این داوری ICC مربوط به داوری و ادعاهای RICO است, که در زمینه گیاهان ساخته شده در برزیل ایجاد می شود.
از طریق پیش زمینه, یک قرارداد منعقد شده است 1972. این قرارداد طبق قانون برزیل اداره می شد و کرسی داوری توافق شد که پاریس باشد. احزاب, کوره ها, یک شرکت برزیلی (شاکی) و یک پیمانکار آمریکایی (پاسخ دهنده) در مورد دامنه و هدف قرارداد اختلاف نظر داشت, و همچنین به تعهدات آنها در نتیجه. انواع مختلف مشکلات اجرای پروژه را به تأخیر انداخت. طرفین به توافق حل و فصل رسیدند, که در یک پروتکل مجسم شده است, و مدعیان گیاه را پذیرفت.
شاکی, با این حال, استدلال كرد كه دو جزء اصلی پروژه بطور مشخص در پروتكل مستقر نشده اند. مدعی در پی خسارات ناشی از نقص ادعا شده در آن مؤلفه ها بود, درخواست یافتن شکست, نقض ضمانت, دزد و کلاهبرداری. شاکی همچنین به دنبال خسارات جنجالی بود, به علاوه حق الزحمه و حق الزحمه وکالت, با تکیه بر اساسنامه RICO ایالات متحده.
شاکی در دادگاه نیویورک شکایت کرده بود, ادعای RICO. با این حال, به طرفین دستور داده شد كه به داوری بروند, با توجه به حضور توافق نامه داوری در قرارداد.
دیوان ابتدا در مورد مسئولیت صلاحیت خود در مورد ادعاهای RICO تصمیم گرفت, و دریافتند که آنها در توافقنامه داوری شامل شده اند. در واقع, قرارداد مربوط به مسئولیت ناشی از "قرارداد, شکنجه یا در غیر این صورت". در این قرارداد همچنین آمده است:ضمانت نامه ها و راه حل های پیمانکاری به جای همه ضمانت ها و خسارت ها است, از جمله موارد قانونی". بند داوری به اختلافات مربوط به تعهدات قراردادی یا تفسیر مفاد قراردادها اشاره داشت.
دیوان همچنین به تصمیم دیوان عالی کشور در استناد داد میتسوبیشی, جایی که دریافت که ادعاهای خسارت سه برابر طبق اساسنامه RICO قابل بحث بود. این همچنین به تصمیمی از طرف استناد می کند 2دوم حلقه ای که داوری ادعاهای RICO را تأیید کرده و یک جایزه را دوباره اعاده می کند (پارچه پالایش Kerr-McGee. v. Triumph Tankers Ltd.) و همچنین یک تصمیم توسط 5هفتم بخشنامه ای که حکم داوری را صادر کرد, که در نتیجه دادگاه داوری به موجب آئین نامه RICO خسارات سه برابر دریافت کرد (تجارت&حمل و نقل, وارز. v. شرکت پالایشگاه والرو, وارز.).