Ο καθηγητής Ndangwa Noyoo σχολιάζει το ζήτημα του Barotseland

Η Barotseland επιδιώκει την ειρηνική επίλυση του νομικού της καθεστώτος βάσει του διεθνούς δικαίου ενώπιον του PCA, αν και η Ζάμπια φαίνεται να προτίθεται να εμποδίσει όλες τις προσπάθειες ειρηνικής διαιτησίας για επίλυση αυτού του μακροχρόνιου ζητήματος, που υπάρχει από τη γέννηση της Ζάμπιας ως κράτους.

Το Barotseland ήταν ένα εξελιγμένο και εξαιρετικά λειτουργικό προ-αποικιακό αφρικανικό έθνος, που επέζησε άθικτη την περίοδο της αποικιακής εποχής μόνο για να γονατίσει από τον Kenneth Kaunda, ο πρώτος Πρόεδρος της Ζάμπια, που προσπάθησε ανεπιτυχώς να το διαλύσει με μέτρα όπως η διαγραφή του ονόματος και η αντικατάστασή του με τον γενικό τίτλο “Δυτική περιοχή.”

Το πρόσφατο έργο του καθηγητή Ndangwa Noyoo, με τίτλο “Γηγενή συστήματα διακυβέρνησης και μετα-αποικιακή Αφρική: Η περίπτωση του Barotseland,” παρέχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του ζητήματος Barotseland, και τον αντίκτυπο της αποικιοκρατίας στις εξελιγμένες μορφές διακυβέρνησης που υπήρχαν, και πλήρως λειτουργικό, πριν από την αποικιακή περίοδο.

Θα βρείτε μια περίληψη του άρθρου του, καθώς και το πλήρες άρθρο, παρακάτω.

Γηγενή συστήματα διακυβέρνησης και μετα-αποικιακή Αφρική: Η περίπτωση του Barotseland

Από τον Ndangwa Noyoo, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας, Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ

Αφηρημένη:

Η Αφρική είναι γεμάτη με παραδείγματα αποτυχημένων συστημάτων διακυβέρνησης, αμφισβητήσιμα, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι το μετα-αποικιακό κράτος είναι το ίδιο καρικατούρα των ευρωπαϊκών κρατών. Αυτό το έγγραφο υποστηρίζει ότι τα αφρικανικά μετα-αποικιακά κράτη και οι μορφές διακυβέρνησής τους – που εξήχθησαν στην Αφρική μέσω αποικιοκρατίας – απέτυχαν να αντηχούν με τις ζωές της μάζας των ανθρώπων στην Αφρική, γιατί δεν έχουν τις ρίζες τους στις αυτόχθονες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές δομές της ηπείρου. Σε αντίθεση με άλλα μη δυτικά μέρη του κόσμου, όπου οι χώρες έχουν προσπαθήσει να ενσωματώσουν τα αυτόχθονά ​​τους συστήματα διακυβέρνησης σε σύγχρονα, συγχωνεύοντάς τους με εκείνους των πρώην αποικιακών κυρίων τους, Οι αφρικανικές χώρες αποφεύγουν με συνέπεια τις ιστορικές τους πραγματικότητες σε αυτό το θέμα, λόγω ίσως τμηματικών και κεκτημένων συμφερόντων. Αναμφίβολα, ορισμένες προ-αποικιακές αφρικανικές κοινωνίες είχαν δημιουργήσει προηγμένα πολιτικά και οικονομικά συστήματα που είχαν δημιουργήσει συνοχή μεταξύ διαφορετικών αφομοιωμένων εθνοτικών ομάδων. Ορισμένα βασίλεια είχαν ακόμη ενοποιήσει ετερογενείς εθνικές πόλεις σε ενιαίες αυτοδιοικούμενες οντότητες. Αυτό το άρθρο δίνει προσοχή στην ανικανότητα της μετα-αποικιακής Αφρικής να κάνει χρήση ορισμένων από τα θετικά χαρακτηριστικά των αυτοχθόνων συστημάτων διακυβέρνησης της προ-αποικιακής Αφρικής, πιθανώς λόγω της έλλειψης προνοητικότητας ή απλού εγωισμού των ηγετών της ηπείρου. Το πρώτο μπορεί επίσης να έχει οδηγήσει στην επιδίωξη διαχωρισμένων αναπτυξιακών προγραμμάτων, που ταιριάζει μόνο εκείνα της Δύσης. Στην τελική ανάλυση, Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο πολλά αφρικανικά έθνη της Σαχάρας αποτυγχάνουν απολύτως να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών τους σήμερα. Χρησιμοποιώντας την περίπτωση του Barotseland ως παράδειγμα, η εφημερίδα υποστηρίζει ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να αφαιρεθεί από το ένδοξο παρελθόν αυτού του έθνους και που μπορεί να χρησιμεύσει ως μάθημα για τις σύγχρονες προσπάθειες που στοχεύουν στη διακυβέρνηση των αφρικανικών χωρών.