Το γαλλικό Εφετείο περιέγραψε πρόσφατα το πεδίο εφαρμογής των διαδίκων’ παραίτηση στη διαιτησία. Σε Antrix Corp Ltd v. Devas Multimedia P. ΕΠΕ, το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο του Εφετείου του Παρισιού έκρινε ότι η Antrix δεν παραιτήθηκε από το δικαίωμά της να επικαλεστεί διαδικαστική παρατυπία, ενώπιον του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου ICC (ο "Δικαστήριο ICC"), και πριν από τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου.
Στην απόφασή του, το Εφετείο του Παρισιού έριξε φως στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 1466 απο Γαλλικός κώδικας πολιτικής δικονομίας (ο "γαλλική γλώσσα ΚΚΚ"), σύμφωνα με την οποία «ένα κόμμα το οποίο, εν γνώσει του και χωρίς νόμιμο λόγο, παραλείπει να αντιταχθεί εγκαίρως σε μια παρατυπία ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου θα θεωρείται ότι έχει παραιτηθεί από το δικαίωμά του να κάνει χρήση αυτής της παρατυπίας", και επιβεβαίωσε τη θέση του ότι η παραίτηση των μερών σχετικά με διαδικαστικές παρατυπίες πρέπει να είναι σαφής.
Επί της ουσίας, το Εφετείο του Παρισιού απέρριψε την ένσταση της Antrix ότι το διαιτητικό δικαστήριο ήταν άκυρα συγκροτημένο και αναρμόδιο.
Ιστορικό
Η διαμάχη μεταξύ Antrix Corp Ltd («Antrix") και Devas Multimedia P. ΕΠΕ («Ντέβας") προέκυψε από εμπορική συμφωνία για την εκτόξευση δύο δορυφόρων και τη μίσθωση 70 megahertz του φάσματος της ζώνης S έχει υπογραφεί 28 Ιανουάριος 2015 (ο "Συμφωνία"). Η συμφωνία περιείχε ρήτρα διαιτησίας που προέβλεπε διαιτησία στο Νέο Δελχί, Ινδία, σύμφωνα είτε με τους Κανόνες Διαιτησίας του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ο "Κανόνες ICC") ή τους Κανόνες Διαιτησίας της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για το Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (ο "UNCITRAL κανόνες").
Η εν λόγω ρήτρα διαιτησίας μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:
Σε περίπτωση που υπάρχει οποιαδήποτε διαφωνία ή διαφορά μεταξύ των Μερών του παρόντος ως προς οποιαδήποτε ρήτρα ή διάταξη της παρούσας Συμφωνίας ή ως προς την ερμηνεία της ή ως προς οποιονδήποτε λογαριασμό ή αποτίμηση ή ως προς τα δικαιώματα, υποχρεώσεις, πράξεις, παραλείψεις οποιουδήποτε μέρους της παρούσας που προκύπτουν βάσει ή δυνάμει αυτών των παρόντων ή με οποιονδήποτε τρόπο που σχετίζονται με την παρούσα Συμφωνία, η εν λόγω διαφορά ή διαφορά θα παραπεμφθεί στην ανώτερη διοίκηση και των δύο μερών για να επιλυθεί εντός τριών (3) εβδομάδων, διαφορετικά θα παραπεμφθεί σε Διαιτητικό δικαστήριο [ούτω] Δικαστήριο που αποτελείται από τρεις διαιτητές, ένας που θα οριστεί από κάθε μέρος (δηλ. DEVAS και ANTRIX) και οι διαιτητές που θα οριστούν με αυτόν τον τρόπο θα ορίσουν τον τρίτο διαιτητή.
Η έδρα της Διαιτησίας θα είναι στο ΝΕΟ ΔΕΛΧΙ στην Ινδία.
Η Διαιτητική διαδικασία διεξάγεται σύμφωνα με τους κανόνες και τις διαδικασίες του ΔΠΔ (Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο) ή UNCITRAL.
Σε 2011, προέκυψε διαφορά στο πλαίσιο της καταγγελίας της Συμφωνίας από την Antrix. Ο Ντέβας ξεκίνησε μια διαιτησία του ΔΠΔ σύμφωνα με το άρθρο 4 των τότε ισχυόντων Κανόνων ΔΠΔ, χωρίς να ζητηθεί η συγκεκριμένη συγκατάθεση της Antrix στη διαιτησία του ΔΠΔ.
Το Δικαστήριο ΔΠΔ κάλεσε την Antrix να ορίσει τον διαιτητή της εντός της προθεσμίας που προβλέπεται από τους Κανόνες του ΔΠΔ, Σε αντίθετη περίπτωση, το Δικαστήριο ICC θα όριζε τον διαιτητή για λογαριασμό της Antrix.
Ενώπιον του Δικαστηρίου ΔΠΔ, Ο Άντριξ υποστήριξε ότι ο Ντέβας δεν είχε το δικαίωμα να επιλέξει μονομερώς το ΔΠΔ και, εν τω μεταξύ, ζήτησε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας να ορίσει έναν διαιτητή για λογαριασμό του Ντέβας σε μια προσπάθεια να ξεκινήσει μια να διαιτησία σύμφωνα με τους κανόνες της UNCITRAL. Ενώ το Δικαστήριο του ΔΠΔ ενημερώθηκε για την εκκρεμή απόφαση στην Ινδία, αποφάσισε ότι η διαιτησία πρέπει να συνεχιστεί παρά τις αντιρρήσεις της Antrix.
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο ICC όρισε έναν διαιτητή για λογαριασμό της Antrix και επιβεβαίωσε τον διαιτητή που είχε ορίσει ο Devas. Τελικά, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας απέρριψε την αίτηση του Antrix.
Κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, Η Antrix προέβαλε το επιχείρημα ότι η ρήτρα διαιτησίας ήταν παθολογική επειδή αναφερόταν σε δύο σειρές κανόνων διαιτησίας χωρίς να παρέχει μηχανισμό επιλογής μεταξύ των κανόνων του ICC και των κανόνων της UNCITRAL.
Επί 14 Σεπτέμβριος 2015, το τριμελές διαιτητικό δικαστήριο απέρριψε την ένσταση δικαιοδοσίας της Antrix με βάση την παθολογική φύση της ρήτρας διαιτησίας και διέταξε την Antrix να πληρώσει στον Devas USD 562.5 εκατομμύριο, με ενδιαφέρον, ως αποζημίωση για παράνομη καταγγελία.
Ο Devas προσπάθησε να εκτελέσει τη διαιτητική απόφαση στη Γαλλία σύμφωνα με το άρθρο 1516 του γαλλικού ΚΠΔ που προβλέπει ότι μια διαιτητική απόφαση που εκδόθηκε στο εξωτερικό μπορεί να εκτελεστεί δυνάμει εκτελεστού διατάγματος (exequatur) εκδόθηκε από το Tribunal of Grande Instance του Παρισιού.
Η Antrix άσκησε έφεση στον exequatur Σειρά, μαλώνοντας, μεταξύ άλλων λόγων, ότι το διαιτητικό δικαστήριο του ΔΠΔ δεν είχε δικαιοδοσία (Αρθρο 1520(1) του γαλλικού ΚΚΚ) και είχε συσταθεί ακατάλληλα (Αρθρο 1520(2) του γαλλικού ΚΚΚ). Ντέβας, με τη σειρά, υποστήριξε ότι τα επιχειρήματα της Antrix ήταν απαράδεκτα σύμφωνα με το άρθρο 1466 του γαλλικού ΚΚΚ, που αναφέρεται σε παραίτηση που προκύπτει από την παράλειψη των μερών να υποβάλουν έγκαιρα διαδικαστική ένσταση ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου.
Η Πρώτη Απόφαση του Εφετείου επί της προσβολής της διαταγής εκτελεστότητας της διαιτητικής απόφασης
Στην πρώτη του απόφαση, το Εφετείο του Παρισιού απέρριψε όλα τα επιχειρήματα της Antrix και επιβεβαίωσε την απόφαση του Tribunal of Grande Instance που είχε παραχωρήσει το exequatur.
Το Εφετείο έκρινε απαράδεκτα τα επιχειρήματα της Antrix σχετικά με τις διαδικαστικές πλημμέλειες κατά τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου σύμφωνα με το άρθρο 1466 του γαλλικού ΚΚΚ. [1]
Πιο συγκεκριμένα, το Εφετείο σημείωσε ότι η παραίτηση του διαδίκου πρέπει να αναλυθεί με βάση τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου και όχι με βάση τις συζητήσεις που διεξήχθησαν πριν από τη σύστασή του.[2]
Η απόφαση του Ακυρωτικού Δικαστηρίου με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση του Εφετείου
Στη συνέχεια, η Antrix υπέβαλε αίτηση ενώπιον του Γαλλικού Ακυρωτικού Δικαστηρίου διαφωνώντας, μεταξύ άλλων λόγων, ότι το επιχείρημα που αφορά την παρατυπία στη συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου, που απορρίφθηκε από το Δικαστήριο του ΔΠΔ, και το επιχείρημα σχετικά με την παθολογική φύση της ρήτρας διαιτησίας, δεν ήταν αντίφαση που ισοδυναμούσε με παραίτηση.[3]
Περαιτέρω, Ο Antrix υποστήριξε ότι το Εφετείο παραβίασε το άρθρο 1466 του γαλλικού ΚΚΚ κρίνοντας ότι η Antrix είχε παραιτηθεί από το δικαίωμά της να υποβάλει διαδικαστική ένσταση.[4]
Στην απόφασή του, το ΣτΕ διαπίστωσε ότι το επιχείρημα της παθολογικής ρήτρας και η να επιχειρήματα διαιτησίας δεν ήταν ασύμβατα, αλλά μάλλον ήταν συμπληρωματικά.
Από αυτή την άποψη, το ΣτΕ αιτιολόγησε ότι:[5]
- η ρήτρα διαιτησίας προέβλεπε επιλογή μεταξύ των κανόνων του ICC και των κανόνων της UNCITRAL;
- η επιλογή των Κανόνων της UNCITRAL θα συνεπαγόταν ότι η διαιτησία θα ήταν να, εξαιρουμένης της παρέμβασης διαιτητικού οργάνου;
- παρά τα παραπάνω, η διαιτησία που ξεκίνησε ο Ντέβας ήταν θεσμική, παρά τις αντιρρήσεις της Antrix.
Ιδιαίτερα, το Ακυρωτικό Δικαστήριο έκρινε ότι το επιχείρημα της ρήτρας παθολογικής διαιτησίας της Antrix συνεπαγόταν αναγκαστικά ένσταση σχετικά με την ακατάλληλη συγκρότηση του δικαστηρίου του ΔΠΔ.[6]
Σαν άποτέλεσμα, το ΣτΕ ακύρωσε την απόφαση του Εφετείου και παρέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο με διαφορετικό σχηματισμό.
Απόφαση του Εφετείου για Παραίτηση
Στη συνέχεια, το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο του Εφετείου του Παρισιού εξέδωσε απόφαση για 28 Ιούνιος 2022, αποφαίνεται επί (1) εάν η Antrix είχε παραιτηθεί από το δικαίωμά της να επικαλεστεί το επιχείρημα σχετικά με τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου για να αντισταθεί στην εκτέλεση και (2) επί της ουσίας, για το αν το διαιτητικό δικαστήριο συστάθηκε έγκυρα.
Εάν η Antrix παραιτήθηκε από το δικαίωμά της να εγείρει μια διαδικαστική παρατυπία βάσει του άρθρου 1466 του γαλλικού ΚΚΚ
Το πρώτο ζήτημα που εξετάστηκε από το Εφετείο ήταν αν η Antrix αποκλείεται από το άρθρο 1466 του γαλλικού ΚΚΚ να επικαλεστεί το επιχείρημά του σχετικά με την ακατάλληλη συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ΔΠΔ:[7]
Το Εφετείο παρατήρησε πρώτα ότι, όσον αφορά το άρθρο 1466 ανησυχεί, η παραίτηση των μερών πρέπει να είναι σαφής.[8]
Από αυτή την άποψη, συμφώνησε με το Ακυρωτικό Δικαστήριο, σημειώνοντας ότι η να το επιχείρημα της διαιτησίας και το επιχείρημα της παθολογικής ρήτρας δεν συγκρούονταν.[9] Το Εφετείο δέχθηκε ότι η Antrix είχε ερμηνεύσει τη ρήτρα διαιτησίας ως α να διαιτησία, σε αντίθεση με μια θεσμική διαιτησία. Εκ τούτου, Η Antrix είχε θέσει το ζήτημα σχετικά με τη συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου και τη μη εφαρμογή της ρήτρας διαιτησίας με διαδοχικό και συμπληρωματικό τρόπο.[10]
Το Εφετείο επιβεβαίωσε περαιτέρω ότι το επιχείρημα της Antrix σχετικά με την παθολογική πτυχή της ρήτρας διαιτησίας συνεπαγόταν αναγκαστικά ένσταση σχετικά με τη σύσταση του δικαστηρίου του ΔΠΔ, δεδομένου ότι η συμφωνία διαιτησίας υποτίθεται προέβλεπε α να διαιτησίας που θα απαιτούσε τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου χωρίς την παρέμβαση του Δικαστηρίου ΔΠΔ.[11]
Εάν το Διαιτητικό Δικαστήριο συστάθηκε έγκυρα
Έχοντας διαπιστώσει ότι το επιχείρημα της Antrix δεν είχε παραιτηθεί, το δεύτερο επίμαχο ζήτημα ήταν εάν το διαιτητικό δικαστήριο του ΔΠΔ είχε συγκροτηθεί σωστά.[12]
Από αυτή την άποψη, το Εφετείο υπενθύμισε ότι οι ρήτρες διαιτησίας πρέπει να ερμηνεύονται με βάση την αρχή της συνοχής και της χρησιμότητας, υπέρ μιας ερμηνείας που δίνει πλήρη ισχύ στη ρήτρα διαιτησίας προκειμένου να αποτραπεί η δυνατότητα ενός μέρους να αμφισβητήσει τη συγκατάθεσή του στη διαιτησία.[13]
Το Εφετείο σημείωσε ότι ενώ δεν αμφισβητήθηκε ότι τα μέρη αποφάσισαν να προσφύγουν σε διαιτησία (αν να ή θεσμική), η ρήτρα διαιτησίας έδωσε στα μέρη τη δυνατότητα να επιλέξουν ένα να διαιτησία, σύμφωνα με τους κανόνες της UNCITRAL, ή διαιτησία ΔΠΔ.[14] Σε αυτήν την περίπτωση, Ο Ντέβας άσκησε το δικαίωμά του να καταθέσει διαιτησία του ΔΠΔ.
Όσον αφορά το επιχείρημα της Antrix ότι τα μέρη έπρεπε να έχουν συμφωνήσει για το είδος της διαιτησίας πριν από την έναρξη της διαδικασίας, το Εφετείο σημείωσε ότι μια τέτοια προϋπόθεση θα προσέθετε μια προϋπόθεση που δεν είχε ληφθεί υπόψη από τα μέρη κατά τη σύνταξη της ρήτρας διαιτησίας.[15]
συνεπώς, την επιλογή της προσφυγής σε θεσμική διαιτησία, σε αντίθεση με ένα να διαιτησία, θα εναπόκειται στο μέρος που κινεί τη διαδικασία (στην παρούσα υπόθεση, Ντέβας).[16]
Επιλέγοντας την έναρξη διαδικασίας ΔΠΔ, Ο Ντέβας έδωσε στο Δικαστήριο του ΔΠΔ τις εξουσίες να διαχειριστεί την υπόθεση και να συγκροτήσει το διαιτητικό δικαστήριο για λογαριασμό των μερών σύμφωνα με τους Κανόνες του ΔΠΔ.
Υπό το πρίσμα των προαναφερθέντων, το Εφετείο απέρριψε το επιχείρημα της Antrix σχετικά με την παρατυπία της σύνθεσης του δικαστηρίου του ΔΠΔ και επιδίκασε στον Devas EUR 200,000 στο κόστος.[17]
[1] Εφετείο του Παρισιού, 27 Μάρτιος 2018, Οχι. 16/03596, Π. 5.
[2] Όχι.
[3] Ακυρωτικό Δικαστήριο, 4 Μάρτιος 2020, Οχι. φά 18-22.019; Π. 2.
[4] Όχι.
[5] Ακυρωτικό Δικαστήριο, 4 Μάρτιος 2020, Οχι. φά 18-22.019; σελ. 8-9.
[6] Όχι.
[7] Εφετείο του Παρισιού, 28 Ιούνιος 2022, Οχι. 20/05699, σελ. 5-10.
[8] Ταυτότητα., Π. 7.
[9] Ταυτότητα., σελ. 7-8.
[10] Ταυτότητα., σελ. 8-9.
[11] Ταυτότητα., Π. 10.
[12] Όχι.
[13] Αναγνωριστικό., Π. 14
[14] Όχι.
[15] Ταυτότητα., Π. 15.
[16] Όχι.
[17] Ταυτότητα., Π. 16.