رضایت و ملیت دو مفهوم از اهمیت عمیق در فقه ICSID است. رضایت یک ستون اساسی در صلاحیت ICSID را تشکیل می دهد, و مشاوره برای مدعیان احتمالاً ICSID به طور مرتب به مشتریان خود توصیه می كنند كه در اسرع وقت رضایت خود را برای داوری ابراز كنند. ملیت یک جزء اصلی صلاحیت ICSID است, با داشتن محل آزمایش اختلاط برای دستیابی به حق تقدم برای تعیین اینکه چه زمانی یک مدرک سرمایه گذار است تحت یک معاهده سرمایه گذاری قابل اجرا.
جایزه اخیر در Venoclimate در ونزوئلا مجدداً این دو شاه بلوط قدیمی از صلاحیت ICSID را مرور کرد, با نتایج قابل توجه.
با رضایت, این تلقین این جایزه تأثیر محکومیت ونزوئلا را از کنوانسیون ICSID در صلاحیت دادگاه دادگاه ICSID در مورد اختلاف نظر در نظر گرفت که سرمایه گذار پس از ابلاغ فسخ ونزوئلا موافقت کرد, اما در طی شش ماه قبل از آن ، این فرجام خواهی عملی شد. این وضعیت در بورس تحصیلی بسیار مورد بحث قرار گرفته بود. برخی از نویسندگان تصریح كرده بودند كه صلاحیت فقط در مورد اختلاف است كه در آن دولت كنوانسیون را در صورت عدم پذیرش سرمایه گذار قبل از ابلاغ این موافقتنامه ، آن را رد كرده است ، وجود داشته باشد.. برخی دیگر استدلال می کردند که رضایت می تواند طی مدت شش ماه ابراز شود. با این وجود دیگران به این نتیجه رسیدند که رضایت دولت در هر زمان ممکن است داده شود - در حالی که رضایت دولت طولانی است - که در مورد معاهده های سرمایه گذاری می تواند مدت طولانی پس از عملی شدن فسخ کنوانسیون باشد. را تلقین جایزه, در حالی که با بسیاری از جنبه های این بحث سر و کار ندارید, اظهار داشت که بیان یک سرمایه گذار از رضایت خود در طی مدت شش ماه به این معنی است که موافقت آن به موقع برای برقراری صلاحیت ICSID داده شده است. در طول این مدت, دولت محكوم كننده هنوز يك كشور متعاهد ICSID بود و رضايت آن از داوري ICSID قطع شد, که رضایت سرمایه گذار را می توان "پذیرفته" و "کامل" کرد.
نکته قابل توجه این است که این یافته برای سرمایه گذاران که می توانند کشوری را ببینند که می خواهند داوری ICSID را شروع کنند ناگهان کنوانسیون ICSID را انکار کنند., این تلقین این جایزه برای برخورد با مسئله ملیت به همان اندازه قابل توجه است. شاکی هلندی متعلق به یک شرکت ونزوئلا بود. در نتیجه, ونزوئلا اظهار داشت که این حقایق بدان معنی است که پروژه مورد نظر یک سرمایه گذاری داخلی است, که نباید حمایتهایی را که مدعی تحت استناد قانون سرمایه گذاری ونزوئلا استناد کرده است دریافت کند, کنوانسیون BIT و ICSID هلندی-ونزوئلا. دیوان موافقت کرد. در این باره تصریح شده بود كه مدعی سرمايه گذار خارجی نیست همانطور كه طبق قانون سرمایه گذاری ونزوئلا لازم است, چشم نواز, زیرا مدعی هلندی به غیر از ICSID تابعیت یک کشور متعاهد ICSID نبود, در واقعیت و نه شکل, این یک سرمایه گذار داخلی ونزوئلا بود. در رسیدن به این یافته اخیر, دیوان متکی بر مباحث اغلب بحث شده بود, اما اغلب رد کرد, نظر مخالف Prosper Weil در Tokios Tokeles - اوکراین. با دادن ارز جدید به چنین گزاره ای, دادگاه ممکن است فیوز را بر روی موج جدید اعتراض کشورها روشن کرده باشد تا نحوه صلاحیت صلاحیت این دادگاه فرد بیش از چنین مدعیان "ساختار یافته خارجی" تحت کنوانسیون ICSID فعالیت می کنند.
– لوکاس باستین, سنگر داوری & متخصص حقوق بین الملل عمومی