Επί 4 Φεβρουάριος 2023, Η Ελλάδα ψήφισε νέο νόμο που διέπει τις διεθνείς εμπορικές διαιτησίες με έδρα την Ελλάδα, δηλ., Νόμος 5016/2023 («2023 Νόμος περί διαιτησίαςˮ) (σε Αγγλικά εδώ (ανεπίσημη μετάφραση), σε Ελληνικά εδώ, και είναι Επεξηγηματική Έκθεση στα Ελληνικά).
ο 2023 Νόμος περί διαιτησίας (1) αντικαθιστά το προηγουμένως ισχύον Νόμος 2735/1999, η οποία βασίστηκε στο 1985 έκδοση του UNCITRAL Model Law για τη διεθνή εμπορική διαιτησία («Υπόδειγμα νόμουˮ); (2) υιοθετεί σχεδόν όλα τα 2006 τροποποιήσεις του Πρότυπου Νόμου («2006 Υπόδειγμα νόμουˮ); (3) περιέχει αρκετές γλωσσικές τροποποιήσεις, με στόχο να αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την έννοια των αντίστοιχων πρότυπων διατάξεων του Νόμου; και (4) εισάγει νέες διατάξεις, δεν βρίσκεται στο Πρότυπο Νόμο, που ανταποκρίνονται στις πρόσφατες τάσεις στη διεθνή πρακτική διαιτησίας, όπως οι πολυμερείς διαιτησίες.
Οι βασικές αλλαγές που εισήγαγε το 2023 Το Διαιτητικό Δίκαιο συζητείται παρακάτω.
Ξεκάθαρο τεκμήριο διαιτησίας
Αρθρο 3(4) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι οποιαδήποτε διαφορά μπορεί να υποβληθεί σε διαιτησία, εκτός εάν απαγορεύεται από το νόμο, δημιουργώντας έτσι ένα σαφές τεκμήριο υπέρ της διαιτησίας.
Συμφωνία διαιτησίας
Ευέλικτη Απαίτηση Γραφής: Αρθρο 10 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι η συμφωνία διαιτησίας αποδεικνύεται εγγράφως, αλλά με μια επεκτατική έννοια, που σημαίνει ότι οποιοδήποτε ηλεκτρονικό αρχείο, όπως η ανταλλαγή email, θα ήταν επαρκής. Αυτή η ευπρόσδεκτη αλλαγή αντανακλά τη στροφή προς τις ηλεκτρονικές συναλλαγές (την οποία η πανδημία COVID-19 επιτάχυνε περαιτέρω) και σκοπεύει να διατηρήσει την ισχύ των συμφωνιών διαιτησίας (βλέπω σχολιασμός Ηλεκτρονικές συμφωνίες διαιτησίας).
Ουσιαστική Ισχύς Συμφωνίας Διαιτησίας: Αρθρο 11(1) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας είναι μια νέα διάταξη περί σύγκρουσης νόμων, που προβλέπει ότι η ουσιαστική εγκυρότητα μιας συμφωνίας διαιτησίας αξιολογείται σύμφωνα με (1) το δίκαιο που επέλεξαν τα μέρη; ή (2) ο νόμος της έδρας της διαιτησίας; ή (3) το δίκαιο που διέπει την ουσιαστική συμφωνία των μερών (βλέπε σχολιασμό του Νόμοι που ισχύουν για διεθνή διαιτησία). Όπως σημειώνεται στην Επεξηγηματική Έκθεση (Π. 8), Αρθρο 11(1) ενθυλακώνει το in την εύνοια της εγκυρότητας αρχή, σύμφωνα με την οποία μια συμφωνία διαιτησίας θα πρέπει να κατασκευαστεί με τρόπο που να διατηρεί την ισχύ της.
Καμία επίδραση πτώχευσης ή αφερεγγυότητας: Αρθρο 11(2) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ρητά ότι η πτώχευση ή αφερεγγυότητα Οι διαδικασίες δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα στη συμφωνία διαιτησίας, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά από το νόμο. Η διάταξη αυτή προωθεί επίσης την εγκυρότητα των συμφωνιών διαιτησίας.
Σύνταγμα Διαιτητικού Δικαστηρίου
Πολυκομματικές Διαιτησίες: Ο διορισμός διαιτητών σε πολυμερείς διαιτησίες ρυθμίζεται πλέον για πρώτη φορά στο άρθρο 16 απο 2023 Νόμος περί διαιτησίας. Αναφέρει ότι κάθε πλευρά (αιτούντες και εναγόμενους) ορίζουν από κοινού έναν διαιτητή. Σε περίπτωση αποτυχίας επίτευξης συμφωνίας, το αρμόδιο ελληνικό δικαστήριο (που ορίζονται στο άρθρο 9(1) απο 2023 Νόμος περί διαιτησίας) μπορεί να κλείσει το ραντεβού. Αυτή η διάταξη στοχεύει να διασφαλίσει ότι η διαδικασία διαιτησίας δεν θα παρεμποδίζεται όταν δεν μπορεί να ληφθεί κοινή απόφαση για έναν συνδιαιτητή σε υποθέσεις που αφορούν πολλούς ενάγοντες ή/και εναγόμενους, που είναι συχνό στην πράξη.
Δικαστική παρέμβαση για τον ορισμό των διαιτητών ως έσχατης λύσης: Στο ίδιο πνεύμα, Αρθρο 17 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι εάν, για οποιονδήποτε λόγο, το διαιτητικό δικαστήριο δεν έχει οριστεί εντός ενενήντα ημερών από την αίτηση διαιτησίας, τότε το δικαστήριο μπορεί να βοηθήσει στον διορισμό του δικαστηρίου, εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει διαφορετικά. Η Επεξηγηματική Έκθεση (Π. 9) σημειώνει ότι συζητήθηκε εκτενώς εάν θα καταστεί υποχρεωτική αυτή η διάταξη (που σημαίνει ότι τα μέρη δεν μπορούν να συμφωνήσουν διαφορετικά) ή μη υποχρεωτική (που σημαίνει ότι τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν διαφορετικά). τελικά, συμφωνήθηκε να καταστεί μη υποχρεωτική, λαμβάνοντας υπόψη την κυρίαρχη αρχή του Πρότυπου Νόμου για την ελαχιστοποίηση της κρατικής δικαστικής παρέμβασης σε διεθνείς διαιτησίες.
Προκλήσεις Διαιτητών: Αρθρο 19 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι το διαιτητικό δικαστήριο, εξαιρουμένου του αμφισβητούμενου διαιτητή, είναι αρμόδιο να αποφασίζει για α πρόκληση ενός διαιτητή, αφού ζήτησε τις απόψεις του προσβαλλόμενου διαιτητή. Η Επεξηγηματική Έκθεση (σελ. 9-10) εύστοχα σημειώνει ότι οι ελληνικές ρυθμιστικές αρχές αποφάσισαν να παρεκκλίνουν από το (συχνά επικρίνεται) θέση του ισοδύναμου άρθρου 13(2) απο 2006 Υπόδειγμα νόμου, που συνεπάγεται ότι η απόφαση επί της προσφυγής λαμβάνεται με ο αμφισβητούμενος διαιτητής. Η διάταξη στο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας διασφαλίζει ότι η απόφαση επί της προσφυγής λαμβάνεται χωρίς τη συμμετοχή του αμφισβητούμενου διαιτητή, ευθυγραμμίζοντας έτσι με την παγκοσμίως αναγνωρισμένη αρχή «κανείς δεν είναι δικαστής στη δική του περίπτωση", που σημαίνει ότι κανείς δεν πρέπει να είναι δικαστής στη δική του υπόθεση.
Περιορισμένης Ευθύνης Διαιτητών: Αρθρο 22 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας ορίζει ότι ο διαιτητής ευθύνεται μόνο για εκ προθέσεως παράπτωμα ή βαριά αμέλεια. Ανάλογη διάταξη δεν υπάρχει στο Πρότυπο Νόμο.
Συνένωση και Ενοποίηση
Αρθρο 24 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας είναι μια άλλη νέα διάταξη που δεν περιλαμβάνεται στο Πρότυπο Νόμο, που ρυθμίζει τη συμμετοχή στη διαιτησία τρίτων και την ενοποίηση διαιτησίας.
Τζόιντερ: Αρθρο 24(1) επιτρέπει σε ένα άτομο που δεσμεύεται από τη συμφωνία διαιτησίας να συμμετάσχει σε μια διαιτησία που βρίσκεται σε εξέλιξη ως ενάγων, αποκρινόμενος, ή τρίτος παρεμβαίνων με έννομο συμφέρον για την επίλυση της διαφοράς.
Ενοποίηση: Αρθρο 24(2) εξουσιοδοτεί το διαιτητικό δικαστήριο να ενοποιήσει άλλη διαιτησία μεταξύ των μερών που εκκρεμεί ενώπιον των ίδιων διαιτητών ή, με ρητή συγκατάθεση των μερών, εκκρεμεί ενώπιον άλλου δικαστηρίου.
Προσωρινά μέτρα
Αρθρο 25 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας αφορά την εξουσία του διαιτητικού δικαστηρίου να διατάσσει προσωρινά μέτρα (επίσης κοινώς αποκαλούμενο προσωρινά μέτρα). Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση (σελ. 4-5, 12), Αρθρο 25 είναι μια από τις πιο καινοτόμες διατάξεις του νέου ελληνικού καθεστώτος, αποκλίνοντας από την αντίστοιχη διάταξη του 2006 Πρότυπο δίκαιο (Αρθρο 17), όπως εξηγείται παρακάτω.
Ευρεία Ισχύς: Αρθρο 25(1) αναθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο διαιτητικό δικαστήριο να διατάξει τυχόν προσωρινά μέτρα που κρίνει απαραίτητα σχετικά με τη διαιτησία, εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει διαφορετικά.
Απαιτήσεις: Αρθρο 25(2) διευκρινίζει ότι μπορούν να διαταχθούν προσωρινά μέτρα σε επείγουσες περιπτώσεις ή για την αποτροπή επικείμενου κινδύνου, εφόσον θεμελιωθεί το δικαίωμα του οποίου ζητείται η προστασία εκ πρώτης όψεως. Προβλέπει επίσης ότι μεταξύ πολλών προσωρινών μέτρων, πρέπει να προτιμάται το λιγότερο επαχθές μέτρο.
Προκαταρκτική Διαταγή: Αρθρο 25(3) προβλέπει ότι σε εξαιρετικά επείγουσες περιστάσεις, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να εκδώσει προδικαστική εντολή για τη ρύθμιση μιας κατάστασης μέχρι να εκδώσει την απόφασή του για το προσωρινό μέτρο.
Δεσμευτικό αποτέλεσμα: Αρθρο 25(4) δηλώνει ότι η απόφαση του δικαστηρίου για τα προσωρινά μέτρα είναι δεσμευτική, και τα μέρη συμμορφώνονται με αυτήν αμέσως.
Αρθρο 25 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας αντικαθιστά την προβληματική διάταξη του προγενέστερου ισχύοντος δικαίου (δηλ., Αρθρο 17(2) του 2735/1999), που απαιτούσε την επικύρωση των προσωρινών μέτρων που είχε διατάξει το δικαστήριο από τα δικαστήρια του ελληνικού κράτους. Αυτή ήταν μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, που εμπόδισαν την αποτελεσματικότητα των προσωρινών μέτρων και, τελικά, την αποτελεσματική επίλυση διαφορών μέσω διαιτησίας. Η νέα διάταξη στο άρθρο 25 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας στοχεύει στην αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών με τον εξορθολογισμό της διαδικασίας και την παροχή ενός πιο αποτελεσματικού μηχανισμού για την επιβολή των προσωρινών μέτρων.
Εκτελεστότητα: Αρθρο 25(5) στη συνέχεια δηλώνει ότι, μετά από αίτηση ενός μέρους, το αρμόδιο ελληνικό δικαστήριο θα αναγνωρίσει και θα κηρύξει εκτελεστό κάθε προσωρινό μέτρο που διατάχθηκε από το δικαστήριο εκτός εάν (1) το διατασσόμενο προσωρινό μέτρο είναι αντίθετο με τη διεθνή δημόσια τάξη ή (2) το δικαστήριο έχει ήδη εκδώσει παρόμοιο προσωρινό μέτρο μετά από αίτηση διαδίκου.
Αρθρο 25(5) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας υιοθετεί μόνο δύο λόγους βάσει των οποίων ένα εθνικό δικαστήριο αρνείται την αναγνώριση και την εκτέλεση προσωρινού μέτρου και, εκ τούτου, αποκλίνει από την αντίστοιχη διάταξη του 2006 Υπόδειγμα νόμου (Αρθρο 17 Εγώ), που αναγνωρίζει περισσότερους λόγους άρνησης (για παράδειγμα, όταν ένα μέρος δεν έχει συμμορφωθεί με την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την ασφάλεια σχετικά με το προσωρινό μέτρο).
Διεξαγωγή διαιτησίας
Εμπιστευτικότητα: Αρθρο 27(3) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι τα μέρη ή το δικαστήριο θα αποφασίσουν για την εμπιστευτικότητα της διαιτησίας. Ως εκ τούτου, η διαιτησία δεν είναι απαραίτητα εμπιστευτική.
Γραμματέας του Δικαστηρίου: Αρθρο 27(4) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας επιτρέπει τον διορισμό γραμματέα του δικαστηρίου. Αναφέρει ότι τα καθήκοντα του γραμματέα, οι αποδοχές και άλλα σχετικά θέματα καθορίζονται σε διάταξη του δικαστηρίου που επισημοποιεί το διορισμό του γραμματέα, ακολουθώντας την καθιερωμένη πρακτική.
Υποβολές των Μερών: ο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας διακρίνει ρητά την αίτηση για διαιτησία (Αρθρο 29) και η δήλωση αξίωσης (Αρθρο 31), που και πάλι ευθυγραμμίζεται με την καθιερωμένη πρακτική.
Παραγωγή Εγγράφων: Αρθρο 35 εξουσιοδοτεί το διαιτητικό δικαστήριο να υποχρεώσει (είτε κατόπιν αιτήματος ενός διαδίκου είτε αυτεπαγγέλτως) την προσκόμιση εγγράφων και άλλων αποδεικτικών στοιχείων που βρίσκονται στην κατοχή ή τον έλεγχο των μερών που το δικαστήριο θεωρεί ότι είναι πιθανό να είναι σημαντικά για την έκβαση της διαιτησίας, εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει διαφορετικά.
Αυτή είναι μια νέα διάταξη που δεν υπάρχει στο Πρότυπο Νόμο. Η Επεξηγηματική Έκθεση (Π. 16) υπογραμμίζει τη σημασία αυτής της δύναμης, καθώς επιτρέπει στο δικαστήριο να έχει τον έλεγχο της ουσίας της διαφοράς και να αναζητήσει την αλήθεια σε ένα συγκεκριμένο θέμα.
Η εξουσία του δικαστηρίου βάσει του άρθρου 35 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας διαφέρει από την εξουσία του να αποφασίζει σχετικά με την προσκόμιση εγγράφων κατά τη φάση της παραγωγής εγγράφων. Σε ένα φάση παραγωγής εγγράφων (που είναι ένα κοινό διαδικαστικό βήμα στη διαιτησία που λαμβάνει χώρα συνήθως μετά τον πρώτο γύρο υποβολών), τα μέρη ανταλλάσσουν αιτήματα για την προσκόμιση εγγράφων που σχετίζονται με την έκβαση της διαφοράς. Εάν ένα μέρος αρνηθεί να προσκομίσει οικειοθελώς τα έγγραφα που ζήτησε το άλλο μέρος, το δικαστήριο αποφασίζει εάν αυτά τα έγγραφα πρέπει να προσκομιστούν. Σε αντίθεση, Αρθρο 35 παρέχει στο δικαστήριο ευρύτερη εξουσία από ό,τι κατά την παραγωγή εγγράφων. Επιτρέπει στο δικαστήριο να διατάξει την παραγωγή εγγράφων σε οποιοδήποτε στάδιο της διαιτησίας, και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένο αίτημα από κάποιο κόμμα, δίνοντας έτσι στο δικαστήριο μεγαλύτερο έλεγχο της διαδικασίας.
Κατάργηση διαιτητικής απόφασης
Οι λόγοι ακύρωσης διαιτητικής απόφασης που αναφέρονται στο άρθρο 43 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με αυτούς του άρθρου 34 του Πρότυπου Νόμου αλλά με ορισμένες σημαντικές προσθήκες.
Νέος ακυρωτικός λόγος: Αρθρο 43(2)(ένα)(ναι) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας εισάγει έναν νέο λόγο για την ακύρωση μιας διαιτητικής απόφασης που δεν υπάρχει στο Πρότυπο Νόμο. Ο λόγος αυτός ισχύει όταν εκδοθεί τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφαση αρμόδιου ποινικού δικαστηρίου σχετικά με απάτη ή ψευδή μαρτυρία ή επέλευση παθητικής δωροδοκίας διαιτητή ή παράβαση καθήκοντος (όπως προβλέπεται στο άρθρο 544 παραγράφους (6) και (10) του Ελληνικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).
Όπως παρατηρείται στην Επεξηγηματική Έκθεση (Π. 18), Οι περιπτώσεις όπου αυτός ο νέος λόγος θα διατηρηθεί αναμένεται να είναι σπάνιες στην πράξη. παρ 'όλα αυτά, η πρόθεση πίσω από αυτήν την προσθήκη είναι να ενισχυθεί η ακεραιότητα των διαιτητικών διαδικασιών στην Ελλάδα προστατεύοντάς τες από πρακτικές όπως η απάτη ή η δωροδοκία.
Βασική Επεξήγηση Δημόσιας Πολιτικής: Αρθρο 43(2)(σι)(ΒΒ) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας ορίζει ότι μια απόφαση μπορεί να ακυρωθεί εάν έρχεται σε αντίθεση με τη διεθνή δημόσια τάξη, ανεξάρτητα από το αν στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόστηκε ελληνικό ή ξένο δίκαιο. Η διάταξη αυτή λαμβάνει υπόψη αντίθετη απόφαση του Αρείου Πάγου (SC 2111/2017) που έχει επικριθεί (Επεξηγηματικό σημείωμα, Π. 18). Παρέχει σαφήνεια σχετικά με την ακύρωση βραβείων με βάση λόγους δημόσιας πολιτικής.
Προθεσμία ακύρωσης: Αρθρο 43(3) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας ορίζει ότι η αγωγή για την ακύρωση διαιτητικής απόφασης υποβάλλεται εντός τριών μηνών από την ημερομηνία επίσημης επίδοσης της απόφασης στο μέρος που υποβάλλει την αίτηση. Η διάταξη αυτή λαμβάνει υπόψη μια άλλη επικριθείσα απόφαση του Αρείου Πάγου (SC 5/2000) (Επεξηγηματικό σημείωμα, Π. 18), η οποία προέβλεπε ότι η έναρξη της προθεσμίας παύσης καλλιέργειας ήταν η ημερομηνία που το μέρος έλαβε ανεπίσημα αντίγραφο της απόφασης από το αρμόδιο δικαστήριο.
Δεν βασίζεται σε ιδία πράξη/παράλειψη: Αρθρο 44(4) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας εισάγει μια νέα διάταξη (δεν βρίσκεται στο Πρότυπο Νόμο), που αποκρυσταλλώνει τη μακρόχρονη ελληνική νομολογία (Από 1969) ότι ένα μέρος δεν μπορεί να βασιστεί στις δικές του ενέργειες ή παραλείψεις για να ακυρώσει ένα βραβείο (Επεξηγηματικό σημείωμα, Π. 18).
Έμβασμα στο Δικαστήριο: Αρθρο 44(5) απο 2023 Νόμος περί διαιτησίας (έγκριση του άρθρου 34(4) απο 2006 Υπόδειγμα νόμου) εξουσιοδοτεί το δικαστήριο να παραπέμψει τη διαφορά στο διαιτητικό δικαστήριο αντί να ακυρώσει μια απόφαση όταν υπάρχει ελάττωμα που μπορεί να διορθωθεί. Αυτή η διάταξη περί διαιτησίας επιτρέπει την αποτελεσματική επίλυση μιας διαφοράς, εξοικονομώντας χρόνο και κόστος.
Απλά αιτία διαιτητικές αποφάσεις
Αρθρο 44(2) απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας προβλέπει ότι η διαιτητική απόφαση θα είναι απλά αιτία από την έκδοσή του, που σημαίνει ότι το επίμαχο ζήτημα δεν μπορεί να επιλυθεί εκ νέου. Επί πλέον, Αρθρο 44(2) καθορίζει ότι το απλά αιτία το αποτέλεσμα επεκτείνεται στην απόφαση του δικαστηρίου για προκαταρκτικά θέματα, όπως η ισχύς μιας συμφωνίας διαιτησίας. Αυτή η καινοτόμος διάταξη καταδεικνύει την εμπιστοσύνη των ελληνικών ρυθμιστικών αρχών στη διαδικασία της διαιτησίας.
Ελληνικά Διαιτητικά Ιδρύματα
Αρθρο 46 απο 2023 Ο νόμος περί διαιτησίας καθορίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις για την ίδρυση διαιτητών στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, τα ιδρύματα αυτά πρέπει να έχουν την εταιρική μορφή α ανώνυμη κοινωνία με πλήρως πληρωμένη, ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο ευρώ 100,000 ή να είναι δημόσιο νομικό πρόσωπο. Πρέπει επίσης να παρέχουν κανόνες για τους διαιτητές και να διατηρούν έναν κατάλογο αναγνωρισμένων διαιτητών. Η νέα αυτή διάταξη, δεν βρίσκεται στο Πρότυπο Νόμο, στοχεύει στη διασφάλιση της αξιοπιστίας των θεσμών διαιτησίας που λειτουργούν στην Ελλάδα.
Επί του παρόντος, διαιτητικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Ελλάδα περιλαμβάνουν τα Μεσολάβηση Αθηνών & Οργανισμός Διαιτησίας (ΕΟΔΙΔ) και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ACCI) Κέντρο Διαιτησίας και Διαμεσολάβησης.
συμπέρασμα
της Ελλάδας 2023 Νόμος περί διαιτησίας (Νόμος 5016/2023) είναι ένα εμπεριστατωμένο και καινοτόμο νομοσχέδιο. Υιοθετεί τα περισσότερα από τα 2006 τροποποιήσεις του Πρότυπου Νόμου και εισάγει πρόσθετες διατάξεις (δεν βρίσκεται στο Πρότυπο Νόμο) που αντικατοπτρίζουν τις βέλτιστες πρακτικές στη διεθνή διαιτησία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με πολυμερείς διαιτησίες. Αυτή η νέα νομοθεσία θεσπίζει ένα σύγχρονο και οικείο ρυθμιστικό πλαίσιο που έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει την Ελλάδα ως ελκυστική έδρα για διεθνείς διαιτησίες.