Τα προσωρινά μέτρα μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικό μέσο για την προστασία των δικαιωμάτων των μερών στη διαιτησία. Αν και δεν υπάρχει ευρέως αποδεκτός ορισμός, προσωρινά μέτρα είναι, σε γενικούς όρους, διορθωτικά μέτρα ή ανακούφιση με σκοπό τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των μερών.
Στη διεθνή διαιτησία, Οι θεσμικοί κανόνες είναι γενικά σιωπηλοί ως προς τα πρότυπα και τις αρχές για τη χορήγηση προσωρινών μέτρων. Παρ 'όλα αυτά, Οι διαιτητές έχουν γενικά ευρεία διακριτική ευχέρεια να αποφασίζουν σχετικά με αυτά τα πρότυπα. Με αυτόν τον τρόπο, Οι διαιτητές μπορούν να αναφέρονται στην εθνική νομοθεσία, για παράδειγμα, ο νόμος της έδρας της διαιτησίας, ή το δίκαιο της εκτέλεσης του βραβείου. Οι κανόνες διαιτησίας και η νομολογία διαιτησίας μπορούν επίσης να παρέχουν καθοδήγηση στους διαιτητές (για παράδειγμα, Ορισμένες αναδιατυπωμένες αποφάσεις του ICC για προσωρινά μέτρα είναι διαθέσιμες στο κοινό).
Χαρακτηριστικά των προσωρινών μέτρων
Ενώ τα χαρακτηριστικά των προσωρινών μέτρων στη διεθνή διαιτησία ενδέχεται να διαφέρουν ανάλογα με τους ισχύοντες νόμους και τους διαδικαστικούς κανόνες, υπάρχουν μερικά βασικά χαρακτηριστικά, που αναφέρονται παρακάτω:
Πρώτα, Προσωρινά μέτρα απαιτούν την ύπαρξη διαφοράς. Με άλλα λόγια, αιτήσεις για προσωρινά μέτρα προϋποθέτουν ότι υπάρχει διαφορά και αναμένεται τελική απόφαση.
Δεύτερος, η ζητούμενη αποκατάσταση πρέπει να είναι προσωρινή ή προσωρινή. Αυτό σημαίνει ότι το ζητούμενο μέτρο απαιτείται μόνο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, συνήθως μέχρι να δοθεί το τελικό βραβείο. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι τα προσωρινά μέτρα μπορεί να έχουν διαφορετικές μορφές. Για παράδειγμα, Αρθρο 35(4) απο Διαιτητικοί κανόνες του Ολλανδικού Ινστιτούτου Διαιτησίας (ΝΑΙ) ορίζει ότι μια απόφαση για προσωρινό μέτρο μπορεί να ληφθεί με τη μορφή παραγγελίας ή με τη μορφή βραβείου, το οποίο μπορεί να κάνει τη διαφορά, καθώς τα βραβεία είναι πιθανότερο να είναι εκτελεστά ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων:
Αρθρο 35 – Προσωρινή ανακούφιση γενικά
4. Η απόφαση για την προσωρινή απαλλαγή μπορεί να ληφθεί με τη μορφή διαταγής από το διαιτητικό δικαστήριο ή με τη μορφή διαιτητικής απόφασης, στις οποίες εφαρμόζονται οι διατάξεις των τμημάτων Πέντε και Έξι. Κατόπιν αιτήματος ενός πάρτι, το διαιτητικό δικαστήριο, έχοντας ακούσει το άλλο μέρος ή τα μέρη, μπορεί να μετατρέψει μια απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου σε διαιτητική απόφαση, στην οποία θα δηλώσει το αίτημα.
Τρίτος, Τα προσωρινά μέτρα δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν την τελική ατέλεια ή τη ζητούμενη νομική προστασία, καθώς η προσωρινή θεραπεία εξαρτάται από την τελική ανακούφιση. Στο ίδιο πνεύμα, δεν θα υπάρχει ανάγκη για προσωρινά μέτρα εάν το τελικό βραβείο ικανοποιεί τα συμφέροντα των μερών.
Τέταρτος, θα πρέπει να χορηγούνται προσωρινά μέτρα όταν τα δικαιώματα των μερών διατρέχουν κίνδυνο έως το, τουλάχιστον, την έκδοση του τελικού βραβείου. Ένας τέτοιος κίνδυνος νοείται ως «επείγον", η οποία θεωρείται συνήθως ως προϋπόθεση για τη χορήγηση προσωρινής απαλλαγής.
Πέμπτος, ο προσωρινός χαρακτήρας της προστασίας καθορίζει ότι τα προσωρινά μέτρα μπορούν να αναθεωρηθούν ή / και να τροποποιηθούν πριν από την τελική απονομή.
Απαιτήσεις για προσωρινά μέτρα στη διεθνή διαιτησία
Γενικά, για τη λήψη προσωρινών μέτρων, πρέπει να υπάρχει μια ισχυρή ένδειξη της αναγκαιότητας και του επείγοντος. Εκτός από αυτές τις δύο απαιτήσεις, Η εθνική νομοθεσία και οι κανόνες διαιτησίας σπάνια περιγράφουν λεπτομερώς τις απαιτήσεις για τη λήψη προσωρινών διαιτητικών μέτρων.
Αρθρο 17 Α του UNCITRAL Πρότυπο νόμος για τη διεθνή εμπορική διαιτησία, ωστόσο, υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση. Προβλέπει ότι ένα μέρος που ζητά προσωρινά μέτρα πρέπει να ικανοποιεί το διαιτητικό δικαστήριο ότι υπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
- ανεπανόρθωτη βλάβη;
- υπερτερούν των πιθανών τραυματισμών σε άλλα μέρη; και
- μια λογική προοπτική επιτυχίας επί της ουσίας.
Οι θεσμικοί κανόνες συνήθως δεν περιέχουν λεπτομερή πρότυπα για τη χορήγηση προσωρινών μέτρων. Τυπικά, οι διαιτητικοί κανόνες θα επιτρέψουν στον διαιτητή(μικρό) ευρεία διακριτική ευχέρεια για την ανάθεση προσωρινών μέτρων, όπως "όπου το δικαστήριο κρίνει απαραίτητο" ή "υπό κατάλληλες συνθήκες". Πράγματι, Η ευρεία γλώσσα δηλώνει ότι μπορούν να ληφθούν προσωρινά μέτρα σε διάφορες περιστάσεις. Επιπροσθέτως, η ευρεία γλώσσα επιτρέπει τον διαιτητή(μικρό) να αποφανθεί για το ζήτημα του «ανάγκη", που συνδυάζεται συχνά με την απαίτηση «επείγον".
Στην πράξη, Τα δικαστήρια συχνά απαιτούν επίδειξη (1) σοβαρή ή ανεπανόρθωτη βλάβη (αν και ορισμένες αρχές απαιτούν μόνο ένδειξη σοβαρής βλάβης, χωρίς να απαιτείται ο τραυματισμός να είναι «ανεπανόρθωτος"); (2) επείγον; και (3) καμία προκατάληψη των αξιών. Ορισμένα δικαστήρια ενδέχεται να απαιτήσουν από τον αιτούντα να ιδρύσει (4) ένα εκ πρώτης όψεως υπόθεση επί της ουσίας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, αποφασίζοντας εάν θα χορηγηθεί προσωρινό μέτρο, Τα δικαστήρια θα λάβουν υπόψη τη φύση του ζητούμενου μέτρου. Για παράδειγμα, αιτήσεις που ζητούν τη διατήρηση του το status quo ή η συγκεκριμένη εκτέλεση μιας σύμβασης θα απαιτήσει γενικά ισχυρές ενδείξεις σοβαρής βλάβης, επείγον και α εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Αφ 'ετέρου, προσωρινά μέτρα με στόχο τη διατήρηση αποδεικτικών στοιχείων, για παράδειγμα, είναι απίθανο να υπόκεινται στα ίδια κριτήρια.
Κατηγορίες προσωρινών μέτρων στη διεθνή διαιτησία
Μια μεγάλη ποικιλία προσωρινών μέτρων διατίθεται στη διεθνή διαιτησία. Σε αντίθεση με τους εθνικούς νόμους, Οι κανόνες διαιτησίας δεν καθορίζουν το είδος των προσωρινών μέτρων που μπορούν να χορηγηθούν. Γενικά, τα διαιτητικά ιδρύματα θα αναφέρονται στο «όποιοςΠροσωρινό μέτρο, δίνοντας διαιτητή(μικρό) ευρεία διακριτική ευχέρεια για τον καθορισμό της κατάλληλης ανακούφισης.
Λόγω της συναινετικής φύσης της διαιτησίας, περιορισμοί μπορούν να επιβληθούν σε ορισμένα είδη μέτρων, ωστόσο. Από αυτή την άποψη, οι διαιτητές δεν θα χορηγούν μέτρα που δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία τους (π.χ.., Τα δικαστήρια είναι απίθανο να εγκρίνουν προσωρινά μέτρα μετά την έκδοση της τελικής απόφασης).
Παρακάτω είναι μια λίστα με προσωρινά μέτρα που συνήθως παρατηρούνται στη διεθνή διαιτησία:
- Μέτρα για τη διατήρηση των αποδεικτικών στοιχείων: Αυτός ο τύπος μέτρου επιδιώκεται συνήθως όταν υπάρχει κίνδυνος απόδειξης, στο οποίο ένα μέρος επιθυμεί να βασιστεί, θα βλάψει, καταστράφηκε ή χάθηκε. Ο σκοπός αυτού του μέτρου είναι η προστασία και η διευκόλυνση της διαιτητικής διαδικασίας.
- Διαταραχές: διαταγές είναι εντολές που εμποδίζουν ένα μέρος να αρχίσει ή να συνεχίσει μια ενέργεια που απειλεί το νομικό δικαίωμα άλλου ή υποχρεώνει ένα μέρος να προβεί σε πράξη. Οι διαιτητές μπορούν να χορηγούν διάφορες μορφές διαταγής, όπως μεταφορά αγαθών σε άλλο μέρος, παραμονή πώλησης αγαθών, δημιουργία λογαριασμού escrow, και τα λοιπά.
- Ασφάλεια για πληρωμή: Αυτός ο τύπος μέτρου στοχεύει στην προκαταβολή μιας πληρωμής προκειμένου να διασφαλιστεί η εκτέλεση του τελικού βραβείου. Ένα τέτοιο μέτρο απαιτεί να αποδειχθεί ότι ο αιτών έχει εύλογες πιθανότητες να επικρατήσει στην αξία και, εάν το τελικό βραβείο αποδίδεται υπέρ του, Υπάρχουν ισχυροί λόγοι να πιστεύουμε ότι το βραβείο δεν θα είναι εκτελεστό.
- Προσωρινή πληρωμή: Οι προσωρινές πληρωμές αποσκοπούν στην αποκατάσταση, πριν από το τελικό βραβείο, ένα δικαίωμα του οποίου η ύπαρξη δεν αμφισβητείται σοβαρά. Στην πραγματικότητα, η προσωρινή πληρωμή δεν είναι προσωρινό μέτρο καθαυτή δεδομένου ότι το διαιτητικό δικαστήριο πρέπει να εξετάσει εάν το αιτούν μέρος δικαιούται ένα ορισμένο χρηματικό ποσό πριν από την τελική απόφαση. Ετσι, Η προσωρινή πληρωμή είναι μάλλον προσωρινή λύση, η οποία μπορεί να ανακληθεί ή να τροποποιηθεί με το τελικό βραβείο.
Προσωρινά μέτρα που διατάχθηκαν από εθνικά δικαστήρια προς υποστήριξη της διαιτησίας
Οι διαιτητές δεν είναι οι μόνες αρχές που έχουν το δικαίωμα να χορηγούν προσωρινά μέτρα σχετικά με διαιτητικές διαδικασίες. Τα εθνικά δικαστήρια έχουν ταυτόχρονη εξουσία να χορηγούν προσωρινά μέτρα σε σχέση με διαιτητικές διαφορές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα εθνικά δικαστήρια είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή για προσωρινά μέτρα, δεδομένου ότι τα εθνικά δικαστήρια έχουν εξουσίες που υπερβαίνουν εκείνες των διαιτητικών δικαστηρίων και τα διαιτητικά δικαστήρια δεν μπορούν να διατάξουν προσωρινά μέτρα πριν από την ύπαρξή τους.
Μέχρι τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου, σαφώς δεν υπάρχει δυνατότητα λήψης προσωρινού μέτρου από αυτό. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων διαιτητικών οργάνων να παρέχουν μηχανισμούς προ-διαιτησίας,[1] αρκετά ιδρύματα δεν προσφέρουν τέτοιο χώρο για προσωρινά μέτρα. Επιπροσθέτως, όταν το προσωρινό μέτρο που διακυβεύεται αφορά τρίτους, Οι διαιτητές είναι πρακτικά αδύνατοι να προσφέρουν αποτελεσματική ανακούφιση, καθώς δεν έχουν δικαιοδοσία έναντι τρίτων. συνεπώς, τα μέρη που χρειάζονται επείγουσα ανακούφιση πριν από τη σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου συνήθως ζητούν τη βοήθεια των εθνικών δικαστηρίων.
Αυτή η ταυτόχρονη αρχή προβλέπεται στις περισσότερες εθνικές νομοθεσίες, απουσία συμφωνίας για το αντίθετο. ο UNCITRAL Πρότυπο νόμος για τη διεθνή εμπορική διαιτησία είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα: Το άρθρο 17J ορίζει ότι τα εθνικά δικαστήρια έχουν την ίδια εξουσία με τα διαιτητικά δικαστήρια να εκδίδουν προσωρινά μέτρα:
Αρθρο 17 Ι. Διαδικασμένα προσωρινά μέτρα
Ένα δικαστήριο έχει την ίδια εξουσία να εκδίδει προσωρινό μέτρο σε σχέση με τη διαδικασία διαιτησίας, ανεξάρτητα από το εάν η θέση τους βρίσκεται στο έδαφος αυτού του κράτους, όπως έχει σχέση με τις διαδικασίες στα δικαστήρια. Το δικαστήριο ασκεί τέτοια εξουσία σύμφωνα με τις δικές του διαδικασίες λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά χαρακτηριστικά της διεθνούς διαιτησίας.
Στο ίδιο πνεύμα, ο Ελβετικός νόμος για το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει, αν και λιγότερο ρητά, τη βοήθεια των εθνικών δικαστηρίων για τη στήριξη των διαιτητικών δικαστηρίων, εκτός εάν συμφωνηθεί διαφορετικά από τα μέρη:
Τέχνη. 185
Εάν απαιτείται περαιτέρω βοήθεια από κρατικό δικαστήριο, το δικαστήριο στην έδρα του διαιτητικού δικαστηρίου έχει δικαιοδοσία.
Σε μερικές χώρες, οι περιστάσεις που επιτρέπουν στα εθνικά δικαστήρια να εκδώσουν προσωρινά μέτρα είναι περιορισμένες. Ενότητα 44 του 1996 Αγγλικός διαιτητικός νόμος διευκρινίζει ότι τα αγγλικά δικαστήρια επιτρέπεται να διατάσσουν προσωρινά μέτρα σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης ή όταν το διαιτητικό δικαστήριο δεν είναι σε θέση να ενεργήσει (π.χ.., τη διεξαγωγή αποδείξεων μαρτύρων, τη διατήρηση των αποδεικτικών στοιχείων, μεταξύ άλλων). Εάν ένα αίτημα δεν είναι "επείγων", το δικαστήριο μπορεί να εγκρίνει προσωρινά μέτρα μόνο με την άδεια του δικαστηρίου ή κατόπιν συμφωνίας των διαδίκων.
Όσον αφορά τους θεσμικούς κανόνες, Αρθρο 28(2) απο 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC προβλέπει ότι οι διάδικοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση σε οποιοδήποτε αρμόδιο εθνικό δικαστήριο ζητώντας προσωρινά μέτρα είτε πριν από την υποβολή της υπόθεσης στο δικαστήριο είτε «σε κατάλληλες συνθήκες ακόμη και μετά". Οι κανόνες διαιτησίας του ICC προχωρούν περαιτέρω και ορίζουν ότι οποιαδήποτε αίτηση σε δικαστική αρχή για προσωρινά μέτρα "δεν θεωρείται παράβαση ή παραίτηση από τη συμφωνία διαιτησίας και δεν επηρεάζει τις σχετικές εξουσίες που διατηρούνται στο διαιτητικό δικαστήριο" (Αρθρο 28(2)).
ο 2020 Κανόνες διαιτησίας LCIA, με τη σειρά, αναφέρουν ότι επιτρέπονται αιτήσεις προσωρινών ή συντηρητικών μέτρων στα εθνικά δικαστήρια "πριν από το σχηματισμό του Διαιτητικού Δικαστηρίου" και "μετά το σχηματισμό του Διαιτητικού Δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και με την έγκριση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, μέχρι το τελικό βραβείο" (Αρθρο 25.3).
Η πλειονότητα των νόμων περί διαιτησίας προβλέπει ότι η αίτηση για προσωρινά ή προσωρινά ένδικα μέσα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων δεν ισοδυναμεί με παραίτηση από το δικαίωμα ενός διαδίκου να διαιτητεί. Επίσης, οι περισσότεροι θεσμικοί κανόνες προβλέπουν ότι η αίτηση για προσωρινά μέτρα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων δεν παραιτείται απαραιτήτως από τα δικαιώματα των μερών βάσει συμφωνίας διαιτησίας, αν και οι διάδικοι είναι γενικά ελεύθεροι να αποκλείσουν δικαστικές αποφάσεις για προσωρινά μέτρα εάν το επιθυμούν.
[1] Δείτε π.χ., ο 2012 Κανόνες προ-διαιτησίας του ICC