Στη διεθνή επενδυτική διαιτησία, το συμφέρον μπορεί να αντιπροσωπεύει σημαντικό μέρος του τελικού βραβείου και δεν είναι ασυνήθιστο το ενδιαφέρον να υπερβαίνει τις πραγματικές ζημίες.[1] Αν και δεν είναι μια ανεξάρτητη θεραπεία, ο τόκος αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό στοιχείο αποζημίωσης.[2]
Ο κύριος σκοπός της ανάθεσης ενδιαφέροντος είναι «να αντισταθμίσει τη ζημία που οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της περιόδου μη πληρωμής από τον οφειλέτη, ο πιστωτής στερείται της χρήσης και της διάθεσης του ποσού που έπρεπε να λάβει".[3]
Το BIT περιλαμβάνει συνήθως μια ρητή αναφορά στο ενδιαφέρον για τις προβλέψεις τους σχετικά με το ποσό της αποζημίωσης σε περίπτωση απαλλοτρίωσης και στις διατάξεις τους σχετικά με την επίλυση διαφορών. Ωστόσο, Είναι δυνατόν να το διεκδικήσουμε ακόμη και αν δεν υπάρχει σχετική διάταξη. Όπως αναφέρεται στο 2 ζωή υπόθεση, «Ανύπαρκτοι όροι ή διατάξεις της σύμβασης που διέπουν το αντίθετο, Είναι γενικά αποδεκτό ότι τα διεθνή δικαστήρια μπορούν να εκχωρήσουν ενδιαφέρον σε έναν τραυματισμένο ενάγοντα; Πράγματι, η υποχρέωση καταβολής τόκων είναι πλέον αποδεκτή νομική αρχή."[4]
Το συμπέρασμα αυτό είναι σύμφωνο με το άρθρο 38 των άρθρων της ILC για την ευθύνη του κράτους, που διαβάζει:[5]
- Οι τόκοι για οποιοδήποτε κύριο ποσό που οφείλεται βάσει αυτού του κεφαλαίου καταβάλλονται όταν είναι απαραίτητο προκειμένου να διασφαλιστεί η πλήρης αποζημίωση. Το επιτόκιο και ο τρόπος υπολογισμού καθορίζονται έτσι ώστε να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα.
- Οι τόκοι ξεκινούν από την ημερομηνία κατά την οποία το κύριο ποσό έπρεπε να είχε καταβληθεί έως την ημερομηνία εκπλήρωσης της υποχρέωσης πληρωμής.
Κατά τον καθορισμό ενδιαφέροντος, Τα διεθνή δικαστήρια πρέπει να αποφασίσουν σχετικά με το ποσοστό (1), αν θα δοθεί απλό ή σύνθετο ενδιαφέρον (2), και την περίοδο κατά την οποία θα προκύψουν τόκοι (3).[6] Διαθέτουν μεγάλο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας ως προς αυτό.[7]
Δεν υπάρχει ομοιόμορφη πρακτική για την ανάθεση ενδιαφέροντος για το διεθνές επενδυτικό δίκαιο.[8] Ετσι, τα δικαστήρια μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια σειρά μεθόδων για να καθορίσουν την ισχύουσα επιτόκιο:
- μια προσέγγιση επιτοκίου δανεισμού, που βασίζεται στον τόκο που ο επενδυτής έπρεπε να πληρώσει για δανεισμένα κεφάλαια.
- προσέγγιση για το κράτος υποδοχής, που χρησιμοποιεί το νόμιμο ποσοστό στη χώρα υποδοχής ως «χρήσιμο σημείο αναφοράς», δεδομένου ότι είναι το νομικό ελάχιστο που αναγνωρίζεται από το ίδιο το κράτος.
- μια προσέγγιση «καταναγκαστικού δανείου» - βάσει αυτής της μεθόδου, ο επενδυτής μετατρέπεται σε «απροθυμία δανειστής» προς το κράτος, και επομένως δικαιούται τόκους ίσους με το «βραχυπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού του κράτους».
- μια προσέγγιση «εναλλακτικών επενδύσεων», που αντικατοπτρίζει το επιπλέον ποσό που θα είχε κερδίσει τα χρήματα του επενδυτή, είχε επανεπενδυθεί κάθε χρόνο με γενικά επιτόκια. Κατά την εφαρμογή αυτής της προσέγγισης, Τα δικαστήρια συχνά αποδίδουν τόκους με επιτόκιο ίσο με τα βραχυπρόθεσμα χρεόγραφα των Ηνωμένων Πολιτειών ή τα εξαμηνιαία πιστοποιητικά κατάθεσης των ΗΠΑ ή με το επιτόκιο LIBOR.
Όσον αφορά το ζήτημα της σύνθεση ενδιαφέρον, το σύνθετο ενδιαφέρον απονεμήθηκε στα πιο πρόσφατα επενδυτικά βραβεία. Ως δικαστήριο στο Continental Casualty v. Αργεντίνη εξήγησε: «Η χρονική αξία του χρήματος στις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς μετράται σε σύνθετο ενδιαφέρον; απλός τόκος δεν μπορεί να γίνει επίκληση για πλήρη αποζημίωση για την απώλεια του ενάγοντος που οφείλεται σε καθυστέρηση πληρωμής."[9] Εξάλλου, σε Gemplus v. Μεξικό, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υπάρχει τώρα μια μορφή «νομολογίας σταθερά» όπου το τεκμήριο έχει αλλάξει από τη θέση πριν από μια δεκαετία περίπου με το αποτέλεσμα θα ήταν πλέον πιο κατάλληλο να παραγγείλετε σύνθετο ενδιαφέρον, εκτός εάν αποδειχθεί ακατάλληλη υπέρ του απλού ενδιαφέροντος".[10] Το δικαστήριο θα πρέπει επίσης να αποφασίσει για τη συχνότητα της σύνθεσης (π.χ., τριμηνιαίος, εξαμηνιαία ή ετήσια).
Ως προς τη σχετική περίοδο, το δικαστήριο στο SGS v. Παραγουάη εξήγησε: «[τ]Ουσιαστικά, καθολική αρχή του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς πρακτικής διαιτησίας σε περίπτωση καθυστερημένης πληρωμής χρηματικών υποχρεώσεων οφείλει να επιβάλει τόκους από την ημερομηνία λήξης της πληρωμής."[11] Η πραγματική περίοδος ποικίλλει ανάλογα με τις περιστάσεις κάθε μεμονωμένης περίπτωσης.
Τελικά, Τα δικαστήρια συνήθως απονέμουν επίσης ενδιαφέρον μετά την απονομή (αναφέρεται επίσης ως ανασταλτικό ή προεπιλεγμένο ενδιαφέρον), που προορίζεται να δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό κίνητρο για να συμμορφωθεί με το βραβείο χωρίς καθυστέρηση. Αρχίζει να συσσωρεύεται μετά την έκδοσή του ή μετά τη λήξη περιόδου χάριτος που χορηγείται από το δικαστήριο.
Μαρίνα Ναι, Aceris Law LLC
[1] Π.χ.. Aminoil κατά Κουβέιτ, Βραβείο του 24 Μάρτιος 1982 (1982) 21 ΚΑΙΡΟΣ 976, 1042; Santa Elena κατά Κόστα Ρίκα Αναπτυξιακή Εταιρεία, Βραβείο του 17 Φεβρουάριος 2000, καλύτερος 95, 107; Wena Hotels κατά Αίγυπτος, Βραβείο 8 Δεκεμβρίου 2000, καλύτερος 127, 136.
[2] Εγώ. Μάρμπο, Υπολογισμός αποζημίωσης και ζημιών στο διεθνές επενδυτικό δίκαιο, 2αρ Εκδ., Π. 329.
[3] Compañía de Aguas del Aconquija S.A.. και Vivendi Universal S.A.. β. Δημοκρατία της Αργεντινής, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 97/3, Βραβείο, 20 Αύγουστος 2007, για. 9.2.3.
[4] Compañía de Aguas del Aconquija S.A.. και Vivendi Universal S.A.. β. Δημοκρατία της Αργεντινής, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 97/3, Βραβείο, 20 Αύγουστος 2007, για. 9.2.1.
[5] Άρθρα σχετικά με την ευθύνη των κρατών για διεθνώς λανθασμένες πράξεις, Ψήφισμα της ΓΣ της 21ης Δεκεμβρίου 2001, A / Res / 56/83, Παράρτημα, Αρθρο 38.
[6] Occidental Petroleum Corporation και Occidental Exploration and Production Company v. Δημοκρατία του Ισημερινού, Υπόθεση ICSID Αριθ. ARB / 06/11, Βραβείο, 5 Οκτώβριος 2012, για 826; δείτε επίσης, Παραλιακή οδός Βενεζουέλας, Γ.Α.. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 00/5, Βραβείο, 23 Σεπτέμβριος 2003, για. 367.
[7] Wena Hotels Limited κατά Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου, Υπόθεση ICSID Αρ. ARB / 98/4, Απόφαση της ad hoc επιτροπής (Διαδικασία ακύρωσης), 5 Φεβρουάριος 2002, για 96.
[8] Τ.Β.. Γουντς & σι. Σαμπάι, Αποζημίωση, Ζημίες και αποτίμηση στο διεθνές επενδυτικό δίκαιο, TDM Vol. 4, θέμα 6 (2007), Π. 45.
[9] Continental Casualty Company v. Η Δημοκρατία της Αργεντινής, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 03/9, 5 Σεπτέμβριος 2008, για. 309.
[10] Η Gemplus S.A., SLP S.A., Gemplus Industrial S.A.. του C.V.. β. Οι Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB(ΤΟΥ)/04/3, 16 Ιούνιος 2010, για. 16-26.
[11] SGS Societe Generale de Surveillance S.A. β. Η Δημοκρατία της Παραγουάης, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 07/29, Βραβείο, 10 Φεβρουάριος 2012, για. 184.