Διεθνής διαιτησία στο Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας («Ιορδανία") διέπεται από Νόμος αριθ. 31 του 2001 (ο "Νόμος περί διαιτησίας"). Ο νόμος περί διαιτησίας της Ιορδανίας έχει τροποποιηθεί πολλές φορές από την έναρξη ισχύος του στις 16 Ιούλιος 2001. Ο νόμος περί διαιτησίας της Ιορδανίας βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο Αιγυπτιακός νόμος διαιτησίας αριθ. 27 του 1994 («Αιγυπτιακός νόμος περί διαιτησίας"), το οποίο είναι, με τη σειρά, βασισμένο στο UNCITRAL Υπόδειγμα Νόμου του 1985. Τροπολογίες που εισήχθησαν στο 2018 ήταν σημαντικές, πολλά από τα οποία μπορούν να εντοπιστούν στο Πρότυπο Νόμο της UNCITRAL όπως τροποποιήθηκε στο 2006. Ο τροποποιημένος νόμος περί διαιτησίας παρέχει πλέον περισσότερη σαφήνεια σε ορισμένες ασάφειες από προηγούμενες εκδόσεις του νόμου περί διαιτησίας, όπως εξηγείται παρακάτω.
Ο νόμος περί διαιτησίας της Ιορδανίας εφαρμόζεται σε κάθε συμβατική διαιτησία που διεξάγεται στο Βασίλειο της Ιορδανίας και σε κάθε διαιτησία όπου τα μέρη έχουν συμφωνήσει ότι η διαιτησία θα υπόκειται στον νόμο, ανεξάρτητα από τη φύση της έννομης σχέσης που προκαλεί διαφορά (Αρθρο 3(ένα) του Νόμου περί Διαιτησίας). Ο νόμος περί διαιτησίας της Ιορδανίας οργανώνεται στα ακόλουθα κεφάλαια:
- Γενικές προμήθειες (Άρθρα 2-8)
- Συμφωνία διαιτησίας (Άρθρα 9-13)
- Το Διαιτητικό Δικαστήριο (Άρθρα 14-23)
- Τα Διαιτητικά Πρακτικά (Άρθρα 24-35)
- Η Διαιτητική Απόφαση και Διαδικασία Καταγγελίας (Αρθρο 36-47)
- Ακυρότητα Διαιτητικής Απόφασης (Άρθρα 48-51)
- Επιβολή βραβείων (Άρθρα 52-57)
Η συμφωνία διαιτησίας
Αρθρο 9 του Νόμου περί Διαιτησίας, ομοίως με το Αιγυπτιακός νόμος περί διαιτησίας, ορίζει μια συμφωνία διαιτησίας ως συμφωνία των μερών, που συνάπτονται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα με δικαιοπρακτική ικανότητα να συνάπτουν συμφωνίες, να παραπέμψει στη διαιτησία ορισμένες ή όλες τις διαφορές που έχουν προκύψει ή μπορεί να προκύψουν σχετικά με μια συγκεκριμένη έννομη σχέση, ανεξάρτητα από το αν είναι συμβατικό ή όχι.
Ο τροποποιημένος νόμος περί διαιτησίας απλώς επιβεβαίωσε αυτό που προηγουμένως δεν ήταν τόσο σαφές - ότι μια συμφωνία διαιτησίας πρέπει να είναι γραπτή και ότι η γραπτή μορφή ικανοποιείται μέσω οποιασδήποτε μορφής, συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (Αρθρο 10). Ο τροποποιημένος νόμος περί διαιτησίας προβλέπει επίσης συγκεκριμένα την ενσωμάτωση με αναφορά σε συμφωνία διαιτησίας που περιέχεται σε άλλο έγγραφο, ως άρθρο 10(σι) του νόμου περί διαιτησίας προβλέπει ότι «[τ]η αναφορά σε μια σύμβαση σε διατάξεις άλλου εγγράφου όπως το υπόδειγμα σύμβασης ή μια διεθνής σύμβαση που περιέχει ρήτρα διαιτησίας συνιστά συμφωνία διαιτησίας εκτός εάν αποκλείεται ρητά από τα μέρη".
Σύμφωνα με το άρθρο 11 του Νόμου περί Διαιτησίας, μπορεί επίσης να συναφθεί συμφωνία διαιτησίας (1) πριν από την εμφάνιση μιας διαφοράς, είτε με τη μορφή χωριστής συμφωνίας είτε περιέχεται σε συγκεκριμένη σύμβαση που προκύπτει μεταξύ δύο μερών, ή (2) μετά την εμφάνιση διαφωνίας, ακόμη και αν μια τέτοια διαφορά αποτέλεσε αντικείμενο αγωγής ενώπιον οποιουδήποτε «δικαστικό όργανο" (σε μια τέτοια περίπτωση, η συμφωνία πρέπει να καθορίζει επακριβώς το αντικείμενο της διαφοράς, ή αλλιώς θεωρείται άκυρη).
Σχετικά με τη διαιτησία των διαφορών βάσει του ιορδανικού δικαίου, Αρθρο 10(ρε) του νόμου περί διαιτησίας προβλέπει πλέον ρητά ότι οι προηγούμενες συμφωνίες διαιτησίας σε συμβάσεις εργασίας και συμβάσεις καταναλωτών σε προεκτυπωμένα έντυπα είναι άκυρες. Αυτό είναι επίσης σύμφωνο με προηγούμενες αποφάσεις των ιορδανικών δικαστηρίων, οι οποίες έκριναν ότι οι διαφορές που προκύπτουν από συμβάσεις εργασίας δεν μπορούν να υποβληθούν σε διαιτησία.
Προηγούμενη νομολογία και δόγμα έκρινε ότι ο νόμος περί διαιτησίας εξουσιοδοτεί τη διαιτησία για διαφορές που σχετίζονται με «οικονομικά συμφέροντα".[1] Περαιτέρω οδηγίες σχετικά με τις οποίες οι διαφορές θεωρούνται μη διαιτητικές σύμφωνα με το ιορδανικό δίκαιο μπορούν να βρεθούν στον Αστικό Κώδικα της Ιορδανίας, που διευκρινίζει ότι (ένα) θέματα που μπορεί να μην είναι στο εμπόριο (όπως τα ναρκωτικά, χρέη για τυχερά παιχνίδια, και τα λοιπά.); και (σι) ζητήματα αντίθετα με τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη, μπορεί να μην αποτελούν αντικείμενο έγκυρης σύμβασης και κατά συνέπεια είναι επίσης μη διαιτητές.[2]
Εφαρμοστέο δίκαιο στη διαδικασία, την έδρα και τη γλώσσα της διαιτησίας
Τα μέρη είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν για οποιαδήποτε διαδικασία που εφαρμόζεται στη διαιτησία και είναι ελεύθερα να παραπέμπουν σε οποιουσδήποτε κανόνες διαιτησίας, είτε στην Ιορδανία είτε στο εξωτερικό, όπως ρητά ορίζει το άρθρο 24(ένα) του Νόμου περί Διαιτησίας. Αρθρο 25 προβλέπει περαιτέρω ότι πρέπει να παρέχεται στα μέρη ίσες ευκαιρίες να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους, και ότι η διαδικασία διεξάγεται με αποτελεσματικό και οικονομικά αποδοτικό τρόπο, αποφεύγοντας τα περιττά έξοδα, προκειμένου να επιτευχθεί δίκαιη και ταχεία επίλυση μιας διαφοράς.
Τα μέρη είναι επίσης ελεύθερα να συμφωνήσουν για οποιαδήποτε έδρα διαιτησίας, είτε στην Ιορδανία είτε στο εξωτερικό. Αποτυχία επίτευξης τέτοιας συμφωνίας, ο τόπος/έδρα της διαιτησίας καθορίζεται από το διαιτητικό δικαστήριο, έχοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, όπως ορίζεται στο άρθρο 27 του Νόμου περί Διαιτησίας.
Τα μέρη μπορούν επίσης να συμφωνήσουν για τη γλώσσα της διαιτησίας. Ελλείψει συμφωνίας των μερών, η γλώσσα της διαιτησίας αποφασίζεται από το διαιτητικό δικαστήριο. Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα (Αρθρο 28).
Διαιτητές
Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα. Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, ωστόσο. Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, όπως προβλέπεται στο άρθρο 14 του Νόμου περί Διαιτησίας.
Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα (Αρθρο 15) Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, Εκτός εάν τα μέρη έχουν συμφωνήσει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και/ή το δικαστήριο έχει καθορίσει τη γλώσσα, ένα απαγορευμένο άτομο, ή πρόσωπο που στερείται των πολιτικών του δικαιωμάτων λόγω δικαστικής απόφασης σε βάρος του για κακούργημα ή πλημμέλημα αντίθετο προς την τιμή, είτε λόγω κήρυξης πτώχευσης του (ακόμη και στην περίπτωση που έχει αποκατασταθεί).
Ο νόμος περί διαιτησίας της Ιορδανίας δεν προβλέπει επίσης συγκεκριμένες απαιτήσεις όσον αφορά το φύλο ή την εθνικότητα των διαιτητών (Αρθρο 15 (σι)). Κατά την αποδοχή της εντολής του/της, ο διαιτητής υποχρεούται να υποβάλει γραπτώς την αποδοχή του/της και θα αποκαλύψει οποιεσδήποτε περιστάσεις που ενδέχεται να δημιουργήσουν αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του/της (Αρθρο 15(ντο)). Ο νόμος περί διαιτησίας θέτει ως εκ τούτου συγκεκριμένους κανόνες και επιβάλλει την ευθύνη σε έναν διαιτητή να αποκαλύψει οποιεσδήποτε περιστάσεις που ενδέχεται να θέσουν υπό αμφισβήτηση την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του καθ' όλη τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας.
Τα μέρη είναι επίσης ελεύθερα να συμφωνήσουν για τη διαδικασία επιλογής των διαιτητών. Ελλείψει τέτοιας συμφωνίας, η προεπιλεγμένη διαδικασία όπως προβλέπεται στο άρθρο 16 του περί Διαιτησίας Νόμου ισχύει:
ένα. Τα δύο μέρη διαιτησίας είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν για την επιλογή των διαιτητών και για τον τρόπο και την ημερομηνία της επιλογής τους. Αποτυχία τέτοιας συμφωνίας, ακολουθούνται οι ακόλουθες διαδικασίες:
1. Εάν το διαιτητικό δικαστήριο αποτελείται από έναν μοναδικό διαιτητή, θα διοριστεί, κατόπιν αιτήματος ενός από τα μέρη, από τον Αρμόδιο Δικαστή.
2. Εάν το διαιτητικό δικαστήριο αποτελείται από τρεις διαιτητές, κάθε μέρος θα ορίσει έναν διαιτητή και οι δύο διαιτητές που θα οριστούν με τον τρόπο αυτό θα ορίσουν τον τρίτο διαιτητή. Εάν κάποιο από τα μέρη δεν διορίσει τον διαιτητή του εντός δεκαπέντε ημερών από την ημερομηνία λήψης σχετικού αιτήματος από το άλλο μέρος, ή εάν οι δύο διορισμένοι διαιτητές δεν συμφωνήσουν για τον τρίτο διαιτητή εντός δεκαπέντε ημερών από την ημερομηνία διορισμού του πιο πρόσφατα διορισμένου διαιτητή, ο διορισμός θα γίνει, κατόπιν αιτήματος ενός από τα μέρη, από τον Αρμόδιο Δικαστή. Ο τρίτος διαιτητής, είτε διορίζονται από τους δύο διορισμένους διαιτητές είτε από τον Αρμόδιο Δικαστή, προεδρεύει του διαιτητικού δικαστηρίου.
σι. Εάν τα μέρη στη διαιτησία είναι τρία ή περισσότερα, μπορούν να συμφωνήσουν για τον αριθμό των διαιτητών, ο τρόπος διορισμού τους και ο τρόπος καθορισμού του προέδρου μεταξύ τους και σε περίπτωση διαφωνίας ακολουθούνται οι ακόλουθες διαδικασίες:
1. Εάν συμφωνήσουν για τον αριθμό των διαιτητών και τον τρόπο διορισμού τους χωρίς να συμφωνήσουν για τον τρόπο καθορισμού του προέδρου μεταξύ τους, ο πρόεδρος καθορίζεται με συναίνεση των μελών του διαιτητικού δικαστηρίου, και σε περίπτωση που δεν ήταν δυνατός ο προσδιορισμός του προέδρου σε αυτή την κατάσταση, τότε τον ορίζει ο Αρμόδιος Δικαστής [ο Πρόεδρος] κατόπιν αιτήματος των μερών της διαιτησίας.
2. Εάν συμφωνηθεί ο αριθμός των διαιτητών χωρίς να συμφωνηθεί ο τρόπος διορισμού τους, ο Αρμόδιος Δικαστής τους διορίζει σύμφωνα με τον αριθμό που έχει συμφωνηθεί και ορίζει τον Πρόεδρο μεταξύ τους.
3. Εάν τα μέρη της διαιτησίας δεν συμφώνησαν για τον αριθμό των διαιτητών και τον τρόπο διορισμού τους, ο αριθμός των διαιτητών είναι τρεις, που θα οριστεί από τον Αρμόδιο Δικαστή, ο οποίος θα καθορίσει τον πρόεδρο μεταξύ αυτών.
ντο. Εάν κάποιο από τα μέρη παραβεί τις συμφωνηθείσες διαδικασίες επιλογής των διαιτητών, τα δύο μέρη δεν έχουν συμφωνήσει για τον τρόπο διενέργειας τέτοιων διαδικασιών, οι δύο διορισμένοι διαιτητές δεν έχουν συμφωνήσει σε ένα θέμα που θα έπρεπε να συμφωνηθεί ή εάν το τρίτο μέρος δεν εκτελεί καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί από την άποψη αυτή, τότε ο Αρμόδιος Δικαστής, κατόπιν αιτήματος ενός από τα μέρη, εκτελέσει το απαιτούμενο μέτρο ή λειτουργία αφού ακούσει το άλλο μέρος.
ρε. Κατά την επιλογή ενός διαιτητή, το αρμόδιο δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο νόμος αυτός καθώς και τις συμφωνηθείσες από τα μέρη, και εκδίδει την απόφασή του για τον ορισμό του διαιτητή τάχιστα, αφού ακούσει το άλλο μέρος.
Σύμφωνα με το άρθρο 17(ένα) του Νόμου περί Διαιτησίας, ένας διαιτητής μπορεί να αμφισβητηθεί εάν υπάρχουν σοβαρές περιστάσεις που δημιουργούν αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του. Κανένα μέρος δεν μπορεί να αμφισβητήσει έναν διαιτητή που έχει ορίσει αυτό το μέρος ή στον διορισμό του οποίου έχει συμμετάσχει, εκτός από λόγο που το κόμμα έλαβε γνώση μετά τον διορισμό τους (Αρθρο 17 (σι)). Η αμφισβήτηση ενός διαιτητή υποβάλλεται εγγράφως στο δικαστήριο. Τι είναι το περίεργο, ωστόσο, και διαφορετική από τη λύση που προβλέπει το αιγυπτιακό δίκαιο, είναι ότι τα τοπικά δικαστήρια της Ιορδανίας έχουν δικαιοδοσία να αποφανθούν επί της προσφυγής.
Οι διαιτητές έχουν επίσης σαφώς εξουσίες είτε με δική τους πρωτοβουλία είτε κατόπιν αιτήματος ενός μέρους να διατάξουν προσωρινά ή συντηρητικά μέτρα ή να ζητήσουν ασφάλεια για τα έξοδα, όπως ειδικότερα προβλέπεται στο άρθρο 23 του Νόμου περί Διαιτησίας. Αυτό μπορεί να γίνει είτε πριν από την έναρξη της διαιτητικής διαδικασίας είτε κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ο ιορδανικός νόμος πολιτικής δικονομίας αριθ. 24 του 1988 είναι επίσης σχετικό εδώ, καθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτρο.
Διαιτητικά βραβεία
Σύμφωνα με το άρθρο 36 του Νόμου περί Διαιτησίας, καθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτρο. καθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτρο, καθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτρο, καθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτροφιλικός συνθέτηςκαθώς προβλέπει ότι οι ενάγοντες μπορούν επίσης να υποβάλουν αίτηση σε δικαστές συνοπτικών διαδικασιών για αίτηση κατάσχεσης ή/και δέσμευσης περιουσίας του εναγομένου ως προληπτικό μέτρο (, Καθώς και η καλή του).
Η οριστική διαιτητική απόφαση πρέπει να εκδοθεί εντός της προθεσμίας που έχει συμφωνηθεί από τα μέρη ή, ελλείψει τέτοιας συμφωνίας, εντός δώδεκα μηνών από την έναρξη της διαιτητικής διαδικασίας. Οι διαιτητές μπορούν να αποφασίσουν να παρατείνουν αυτή την περίοδο το πολύ κατά δώδεκα επιπλέον μήνες, εκτός εάν τα μέρη συμφωνήσουν για μεγαλύτερη περίοδο παράτασης. Η απονομή πρέπει να είναι γραπτή, υπογράφεται από τον μοναδικό διαιτητή ή την πλειοψηφία του δικαστηρίου, οπότε οι λόγοι μη υπογραφής της μειοψηφίας πρέπει να αναφέρονται στο βραβείο (Αρθρο 41). Το διαιτητικό δικαστήριο έχει επίσης την εξουσία να εκδίδει ενδιάμεσες ή μερικές αποφάσεις πριν εκδώσει την τελική του απόφαση.
Αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων στην Ιορδανία
Ο Τζόρνταν υπέγραψε το Σύμβαση της Νέας Υόρκης για την αναγνώριση και την εκτέλεση των ξένων διαιτητικών βραβείων ήδη μέσα 1958. Η Συνέλευση ήταν, ωστόσο, επικυρώθηκε μόνο στις 15 Νοέμβριος 1979. Με ενδιαφέρο, Ο Ιορδάνης έκανε μια μάλλον ασυνήθιστη δήλωση πολιτικού χαρακτήρα, δηλώνοντας ότι, «Η κυβέρνηση της Ιορδανίας δεν δεσμεύεται από τυχόν βραβεύσεις που γίνονται από το Ισραήλ ή στις οποίες συμμετέχει ένας Ισραηλινός".[3]
Η Ιορδανία είναι επίσης μία από τις πρώτες έξι αραβικές χώρες που την επικύρωσαν Σύμβαση του Αραβικού Συνδέσμου για την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων και των διαιτητικών αποφάσεων σε 1952 στο πλαίσιο του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η Σύμβαση στη συνέχεια καταργήθηκε από την Αραβική Σύμβαση του Ριάντ για τη δικαστική συνεργασία από 1983, στο οποίο συμμετέχει και ο Τζόρνταν.
Στην Ιορδανία, μια διαιτητική απόφαση μπορεί να ακυρωθεί για διαδικαστικούς λόγους. Σύμφωνα με το άρθρο 49 του Νόμου περί Διαιτησίας, αίτηση ακύρωσης/ακύρωσης δεν επιτρέπεται, εκτός από τις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Εάν δεν υπάρχει έγκυρη γραπτή συμφωνία διαιτησίας, ή τέτοια συμφωνία τερματίζεται λόγω της λήξης του χρονικού ορίου της;
- Αν, κατά τη σύναψη της συμφωνίας διαιτησίας, καθένα από τα δύο μέρη διαιτησίας ήταν ανίκανο ή ανήλικο σύμφωνα με το δίκαιο που διέπει την ιδιότητά του;
- Εάν κάποιο από τα δύο μέρη διαιτησίας δεν ήταν σε θέση να υποβάλει την υπεράσπισή του επειδή δεν ενημερώθηκε δεόντως για τον διορισμό διαιτητή ή για τη διαιτητική διαδικασία ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο πέρα από τον έλεγχό του;
- Εάν το διαιτητικό δικαστήριο απέκλεισε την εφαρμογή του νόμου που συμφωνήθηκε από τα μέρη για να διέπει το αντικείμενο της διαφοράς;
- Εάν η σύνθεση του διαιτητικού δικαστηρίου ή ο διορισμός των διαιτητών δεν ήταν σύμφωνα με το νόμο ή τη συμφωνία των δύο μερών;
- Εάν η διαιτητική απόφαση αποφασίζει για θέματα που δεν περιλαμβάνονται στη συμφωνία διαιτησίας ή υπερβαίνει το πεδίο εφαρμογής αυτής της συμφωνίας. παρ 'όλα αυτά, εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται, εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται;
- εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται, εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται.
εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται 30 εάν μέρη της απόφασης που σχετίζονται με θέματα που υπόκεινται σε διαιτησία μπορούν να διαχωριστούν από εκείνα που δεν υπόκεινται.
Όσον αφορά την εκτέλεση των διαιτητικών βραβείων, βραβεία που χορηγούνται σύμφωνα με το νόμο θεωρούνται ότι έχουν την εξουσία απλά αιτία στην επικράτεια του Βασιλείου της Ιορδανίας (Αρθρο 52).
Λόγοι αντίστασης στην επιβολή, όπως προβλέπεται στο άρθρο 54, περιλαμβάνω:
1. Το βραβείο περιλαμβάνει παραβίαση της δημόσιας τάξης στο Βασίλειο. Εάν αυτό το μέρος στο βραβείο, συμπεριλαμβανομένης αυτής της παράβασης, μπορεί να διαχωριστεί [from others], το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την εκτέλεση του άλλου μέρους(μικρό)
2. Το βραβείο δεν κοινοποιήθηκε δεόντως στο μέρος εναντίον του οποίου επιδόθηκε.
Όπως συμβαίνει με άλλες αραβικές χώρες (βλέπω, π.χ., our previous comments on Διεθνές Διαιτησία στο Μπαχρέιν, Διεθνής Διαιτησία στο Ομάν, Διεθνής διαιτησία στο Κουβέιτ, Κατασκευή Διαιτησία στη Μέση Ανατολή ή Διαιτησία DIAC), Η Ιορδανία έχει εισαγάγει σημαντικές θετικές αλλαγές εκσυγχρονίζοντας τη νομοθεσία της για τη διαιτησία, καθιστώντας το πιο ελκυστικό για διασυνοριακές επιχειρήσεις.
[1] ρε. Στρογγυλό, Ι. EL Ahdab., et αϊ, Διαιτησία με τις αραβικές χώρες, «Διαιτησία στο Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας», (Kluwer Law International 2011), Π. 266.
[2] Jordanian Civil Code from 1 Ιανουάριος 1977, Νόμος αριθ. 43/1976 του 1976, Αρθρο 30.
[3] Βλέπω Σύμβαση Διαιτησίας της Νέας Υόρκης, Συμβαλλόμενα κράτη, διαθέσιμο στο: https://www.newyorkconvention.org/countries. In response to the declaration made by Jordan, σε ανακοίνωση που έλαβε ο Γενικός Γραμματέας στις 23 Ιούνιος 1980, η κυβέρνηση του Ισραήλ δήλωσε τα ακόλουθα: “Η κυβέρνηση του Ισραήλ σημείωσε τον πολιτικό χαρακτήρα της δήλωσης που έκανε η κυβέρνηση της Ιορδανίας. Κατά την άποψη της κυβέρνησης του Ισραήλ, Αυτή η Σύμβαση δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για τέτοιες πολιτικές δηλώσεις. Εξάλλου, η εν λόγω δήλωση δεν μπορεί με κανένα τρόπο να επηρεάσει τις υποχρεώσεις που δεσμεύουν την Ιορδανία βάσει του γενικού διεθνούς δικαίου ή βάσει ειδικών συμβάσεων. Όσον αφορά την ουσία του θέματος, η κυβέρνηση του Ισραήλ θα υιοθετήσει απέναντι στην κυβέρνηση της Ιορδανίας στάση πλήρους αμοιβαιότητας.”