Ρήτρες κλιμάκωσης (ή πολυεπίπεδες ρήτρες επίλυσης διαφορών) συναντώνται συνήθως σε εμπορικές συμβάσεις. Αυτές οι ρήτρες ενδέχεται να ορίζουν διαφορετικές προϋποθέσεις και διαδικασίες όταν επιδιώκεται η επίλυση διαφορών.[1]
Τυπικά, τα μέρη καλούνται να επιχειρήσουν, εντός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, φιλικό διακανονισμό ή έναρξη διαπραγματεύσεων προκειμένου να αποφευχθεί η διαιτησία ή η προσφυγή. Μερικές φορές τα μέρη χρειάζεται να συμμετάσχουν σε διαδικασίες συμβιβασμού ή διαμεσολάβησης πριν υποβάλουν οποιαδήποτε διαφορά σε διαιτησία. Ως εκ τούτου, Αυτές οι ρήτρες μπορεί να συνδυάζουν διαφορετικές προϋποθέσεις και επίπεδα επίλυσης διαφορών, με τη διαιτησία να είναι η τελική»κερκίδαΑυτό μπορεί να επιτευχθεί ως η τελευταία λύση.[2]
Πρόσφατα, το αγγλικό ανώτατο δικαστήριο αρνήθηκε να ακυρώσει μια μερική διαιτητική απόφαση με βάση ότι ο ενάγων στη διαδικασία διαιτησίας φέρεται ότι δεν συμμορφώθηκε με έναν όρο της συμφωνίας διαιτησίας σε μια ρήτρα κλιμάκωσης. Σε Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε v. SL Mining Ltd [2021] EWHC 286 (Κομ), το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου αντιλήφθηκε ότι η εικαζόμενη μη εκπλήρωση της προϋπόθεσης της συμφωνίας διαιτησίας ήταν ζήτημα παραδεκτού της αξίωσης των μερών σε αντίθεση με ζήτημα που αφορούσε τη δικαιοδοσία των διαιτητών.
Δικαιοδοσία και Παραδεκτό στη Διεθνή Διαιτησία
Πριν αναλύσουμε την υπόθεση, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ δικαιοδοσίας και παραδεκτού. Θεσω απλα, η δικαιοδοσία αναφέρεται στην εξουσία του διαιτητικού δικαστηρίου να εκδικάσει μια υπόθεση, ενώ το παραδεκτό μπορεί να αναφέρεται στην καταλληλότητα της αξίωσης για την άσκηση της δικαιοδοσίας του διαιτητικού δικαστηρίου.[3]
Είναι αλήθεια ότι μια απόφαση απαραδέκτου μπορεί να μοιάζει με απόφαση περί αναρμοδιότητας. Εάν η αξίωση είναι απαράδεκτη, το δικαστήριο δεν θα αποφανθεί επί της ουσίας, τουλάχιστον προσωρινά, ακόμα κι αν έχει δικαιοδοσία.
Οι συνέπειες μιας απόφασης για το παραδεκτό και μιας απόφασης σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία διαφέρουν δραστικά, ωστόσο. Απόφαση για το παραδεκτό, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν θα εμποδίσει το διαιτητικό δικαστήριο να επανεξετάσει την υπόθεση αφού αποκατασταθεί το ελάττωμα ή έχει εκπληρωθεί η προϋπόθεση. Συχνά, το διαιτητικό δικαστήριο θα αναστείλει τη διαδικασία έως ότου τα μέρη ικανοποιήσουν την προϋπόθεση(μικρό) για την έναρξη διαιτησίας. Αφ 'ετέρου, εάν το δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας, δεν θα εκδικάσει την υπόθεση, δεδομένου ότι δεν έχει αρμοδιότητα να επιλύσει τη διαφορά των μερών.
Μια άλλη σημαντική διάκριση που προκύπτει από το ζήτημα της δικαιοδοσίας και του παραδεκτού στο πλαίσιο της διεθνούς διαιτησίας είναι η εμπλοκή των εθνικών δικαστηρίων. Ενώ τα ζητήματα παραδεκτού πρέπει να επιλύονται μόνο από τα διαιτητικά δικαστήρια, Οι αποφάσεις σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία μπορούν να επανεξεταστούν από τα εθνικά δικαστήρια στο πλαίσιο διαδικασίας αναίρεσης ή εκτέλεσης. Ως εκ τούτου, τα πολιτειακά δικαστήρια μπορούν να μαντέψουν την απόφαση ενός δικαστηρίου σχετικά με τη δικαιοδοσία, αλλά όχι απόφαση για το παραδεκτό.[4]
Εχοντας πεί αυτό, η σωστή ταξινόμηση των θεμάτων που αφορούν τη δικαιοδοσία ή το παραδεκτό είναι ζωτικής σημασίας, ιδίως στο πλαίσιο των ρητρών κλιμάκωσης σε διαιτητικές διαδικασίες.
The English Approach to Questions Involing Preconditions in Escalation Clauses in Arbitration
Το αγγλικό ανώτατο δικαστήριο σε πρόσφατη απόφασή του διευκρίνισε την προσέγγισή του σχετικά με την εκπλήρωση ορισμένων προϋποθέσεων για τη διαιτησία σε ρήτρες κλιμάκωσης. Σε Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε v. SL Mining Ltd, προέκυψε διαφωνία λόγω ακύρωσης συμφωνίας άδειας εξόρυξης («MLA") που περιέχει μια ρήτρα που απαιτεί από τα μέρη να «προσπαθούν να επιτύχουν μια φιλική διευθέτηση” σε περίπτωση διαφωνίας. Πιο συγκεκριμένα, παρείχε το MLA:
6.9 Ερμηνεία και Διαιτησία
[…]
σι) Τα μέρη θα προσπαθήσουν καλόπιστα να επιτύχουν μια φιλική διευθέτηση όλων των διαφορών απόψεων ή διαφορών που μπορεί να προκύψουν μεταξύ τους σχετικά με την εκτέλεση και την ερμηνεία ή τον τερματισμό της παρούσας [MLA], και ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών που απορρέουν από αυτά.
ντο) Σε περίπτωση που τα μέρη δεν μπορέσουν να καταλήξουν σε φιλικό διακανονισμό εντός προθεσμίας 3 (τρία) μήνες από γραπτή ειδοποίηση ενός μέρους στον άλλο διευκρινίζοντας τη φύση της διαφοράς και επιδιώκοντας μια φιλική διευθέτηση, οποιοδήποτε μέρος μπορεί να υποβάλει το θέμα στην αποκλειστική δικαιοδοσία ενός συμβουλίου 3 (τρία) Διαιτητές που θα διοριστούν για να εκτελέσουν την αποστολή τους σύμφωνα με τους Διεθνείς Κανόνες Συνδιαλλαγής και Διαιτησίας του… ICC.
Μετά από διαμάχη με την κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε, Η SL Mining Ltd έστειλε ειδοποίηση διαφωνίας στις 14 Ιούλιος 2019. Λίγο μετά, Η SL Mining Ltd υπέβαλε αίτηση σε μια Διαιτητής Έκτακτης Ανάγκης ICC και απέκτησε την ανακούφιση που ζητούσε. Στη συνέχεια επιδόθηκε αίτημα για διαιτησία 30 Αύγουστος 2019. (Σε μια παράπλευρη σημείωση, σύμφωνα με τους Κανόνες Διαιτησίας του ΔΠΔ (Προσάρτημα V: Κανόνες διαιτησίας έκτακτης ανάγκης, Αρθρο 1(6)), τα μέρη υποχρεούνται να επιδώσουν το αίτημα για διαιτησία εντός 10 ημέρες της αίτησης έκτακτης ανακούφισης. Αν και η SL Mining Ltd προσπάθησε να περιμένει τους τρεις μήνες που απαιτούσε η ρήτρα 6.9 του MLA, Η Σιέρα Λεόνε δεν συναίνεσε σε αυτήν την προσφορά, υποστηρίζοντας ότι το αίτημα για διαιτησία θα πρέπει να υποβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις των Κανόνων Διαιτησίας του ΔΠΔ.)
Μόλις η SL Mining Ltd ξεκίνησε τη διαιτησία, Η Σιέρα Λεόνε αμφισβήτησε τη δικαιοδοσία του διαιτητικού δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι η SL Mining Ltd έπρεπε να περιμένει τρεις μήνες από την ημερομηνία αποστολής της ειδοποίησης της διαφοράς (δηλ., 14 Ιούλιος 2019), πριν από την έναρξη της διαιτητικής διαδικασίας.
Το διαιτητικό δικαστήριο εξέδωσε μερική απόφαση στις 6 Μάρτιος 2020 επικυρώνοντας τη δικαιοδοσία επί των αξιώσεων της SL Mining Ltd.
Στη συνέχεια, η Σιέρα Λεόνε υπέβαλε προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου, κάτω από Ενότητα 67 του αγγλικού διαιτητικού νόμου 1996 (ο "υποκρίνομαι"), με βάση ότι το διαιτητικό δικαστήριο δεν ήταν αρμόδιο να εκδώσει τη μερική απόφαση.
Στην απόφασή του, το Ανώτατο Δικαστήριο απάντησε στα ακόλουθα ερωτήματα:[5]
1. Είναι η προωρότητα της αίτησης για διαιτησία ζήτημα δικαιοδοσίας που πρέπει να εξεταστεί σύμφωνα με το Τμήμα 67 του νόμου?
2. Επικουρικά, παραιτήθηκε η Σιέρα Λεόνε από την προϋπόθεση επιμένοντας στην υποβολή της αίτησης για διαιτησία σύμφωνα με το Παράρτημα V των Κανόνων Διαιτησίας του ΔΠΔ?
3. Ποια είναι η σωστή κατασκευή της ρήτρας 6.9(ντο) του MLA?
4. Με βάση τη σωστή κατασκευή, παραβίασε τη ρήτρα SL Mining Ltd 6.9 του MLA?
Σχετικά με την ερώτηση αριθ. 1: το High Court έκρινε ότι η προωρότητα του αιτήματος διαιτησίας της SL Mining Ltd ήταν ζήτημα που αφορούσε το παραδεκτό της αξίωσης, παρά δικαιοδοσία.
Συγκεκριμένα, το δικαστήριο επεσήμανε ότι ήταν κοινός τόπος ότι υπάρχει διάκριση «μεταξύ μιας αμφισβήτησης ότι μια αξίωση δεν ήταν παραδεκτή ενώπιον των Διαιτητών (δυνατότητα παραδοχής) και μια αμφισβήτηση ότι οι Διαιτητές δεν είχαν δικαιοδοσία να εκδικάσουν μια αξίωση (δικαιοδοσία). Μόνο η τελευταία πρόκληση είναι διαθέσιμη σε ένα μέρος υπό s 67, και η παρέμβαση ενός δικαστηρίου περιορίζεται και αποθαρρύνεται έτσι από το s 1(ντο) απο 1996 υποκρίνομαι".[6]
Περαιτέρω, το δικαστήριο αναφέρθηκε σε αρκετούς σχολιαστές σημειώνοντας ότι «οι διεθνείς αρχές υποστηρίζουν σαφώς σε συντριπτική πλειοψηφία μια υπόθεση ότι μια αμφισβήτηση όπως η παρούσα δεν εκκρεμεί στη δικαιοδοσία".[7]
Ως θέμα του αγγλικού δικαίου, το High Court προσπάθησε να απαντήσει εάν η εικαζόμενη προωριμότητα του αιτήματος διαιτησίας της SL Mining Ltd ήταν ζήτημα που αφορούσε την ουσιαστική δικαιοδοσία του διαιτητικού δικαστηρίου, όπως προβλέπεται στο Ενότητα 30(1)(ντο) του νόμου. Με αυτόν τον τρόπο, το δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα της Σιέρα Λεόνα ότι η ανάλυση θα εξαρτηθεί από τα λόγια της εν λόγω ρήτρας:[8]
Δεν βλέπω ότι θα υπήρχε διαφορά μεταξύ του «Δεν θα ασκηθεί διαιτησία εκτός εάν ο Χ’ και «Σε περίπτωση Χ τα μέρη μπορούν να διαιτητεύσουν». Οπως και [Σιέρρα Λεόνε] υποβλήθηκε, μικρό 30 (1) (ένα) και (σι) δώστε μια δυαδική επιλογή, και στο πρόσωπο του (ντο) δεν. Η υποενότητα θα μπορούσε να λέει «αν [ή όχι] τα θέματα έχουν υποβληθεί σε διαιτησία», που θα μπορούσε να υποστηρίξει περισσότερο το επιχείρημά του.
Συμπερασματικά, το δικαστήριο έκανε σαφή διάκριση μεταξύ θεμάτων που σχετίζονται με το παραδεκτό σε αντίθεση με ζητήματα που σχετίζονται με τη δικαιοδοσία. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι «εάν το ζήτημα σχετίζεται με το αν μια αξίωση δεν μπορούσε να τεθεί σε διαιτησία, το ζήτημα είναι συνήθως ζήτημα δικαιοδοσίας και υπόκειται σε περαιτέρω προσφυγή βάσει του s 67 απο 1996 υποκρίνομαι, ενώ εάν σχετίζεται με το αν μια αξίωση δεν πρέπει να εκδικαστεί καθόλου από τους διαιτητές, ή τουλάχιστον όχι ακόμα, το θέμα είναι συνήθως ζήτημα παραδεκτού, η απόφαση του δικαστηρίου είναι οριστική και s 30 (1) (ντο) δεν ισχύει."[9]
Σχετικά με την ερώτηση αριθ. 2: το δικαστήριο δέχθηκε το επιχείρημα της SL Mining Ltd ότι η Σιέρα Λεόνε είχε συναινέσει στην υποβολή της αίτησης για διαιτησία πριν από την τρίμηνη περίοδο που ορίζεται στη ρήτρα 6.9 του MLA:[10]
Με ή χωρίς διαμονή, Είμαι ικανοποιημένος που [Σιέρρα Λεόνε], επιμένοντας στην υπηρεσία της RFA στις 30 Αύγουστος, συναίνεσε σε μια τέτοια υπηρεσία, και ως εκ τούτου η έναρξη της Διαιτησίας, και κατά συνέπεια παραιτήθηκε από την ισχύ της τρίμηνης περιόδου (εάν ίσχυε διαφορετικά).
Ως εκ τούτου, ακόμη κι αν η προϋπόθεση ήταν ζήτημα δικαιοδοσίας, Η πρόκληση της Σιέρα Λεόνε κάτω από την ενότητα 67 του νόμου θα είχε απορριφθεί επειδή είχε συναινέσει στην έναρξη της διαιτησίας (βλέπω Ενότητα 73 του νόμου; δείτε επίσης Κανόνας 40 των κανόνων διαιτησίας του ICC).
Σχετικά με την ερώτηση αριθ. 3: το δικαστήριο κατάλαβε αυτή τη ρήτρα 6.9(ντο) του MLA δεν ήταν «μια απλή γραμμή χρόνου» για την άσκηση αγωγής.[11] αντι αυτου, το δικαστήριο ερμήνευσε την τρίμηνη προθεσμία ως «ένα παράθυρο κατά το οποίο τα μέρη μπορούν να εξερευνήσουν τον διακανονισμό, αλλά πάντα υποκείμενο […] σε προγενέστερες διαδικασίες εάν δεν μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος του φιλικού διακανονισμού."[12]
Ετσι, κατά την άποψη του δικαστηρίου, η τρίμηνη περίοδος της ρήτρας 6.9(ντο) was subsidiary and subject to the parties’ προσπάθειες για επίτευξη φιλικής διευθέτησης:[13]
Ως προς τη δυσκολία επίλυσης του ζητήματος της αδυναμίας διευθέτησης, αυτό διευκρινίζουν τα μέρη, and it is an issue best resolved by Arbitrators rather than by the Court (σύμφωνα με την απόφαση που έχω ήδη λάβει παραπάνω). Κατά την κρίση μου είναι σημαντικό ότι η χρονική κλίμακα στη ρήτρα 6.9 (ντο) είναι επικουρική της υποχρέωσης για απόπειρα φιλικού διακανονισμού, ξεκίνησαν πρώτα, σε (σι). Συμφωνώ με τους Διαιτητές’ συμπέρασμα στην παράγραφο 114 του Βραβείου.
Σχετικά με την ερώτηση αριθ. 4: το Ανώτατο Δικαστήριο παρατήρησε ότι, ως θέμα παραδεκτού, εναπόκειτο στο διαιτητικό δικαστήριο να αποφασίσει εάν η διαφορά θα μπορούσε να διευθετηθεί εντός τριών μηνών, και όχι το δικαστήριο. Ωστόσο, σημείωσε ότι με βάση τα έγγραφα που υπέβαλαν τα μέρη, «δεν υπήρχε περίπτωση μιας γάτας στην κόλαση ενός φιλικού διακανονισμού 14 Οκτώβριος".[14]
Ως εκ τούτου, Η SL Mining Ltd δεν παρέλειψε να συμμορφωθεί με τη ρήτρα 6.9 του MLA.
[1] ΕΝΑ. Jolles, Συνέπειες πολυεπίπεδων ρητρών διαιτησίας: Θέματα Επιβολής, The International Journal of Arbitration, Διαμεσολάβηση και διαχείριση διαφορών (Τομ. 72, Θέμα 4), Π. 329.
[2] κ. Μπέργκερ, Νόμος και Πρακτική Ρήτρων Κλιμάκωσης, στο W. Πάρκο (εκδ) Διεθνής Διαιτησία (2006), Π. 1.
[3] Τ. Ομπάμουρο, Δικαιοδοσία και παραδεκτό: μια μελέτη περίπτωσης, στο W. Πάρκο (εκδ) Διεθνής Διαιτησία (2020), Π. 378.
[4] φά. Τίμιος σταυρός, Πλοήγηση στα ταραγμένα ύδατα μεταξύ δικαιοδοσίας και παραδεκτού: ανάλυση για το ποιο δίκαιο πρέπει να διέπει τον χαρακτηρισμό των προκαταρκτικών ζητημάτων στη διεθνή διαιτησία, στο W. Πάρκο (εκδ), Διεθνής Διαιτησία (2017), σελ. 540-541.
[5] Δημοκρατία της Σιέρα Λεόνε v. SL Mining Ltd [2021] EWHC 286 (Κομ), για. 6.
[6] Όχι, για. 8.
[7] Όχι, για. 16.
[8] Όχι, για. 16 (προστέθηκε έμφαση).
[9] Όχι, για. 18 (προστέθηκε έμφαση).
[10] Όχι, για. 28 (προστέθηκε έμφαση).
[11] Όχι, για. 32.
[12] Όχι, για. 32 (προστέθηκε έμφαση).
[13] Όχι, για. 32 (προστέθηκε έμφαση).
[14] Όχι, για. 36.