Διαδικαστικές προστασίες αποτελούνται από τις θεμελιώδεις αρχές, που περιλαμβάνουν το δικαίωμα στην ίση μεταχείριση και το δικαίωμα ακροάσεως. Διαδικαστικά προστασίες παρέχονται επίσης μέσω σεβασμό της αυτονομίας του κόμματος και ο διαιτητής είναι διαδικαστική ευχέρεια.[1]
Το πρότυπο νόμο UNCITRAL, εθνική νομοθεσία διαιτησία, δικαστικές αποφάσεις και θεσμικούς κανόνες προβλέπουν την ίση μεταχείριση με διάφορους τρόπους.
Αρθρο 18 της πρότυπο νόμο UNCITRAL προβλέπει ότι τα μέρη θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισότητα και κάθε κόμμα πρέπει να δοθεί “γεμάτος” ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του.[2]
Μερικά θεσμικούς κανόνες συνταχθεί με διαφορετικό τρόπο και προβλέπουν ότι το δικαστήριο αποφασίζει δίκαια και αμερόληπτα και να διασφαλίσει ότι κάθε διάδικος έχει έχει μόνο ένα “λογικός” ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του. Για παράδειγμα, αυτή είναι η περίπτωση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, SIAC, κανόνες ΑΕΚΖ και CIETAC.[3]
Ακόμα και αν τα δύο μέρη έχουν επαρκή χρόνο για να παρουσιάσει την υπόθεσή τους, η αρχή έχει ως στόχο να αποφευχθεί η δυσανάλογη ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του.[4] Ως εκ τούτου, είναι μια απαίτηση της απαγορεύσεως των διακρίσεων. Μέρη για να διαιτητική διαδικασία πρέπει να συμμορφώνονται με τους διαδικαστικούς κανόνες και να επωφεληθούν από τα ίδια δικαιώματα.[5] Ίση μεταχείριση ισχύει από την ανακοίνωση της διαιτησίας μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης και αποφάσεων της ανάθεσης.[6]
Για παράδειγμα, ίση μεταχείριση ισχύει για το δικαίωμα σε συνήγορο και το δικαίωμα να επιλέξει συνήγορο της επιλογής του, για το χρονικό διάστημα που δίνεται στα μέρη να προετοιμαστούν για τα υπομνήματά, με τον αριθμό των μαρτύρων από τις οποίες τα μέρη μπορούν να παράγουν μαρτυρίες και με τον αριθμό των σελίδων των μνημείων που έδωσαν τα μέρη.[7]
Μια εύλογη ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή της, δίνει σε κάθε μέρος την ευκαιρία να κατανοήσουν και να αντικρούσει την περίπτωση του αντιπάλου του και να παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία και επιχειρήματα προς στήριξη της θέσεώς της.[8]
Από πρακτική άποψη, είναι δύσκολο να κέρασμα κόμματα σε ένα αυστηρά τον ίδιο τρόπο. Ωρες ωρες, όταν τα μέρη βρίσκονται σε πολύ διαφορετικές θέσεις θεραπεία τους με τον ίδιο τρόπο μπορεί να οδηγήσει σε άδικη ή άνιση αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, όλες οι περιπτώσεις των αξιώσεων μερών, αποδείξεις και της διαδικασίας πρέπει να αναλυθούν.[9]
Εν ολίγοις, κανένα μέρος δεν θα πρέπει να επωφεληθεί από οποιαδήποτε προτιμησιακή μεταχείριση ή υπέρ οφείλεται σε παράγοντες που δεν σχετίζονται με τη διαδικασία,[10] και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με την ίδια εντιμότητα.[11]
[1] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2164
[2] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2171
[3] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2172; 2017 ΔΠΔ Κανόνες άρθρο 22(4); 2014 ΑΕΚΖ Κανόνες άρθρο 14(4)(Εγώ); 2015 CIETAC Κανόνες άρθρο 35(1); 2016 SIAC Κανόνες άρθρο 19(1)
[4] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, σελ. 2172-2173
[5] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2173
[6] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2173
[7] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2173
[8] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2173
[9] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2174
[10] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2174
[11] σολ. Γεννημένος, Διεθνής Εμπορική Διαιτησία, Δεύτερη έκδοση 2014, Κεφάλαιο 15: Διαδικασίες στην Διεθνή Διαιτησία, Π. 2175