Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το διεθνές εμπόριο («ΟΚΕΤΡΙΑ") Η ομάδα εργασίας II ενέκρινε τελικά σχέδια για α Σύμβαση για την εφαρμογή συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης (εφεξής «το σχέδιο σύμβασης») και για ένα Υπόδειγμα νόμου για τις διεθνείς εμπορικές διαμεσολάβηση και τις διεθνείς συμφωνίες διακανονισμού Αποτέλεσμα από τη Διαμεσολάβηση (εφεξής «ο νόμος περί διαμεσολάβησης»). Ενώ αυτά τα μέσα πρέπει να εγκριθούν και να επικυρωθούν από τα κράτη, Μπορούν μια μέρα να ενισχύσουν το ρόλο της διαμεσολάβησης ως εναλλακτική λύση στη διαιτησία για την επίλυση διεθνών εμπορικών διαφορών.
Η διαμεσολάβηση έχει αποκτήσει αυξανόμενη δημοτικότητα μεταξύ των εταιρικών συμβούλων, οι οποίοι έχουν ζητήσει τη διαμεσολάβηση ως εναλλακτικό μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών στη διαιτησία, το οποίο έχει κριθεί ότι είναι «πολύ ακριβό» και «πάρα πολύ καιρό». Ωστόσο, ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της διαμεσολάβησης, μέχρι τώρα, είναι ότι δεν υπήρχε μηχανισμός για την επιβολή διεθνών συμφωνιών διακανονισμού. Μόλις επιτευχθεί διευθέτηση και και τα δύο μέρη υπογράψουν μια συμφωνία, εάν ένα μέρος παραβιάσει αργότερα τη διαμεσολαβημένη συμφωνία, το άλλο μέρος θα πρέπει να κινήσει αιτία αγωγής για παραβίαση της αξίωσης της σύμβασης σε εθνικά δικαστήρια ή μέσω διαιτησίας, με το εγγενές κόστος και τις καθυστερήσεις.
Ετσι, αυτά τα δύο έγγραφα προσπαθούν να δημιουργήσουν "ένα πλαίσιο για διεθνείς συμφωνίες διακανονισμού που προκύπτουν από διαμεσολάβηση που είναι αποδεκτή από κράτη με διαφορετικό νόμο, κοινωνικά και οικονομικά συστήματα"[1], παρόμοια με τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης για την αναγνώριση και την επιβολή ξένων διαιτητικών βραβείων (1958) («Σύμβαση της Νέας Υόρκης»).
Το Σχέδιο Σύμβασης
Το σχέδιο σύμβασης εφαρμόζεται σε όλες τις διεθνείς συμφωνίες που προκύπτουν από τη διαμεσολάβηση και συνάπτονται γραπτώς από τα μέρη για την επίλυση εμπορικών διαφορών. Εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του σχεδίου Σύμβασης οι συμφωνίες διακανονισμού α) που προκύπτουν από συναλλαγές για προσωπικά, οικογενειακούς ή οικιακούς σκοπούς, σχετικά με οικογενειακά ή κληρονομικά θέματα, ή που προκύπτουν από ζητήματα εργατικού δικαίου, καθώς και β) συμφωνίες διακανονισμού που έχουν εγκριθεί από δικαστήριο ή έχουν συναφθεί κατά τη διάρκεια διαδικασίας ενώπιον δικαστηρίου, ή αυτά που έχουν καταγραφεί και είναι εκτελεστά ως διαιτητικά βραβεία.[2]
Ως γενικές αρχές, κάθε συμβαλλόμενο μέρος στο σχέδιο σύμβασης επιβάλλει διεθνείς συμφωνίες διακανονισμού που προκύπτουν από διαμεσολάβηση σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό του και υπό τους όρους που καθορίζονται στην παρούσα σύμβαση και εάν προκύψει διαφορά σχετικά με θέμα που έχει ήδη επιλυθεί με διακανονισμό, ένα μέρος μπορεί να επικαλεστεί αυτήν τη συμφωνία διακανονισμού, σύμφωνα με τους ίδιους διαδικαστικούς κανόνες και όρους, προκειμένου να αποδειχθεί ότι το ζήτημα έχει ήδη επιλυθεί.[3]
Το σχέδιο σύμβασης απαιτεί από ένα μέρος που στηρίζεται στη συμφωνία διαμεσολάβησης διακανονισμού να πρέπει να παρέχει στην αρμόδια αρχή ενός συμβαλλόμενου κράτους την υπογεγραμμένη συμφωνία διακανονισμού και αποδεικτικά στοιχεία ότι η συμφωνία ήταν αποτέλεσμα διεθνούς διαμεσολάβησης και συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του σχεδίου σύμβασης .[4]
Σαν το Σύμβαση της Νέας Υόρκης, το σχέδιο νόμου περί σύμβασης και διαμεσολάβησης παραθέτει έναν κατάλογο συνολικών καταστάσεων βάσει των οποίων η αρμόδια αρχή μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση αρωγής. Ο κατάλογος περιλαμβάνει λόγους που είναι πραγματικοί και εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε ή συντάχθηκε η συμφωνία διακανονισμού, και απαιτεί από το μέρος εναντίον του οποίου επιδιώκεται η εφαρμογή της συμφωνίας διακανονισμού να αποδείξει ότι:[5]
- (ένα) ένα συμβαλλόμενο μέρος στη συμφωνία διακανονισμού είχε κάποια ανικανότητα;
- (σι) η συμφωνία διακανονισμού επιδίωξε να γίνει επίκληση (Εγώ) είναι άκυρη και άκυρη, ανενεργό ή ανίκανο να εκτελεστεί σύμφωνα με το νόμο στον οποίο τα μέρη το έχουν υποβάλει έγκυρα ή, ελλείψει σχετικής ένδειξης, σύμφωνα με το δίκαιο που κρίνεται εφαρμοστέο από την αρμόδια αρχή του συμβαλλόμενου μέρους στη σύμβαση όπου ζητείται αρωγή; (ii) δεν είναι δεσμευτικό, ή δεν είναι οριστικό, σύμφωνα με τους όρους του; ή (iii) στη συνέχεια τροποποιήθηκε;
- (ντο) τις υποχρεώσεις στη συμφωνία διακανονισμού (Εγώ) έχουν εκτελεστεί; ή (ii) δεν είναι σαφείς ή κατανοητές.
- (ρε) Η χορήγηση αρωγής θα ήταν αντίθετη με τους όρους της συμφωνίας διακανονισμού;
- (μι) υπήρξε σοβαρή παραβίαση από τον διαμεσολαβητή των προτύπων που ισχύουν για τον διαμεσολαβητή ή τη διαμεσολάβηση χωρίς την οποία παραβίαση που το μέρος δεν θα είχε συνάψει στη συμφωνία διακανονισμού; ή
- (φά) υπήρξε αποτυχία του διαμεσολαβητή να αποκαλύψει στα μέρη περιστάσεις που εγείρουν δικαιολογημένες αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του διαμεσολαβητή και τέτοια αποτυχία αποκάλυψης είχε ουσιώδη επίπτωση ή αδικαιολόγητη επιρροή σε ένα συμβαλλόμενο μέρος χωρίς την οποία δεν θα είχε εισέλθει το μέρος αυτό συμφωνία διακανονισμού.
Επιπλέον, Μπορούν να επικαλεστούν δύο άλλοι λόγοι από την αρμόδια αρχή του Συμβαλλόμενου Κράτους στο οποίο επιδιώκεται η εκτέλεση της συμφωνίας, η οποία μπορεί να αρνηθεί τη χορήγηση απαλλαγής εάν διαπιστώσει ότι η χορήγηση ατέλειας βάσει της συμφωνίας θα ήταν ασυμβίβαστη με τη δημόσια τάξη του συμβαλλόμενου κράτους, ή εάν το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι ικανό να επιλυθεί με διαμεσολάβηση βάσει του εσωτερικού δικαίου αυτού του Συμβαλλόμενου Κράτους.
Το σχέδιο σύμβασης επιτρέπει στα συμβαλλόμενα κράτη να προβούν σε ορισμένες επιφυλάξεις ή αργότερα να αποσυρθούν από τη σύμβαση με επίσημη γραπτή ειδοποίηση.[6]
Το σχέδιο νόμου περί διαμεσολάβησης
Το προσχέδιο του νόμου περί διαμεσολάβησης συνίσταται ουσιαστικά στην προσαρμογή του υφιστάμενου πρότυπου νόμου στο σχέδιο σύμβασης, με τη συμπερίληψη ενός τμήματος 3 - Διεθνείς συμφωνίες διακανονισμού, καθώς και τη συμπερίληψη στο πεδίο εφαρμογής των διεθνών συμφωνιών διακανονισμού (Αρθρο 1) και την αντικατάσταση του όρου «συνδιαλλαγή» με «διαμεσολάβηση». [7]
Ένα ζήτημα που συζητήθηκε εκτενώς από την Ομάδα Εργασίας II ήταν η «Διεθνικότητα» των συμβάσεων διαμεσολάβησης και διακανονισμού.[8] Η ομάδα εργασίας εξέτασε εάν η διεθνικότητα μιας συμφωνίας διακανονισμού πρέπει να αξιολογηθεί κατά τη στιγμή της σύναψης της συμφωνίας για διαμεσολάβηση ή κατά τη στιγμή της σύναψης της συμφωνίας διακανονισμού, όπως ορίζεται στο άρθρο 1 του σχεδίου σύμβασης.
Η ομάδα εργασίας σημείωσε ότι η διεθνικότητα της συμφωνίας διακανονισμού κατά τη στιγμή της σύναψής της (Εγώ) ευθυγραμμίζεται περισσότερο με την προσέγγιση του σχεδίου σύμβασης, (ii) θα μπορούσε να καλύψει καταστάσεις όπου ενδέχεται να μην υπάρχει συμφωνία διαμεσολάβησης μεταξύ των μερών και (iii) την αξιολόγηση της διεθνοποίησης όπως προβλέπεται στο άρθρο 16(4)(σι), αναφέρεται στις υποχρεώσεις των μερών βάσει της συμφωνίας διακανονισμού, δεν θα ήταν εφικτό τη στιγμή της σύναψης της συμφωνίας για διαμεσολάβηση, καθώς ο τόπος εκτέλεσης μιας τέτοιας υποχρέωσης δεν θα ήταν γνωστός τότε. Σε αντίθεση με αυτήν τη λύση, επισημάνθηκε ότι (Εγώ) συμβαλλόμενα μέρη στη διεθνή διαμεσολάβηση ενδέχεται να αναμένουν ότι η συμφωνία διακανονισμού που προκύπτει από τη διαδικασία αυτή θα υπόκειται σε επιβολή σύμφωνα με την ενότητα 3 του νόμου περί διαμεσολάβησης και, έτσι, Θα ήταν ανεπιθύμητο να αποσυνδεθεί πλήρως η διεθνικότητα της συμφωνίας διακανονισμού από την ίδια τη διαδικασία διαμεσολάβησης και από αυτήν (ii) αναφερόμενοι στη συμφωνία διαμεσολάβησης θα καθιστούσε επίσης δυνατό τον προσδιορισμό της εφαρμογής του νόμου κατά την έναρξη της διαμεσολάβησης, παρέχοντας έτσι μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου στα μέρη.[9]
Μετά τη συζήτηση, Η ομάδα εργασίας II αποφάσισε να συμπεριλάβει μια υποσημείωση στο άρθρο 16(4)(σι), ενσωματώνοντας την πιθανότητα ότι α «Το κράτος μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο διεύρυνσης του ορισμού της« διεθνούς »συμφωνίας διακανονισμού προσθέτοντας το ακόλουθο εδάφιο στην παράγραφο 4: «Μια συμφωνία διακανονισμού είναι« διεθνής »εάν προκύπτει από διεθνή διαμεσολάβηση όπως ορίζεται στο άρθρο 3, παραγράφους 2, 3 και 4. »
συμπέρασμα
Η έγκριση αυτών των μέσων θα προσθέσει αναμφίβολα αξιοπιστία και ευαισθητοποίηση στη διεθνή εμπορική διαμεσολάβηση. Η δημιουργία μιας αρμονικής διαδικασίας επιβολής των συμφωνιών επίλυσης που επιτυγχάνεται μέσω διεθνούς διαμεσολάβησης θα πρέπει να ωφελήσει και να θέσει τη διαμεσολάβηση ως πραγματική εναλλακτική μέθοδο διεθνούς επίλυσης διαφορών..
Άννα Κωνσταντίνο, Aceris Law LLC
[1] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Προοίμιο (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[2] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Αρθρο 1, καλύτερος. 2 και 3 (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[3] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Αρθρο 3 (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[4] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Αρθρο 4 (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[5] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Αρθρο 5 (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[6] Σχέδιο σύμβασης για την εφαρμογή των συμφωνιών διακανονισμού διαμεσολάβησης, Αρθρο 8 (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 942).
[7] Βλέπε υποσημείωση 2 του νόμου περί πρότυπου διαμεσολάβησης (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 943): «Στα προηγούμενα εγκριθέντα κείμενα και σχετικά έγγραφα, Η UNCITRAL χρησιμοποίησε τον όρο «συνδιαλλαγή» με την κατανόηση ότι οι όροι «συνδιαλλαγή» και «διαμεσολάβηση» ήταν εναλλάξιμοι. Κατά την προετοιμασία αυτού του πρότυπου νόμου, η Επιτροπή αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον όρο «διαμεσολάβηση» αντ 'αυτού σε μια προσπάθεια προσαρμογής στην πραγματική και πρακτική χρήση των όρων και με την προσδοκία ότι αυτή η αλλαγή θα διευκολύνει την προώθηση και θα αυξήσει την προβολή του υπόδειγμα νόμου. Αυτή η αλλαγή στην ορολογία δεν έχει ουσιαστικές ή εννοιολογικές επιπτώσεις. "
[8] Έκθεση της ομάδας εργασίας II (Επίλυση διαφορών) (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 934).
[9] Έκθεση της ομάδας εργασίας II (Επίλυση διαφορών) (Μη πρωτότυπο έγγραφο A / CN.9 / 934), Π. 18.