Το 23 και 24 Νοέμβριος 2017, κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνόδου του, το Συμβούλιο Υπουργών της ΟΧΑΔΑ, επιθυμούν την προώθηση και προώθηση εναλλακτικών μεθόδων επίλυσης διαφορών, ενέκρινε μια νέα Ομοιόμορφη Πράξη για το δίκαιο της διαιτησίας και έκανε σημαντικές αλλαγές στους Κανόνες Διαιτησίας.
ΟΧΑΔΑ
Ο Οργανισμός Εναρμόνισης στην Αφρική του Επιχειρηματικού Δικαίου, ονομάζεται OHADA, είναι μια παναφρικανική οργάνωση που ιδρύθηκε στις 17 Οκτώβριος 1993 από τη Συνθήκη του Saint-Louis. Αυτή η οργάνωση αποτελείται από 17 Αφρικανικά κράτη[1] αποσκοπεί στην ενθάρρυνση και προώθηση των επενδύσεων στην αφρικανική ήπειρο μέσω της δημιουργίας ενός κοινού νομικού πλαισίου στον τομέα του επιχειρηματικού δικαίου. Ανήσυχος για την εγγύηση της νομικής και δικαστικής ασφάλειας των οικονομικών δραστηριοτήτων, Το OHADA λειτουργεί τόσο ανάντη όσο και κατάντη.
Το OHADA παρεμβαίνει ανάντη αναπτύσσοντας ένα σύνολο κανόνων που περιέχονται στο "Uniform Act".[2] Απλότητα και εκσυγχρονισμός, βασικά χαρακτηριστικά αυτών των κανόνων, βοήθεια για τον εξορθολογισμό της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η αποτελεσματικότητα αυτών των κανόνων διασφαλίζεται από το άμεσο αποτέλεσμα σε όλα τα κράτη μέλη. Αυτά, μόλις υιοθετηθεί από το Συμβούλιο Υπουργών, μπορεί να επικαλεσθεί οποιονδήποτε διάδικο ενώπιον των δικαστηρίων ενός κράτους μέλους, ανεξάρτητα από την ύπαρξη κειμένου από την εθνική νομοθεσία. Επομένως, η αρχή του άμεσου αποτελέσματος εγγυάται την αποτελεσματικότητα και την εφαρμογή των προτύπων που περιέχονται στις ενιαίες πράξεις.
Ο ΟΧΑΔ επεμβαίνει επίσης κατάντη μέσω της δημιουργίας μιας υπερεθνικής δικαιοδοσίας, το Μεικτό Δικαστήριο και Διαιτησία (CCJA), του οποίου ο ρόλος είναι να διασφαλίζει την κοινή ερμηνεία και εφαρμογή της Συνθήκης, Ομοιόμορφοι κανονισμοί και πράξεις. Το CCJA εκτελεί έτσι τρεις λειτουργίες : συμβουλευτικός (εκδίδει γνώμες σχετικά με την ερμηνεία του νόμου της Οχάδας), δικαστικό (ως έσχατη λύση, ακούει εκκλήσεις από αποφάσεις των Ανώτατων Δικαστηρίων των κρατών μελών σχετικά με την εφαρμογή του νόμου OHADA) και διαιτησία (έχει ένα θεσμικό κέντρο διαιτησίας που αρχικά διέπεται από τους κανόνες διαιτησίας της 11 Άρης 1999).
Μεταρρύθμιση του νόμου για τη διαιτησία της Οχάδας
Το 23 και 24 Νοέμβριος 2017, το Συμβούλιο των Υπουργών ανανέωσε το δικαίωμά του για διαιτησία με την έκδοση νέας ομοιόμορφης Πράξης[3] που έρχεται να εκσυγχρονίσει αυτό 1999. Σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν του Συμβουλίου[4], Η υιοθέτηση αυτού του κειμένου φέρνει επανάσταση στο σύστημα OHADA για εναλλακτική επίλυση διαφορών και ενδέχεται να ενισχύσει τη διαφάνεια, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών διαιτησίας στην περιοχή OHADA. Ο στόχος αυτού του νέου κειμένου είναι να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των τοπικών και ξένων επενδυτών, και να βελτιώσει σημαντικά το επιχειρηματικό κλίμα στην περιοχή OHADA.
Μια ταχεία διαδικασία exequatur
Σε περίπτωση που το ηττημένο μέρος δεν εκτελεί εθελοντικά, ο δικαιούχος διαιτητικής απόφασης μπορεί να ζητήσει την εκτελεστική εκτέλεση της ενώπιον των δικαστηρίων όπου το τελευταίο έχει περιουσιακά στοιχεία που ενδέχεται να κατασχεθούν. Αυτό το αίτημα για αναγκαστική εκτέλεση υποβάλλεται μέσω της διαδικασίας exequatur. Η διαδικασία αυτή μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με τα δικαστήρια του οικείου κράτους και, ως εκ τούτου, μπορεί να επιβραδύνει την εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης.
Η συμβολή του νέου κειμένου σε αυτόν τον τομέα είναι σημαντική. Όποια και αν είναι η δικαιοδοσία που κατασχέθηκε από ένα αίτημα για exequatur, Ο τελευταίος πρέπει να αποφασίσει "εντός προθεσμίας που δεν μπορεί να υπερβεί δεκαπέντε ημέρες από την ημερομηνία παραπομπής του".[5] Η αποτελεσματικότητα αυτής της διάταξης ενισχύεται περαιτέρω από την κύρωσή της δεδομένου ότι "εάν στο τέλος αυτής της περιόδου, το δικαστήριο δεν εξέδωσε την απόφαση του, το exequatur θεωρείται ότι έχει χορηγηθεί ".[6]
Είναι λοιπόν αναμφισβήτητο ότι το νέο κείμενο θα είναι σε θέση να αποπλανήσει και να προσελκύσει τους παράγοντες του διεθνούς εμπορίου που επιθυμούν να επιτύχουν ταχεία εκτέλεση της ποινής τους..
Μειωμένη περίοδος προσφυγής ακύρωσης
Η προθεσμία για αγωγή ακύρωσης μπορεί να επηρεάσει την εκτέλεση απόφασης διαιτησίας. Πράγματι, στις περισσότερες δικαιοδοσίες, η προσφυγή ακυρώσεως κατά διαιτητικής αποφάσεως αναστέλλει την εκτέλεση. Αυτή η δυνατότητα ανοιχτή στο χαμένο κόμμα μπορεί συνεπώς να οδηγήσει σε τακτικές καθυστέρησης. Πράγματι, δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπουμε τις υποθέσεις στις οποίες το χαμένο κόμμα και με κακή πίστη, έφεση μόνο με μοναδικό σκοπό την επιβράδυνση της εκτέλεσης της ποινής στα περιουσιακά του στοιχεία. Επομένως, σε αυτό το πλαίσιο εγκρίθηκε το νέο κείμενο. Τούτο προβλέπει τώρα ότι οι δικαιοδοσίες των κρατών μελών, ακρόαση προσφυγής ακυρώσεως, θα πρέπει να αποφανθεί εντός τριών μηνών από την παραπομπή τους.[7] Με τον ίδιο τρόπο όπως και για τη διαδικασία exequatur, το Συμβούλιο Υπουργών ήθελε να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου μέτρου, παρέχοντας σε αυτόν μια αρκετά ριζοσπαστική κύρωση. Πράγματι, το άρθρο 27 του νέου Uniform Act ορίζει ότι : "Όταν το δικαστήριο δεν έχει αποφανθεί εντός αυτής της περιόδου, καταπίπτει και η προσφυγή μπορεί να ασκηθεί ενώπιον του Κοινού Δικαστηρίου και Διαιτησίας εντός των επόμενων δεκαπέντε ημερών. ".
Μια αρχή του " ικανότητα-ικανότητα »Εξέλιξε
Η αρχή σύμφωνα με την οποία το διαιτητικό δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να καθορίζει τη δική του δικαιοδοσία αλλάζει επίσης με την εισαγωγή του νέου Uniform Act. Πράγματι, πριν από την εισαγωγή του, ένα κρατικό δικαστήριο είχε τη δικαιοδοσία να αποφανθεί μόνο για προφανώς άκυρες ρήτρες διαιτησίας και πριν από οποιαδήποτε σύσταση του διαιτητικού δικαστηρίου. Τώρα, Αυτός ο κανόνας επεκτείνεται στην περίπτωση όπου η ρήτρα διαιτησίας είναι προφανώς ανεφάρμοστη λόγω της φύσης της διαφοράς.[8]
Μια ανανεωμένη διαδικασία πρόκλησης
Η διαδικασία προσφυγής επιτρέπει σε ένα μέρος να αμφισβητήσει τη νομιμότητα ενός διαιτητή λόγω της προκατάληψής του σε σχέση με τη διαφορά. Το νέο κείμενο θα επιτρέψει έτσι σε ένα μέρος να ζητήσει την προσφυγή ενός διαιτητή εντός προθεσμίας 30 ημέρες από την ανακάλυψη του γεγονότος που το κίνησε. Αυτή η προσφυγή ασκείται ενώπιον του δικαστηρίου του συμβαλλόμενου κράτους που έχει δικαιοδοσία επί του θέματος, το οποίο επομένως θα εκδώσει απόφαση η οποία ενδέχεται να προσβληθεί ενώπιον του CCJA.[9]
Νέα χαρακτηριστικά των κανόνων διαιτησίας
Οι νέοι κανόνες διαιτησίας φέρνουν επίσης ορισμένες καινοτομίες. Δίνει τώρα δικαιοδοσία στο Κοινό Δικαστήριο να εκδικάζει διαφορές σχετικά με επενδύσεις όταν η προσφυγή σε διαιτησία βασίζεται σε συνθήκη ή επενδυτική σύμβαση.[10] Τέλος, Οι κανονισμοί προβλέπουν τώρα διαδικασίες εθελοντικής και αναγκαστικής επέμβασης,[11] παραπομπή στο Δικαστήριο παρουσία πολλών διαδίκων και δυνατότητα του Δικαστηρίου να ακούσει αιτήματα που προκύπτουν από διάφορες συμβάσεις.[12]
Sanam Pouyan, Νόμος της Aceris
[1] Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Κεντρική Αφρική, Κομόρες, Κογκό, Ακτή Ελεφαντοστού, Γκαμπόν, Γουινέα, Γουινέα Μπισάου, Ισημερινή Γουινέα, Μάλι, Νίγηρας, RD Κονγκό, Σενεγάλη, Τσαντ, Να πάω.
[2] Γενικό εμπορικό δίκαιο ; Εμπορικές εταιρείες και δίκαιο οικονομικών συμφερόντων ; Ασφάλεια δικαίου ; Απλοποιημένες διαδικασίες ανάκτησης και διαδικασίες επιβολής ; Συλλογικές διαδικασίες για τον διακανονισμό των υποχρεώσεων ; Νόμος περί διαιτησίας ; Συμβάσεις οδικών εμπορευματικών μεταφορών ; συνεταιριστικές εταιρείες ; Νόμος διαμεσολάβησης.
[3] http://www.ohada.com/content/newsletters/3870/Acte-Uniforme-relatif-au-droit-d-arbitrage-2017.pdf
[4] http://www.ohada.org/index.php/fr/actualite/dernieres-nouvelles/2287-communique-final-de-la-45e-session-du-conseil-des-ministres
[5] Αρθρο 31 του ενιαίου νόμου σχετικά με το δίκαιο της διαιτησίας.
[6] Αρθρο 31 του ενιαίου νόμου σχετικά με το δίκαιο της διαιτησίας.
[7] Αρθρο 27 του ενιαίου νόμου σχετικά με το δίκαιο της διαιτησίας.
[8] Αρθρο 13 του ενιαίου νόμου σχετικά με το δίκαιο της διαιτησίας.
[9] Αρθρο 8 του ενιαίου νόμου σχετικά με το δίκαιο της διαιτησίας.
[10] Αρθρο 4.1 αλ. 2 των κανόνων διαιτησίας CCJA.
[11] Αρθρο 8.1 των κανόνων διαιτησίας CCJA.
[12] Αρθρο 8.4 των κανόνων διαιτησίας CCJA.