Παραδοσιακά, η επενδυτική διαιτησία και η προστασία του περιβάλλοντος υπήρχαν σε χωριστούς τομείς, με το πρώτο να επικεντρώνεται κυρίως στην προστασία των δικαιωμάτων των επενδυτών και το δεύτερο να ασχολείται με την προστασία του περιβάλλοντος. Ωστόσο, αυτός ο διαχωρισμός έχει θολώσει καθώς τα περιβαλλοντικά ζητήματα έχουν αποκτήσει εξέχουσα θέση στη διεθνή σκηνή. Τα τελευταία χρόνια, Η διασταύρωση περιβαλλοντικών ανησυχιών και επενδυτικής διαιτησίας έχει γίνει κομβικό σημείο, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη λεπτή ισορροπία μεταξύ οικονομικών συμφερόντων και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας. Καθώς η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει κλιμακούμενες περιβαλλοντικές προκλήσεις, Ο ρόλος της επενδυτικής διαιτησίας για την αντιμετώπιση ή την παράβλεψη αυτών των ανησυχιών έχει προσελκύσει περισσότερη προσοχή.
Η εξελισσόμενη συμπερίληψη των περιβαλλοντικών διατάξεων στις επενδυτικές συνθήκες
Ένας τρόπος με τον οποίο οι περιβαλλοντικές εκτιμήσεις εισέρχονται στη σφαίρα της επενδυτικής διαιτησίας είναι μέσω της ερμηνείας των επενδυτικών συνθηκών. Τα διαιτητικά δικαστήρια καλούνται όλο και περισσότερο να ερμηνεύσουν τις διατάξεις των συνθηκών υπό το φως των εξελισσόμενων διεθνών περιβαλλοντικών προτύπων.
Η συμπερίληψη της περιβαλλοντικής γλώσσας στις σύγχρονες συνθήκες αντανακλά επίσης την αυξανόμενη συνειδητοποίηση της ανάγκης εναρμόνισης της οικονομικής ανάπτυξης με την οικολογική διατήρηση.
Για παράδειγμα, ο 2022 Ιαπωνία-Μπαχρέιν BIT (Αρθρο 24) απαγορεύει τα χαλαρωτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για την προσέλκυση επενδύσεων:
Κάθε συμβαλλόμενο μέρος απέχει από την ενθάρρυνση των επενδύσεων από επενδυτές του άλλου συμβαλλόμενου μέρους και ενός μη συμβαλλόμενου μέρους χαλαρώνοντας την υγεία του, μέτρα ασφάλειας ή περιβάλλοντος, είτε με τη μείωση των προτύπων εργασίας της.
ο 2022 Ομάν-Ουγγαρία BIT (Αρθρο 3) τονίζει το δικαίωμα των κρατών να ρυθμίζουν, με τρόπο που δεν εισάγει διακρίσεις, μέσω των αναγκαίων μέτρων για την επίτευξη της προστασίας του περιβάλλοντος:
Οι διατάξεις της παρούσας συμφωνίας δεν θίγουν το δικαίωμα των Συμβαλλόμενων Μερών να ρυθμίζουν κατά τρόπο αμερόληπτο εντός των εδαφών τους μέσω μέτρων που είναι απαραίτητα για την επίτευξη θεμιτών στόχων πολιτικής, όπως η προστασία της δημόσιας υγείας, ασφάλεια, περιβάλλοντος και κοινωνικής προστασίας ή προστασίας των καταναλωτών.
ο 2022 Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου Ηνωμένου Βασιλείου-Νέας Ζηλανδίας (Αρθρο 14.18) τονίζει την ικανότητα λήψης κατάλληλων μέτρων για την εξασφάλιση περιβαλλοντικά ευαίσθητης επενδυτικής δραστηριότητας:
(1) Τίποτα στο παρόν Κεφάλαιο δεν θα ερμηνεύεται ότι εμποδίζει ένα Μέρος να το υιοθετήσει, διατηρώντας, ή επιβολή, κατά τρόπο σύμφωνο με το παρόν Κεφάλαιο, κάθε μέτρο που κρίνει σκόπιμο για να διασφαλίσει ότι η επενδυτική δραστηριότητα στην επικράτειά της αναλαμβάνεται με τρόπο ευαίσθητο στο περιβάλλον, υγεία, ή άλλους ρυθμιστικούς στόχους. (2) Τα μέρη αναγνωρίζουν τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένου του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και της προσαρμογής, και υπενθυμίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις κάθε μέρους σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος που προβλέπονται στην παρούσα συμφωνία.
Εξαίρεση Περιβαλλοντικών Διατάξεων από Ρήτρες Επίλυσης Διαφορών
Παρά την αυξανόμενη συμπερίληψη περιβαλλοντικών διατάξεων στις επενδυτικές συνθήκες, Ωστόσο, ορισμένες συνθήκες εξαιρούν τέτοιες διατάξεις από τη διαιτησία.
Για παράδειγμα, ο 2013 Μπενίν-Καναδάς BIT (Αρθρο 23) δηλώνει το εξής:
Ένας επενδυτής ενός συμβαλλόμενου μέρους μπορεί να υποβάλει σε διαιτησία δυνάμει του παρόντος κεφαλαίου αξίωση ότι: ένα. το εναγόμενο συμβαλλόμενο μέρος παραβίασε υποχρέωση βάσει του κεφαλαίου II, εκτός από υποχρέωση βάσει […] Αρθρο 15 (Υγεία, Μέτρα Ασφάλειας και Περιβάλλοντος) […]; και β. ο επενδυτής έχει υποστεί ζημία ή ζημία λόγω, ή που προκύπτει από, αυτή η παραβίαση.
ο 2014 Κολομβία-Γαλλία BIT (Αρθρο 3) (μεταφρασμένο από τα γαλλικά) εξαιρεί ομοίως από τη διαιτησία διαφορές που αφορούν ορισμένα μέτρα που σχετίζονται με το περιβάλλον:
Αυτό το άρθρο εφαρμόζεται σε διαφορές μεταξύ επενδυτή ενός συμβαλλόμενου μέρους και του άλλου συμβαλλόμενου μέρους σχετικά με την εικαζόμενη παραβίαση υποχρέωσης της παρούσας συμφωνίας, με εξαίρεση το άρθρο […] 10.2 (Μέτρα που αφορούν το περιβάλλον, υγείας και κοινωνικών δικαιωμάτων), που προκάλεσε ή είχε ως αποτέλεσμα ζημία στον επενδυτή.
Περιβαλλοντικά Θέματα στην Προέλευση των Επενδυτικών Διαφορών
Οι περιβαλλοντικές ανησυχίες ενσωματώνονται επίσης στον τομέα της επενδυτικής διαιτησίας λόγω των τύπων συμπεριφοράς που αμφισβητούνται σε πολλές επενδυτικές διαφορές. Από την μία, Οι επενδύσεις συχνά αφορούν δραστηριότητες όπως η εξόρυξη πόρων, που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το περιβάλλον. Αφ 'ετέρου, Η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να χρησιμεύσει ως ο δημόσιος σκοπός με τον οποίο τα κράτη δικαιολογούν μέτρα απαλλοτρίωσης ή διακρίσεων.
Για παράδειγμα, σε Methanex Corporation v. Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής, Βραβείο, 3 Αύγουστος 2005, ένας επενδυτής άσκησε έμμεση αξίωση απαλλοτρίωσης κατά των Η.Π.Α. για την απαγόρευση ενός πρόσθετου βενζίνης με δηλωμένο στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος.
Σε Gold Reserve Inc. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB(ΤΟΥ)/09/1, Βραβείο, 22 Σεπτέμβριος 2014, ένας επενδυτής άσκησε διάφορες αξιώσεις κατά της Βενεζουέλας επειδή κήρυξε άκυρη άδεια εξόρυξης λόγω των επιπτώσεών της σε δασικό αποθεματικό.
Σε Dredging Works Decloedt En Zoon NV v. Δημοκρατία των Φιλιππίνων, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB/11/27, Βραβείο, 23 Ιανουάριος 2017, ένας επενδυτής άσκησε αξιώσεις κατά των Φιλιππίνων για μονομερή καταγγελία σύμβασης βυθοκόρησης προκειμένου να μειωθούν οι πλημμύρες και να βελτιωθεί η οικολογική κατάσταση της περιοχής.
Διαιτητικές επενδυτικές διαιτησίες που αφορούν περιβαλλοντικές ανησυχίες
Σε περιπτώσεις όπως αυτές που περιγράφονται παραπάνω, τα δικαστήρια πρέπει να σταθμίζουν προσεκτικά τα δικαιώματα του επενδυτή έναντι των υποχρεώσεων του κράτους υποδοχής να προστατεύει το περιβάλλον του. Αυτή η διαδικασία απαιτεί συχνά μια λεπτή ανάλυση του διεθνούς δικαίου, συμβατικές υποχρεώσεις, και επιστημονικά στοιχεία. Οι διαιτητές πρέπει να εξετάσουν εάν τα επίμαχα περιβαλλοντικά μέτρα εμπίπτουν στις νόμιμες ρυθμιστικές εξουσίες του κράτους υποδοχής για την προστασία της δημόσιας υγείας, ασφάλεια, και το περιβάλλον. Μπορεί να ληφθούν υπόψη οι αρχές του διεθνούς περιβαλλοντικού δικαίου, ιδίως εάν η συνθήκη ενσωματώνει ή αναφέρεται σε τέτοιες αρχές (όπως φαίνεται παραπάνω), και οι διαιτητές μπορούν να αξιολογήσουν εάν τα επίμαχα μέτρα ευθυγραμμίζονται με τους διεθνώς αποδεκτούς περιβαλλοντικούς κανόνες. Επενδυτές που τηρούν βιώσιμες επιχειρηματικές πρακτικές και εταιρική κοινωνική ευθύνη (ΕΚΕ) αρχές μπορεί επίσης να βρουν εύνοια στα μάτια των δικαστηρίων, επιδεικνύοντας μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση του ευρύτερου κοινωνικού αντίκτυπου των επενδυτικών δραστηριοτήτων.
Καθώς οι περιβαλλοντικές ανησυχίες συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται σε συγκεκριμένες επενδυτικές περιπτώσεις, Αυτό θα ενισχύσει τη σημασία αυτών των θεμάτων στη διαιτησία επενδύσεων στο σύνολό της. Οι διαιτητές μπορούν να εξετάσουν προηγούμενες αποφάσεις σε παρόμοιες υποθέσεις που αφορούν περιβαλλοντικά ζητήματα για να διατηρήσουν τη συνοχή στη νομολογία τους. Αυτή η προσέγγιση διασφαλίζει προβλεψιμότητα και συνοχή στην ερμηνεία των διατάξεων της επενδυτικής συνθήκης.
Υπέρβαση των προκλήσεων στην επενδυτική διαιτησία με περιβαλλοντικές ανησυχίες
Παρά την αυξανόμενη αναγνώριση, εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις όσον αφορά τον συνδυασμό της προστασίας των επενδύσεων με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Η εγγενής ένταση μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της οικολογικής διατήρησης αποτελεί σημαντική πρόκληση. Οι επενδυτές αναζητούν σταθερές συνθήκες και ρυθμιστική προβλεψιμότητα, ενώ τα κράτη παλεύουν με την τήρηση των περιβαλλοντικών δεσμεύσεων χωρίς να αποτρέπουν τις ξένες επενδύσεις.
Αυτό το εξελισσόμενο τοπίο απαιτεί επομένως την επαναξιολόγηση των διαδικαστικών και ουσιαστικών πτυχών της επενδυτικής διαιτησίας. Η εξισορρόπηση των συμφερόντων των επενδυτών και των κρατών με την επιτακτική ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος απαιτεί καινοτόμες λύσεις. Πιθανοί τρόποι περιλαμβάνουν τη σύσταση εξειδικευμένων περιβαλλοντικών επιμελητηρίων εντός διαιτητών, ενισχυμένους μηχανισμούς συμμετοχής του κοινού, και σαφέστερες κατευθυντήριες γραμμές για την ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών προτύπων στις επενδυτικές συνθήκες.
συμπέρασμα: Προς μια λεπτή ισορροπία
Καθώς οι περιβαλλοντικές ανησυχίες διαπερνούν όλο και περισσότερο την επενδυτική διαιτησία, Η πρόκληση έγκειται στη σφυρηλάτηση μιας αρμονικής σχέσης μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η εξέλιξη των διεθνών κανόνων, την ερμηνεία των συνθηκών, και η προσαρμογή των διαδικαστικών μηχανισμών θα διαμορφώσει το μελλοντικό τοπίο της επενδυτικής διαιτησίας. Η επίτευξη μιας λεπτής ισορροπίας όχι μόνο θα διαφυλάξει τα δικαιώματα των επενδυτών και την κρατική κυριαρχία, αλλά θα συμβάλει επίσης σε ένα βιώσιμο και ανθεκτικό παγκόσμιο περιβάλλον.