5] Όπως δείχνει το παρακάτω γράφημα, Αυτή είναι η πιο δημοφιλής μέθοδος τελειοποίησης της συγκατάθεσης:
Πεδίο συγκατάθεσης
Το πεδίο συγκατάθεσης είναι επίσης απαραίτητο. Ένα κράτος είναι ελεύθερο να περιορίσει τη συγκατάθεσή του σε συγκεκριμένα θέματα, όπως το ποσό αποζημίωσης για απαλλοτρίωση[7] ή διαφωνίες για φυσικούς πόρους μόνο.[8]
Οι επενδυτές πρέπει επίσης να συναινέσουν στη διαιτησία. Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές συμβατικές ρυθμίσεις, όταν η συναίνεση συνεπάγεται η συμφωνία των μερών, ο επενδυτής μπορεί να συναινέσει τέλεια είτε με την υποβολή αξίωσης (π.χ., κατάθεση Αίτησης Διαιτησίας) ή παρέχοντας ειδοποίηση μέσω «δώσει το έναυσμα γιαΕπιστολή πριν από την κατάθεση.
Σημαντικά, η ημερομηνία κατάθεσης επηρεάζει ορισμένους παράγοντες χρονισμού, συμπεριλαμβανομένης της ιθαγένειας του επενδυτή, το αμετάκλητο της συγκατάθεσης των δύο μερών,[9] και τον αποκλεισμό άλλων διαθέσιμων έννομων μέσων.[10]
Προϋποθέσεις συναίνεσης
Πριν ξεκινήσετε τη διαιτησία, Οι επενδυτές πρέπει να γνωρίζουν τις διάφορες προϋποθέσεις που ενδέχεται να περιορίσουν τη συγκατάθεση.
Η πρώτη συνθήκη περιμένει (ή ‘ψύξη«) έμμηνα. Αυτά γενικά απαιτούν από τα μέρη να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις διακανονισμού για μια συγκεκριμένη περίοδο, συχνά για έξι μήνες. Οι υποθέσεις έχουν χωριστεί, ωστόσο, σχετικά με τον χαρακτηρισμό αυτής της απαίτησης πριν από τη διαφορά ως δικαιοδοσίας[11] ζήτημα ή απλώς διαδικαστικό.[12]
Ένας επενδυτής μπορεί να παρακάμψει αυτό το ζήτημα συμπεριλαμβάνοντας στην επιστολή ενεργοποίησης την καλή πίστη του την προθυμία να επιλύσει λύση με κρατικούς πράκτορες και να αποστείλει ξανά την επιστολή αργότερα (δείχνοντας την καλή πίστη των προσπαθειών της για επίτευξη διευθέτησης) σε περίπτωση που δεν λάβει απάντηση.
Πολλά BIT περιέχουν επίσης «πιρούνι-στο-δρόμο«Ρήτρες. Εν συντομία, εάν ένα συμβαλλόμενο μέρος επιλέξει διαιτησία για τοπικές διαφορές, τότε ένα δικαστήριο θα αποκλείσει το τελευταίο σύμφωνα με απλά αιτία αρχές. Ιδιαίτερα, οι διοικητικές διαδικασίες ενδέχεται να μην ισοδυναμούν με τοπικές διαφορές ανάλογα με τη γλώσσα της συνθήκης.
Εξάλλου, σε αντίθεση με το γενικό δημόσιο διεθνές δίκαιο, ένα πάρτι συνήθως δεν χρειάζεται να εξαντλήσει τις τοπικές θεραπείες, εκτός εάν ορίζεται.[13]
Εάν ένα BIT απαιτεί οικιακές διαφορές, πρώην υποθέσεις έθεσαν ένα ενδιαφέρον ερώτημα: μπορούν οι επενδυτές να αποφύγουν τις προϋποθέσεις μέσω του πιο ευνοημένου έθνους («MFN») ρήτρες για τη συναίνεση?
Τα δικαστήρια και οι ασκούμενοι είναι διαιρεμένοι έντονα στο θέμα.[14] Η συγκεκριμένη γλώσσα της συνθήκης είναι κρίσιμη. Μερικές περιπτώσεις έχουν αποφανθεί ότι η συγκατάθεση δεν μπορεί να προκύψει μέσω άλλης συνθήκης, εκτός εάν η γλώσσα MFN προτίθεται σαφώς και αναμφίβολα να την ενσωματώσει.[15]
Απόσυρση από τη Σύμβαση ICSID και θέματα συναίνεσης
Την τελευταία δεκαετία, Βολιβία, Εκουαδόρ, και η Βενεζουέλα καταδίκασε τη Σύμβαση ICSID.[16] Λόγω της προσωρινής περιόδου έξι μηνών μεταξύ της γραπτής ειδοποίησης και της καταγγελίας που αρχίζει να ισχύει, οι ενάγοντες μπόρεσαν να υποβάλουν προειδοποίηση σύμφωνα με τα ισχύοντα BIT's.
Ωστόσο, Υπάρχουν δύο ανταγωνιστικές θεωρίες συναίνεσης σε τέτοιες περιπτώσεις. Στην πρώτη περίπτωση, η συγκατάθεση είναι διμερής, απαιτούν (1) μια προσφορά συγκατάθεσης BIT και (2) αποδοχή μέσω Αίτησης Διαιτησίας ή επιστολής ενεργοποίησης. Η δεύτερη θεωρία απαιτεί απλώς τη συγκατάθεση ενός κράτους στο BIT, που δεν μπορεί να ανακληθεί και δεν επηρεάζεται από την καταγγελία.
- Τόμας Ντέιβις, Νόμος της Aceris
[1] Σύμβαση ICSID, Τέχνη. 25(1).
[2] Π.χ., Ρήτρα μοντέλου ICSID.
[3] Αυτό είναι κοινό με συμβάσεις παραχώρησης και αδειοδότησης, καθώς και χρηματοοικονομικές εγγυήσεις και επενδύσεις.
[4] Βλέπω, π.χ., ConocoPhillips v. Βενεζουέλα.
[5] Βλέπε γενικά J. Paulsson, «Διαιτησία χωρίς ιδιωτικότητα," 10 Εφημερίδα περί ξένων επενδύσεων 2, Πτώση 1995.
[6] Θέμα στατιστικών στοιχείων ICSID Caseload 2017-1.
[7] Franz Sedelmayer κατά. Ρωσία.
[8] Π.χ., Εκουαδόρ (4 Δεκέμβριος 2007).
[9] Σύμβαση ICSID, Τέχνη. 25(1).
[10] Σύμβαση ICSID, Τέχνες. 26 και 27(1).
[11] Π.χ., Burlington Resources v. Εκουαδόρ; Goetz κατά. Μπουρούντι.
[12] Π.χ., Λόντερ v. Τσεχική Δημοκρατία; Biwater Gauff κατά. Τανζανία.
[13] Σύμβαση ICSID, Τέχνη. 26.
[14] Συγκρίνω Maffezini v. Ισπανία και Wintershall κατά. Αργεντίνη.
[15] Πλάμα v. Βουλγαρία; Salini v. Ιορδανία; Telenor v. Ουγγαρία.
[16] Σύμβαση ICSID, Τέχνες. 71 και 72.