یکی از مشکلات داوری بین المللی امکان جلوگیری از پیچیدگی های انتخاب قانون است که ناگزیر در یک اختلاف بین المللی بوجود می آیند., اگرچه انتخاب قانون در داوری تجاری بین المللی می تواند مسئله ای را ایجاد کند.
چهار موضوع مختلف انتخاب قانون در داوری بین المللی وجود دارد:
- تعیین قانون اساسی قابل اجرا در مورد شایستگی پرونده
- تعیین قانون اساسی قابل اجرا در مورد قرارداد داوری
- تعیین قانون رویه قابل اجرا در دادرسی داوری
- قواعد تعارض قانونی برای تعیین هر یک از قوانین فوق قابل اجرا است.
مشکلات وقتی بوجود می آیند که یک یا چند قانون از چهار قانون متفاوت است.
اولین, در رابطه با قانونی که در مورد شایستگی پرونده قابل اجرا است, داوران آن را طبق توافق نامه های طرفین تعیین می کنند, مگر اینکه یک قانون ملی اجباری باشد, یا سیاست های عمومی, چنین توافق نامه ای را تقلید می کند. در جایگزین, جایی که احزاب نتوانسته اند توافق کنند, دادگاه داوری بسته به حقایق پرونده مورد نظر ، قانون قابل اجرا را انتخاب می کند, استفاده از معیارهایی مانند انتخاب قانون با نزدیکترین ارتباط به اختلاف.
دومین, در مورد قانونی که برای خود توافقنامه داوری اعمال می شود, احزاب نیز ممکن است در مورد چنین قانونی توافق کنند, که می تواند بر اساس پیش فرض جدایی با دیگران متفاوت باشد. در صورتی که طرفین در مورد قانون قابل اجرا توافق نکرده باشند, بنابراین قانونی که برای توافقنامه داوری اعمال می شود اغلب قانون صندلی داوری است, اما همچنین ممکن است قانون حاکم بر قرارداد طرفین یا اصول بین المللی باشد.
سوم, قانون رویه قابل اجرا در بیشتر موارد قانون داوری داخلی کرسی داوری خواهد بود. این قانون کلیه موضوعات مربوط به روند داوری را تنظیم می کند, مانند انتصاب داوران, مسئله امداد موقت, جدول زمانی و مقررات مربوط به اعطای جوایز. در بیشتر حوزه های قضایی, این قانون آزادی قابل توجهی را برای داوران در رابطه با انجام دادرسی فراهم می کند, تا زمانی که روند موقت محترم شمرده شود.
سرانجام, دادگاه داوری ممکن است قواعد تعارض قانونی را تصویب کند که برای هر قانون قابل اجرا اعمال می شود. دادگاه ممکن است متوسل شود, برای مثال, اعمال قوانین تضاد حقوقی کرسی داوری, یا قوانین تضاد بین المللی.
بدین ترتیب, در حالی که غالباً پیچیده تر از مسائل مربوط به انتخاب قانون در دادگاه های داخلی است, انتخاب قانون در داوری تجاری بین المللی می تواند, در زمان, آنقدر ساده که انتظار می رود نیست باشد. ساده ترین روش برای جلوگیری از این پیچیدگی ، صریحا مشخص کردن کلیه قوانین مربوط به محاسن است, توافقنامه داوری و مراحل داوری در قرارداد طرفین یکسان است, و هیچگونه تضادی از قوانین قابل اجرا نیست.