Για πολλά χρόνια, επικριτές παραπονέθηκαν ότι δεν υπήρχε αρκετή διαφάνεια στη διαιτησία του κράτους επενδυτή. Την προηγούμενη εβδομάδα, Ο Καναδάς έκανε πρωτοσέλιδα με το να γίνει μόνο το δεύτερο κράτος που επικύρωσε το 2015 Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τη διαφάνεια στη διαιτησία με βάση τη συνθήκη επενδυτή-κράτους (τη Σύμβαση του Μαυρίκιου).
Η Σύμβαση επιβεβαιώνει και επεκτείνει τη δυνατότητα εφαρμογής του 2014 UNCITRAL Κανόνες για τη Διαφάνεια στις Διαιτητικές Διαφημίσεις με βάση τη Συνθήκη. Οι κανόνες της UNCITRAL για τη διαφάνεια εφαρμόστηκαν μόνο σε διαφορές που προέκυψαν από συνθήκες που τέθηκαν σε ισχύ μετά τον Απρίλιο 1αγ, 2014, ενώ το άρθρο 1 της Σύμβασης του Μαυρίκιου ορίζει σαφώς ότι οι κανόνες για τη διαφάνεια επεκτείνονται επίσης σε συνθήκες που έχουν συναφθεί πριν από την ημερομηνία αυτή, επέκταση του πεδίου διαφάνειας στη διαιτησία των επενδύσεων:
“This Convention applies to arbitration between an investor and a State or a regional economic integration organization conducted on the basis of an investment treaty concluded before 1 Απρίλιος 2014 («Διαιτησία κράτους-επενδυτή»)."
Με ενδιαφέρο, μέσω της Σύμβασης του Μαυρίκιου, οι κανόνες της UNCITRAL για τη διαφάνεια θα ισχύουν ακόμη και σε διαφορές που δεν έχουν ξεκινήσει βάσει των κανόνων διαιτησίας της UNCITRAL σύμφωνα με το άρθρο 2, επέκταση του πεδίου εφαρμογής της Σύμβασης του Μαυρίκιου σε επενδυτικές διαφορές βάσει του ΔΠΔ, SCC, ICSID και άλλοι διαιτητικοί κανόνες:
«Οι κανόνες της UNCITRAL για τη διαφάνεια ισχύουν για κάθε διαιτησία κράτους επενδυτή, ανεξάρτητα από το εάν ξεκίνησε βάσει των κανόνων διαιτησίας της UNCITRAL, στο οποίο ο εναγόμενος είναι συμβαλλόμενο μέρος που δεν έχει κάνει σχετική κράτηση σύμφωνα με το άρθρο 3(1)(ένα) ή (σι), και ο ενάγων είναι Κράτος που είναι Μέρος που δεν έχει κάνει σχετική επιφύλαξη βάσει του άρθρου 3(1)(ένα)."
Οι κανόνες της UNCITRAL για τη διαφάνεια περιέχουν μια σειρά ουσιαστικών διατάξεων που εισάγουν αλλαγές στα παραδοσιακά χαρακτηριστικά μιας διαιτησίας. Κυρίως, μειώνουν την εμπιστευτικότητα παρέχοντας πρόσβαση του κοινού στις διαδικασίες και το υλικό. Πιο συγκεκριμένα, Άρθρα 2 και 3 ζητήστε τη δημοσίευση πληροφοριών σχετικά με τις τρέχουσες διαδικασίες και τη δημοσίευση εγγράφων σχετικών με τη διαιτησία. Άρθρα 4 και 5 επιτρέπουν σε τρίτα πρόσωπα ή μη αμφισβητούμενα μέρη της Συνθήκης να υποβάλλουν επίσης υποβολές. Αρθρο 6 προβλέπει ότι οι ακροάσεις θα είναι δημόσιες.
Υπάρχουν δύο περιορισμοί: Πρώτα, Όλα τα παραπάνω υπόκεινται στο ευρέως διατυπωμένο άρθρο 7 εξαίρεση, οπότε "εμπιστευτικές ή προστατευμένες πληροφορίες » δεν θα είναι διαθέσιμο στο κοινό. Δεύτερος, η Σύμβαση δεν ισχύει για όλες τις Διαιτησίες Κράτους επενδυτών. αντι αυτου, ισχύει μόνο για διαιτησίες βάσει συνθήκης, εξαιρώντας από το πεδίο εφαρμογής του περιπτώσεις όπου το μέσο συγκατάθεσης είναι νομοθεσία ή σύμβαση.
Η διαφάνεια αποτελεί επίκαιρο ζήτημα στη διαιτησία κράτους επενδυτή, όπου οι κριτικοί έχουν αρνηθεί την έλλειψη νομιμότητας των διαιτητικών βραβείων, λόγω της ικανότητας των έκτακτων δικαστηρίων να λαμβάνουν δεσμευτικές αποφάσεις που επηρεάζουν τα κράτη και τους πολίτες τους. Για παράδειγμα, οι επενδυτικές διαιτησίες ενδέχεται να αφορούν την ικανότητα των κρατών να νομοθετούν για το δημόσιο συμφέρον ή να συζητούν θέματα που επηρεάζουν τις τοπικές κοινότητες.[1] Οι κανόνες της UNCITRAL για τη διαφάνεια έχουν ως στόχο να διασφαλίσουν ότι οι εν λόγω διαδικασίες είναι προσβάσιμες στα θιγόμενα άτομα, επιτρέποντάς τους να συμμετέχουν ή να παρακολουθούν την πρόοδο μιας υπόθεσης, με την ελπίδα ότι αυτό θα δώσει περισσότερη νομιμότητα σε διαιτητικά βραβεία που ασχολούνται με τόσο ευαίσθητα θέματα.
Σε αντίθεση με τις πρώτες προβλέψεις, ωστόσο, μόνο 17 Τα κράτη υπέγραψαν τη Σύμβαση μετά την έγκρισή της από τον ΟΗΕ το 2004 2015. Πριν από τον Καναδά, Ο Μαυρίκιος ήταν το μόνο άλλο κράτος που επικύρωσε τη συνθήκη, που θα απαιτούν τουλάχιστον τρεις επικυρώσεις πριν τεθούν σε ισχύ.
Η απροθυμία περισσότερων κρατών να συμμετάσχουν στη Σύμβαση του Μαυρίκιου υποδηλώνει ότι η εμπιστευτικότητα εξακολουθεί να θεωρείται σημαντικό εργαλείο για την επίλυση επενδυτικών διαφορών από τα κράτη. Φαίνεται ότι τα κράτη είναι πιο πιθανό να επιλύσουν μια υπόθεση όταν δεν διακινδυνεύουν μια κατακραυγή για τα ποσά των χρημάτων του φορολογούμενου που μπορεί να δαπανηθούν ως αποζημίωση ενός επενδυτή, ή ίσως είναι επιφυλακτικοί να αποκαλύψουν ενοχλητικές συμπεριφορές εκ μέρους του κράτους.
Η τρέχουσα προσπάθεια του Προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα να πείσει τη Γερουσία να επικυρώσει τη Σύμβαση του Μαυρίκιου πριν από το τέλος της προεδρίας του είναι σημαντική για το μέλλον της διαφάνειας στη διαιτησία του κράτους επενδυτή και θα επέτρεπε στην έναρξη ισχύος της συνθήκης.
- Anastasia Choromidou, Aceris Law SARL
[1] Βλέπω, για παράδειγμα, Chevron Corporation και Texaco Petroleum Corporation κατά. Η Δημοκρατία του Ισημερινού.