دعاوی اختلال در داوری بین المللی

ادعای اختلال یکی از ویژگی های مشترک اکثر داوری های بین المللی ساخت و ساز است, همانطور که همه درگیر در اختلافات ساخت و ساز و داوری بین المللی می دانند. آنها همچنین یکی از دشوارترین ادعاها برای موفقیت هستند, زیرا اغلب مخلوط می شوند یا به موازات ادعاهای طولانی شدن ظاهر می شوند, همچنین به عنوان ادعاهای تاخیر شناخته می شود. حتی اگر به طور معمول توسط پیمانکاران در داوری های بین المللی ساخته می شود, ادعاهای اختلال با تعدادی از مشکلات عملی در هم پیچیده است, مانند اثبات ارتباط علت و معلولی بین رویدادهای مختل مورد شکایت و ضرر ناشی از آن که ادعا می شود., یا زیان های واقعی متحمل شده است. همانطور که در مورد ادعاهای طولانی مدت وجود دارد, حفظ سوابق خوب پروژه از ابتدای پروژه بسیار مهم است, اگر حیاتی نیست, برای ادعای اختلال برای موفقیت.

اختلال در یک پروژه ساختمانی چیست؟?

پروتکل تأخیر و اختلال در قانون ساخت و ساز ("پروتکل تاخیر و اختلال SCL") اختلال را اینگونه تعریف می کنداختلال, مانع یا وقفه در روش های کاری عادی پیمانکار, منجر به بهره وری یا کارایی کمتر می شود". اساسا, اختلال نشان دهنده از دست دادن بهره وری در اجرای فعالیت های کاری خاص است، زمانی که فعالیت های کاری قادر به انجام کارآمد به اندازه برنامه ریزی منطقی نباشند. (یا ممکن است).

به قول مفسران برجسته انگلیسی در مورد قراردادهای ساختمانی (تعقیب قراردادهای ساختمانی),[1] «اختلال در مواردی رخ می دهد که اختلال در پیشرفت منظم و اقتصادی پیمانکار و/یا تاخیر در انجام یک فعالیت غیر بحرانی وجود داشته باشد، حتی اگر, به مناسبت, هیچ یا فقط یک تاخیر نهایی در تکمیل وجود دارد."

در قلب هر ادعای اختلال نهفته است از دست دادن بهره وری, یعنی, کار با کارایی کمتر از آنچه که در زمان انعقاد قرارداد پیش بینی شده بود انجام می شود. در عمل, اختلال می تواند از تعداد بی نهایت منبع ناشی شود, شامل, اما نه محدود به, تغییرات بیش از حد در کار, تغییرات در توالی کار, مشکلات دسترسی به سایت, شرایط مختلف سایت, آب و هوا, در طول زمان, دوباره کاری و در دسترس بودن نیروی کار.[2] عوامل موثر بر بهره وری نیروی کار را می توان به طور کلی به شش گروه تقسیم کرد:[3]

1. شتاب را برنامه ریزی کنید;
2. تغییر در کار;
3. ویژگی های مدیریت;
4. ویژگی های پروژه;
5. کار و روحیه; و
6. محل پروژه / شرایط خارجی.

تفاوت بین ادعاهای اختلال و تمدید

ادعای اختلال اغلب با آن مخلوط می شود ادعای تمدید, یا ادعاهای ناشی از تاخیر. این تعجب آور نیست, مانند, در عمل, اغلب بین این دو همپوشانی وجود دارد. قطع, برای مثال, هم می تواند علت تاخیر و هم نشانه شتاب باشد. به راحتی می توان سناریویی را تصور کرد که در آن یک پروژه مختل می شود و اختلال می تواند منجر به تاخیر شود., بنابراین یک طرح شتاب برای بازیابی تاخیر مورد نیاز است, که منجر به اختلال بیشتر و هزینه های اضافی می شود, هم برای پیمانکار و هم برای کارفرما.

باید بین این دو تمایز قائل شد, با این حال. ادعاهای اختلال، ادعاهایی برای جبران کاهش بهره وری مورد انتظار نیروی کار و/یا تجهیزات هستند (از دست دادن کارایی). اختلال همچنین می تواند برای رویدادهای مهم یا غیر بحرانی باشد. تاخیر انداختن, از سوی دیگر, به طور کلی برای توصیف یک ادعای پولی که از تاخیر تا تکمیل پروژه ناشی می شود استفاده می شود. به خودی خود ممکن است تاخیر وجود داشته باشد, یا تاخیر با اختلال.

به طور معمول, فقط رویدادهای تاخیر بحرانی برای هزینه های طولانی مدت مرتبط هستند و ممکن است منجر به جبران شود. هر رویداد اختلالی باعث جبران خسارت نمی شود, یا. به خصوص, اینکه آیا پیمانکار مستحق دریافت غرامت است بستگی به این دارد که آیا اختلال ناشی از حوادثی است که مسئولیت قراردادی کارفرما است یا خیر.. در چنین موردی, اختلال ممکن است منجر به جبران شود, طبق قرارداد یا به عنوان یک راه حل کلی برای نقض قرارداد طبق قانون حاکم.

آنچه برای موفقیت در یک ادعای اختلال در داوری بین المللی لازم است?

هیچ روش مشخصی برای پیمانکاران برای اثبات و ارزیابی ادعاهای اختلال خود وجود ندارد. پروتکل تاخیر و اختلال SCL نشان می دهد, به طور کلی, که "[د]اختلال با استفاده از روش‌ها و تکنیک‌های تحلیلی برای ایجاد افت بهره‌وری ناشی از رویدادهای اختلال و زیان مالی ناشی از آن نشان داده می‌شود.."[4]

برای موفقیت پیمانکاران در دعاوی اختلال, آنها معمولاً باید موارد زیر را ثابت کنند:

• اولین, که یک رویداد مخرب رخ داده است, به پیمانکار حق ضرر و/یا هزینه می دهد (یعنی, شناسایی و تجزیه و تحلیل هر یک از عملیات ادعا شده که مختل شده است). تنها بیان این که در اجرای کارها مختل شده است کافی نیست.
• دومین, که رویداد مخرب باعث اختلال در فعالیت ها شده است (یعنی, علت و نحوه ایجاد اختلال).
• سوم, که فعالیت های مخرب باعث ضرر و/یا هزینه شده است, که, معمولا, نیاز به نشان دادن دارد (1) که ارقام برای خروجی پیش بینی شده است, منابع برنامه ریزی شده, و زمان لازم برای دستیابی به تکمیل عملیات مختل شده همانطور که در مناقصه محاسبه شده بود قابل دستیابی بود.; (2) اثرات ناکارآمدی طرف مختل در انجام کارها, که باید به درستی محاسبه شود و اثر آن در محاسبات اختلال متحمل شود; (3) تعداد ساعاتی که واقعاً در برگه های زمانی برای عملیات مختل شده ثبت شده است, که باید دقیق باشد.[5]

هدف از تجزیه و تحلیل اختلال صرفاً نشان دادن تفاوت بین آنچه واقعاً اتفاق افتاده و آنچه پیمانکار برنامه ریزی کرده است نیست., اما برای نشان دادن از دست دادن واقعی بهره وری و زیان و هزینه اضافی بیش از آن که پیمانکار متحمل می شد, اگر برای وقایع اختلالی که کارفرما مسئول آن است نبود.[6]

همانطور که در مورد تجزیه و تحلیل تاخیر وجود دارد, حفظ سوابق دقیق پروژه برای هر تجزیه و تحلیل اختلال به همان اندازه مهم است. تقریباً طبق تمام قوانین، بار اثبات اینکه اختلال منجر به زیان مالی شده است بر عهده پیمانکار است.. پیمانکار تنها نیازی به اثبات مقدار ادعای خود ندارد (هزینه از دست دادن بهره وری), بلکه هزینه ها در انجام فعالیت های کاری تحت تأثیر در نتیجه رویدادهای اختلالی که کارفرما مسئول آن است واقعاً به دست آمده است. (یعنی, پیوند علّی). این, در عمل, اثبات آسان نیست, به همین دلیل است که ادعاهای اختلال اغلب با شکست مواجه می شوند.

روشهای تحلیل اختلال در داوری بین المللی

پروتکل تاخیر و اختلال SCL چندین روش برای محاسبه بهره وری از دست رفته ناشی از رویدادهای اختلال ارائه می دهد. متداول ترین روش های مورد استفاده, به دو دسته اصلی تقسیم می شود, زیر هستند:[7]

• روش های مبتنی بر بهره وری روش هایی هستند که بر اندازه گیری های واقعی یا نظری بهره وری نسبی تکیه دارند, که به دنبال اندازه گیری افت بهره وری در منابع مورد استفاده و سپس قیمت گذاری آن زیان هستند.
• روش های مبتنی بر هزینه روش هایی هستند که بر تحلیل هزینه های برنامه ریزی شده و واقعی منابع یا هزینه ها تکیه دارند, که به دنبال ایجاد تفاوت بین هزینه های واقعی و هزینه برنامه ریزی شده بدون اندازه گیری تلفات بهره وری در منابع مورد استفاده هستند..

رایج ترین روش مبتنی بر بهره وری, به طور گسترده هنگام ارزیابی ادعاهای اختلال استفاده می شود, به اصطلاح "تجزیه و تحلیل مایل اندازه گیری شده". این روش مقایسه می کند (1) سطح بهره‌وری به‌دست‌آمده در مناطق یا دوره‌هایی از کارهای تحت تأثیر رویدادهای اختلال شناسایی شده با (2) بهره وری به دست آمده در فعالیت های یکسان یا مشابه در مناطق یا دوره های کاری که تحت تأثیر رویدادهای اختلال شناسایی نشده قرار نمی گیرد..[8] رویکرد مایل اندازه‌گیری شده به دنبال این است که ثابت کند تولید برنامه‌ریزی شده می‌تواند در مناطقی از سایت/فعالیت‌هایی که هیچ اختلالی در آن وجود ندارد به دست آید., و این که رویدادهای مخرب باعث کاهش تولید به مناطق/فعالیت های دیگر و در نتیجه افزایش هزینه ها شده است.[9] هنگام انجام تجزیه و تحلیل مایل اندازه گیری شده, این پروتکل تاخیر و اختلال SCL تاکید می کند که "برای مقایسه مانند با مشابه باید مراقب بود".[10] بیهوده خواهد بود, برای مثال, مقایسه کار حفاری فله در خاک معمولی با حفاری ترانشه که در آن مقادیر زیادی سنگ وجود دارد..[11] کارشناسان نشان می دهند که این روش معمولاً در پروژه های خطی مانند جاده ها به خوبی کار می کند, ریل, لوله کشی, کابل کشی و/یا جایی که مقدار قابل توجهی کار تکراری وجود دارد, مانند عملیات خاکی, برای مثال.[12]

خیلی اوقات, با این حال, رویکرد مایل اندازه گیری شده ممکن است مناسب نباشد, به همین دلیل است که پروتکل تاخیر و اختلال SCL چندین رویکرد جایگزین را ارائه می کند. به اصطلاح تحلیل ارزش کسب شده, برای مثال, شناسایی می کند (1) تعداد ساعات کار به طور منطقی در کمک هزینه مناقصه برای تکمیل فعالیت های کاری خاص و مقایسه آن با (2) ساعت های انسانی واقعی برای تکمیل آن فعالیت های کاری.

روش های مبتنی بر هزینه, از سوی دیگر, معمولاً زمانی استفاده می شوند که بهره وری از دست رفته را نمی توان به طور قابل اعتماد با استفاده از رویکرد مبتنی بر بهره وری محاسبه کرد. این روش ها بر روی سوابق هزینه پروژه تمرکز می کنند و به دنبال مقایسه بین هزینه های متحمل شده و برآورد شده هستند, یا نیروی کار استفاده شده و کار تخمینی, برای آن دسته از فعالیت‌هایی که تحت تأثیر رویدادهای اختلال قرار می‌گیرند که کارفرما مسئول آن است. روش‌های مبتنی بر هزینه ممکن است در صورت وجود مدارک و جزئیات کافی برای اثبات منطقی بودن مفروضات مناقصه کمک کنند., بلکه هزینه های واقعی متحمل شده معقول بوده و هزینه های هر رویدادی که پیمانکار مسئول آن است مستثنی شده است..

تمام روش های ذکر شده در بالا از نظر فنی قابل قبول هستند, به گفته کارشناسان. مطمئن‌ترین روش‌ها قطعاً روش‌هایی هستند که بر تحلیل واقعیات تکیه دارند, اطلاعات همزمان استخراج شده از پروژه خاص مورد نظر, یعنی, مطالعات خاص پروژه, زیرا نزدیکترین آنها به تخمین خسارات واقعی پروژه هستند.[13] از کدام روش باید استفاده کرد, از نو, در نهایت به در دسترس بودن اسناد پروژه و همچنین شرایط هر مورد خاص بستگی دارد.

• نینا جانکوویچ, Aceris Law LLC

[1] تعقیب قراردادهای ساختمانی (9^هفتم Edn., شیرین & ماکسول), برای. 8-057.

[2] GAR, راهنمای خسارت در داوری بین المللی, فوریه 2021.

[3] شوارتزکف, محاسبه بهره وری نیروی کار از دست رفته در دعاوی ساختمانی, وایلی, نیویورک, 1995.

[4] پروتکل تاخیر و اختلال SCL, برای. 18.6.

[5] لوکاس کلی, حقوق بین المللی قراردادهای ساختمانی, فصل 10, برای. 10.4.2 (جان وایلی & پسران, با مسئولیت محدود, 1^خیابان Edn., 2015).

[6] پروتکل تاخیر و اختلال SCL, برای. 18.6.

[7] پروتکل تاخیر و اختلال SCL, بهترین. 18.12-18.24.

[8] پروتکل تاخیر و اختلال SCL, برای. 18.16 (آ).

[9] مشاوره FTI, ملاحظات عملی هنگام طرح ادعای اختلال, 28 فوریه 2022.

[10] پروتکل تاخیر و اختلال SCL, برای. 18.16 (آ).

[11] مشاوره FTI, ملاحظات عملی هنگام طرح ادعای اختلال, 28 فوریه 2022.

[12] مشاوره FTI, ملاحظات عملی هنگام طرح ادعای اختلال, 28 فوریه 2022.

[13] درک نلسون, تجزیه و تحلیل و ارزش گذاری اختلال, 25 ژانویه 2011.