دوازدهمین مطالعه تجربی دانشکده داوری بین المللی, دانشگاه ملکه مری لندن, با مشارکت وایت & مورد LLP, این 2021 بررسی داوری بین المللی ("بررسی داوری بین المللی"), روندهای اخیر در داوری بین المللی و به ویژه نحوه انطباق رویه داوری بین المللی با تغییرات جهانی ناشی از همه گیری COVID-19 را بررسی می کند..
را 2021 نظرسنجی داوری بین المللی تا به امروز بیشترین تعداد پاسخ دهندگان را داشته است, با بیش از 1,200 پاسخ های کتبی و تقریبا 200 مصاحبه شفاهی با سهامداران مختلف از سراسر جهان. در این مواقع عدم اطمینان ادامه دار, نتایج این نظرسنجی اهمیت ویژه ای دارد زیرا برخی از تغییرات عمده در رویه داوری بین المللی را منعکس می کند, نشان دادن آن, به لطف انعطاف پذیری ذاتی آن, داوری بین المللی توانسته است با شرایط در حال تغییر جهانی همگام شود و به سرعت با آن سازگار شود.
ارجح ترین محل داوری
تحول قابل توجه در مقایسه با سال های گذشته تغییر در رتبه بندی محبوب ترین کرسی های داوری است. پنج کرسی ترجیحی داوری لندن باقی ماندند, سنگاپور, هنگ کنگ, پاریس و ژنو. با نگاهی به نظرسنجی‌های قبلی، پنج گزینه برتر جای تعجب ندارند. چه تغییر جالبی است, با این حال, ظهور قابل توجه آسیا است, از جمله سنگاپور و هنگ کنگ, به عنوان مراکز داوری بین المللی. این اولین بار است که سنگاپور, برای مثال, جایگاه برتر را با لندن به اشتراک می‌گذارد - زیرا هر دو به عنوان برترین‌ها انتخاب شده‌اند 54% پاسخ دهندگان. افزایش محبوبیت آسیا به عنوان مرکز داوری نیز با قرار گرفتن هنگ کنگ در رتبه سوم نشان داده شده است (50% پاسخ دهندگان), پس از آن پاریس در جایگاه چهارم قرار گرفت (35% پاسخ دهندگان), و ژنو در جایگاه پنجم قرار گرفت (13% پاسخ دهندگان). سایر کرسی های سنتی داوری, مانند نیویورک, به محبوبیت خود ادامه داد (12% پاسخ دهندگان), در حالی که استکهلم در مقایسه با نتایج سال های گذشته از رتبه هفتم به رتبه نهم سقوط کرد (صرفا - فقط 6% پاسخ دهندگان). در حالی که نمی توان گفت نظرسنجی علمی است, این نشان دهنده ترجیح فزاینده برای کرسی های داوری در آسیا است, تا حد زیادی به هزینه اروپا.
را 2021 بررسی داوری بین المللی بیشتر نشان می دهد که, در حالی که کرسی های داوری "قدرت جهانی" همچنان محبوب هستند, کرسی های منطقه ای زیادی وجود دارد که شهرت و محبوبیت آنها در حال افزایش است. این شامل, برای مثال, برای منطقه آفریقا - قاهره و نایروبی, برای منطقه آسیا و اقیانوسیه - شنژن, و برای منطقه کارائیب / آمریکای لاتین - سائو پائولو, میامی, مادرید و لیما.
ارجح ترین نهادهای داوری
ICC توسط اکثریت پاسخ دهندگان به عنوان نهاد داوری ترجیحی مشخص شد (57%), از نزدیک توسط SIAC دنبال می شود (49%), HKIAC (44%) و LCIA (39%). جالب است, امسال CIETAC همچنین برای اولین بار به پنج کرسی برتر داوری برتر راه یافت. (17%). مؤسسات دیگری که در بین ده انتخاب برتر قرار دارند عبارتند از ICSID (11%), SCC (7%), ICDR (6%), PCA (5%) و LMAA (5%) (بر “نحوه شروع داوری LMAA” نظرات قبلی ما را ببینید). نتایج نظرسنجی یک روند کلی را نشان می دهد, نیز قابل توجه در 2018, افزایش قابل توجهی در محبوبیت هر دو SIAC و HKIAC و, همانطور که اخیرا, همچنین CIETAC. یکی دیگر از پیشرفت های قابل توجه کاهش محبوبیت LCIA و ICC است (برای مثال, ICC به طور قابل توجهی از آن افت کرد 77% که در 2018 به صرف 57%).
هنگامی که از پاسخ دهندگان در مورد انطباق انتخابی برترشان سوال شد که, به نظر آنها, would make other seats or arbitration rules more attractive, اکثر پاسخ دهندگان "پشتیبانی اداری/تدارکاتی برای جلسات مجازی" را به عنوان انتخاب اصلی خود انتخاب کردند. معیار دوم، تعهد مرکز داوری به مجموعه متنوع‌تری از داوران بود. را قوانین داوری UNCITRAL همچنان محبوب ترین قوانین برای به داوری.
دادگاه های داوری: تنوع
تنوع در داوری بین المللی نیز یکی از موضوعاتی بود که در این نظرسنجی گنجانده شد. در حالی که 61% از پاسخ دهندگان موافق بودند که پیشرفت هایی در رابطه با تنوع جنسیتی حاصل شده است, این به ویژه در مورد سایر دسته ها صدق نمی کند, مانند جغرافیایی, سن, تنوع فرهنگی و به ویژه قومیتی. در حقیقت, در رابطه با جغرافیا, سن, تنوع فرهنگی و قومی, کمتر از 1/3 پاسخ دهندگان موافق بودند که پیشرفت هایی حاصل شده است. همچنین از پاسخ دهندگان پرسیده شد که کدام ابتکار را برای تشویق تنوع بیشتر در انتصابات داوری مؤثر می دانند.. اکثر پاسخ دهندگان بیان کردند که «انتصاب مقامات و موسسات با اتخاذ یک سیاست صریح برای پیشنهاد و انتصاب نامزدهای مختلف به عنوان داور” نقش مهمی ایفا کرد (59%). بسیاری از پاسخ دهندگان همچنین احساس کردند که فرصت ها برای افزایش دید نامزدهای متنوع باید از طریق ابتکارات مختلف تشویق شوند., برای مثال, از طریق آموزش و ترویج داوری در حوزه های قضایی با شبکه های داوری بین المللی کمتر توسعه یافته (38%), برنامه های مربیگری بیشتر برای داوران با تجربه کمتر (36%) و فرصت های سخنرانی در کنفرانس ها برای اعضای کم تجربه و متنوع تر جامعه داوری (25%).
استفاده از فناوری در داوری بین المللی
همچنین جای تعجب نیست که بررسی داوری بین المللی found a dramatic increase in the use of virtual hearing rooms, با 72% کاربرانی که نشان می‌دهند در اتاق‌های شنوایی مجازی شرکت کرده‌اند. استفاده از اتاق‌های شنوایی مجازی نتیجه مستقیم و بهترین نمونه از نحوه تطبیق سریع داوری بین‌المللی با همه‌گیری COVID-19 است.. همچنین از پاسخ‌دهندگان سؤال مکرری پرسیده شد که اکثر تمرین‌کنندگان با آن مواجه بودند (و همچنان روبرو هستند) در طول همه گیری, برای مثال, اگر دادگاه دیگر نمی تواند حضوری برگزار شود, آیا آنها ترجیح می دهند جلسه استماع را به تعویق بیندازند یا به جلسه مجازی ادامه دهند؟. 79% از پاسخ دهندگان نشان دادند که ترجیح می دهند در زمان برنامه ریزی شده با "شناخت مجازی" ادامه دهند., در حالی که فقط 16% ترجیح می دهد جلسه را تا زمانی که شخصاً برگزار شود به تعویق بیاندازد. صرفا - فقط 4% از پاسخ دهندگان نشان دادند که با یک جایزه فقط اسنادی ادامه خواهند داد.
وقتی از بزرگترین مزایا و معایب سمعک مجازی پرسیده شد, پاسخ ها متنوع و شامل بودند:
جوانب مثبت شنیدن مجازی
- پتانسیل برای در دسترس بودن بیشتر تاریخ ها برای جلسات استماع (65%);
- بهره وری بیشتر با استفاده از فناوری (58%);
- انعطاف پذیری رویه ای و لجستیکی بیشتر (55%);
- تأثیر محیطی کمتری نسبت به جلسات حضوری (34%);
- حواس پرتی کمتر برای وکلا و داوران و پتانسیل تشویق به تنوع بیشتر در بین دادگاه ها (13%);
- دید بهتر از چهره افراد نسبت به جلسات حضوری (12%).
معایب سمعک مجازی
- دشواری در انطباق با مناطق زمانی متعدد یا نامتجانس و این تصور که برای تیم‌های مشاور و مراجعین سخت‌تر است که در طول جلسات استماع صحبت کنند. (40%);
- مشکل در کنترل شهود و ارزیابی اعتبار آنها (38%);
- نقص‌ها و/یا محدودیت‌های تکنولوژیکی (از جمله نابرابری در دسترسی به فناوری خاص و/یا قابل اعتماد) و مشکل بیشتر برای شرکت کنندگان در حفظ تمرکز به دلیل “خستگی صفحه نمایش” (35%);
- نگرانی های مربوط به رازداری و امنیت سایبری (30%);
- این دیدگاه که دشوارتر است “خواندن” داوران و سایر شرکت کنندگان از راه دور (27%).
این نظرسنجی نیز این را نشان می دهد, حرکت رو به جلو, اکثر پاسخ دهندگان ترکیبی از فرمت های حضوری و مجازی را برای اکثر انواع تعاملات ترجیح می دهند, از جمله جلسات و کنفرانس ها. وقتی صحبت از جلسات شنیداری می شود, مرحله مرکزی برای اکثر داوری ها, اکثر پاسخ دهندگان ترجیح می دهند گزینه ای از جلسات حضوری را حفظ کنند, به جای آنهایی که کاملاً از راه دور هستند.
داوری بین المللی می رود “سبز”
را بررسی داوری بین المللی همچنین تعدادی از تغییرات مثبت را شناسایی کرده است که رویه داوری را "سبز" تر می کند و اثرات زیست محیطی داوری بین المللی را کاهش می دهد.. این تغییرات مثبت شامل, از جمله:
- پذیرش شیوه های بدون کاغذ - تولید اسناد به صورت الکترونیکی, به جای نسخه چاپی; استفاده از بسته های الکترونیکی به جای نسخه چاپی; علاوه بر این, چندین نهاد داوری نیز به این سمت حرکت کرده اند (به عنوان مثال 2020 قوانین LCIA, که به طور پیش فرض ارتباطات الکترونیکی را فراهم می کنند (مقاله 4); همینطور برای 2021 قوانین ICC; پلت فرم SCC که از آن زمان شروع به مدیریت پرونده های SCC کرد 2019, و غیره.);
- "راهنمای سبز" بیشتر از دادگاه ها در قالب قانون نرم– حتی اگر فقط 13% از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که چنین راهنمایی را تجربه کرده اند, 40% نشان داد که چنین دستورالعمل هایی باید به طور کلی استفاده شوند;
- مسافرت کردن – مزایای زیست محیطی مشارکت از راه دور و جلسات مجازی, هر چند شناخته شده است, دلیل اصلی پاسخ دهندگان نیستند’ تصمیم گیری در مورد اینکه آیا جلسات استماع باید به صورت مجازی یا حضوری برگزار شود (فقط 24% پاسخ دهندگان نشان دادند که ملاحظات زیست محیطی عاملی است که آنها را در نظر می گیرند).