که در 2015, به عنوان یک نتیجه از افزایش سرمایه گذاری در خارج از کشور برزیل, دولت برزیل, در مشورت با نهادهای خصوصی, شرح و بسط اصطلاح همکاری و تسهیل موافقتنامه های سرمایه گذاری (“CFIA”بازدید کنندگان - و یا “acfir” در مخفف پرتغالی خود). هدف CFIA برای تسهیل و تحریک سرمایه گذاری متقابل بین ایالات شد, به ویژه در بخش های استراتژیک, بسیار شبیه به معاهدات سرمایه گذاری دوجانبه (“کمی”) امضا شده توسط بسیاری از کشورهای دیگر.
برای سال های بسیاری برزیل جدا شده در حوزه داوری باقی مانده. این کشور آمریکای لاتین یکی از چند که بخشی از یکی از حدود شده بود، هرگز 2,363 در حال حاضر به اجرا در بیت[1] (دولت برزیل در واقع امضا 14 BIT بین 1994 و 1999,[2] با این حال, آنها هرگز به تصویب رسانده اند) چه رسد به کنوانسیون حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری بین دول و اتباع کشورهای دیگر (کنوانسیون ICSID), به آن است که یک حزب نیست.
بر خلاف سنتی کمی, در CFIA برای یک مکانیزم حل و فصل اختلافات سرمایه گذار دولتی را فراهم نمی کند. بجای, در صورت اختلاف بین یک سرمایه گذار خارجی و دولت, CFIA فراهم می کند برای یک سیستم دو مرحله, برای اولین بار با تمرکز بر مکانیسم های پیشگیری, به یک مرحله حل اختلاف به دنبال داشته باشد, که شامل تنها از دولت به دولت داوری, به استثنای یک ادعا مستقیم در داوری توسط یک سرمایه گذار خارجی علیه یک دولت میزبان از سرمایه گذاری.
مکانیسم پیشگیری شامل بازرس برای هر دولت برای رسیدگی به شکایات سرمایه گذاران خارجی, و همچنین یک کمیته مشترک, مسئول صدور توصیه برای طرف های درگیر.
در مورد مذاکره با شکست مواجه و یا اگر طرفین با توصیه های کمیته مشترک را قبول ندارند, اختلاف می تواند توسط دولت به دولت داوری حل و فصل شود.
در حال حاضر, برزیل هفت CFIA با شرکای دیرینه امضا کرده است, یعنی آنگولا, شیلی, کلمبیا, مالاوی, مکزیک, موزامبیک و پرو.[3]
لازم به ذکر است که همکاری و تسهیل موافقتنامه های سرمایه گذاری به هیچ وجه نمی جلوگیری از دولت برزیل یا نهادهای آن از احزاب به دادرسی داوری. این درک, که به مدت طولانی توسط دادگاه برزیل حمایت شده است,[4] در حال حاضر صراحتا توسط قانون داوری مصوب مجاز 2015 (مقاله 1, بند 1 از فدرال قانون بدون. 13.129/2015).
به عبارت دیگر, داوری یک گزینه برای سرمایه گذاران خارجی باقی مانده است, اما تنها در صورتی (من) قرارداد را به با مدیریت عمومی وارد شامل شرط داوری و (دوم) اختلاف مورد حقوق موروثی.
جالب توجه است, روش جایگزین حل اختلاف در واقع مکانیسم ترجیح داده شده برای انواع مختلفی از قرارداد دولت (مشارکت خصوص خصوصی و دولتی[5] و امتیاز[6] موافقتنامه). برای مثال, اخیر تصویب قانون فدرال بدون. 13.448/2017, که تا حدی اصلاح قانون بگیران, نیاز به یک موافقتنامه داوری به عنوان یک شرط برای مذاکره دوباره قرارداد امتیاز با مدیریت عمومی.[7]
در سال های آینده, آن است که دیده می شود که آیا همکاری و تسهیل موافقتنامه های سرمایه گذاری را به حمایت از سرمایه گذاران برزیل در خارج از کشور و سرمایه گذاران خارجی در برزیل افزایش, یا کاهش آنها. با وجود خصوصیات آن با توجه به رژیم داوری سرمایه گذاری خود را, این کشور هنوز هم حفظ یک رویکرد داوری دوستانه, با این حال, با توجه به قراردادهای مربوط به سرمایه گذاران و دولت برزیل.
– ایزابلا Monnerat مندس, AcerisLaw
[1] UNCTAD, معاهدات سرمایه گذاری دوجانبه.
[2] UNCTAD, برزیل – معاهدات سرمایه گذاری دوجانبه.
[3] UNCTAD, برزیل – معاهدات سرمایه گذاری دوجانبه. همچنین نگاه: پورتال برزیل, “برزیل و پرو توافقنامه نشانه برای خرید amplias, خدمات و سرمایه گذاری”, منتشر شده در 29 آوریل 2016.
[4] برای مثال, درخواست تجدید نظر ویژه, خیر. 612.439/RS – دادگاه عالی (2یک مبارزه), به من. ژائو Otavio به de Noronha در, 25 اکتبر 2005.
[5] فدرال قانون بدون. 11.079/2004, مقاله 11, III.
[6] فدرال قانون بدون. 8.987/1995, که توسط اصلاح فدرال قانون بدون. 11.196/2005, ماده 23-A.
[7] فدرال قانون بدون. 13.448/2017, مقالات 15 و 31.