داوری, به عنوان مکانیزم حل اختلاف جایگزین, به دلیل انعطاف پذیری آن مقبولیت گسترده ای به دست آورده است, بهره وری, و توانایی ارائه روشی ساده برای حل و فصل اختلافات. مدیریت زمان برای کارایی داوری بسیار مهم است, زیرا اختلافات طولانی مدت می تواند منجر به هزینه های بالاتر و کاهش مزایای آن شود. این سوال که آیا مهلت های تعیین شده در قراردادهای داوری باید گنجانده شود یا خیر، موضوعی قابل بحث است و به عوامل مختلفی بستگی دارد..
مهلت های انعطاف پذیر و ثابت در قراردادهای داوری
مهلتهای ثابت در موافقتنامههای داوری نشاندهنده بازههای زمانی از پیش تعیینشده است که طی آن اقدامات خاصی باید در طول رسیدگی داوری انجام شود.. برای مثال, طرفین ممکن است توافق کنند که رای داوری نهایی باید ظرف چهار ماه پس از تشکیل دیوان داوری در موافقتنامه داوری آنها صادر شود.. این مهلت ها, با این حال, ممکن است جنبه های مختلفی از داوری را در بر گیرد, مانند انتخاب داوران, ارائه شواهد, تبادل درخواست, و صدور جوایز.
برخی از قوانین داوری معاصر به صراحت شامل مقرراتی هستند که به طرفین اجازه میدهد تا چارچوب زمانی خاصی را برای صدور رأی تعیین کنند., مانند قانون آیین دادرسی مدنی سوئیس.[1] برای مثال, مقاله 366 به طرفین اجازه می دهد مهلتی برای اقدامات دیوان داوری تعیین کنند.[2] با این حال, این محدودیت یک محدودیت قابل انعطاف است, زیرا اختیار تصمیم گیری دادگاه را محدود نمی کند.
مقررات مشابهی در ماده آمده است 31 از 2021 قوانین ICC.[3] طبق این حکم, دادگاه ICC این اختیار را دارد که مهلت شش ماهه صدور رای نهایی را یا بنا به درخواست مستدل دیوان داوری یا به تشخیص خود در صورتی که لازم بداند تمدید کند..[4]
سایر نهادها, مانند LCIA, در قواعد داوری خود یک الزام اضافی را برای دادگاه ارائه می کنند تا به دنبال صدور رای نهایی خود به سرعت باشد و, در هر رویدادی, ظرف سه ماه پس از دریافت آخرین ارسال طرف.[5]
از سوی دیگر, در حوزه های قضایی خاص, مانند ایتالیا, عدم رعایت مهلت تعیین شده از پیش تعیین شده برای جایزه باعث می شود که آن را باطل کنند..[6]
ایتالیا تنها کشوری نیست که ضرب الاجل های ثابت را اجرا می کند. که در Alphamix Ltd در برابر شورای ناحیه ریویر دو رمپارت (موریس) [2023] UKPC 20, دادگاه بدوی موریس رأی داوری را صرفاً به این دلیل باطل کرد که سه روز پس از تاریخ مشخص شده صادر شده بود.. با این اوصاف, پس از تجدید نظر, شورای خصوصی رای داور را تایید کرد.[7]
مزایای مهلت های ثابت در قراردادهای داوری
مزایای اصلی به نفع مهلت های ثابت در قراردادهای داوری به شرح زیر است:
- بهره وری و مزیت زمانی نشان دهنده اهداف اصلی برای تعیین مهلت ثابت در قراردادهای داوری است. ضربالاجلهای ثابت ممکن است روند روان را تضمین کند و در عین حال تاخیرها را به حداقل برساند. اگر ضرب الاجل کوتاه باشد, سپس رای داوری باید با سرعت بیشتری صادر شود. داوری سریع ممکن است برای اختلافات حساس به زمان حیاتی باشد.
- قطعیت و قابل پیش بینی از طریق مهلت های ثابت در داوری تضمین می شوند, ارائه درک روشنی از جدول زمانی رویه ای. داشتن شفافیت در مورد اینکه چه زمانی اقدامات خاصی مورد نیاز است به طرفین اجازه می دهد تا استراتژی های خود را بهتر برنامه ریزی کنند.
- تخصیص منابع قابل پیش بینی تر است, با توجه به قابل پیش بینی بودن جدول زمانی.
- کاهش تاخیر و در نتیجه به حداقل رساندن هزینه های ناشی از تاخیر.
معایب مهلت های ثابت در قراردادهای داوری
برعکس, مهلت های ثابت در قراردادهای داوری جنبه منفی نیز دارد, مانند:
- زمان ناکافی در موارد خاص می تواند منجر به صدور یک جایزه بدون دادن فرصت عادلانه برای ارائه استدلال به هر دو طرف شود. بعلاوه, ممکن است زمان کافی برای بررسی کامل و صدور حکم مستدل وجود نداشته باشد.[8]
- آسیب پذیری جایزه نهایی نشان دهنده اشکال اولیه است, که می تواند در موارد نقص رویه یا عدم رسیدگی صحیح به دلیل مهلت های معین ایجاد شود. اگر این اتفاق بیفتد, در این صورت رأی داوری صادر شده ممکن است غیرقابل اجرا یا در خطر ابطال باشد.
- طبیعت سفت و سخت مهلت های ثابت ممکن است شرایط پیش بینی نشده یا تاخیرهای غیرمنتظره را برآورده نکند.
- فشار برای تسریع در رسیدگی ممکن است به طور بالقوه دقت را به نفع مصلحت به خطر بیاندازد. در نتیجه, قابل تصور است که منجر به کاهش کیفیت تصمیم گیری می شود.
- انعطاف پذیری محدود زیرا نمی توان دادرسی را به راحتی با شرایط پیش آمده تطبیق داد.
نتیجه
به طور خلاصه, در حالی که ضربالاجلهای ثابت در موافقتنامههای داوری میتواند کارایی و به موقع بودن را افزایش دهد, آنها همچنین خطراتی را به همراه دارند. طرفین باید مزایا و معایب ضرب الاجل های ثابت را ارزیابی کنند. این امر به ویژه برای تعیین ضرب الاجل برای صدور جایزه مهم است, اطمینان حاصل شود که آنها واقع بینانه هستند و نمی توان از آنها برای ممانعت از روند رسیدگی یا اعتراض پس از صدور آن سوء استفاده کرد.. حفظ تعادل بین انعطاف پذیری و انصاف با نیاز به کارایی اساسی است.
[1] دبلیو. بوچویتس, آیا موافقت نامه های داوری باید دارای مهلت های ثابت باشد?, 19 ژانویه 2024, https://arbitrationblog.kluwerarbitration.com/2024/01/19/should-arbitration-agreements-contain-fixed-deadlines/.
[2] قانون آیین دادرسی مدنی سوئیس, مقاله 366.
[3] قوانین ICC, مقاله 31.
[4] قوانین ICC, مقاله 31(2).
[5] قوانین LCIA, مقاله 15.10.
[6] قانون آیین دادرسی مدنی ایتالیا, مقاله 820(2).
[7] Alphamix Ltd در برابر شورای ناحیه ریویر دو رمپارت (موریس) [2023] UKPC 20.
[8] V. کلارک, محدودیت زمانی برای جوایز: خطر مهلت, 5 جولای 2023, https://www.bclplaw.com/en-US/events-insights-news/time-limits-for-awards-the-danger-of-deadlines.html.