Η εξουσία των διαιτητικών δικαστηρίων να χορηγούν προσωρινά ή προσωρινά μέτρα στη διεθνή επενδυτική διαιτησία είναι σήμερα αδιαμφισβήτητη και αντιπροσωπεύει την τρέχουσα πρακτική[1]. Αυτό «Εγγενής δύναμη»[2] των διαιτητικών δικαστηρίων περιλαμβάνεται σε πολλαπλά επενδυτικά μέσα διαιτησίας, όπως Αρθρο 47 της Σύμβασης ICSID, Αρθρο 39 των κανόνων διαιτησίας ICSID, Αρθρο 26 των κανόνων διαιτησίας της UNCITRAL και Αρθρο 1134 της συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών της Βόρειας Αμερικής.
αυτό το άρθρο, ωστόσο, δεν ασχολείται με το νομικό πλαίσιο της ικανότητας των δικαστηρίων να διατάσσουν προσωρινά μέτρα ή με όρους που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να χορηγηθούν διάφορα είδη προσωρινών μέτρων. Αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο ζήτημα της συμμόρφωσής τους από τα μέρη.
Τα προσωρινά μέτρα στη διεθνή επενδυτική διαιτησία είναι δεσμευτικά για τα μέρη
Για να αποφευχθεί ένας χαρακτήρας νίκης των Πυρικών από προσωρινά μέτρα που εκδίδονται από διαιτητικά δικαστήρια, είναι λογικό να είναι υποχρεωτικά για τα μέρη. Αν και αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τη διατύπωση των διαιτητικών κανόνων που δεν είναι ICSID[3], δεν είναι αυτοεπιβαλλόμενο για προσωρινά μέτρα που χορηγούνται από τα διαιτητικά δικαστήρια της ICSID από το προαναφερθέν άρθρο 47 της Σύμβασης ICSID ορίζει ότι τα δικαστήρια έχουν τη δύναμη να «συνιστώΤέτοια μέτρα.
Ωστόσο, Τα δικαστήρια της ICSID έχουν ερμηνεύσει αυτόν τον όρο με τον ίδιο τρόπο με τον όρο «εντολή». Όπως αναφέρεται στο Μαφιζίνι υπόθεση «wΕνώ υπάρχει μια σημασιολογική διαφορά μεταξύ της λέξης «προτείνω» όπως χρησιμοποιείται στον Κανόνα 39 και η λέξη «παραγγελία» όπως χρησιμοποιείται αλλού στους Κανόνες για να περιγράψει την ικανότητα του Δικαστηρίου να απαιτεί από ένα μέρος να λάβει συγκεκριμένη ενέργεια, η διαφορά είναι πιο εμφανής παρά πραγματική. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ισπανικό κείμενο αυτού του κανόνα χρησιμοποιεί επίσης τη λέξη «dictación». Το Δικαστήριο δεν πιστεύει ότι τα συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβασης είχαν σκοπό να δημιουργήσουν μια ουσιαστική διαφορά στο αποτέλεσμα αυτών των δύο λέξεων. Η εξουσία του Δικαστηρίου να αποφαίνεται για προσωρινά μέτρα δεν είναι λιγότερο δεσμευτική από εκείνη της τελικής απόφασης. Αναλόγως, για τους σκοπούς της παρούσας παραγγελίας, το δικαστήριο θεωρεί ότι η λέξη «συνιστά» είναι ισοδύναμης αξίας με τη λέξη «παραγγελία»."[4]
Τα προσωρινά μέτρα στη διεθνή διαιτητική επένδυση δεν αυτο-εκτελούνται
Παρά την δεσμευτική τους δύναμη, Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα προσωρινά μέτρα δεν είναι αυτοτελή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα διαιτητικά δικαστήρια δεν διαθέτουν αφιέρωμα, δηλ., καταναγκαστική δύναμη, που τους ξεχώρισε από τους κρατικούς δικαστές τους.[5] Με άλλα λόγια, η επιβολή τους εξαρτάται από την καλή θέληση των μερών.
Απουσία τόσο καλή θέληση, Ο σκοπός των προσωρινών μέτρων θα μπορούσε επομένως να εξαλειφθεί, εάν τα μέρη αποφασίσουν να μην τα εκτελέσουν αυθόρμητα.
Εξουσίες των διαιτητικών δικαστηρίων να υποχρεώνουν τα μέρη να συμμορφωθούν με προσωρινά μέτρα στη διεθνή διαιτητική επένδυση
Διαιτητικά δικαστήρια διαθέτουν, ωστόσο, πολλών διαδικαστικών εργαλείων που τους επιτρέπουν να αναγκάσουν τα μέρη να συμμορφωθούν με προσωρινά μέτρα στη διεθνή διαιτησία επενδύσεων. Αυτά τα εργαλεία ποικίλλουν ανάλογα με το μέτρο που παραγγέλθηκε.
Μεταξύ βασικών εργαλείων, μπορούμε να αναφέρουμε:
- Ανεπιθύμητα συμπεράσματα
Αυτό το εργαλείο χρησιμοποιείται από τα διαιτητικά δικαστήρια για να καταδικάσει τη μη συνεργατική συμπεριφορά των μερών κατά τη φάση παραγωγής εγγράφων των διαιτητικών διαδικασιών[6].
- Πρόσθετες ζημιές
Εάν η μη τήρηση των προσωρινών μέτρων οδηγεί σε επιδείνωση της βλάβης, Τα διαιτητικά δικαστήρια μπορούν να εκχωρήσουν πρόσθετες αποζημιώσεις. Για παράδειγμα, στο Σιρίτι Υπόθεση, το δικαστήριο κάλεσε το ανυπόμονο κράτος «για να δείξει την αιτία (…) γιατί ο εναγόμενος δεν θα πρέπει πλέον να αποζημιώνει τον πρώτο ενάγοντα για οποιαδήποτε ζημία που προκλήθηκε από τις παραβιάσεις του εναγόμενου των πρώτων και δεύτερων ενδιάμεσων βραβείων."[7]
Zuzana Vysúdilová, Aceris Law SARL
[1] Βλέπω Π.Δ.. ΦΡΙΑΝΤΛΑΝΔΙΑ, Προσωρινά μέτρα και διαιτησία ICSID, Διεθνής Διαιτησία, Τομ. 2, 1986, σελ. 335-357; Ρ. ΒΙΣΜΟΥΘΙΟ, Ανατομία του νόμου και πρακτική των προσωρινών προστατευτικών μέτρων στη διεθνή επενδυτική διαιτησία, Περιοδικό Διεθνούς Διαιτησίας 26(6), 2009, σελ. 773-821; μεγάλο. ΜΠΕΝΤΟ, "Κεφάλαιο 13: Χαρτογράφηση του γενετικού κώδικα των προσωρινών μέτρων: Χαρακτηριστικά και πρόσφατες εξελίξεις ", στο Γ. μπαλτάς, Σύμβαση ICSID μετά 50 Χρόνια: Ζητήματα που δεν έχουν διευθετηθεί, Kluwer Law International, 2016, σελ. 363-384; ΕΝΑ. ΑΝΤΩΝΙΕΤΤΗ, σολ. KAUFMANN-KOHLER, «Προσωρινή ανακούφιση σε διεθνείς επενδυτικές συμφωνίες», στο Κ. Yannaca-Small (Εκδ.), Διαιτησία βάσει διεθνών επενδυτικών συμφωνιών: Μια ανάλυση της βασικής διαδικασίας, Νομικά και ουσιαστικά ζητήματα, Πανεπιστημιακός Τύπος της Οξφόρδης 2010, σελ. 507-550; Π. ΚΑΡΡΕΡ, Προσωρινά μέτρα που εκδίδονται από διαιτητικά δικαστήρια και δικαστήρια: Λιγότερη θεωρία, Σας παρακαλούμε, Διεθνής διαιτησία και εθνικά δικαστήρια, Σειρά συνεδρίων ICCA αριθ. 10, 2010; ρε. ΣΑΡΟΟΣΙ, Προσωρινά μέτρα και Διαιτητική Συνθήκη Επενδύσεων, Διεθνής Διαιτησία, Τομ. 29, Ν ° 3, 2013, σελ. 361-379.
[2] ΕΝΑ. ΓΛΩΣΣΑ, Προσωρινά μέτρα στη διεθνή εμπορική διαιτησία, 2005, σελ. 55-57.
[3] Για τους κανόνες της διαιτησίας UNCITRAL, βλέπω Chevron Corporation & Texaco Petroleum Company κατά. Εκουαδόρ, Υπόθεση PCA αριθ. 2009-23, Τέταρτο ενδιάμεσο βραβείο για τα προσωρινά μέτρα, 7 Φεβρουάριος 2013, καλύτερος. 77-82.
[4]Emilio Maffezini κατά. Ισπανία, ICSID Υπόθεση αριθ. ARB / 97/7, Απόφαση για προσωρινά μέτρα, 28 Οκτώβριος 1999, για. 9. Δείτε επίσης Tokios Tokelés v. Ουκρανία, Θήκη ICSID. Οχι. ARB / 02/18, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 1, 1 Ιούλιος 2003, για. 3; City Oriente Ltd. β. Δημοκρατία του Ισημερινού και Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου του Ισημερινού (Πετροουαδόρ), Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 06/21, Απόφαση για προσωρινά μέτρα, Νοέμβριος 19, 2007, για. 52.
[5] Βλέπω Χρ. JARROSSON, "Σκέψεις για το Imperium", σε Μελέτες που προσφέρθηκαν στον Pierre Bellet, Λιτκ, σελ. 245-279.
[6] Βλέπω Ι. κ. ΦΟΡΤΩΣΗ, Εξαγωγή αρνητικών συμπερασμάτων από τη μη παραγωγή αποδεικτικών στοιχείων, 22 Διεθνής Διαιτησία, 2006, σελ. 549-570.
[7] Chevron Corporation & Texaco Petroleum Company κατά. Εκουαδόρ, Υπόθεση PCA αριθ. 2009-23, Τέταρτο ενδιάμεσο βραβείο για τα προσωρινά μέτρα, 7 Φεβρουάριος 2013, για. 81.