تعریف "نگرانی مداوم"

مفهوم "نگرانی مداوم" از استانداردهای حسابداری ناشی می شود.

برای مثال, پیروی از استانداردهای بین المللی حسابرسی, "[در]فرض نگرانی در حال رفتن, یک نهاد به عنوان ادامه تجارت در آینده قابل پیش بینی تلقی می شود. صورتهای مالی و, به خصوص, کلیه صورتهای مالی با هدف کلی, بنابراین براساس نگرانی مداوم آماده می شوند, مگر اینکه مدیریت قصد تخریب نهاد را داشته باشد یا عملیات را متوقف کند یا هیچ گزینه جایگزین واقعی برای انجام این کار نداشته باشد. هنگامی که استفاده از فرض نگرانی در حال انجام مناسب است, دارایی ها و بدهی ها بر این اساس ثبت می شوند که واحد تجاری قادر خواهد بود دارایی های خود را تحقق بخشد و بدهی های خود را در روند عادی تجارت تخلیه کند.."[4]

بر این اساس, "نگرانی مداوم" لزوماً مستلزم اثبات سودآوری چند ساله از زمان "حسابداران در مقابل نگرانی با انحلال هستند."[5]

را (بدبختی)استفاده از مفهوم "نگرانی مداوم" در داوری سرمایه گذاری

دادگاه های داوری به طور گسترده ای به مفهوم نگرانی مداوم ضمن اعمال یا رد ارزیابی DCF از یک سرمایه گذاری اشاره کرده اند.. برای مثال, the Iran-US Claims Tribunal in آموکو ruled that in order to establish a going concern, شخص باید ثابت کند که "یک شرکت ... توانایی خاصی در کسب درآمد نشان داده بود, بنابراین به عنوان داشتن چنین توانایی هایی برای آینده در نظر گرفته می شود."[6] The same standard of proof has been required by investor-State arbitration tribunals.[7]

در نتیجه, مفهوم "نگرانی مداوم" در داوری بین المللی نسبت به حوزه حسابداری ، کانتورهای مختلفی را دریافت کرده است. به جای تمرکز بر عباراتی مانند "انحلال" یا "انحلال" یک سرمایه گذاری, دادگاه های داوری لهجه را بر مفهوم سودآوری قرار داده اند. در توکلی مورد, دادگاه ادعاهای ایران و آمریکا با تأیید این نکته که "[من]n شرایط حسابداری, عبارت "نگرانی درخشان" به طور کلی شرکتی را توصیف می کند که می تواند به تجارت خود ادامه دهد, به عنوان مثال, بودجه کافی برای انجام این کار دارد ... "در عمل دیوان, با این حال, اصطلاح "نگرانی مداوم" به طور کلی به معنای فنی کمتری استفاده شده است. در تعیین اینکه آیا یک شرکت یک نگرانی مداوم است یا نه, دادگاه به طور کلی بررسی می کند که آیا این شرکت تا تاریخ سلب مالکیت خود عملیات خود را آغاز کرده است یا خیر, اگر داشت, آیا این یک چشم انداز معقول داشت که بتواند عملیات خود را بعد از انقلاب ادامه دهد."[8]

علاوه بر این, دادگاه های داوری همچنین نیاز به سودآوری را برای چند سال ادامه داده است. مثلا, دادگاه در AAPL case required “حضور قبلی در بازار حداقل برای دو یا سه سال, که حداقل دوره مورد نیاز برای برقراری پیوندهای تجاری مداوم است."[9] دادگاه های دیگر, به جای تحمیل مقدار مشخصی از زمان, صرفاً به رهنمودهای بانک جهانی مراجعه کرده اند[10]. آنها نگرانی مداوم را به عنوان "بنگاه اقتصادی متشکل از دارایی های تولیدکننده درآمد که برای مدت زمان کافی در حال کار بوده و داده های مورد نیاز برای محاسبه درآمد آینده را تولید می کند و می توان با اطمینان منطقی انتظار داشت, اگر اتفاق نمی افتاد, ادامه تولید درآمد مشروع در طول زندگی اقتصادی خود در شرایط عمومی پس از تصرف دولت."[11]

نتیجه

با وجود سردرگمی بین مفاهیم حقوقی و حسابداری[12], موضع دادگاههای داوری نسبتاً پایدار به نظر می رسد. آنها به منظور استفاده از روش ارزیابی DCF ، نیاز به اثبات احتمال بالای چشم انداز آینده سودآوری دارند, که به طور کلی می تواند با عملکرد گذشته سرمایه گذاری نشان داده شود[13]. به تعبیر دیگر, "دادگاه هایی که از اصطلاح "نگرانی نگرانی" به معنای سودآوری چند ساله استفاده می کنند ، در حقیقت نگران ایجاد جبران آینده-با اطمینان قطعی هستند "نگران هستند.."[14]

بدین ترتیب, اگر یک سرمایه گذار خارجی بخاطر آسیب دیدن سرمایه گذاری خود ، از دولت میزبان جبران خسارت کند, در صورت عدم وجود سابقه سودآوری ، باید از اعتماد به نفس DCF پرهیز کرد. متقابلا, اگر یک کشور قصد دارد یک سرمایه گذاری خارجی را به خطر بیاندازد, باید قبل از اینکه سرمایه گذاری خارجی سابقه سودآوری را ایجاد کند ، این کار را انجام دهد تا خطر پرداخت غرامت کاهش یابد.

زوزانا ویسودیلوا, Aceris Law SARL

[1] Quiborax S.A. v. ایالت پلوری بولیوی, پرونده شماره ICSID. ARB / 06/2, جایزه, 16 سپتامبر 2015, برای. 344: "the DCF method is widely accepted as the appropriate method to assess the FMV [ارزش منصفانه بازار] of going concerns with a proven record of profitability."

[2] به عنوان مثال مراجعه کنید پارس فلپس دوج. v. جمهوری اسلامی ایران, 10 کلاس ایران و آمریکا. قبیله. هرزه. 121 (1986), برای. 30: "دادگاه نمی تواند موافقت كند كه SICAB قبل از ماه نوامبر به "نگرانی در حال تبدیل" شده است 1980 بنابراین عناصر ارزشی مانند سودهای آینده و سرقفلی می توانند با اطمینان ارزیابی شوند. در مورد SICAB, نتیجه گیری در مورد این موارد بسیار سوداگرانه است.“ See also زیمنس A.G. v. آرژانتین, پرونده شماره ICSID. ARB / 02/8, جایزه, 6 فوریه 2007, برای. 355: "... روش DCF بر اساس داده های تاریخی درآمد و سود آنها برای نگرانی های جاری اعمال می شود; در غیر این صورت, در نظر گرفته می شود که داده ها برای محاسبه سود آتی بیش از حد سوداگرانه هستند". به طور کلی مشاهده کنید, من. ماربو, محاسبه غرامت و خسارت در قانون سرمایه گذاری بین المللی, انتشارات دانشگاه آکسفورد (2017), ص. 242-244.

[3] بروزرسانی استانداردهای حسابداری پیشنهادی, افشای ابهامات درباره پیش فرض نگرانی یک نهاد, FASB (2013), پ. 5.

[4] استاندارد بین المللی حسابرسی (هست یک) 570, "نگرانی", پ. 8.

[5] م. دفتر, ارزیابی برای داوری, كلوور (2008), پ. 96. همچنین ببینید افشای عدم اطمینان در مورد توانایی یک نهاد برای ادامه به عنوان یک نگرانی در حال انجام, FASB (2014), پ. 1: "ادامه یک واحد گزارش دهنده به عنوان یک نگرانی در نظر گرفته شده به عنوان پایه ای برای تهیه صورت های مالی فرض می شود ، مگر اینکه و تا زمانی که نقدینگی مؤسسه قریب الوقوع شود."

[6] Amoco International Finance v. جمهوری اسلامی ایران, 15 کلاس ایران و آمریکا. قبیله. هرزه. 189 (1987), برای. 203.

[7] محصولات کشاورزی آسیایی با مسئولیت محدود. V. جمهوری سری لانکا, پرونده شماره ICSID. ARB / 87/3, جایزه, 27 ژوئن 1990, بهترین. 105-108; شرکت Metalclad v. ایالات متحده مکزیک, پرونده شماره ICSID. ARB(از)/97/1, جایزه, 30 اوت 2000, بهترین. 119-121.

[8] ویویان مای توکلی v. جمهوری اسلامی ایران, 33 کلاس ایران و آمریکا. قبیله. هرزه. 206 (1997), برای. 95.

[9] محصولات کشاورزی آسیایی با مسئولیت محدود. V. جمهوری سری لانکا, پرونده شماره ICSID. ARB / 87/3, جایزه, 27 ژوئن 1990, برای. 103.

[10] به عنوان مثال مراجعه کنید محمد عمار البحول علیه. جمهوری تاجیکستان, مورد SCC n ° V (064/2008), جایزه نهایی, ژوئن 8, 2010, برای. 71.

[11] دستورالعمل بانک جهانی در مورد رفتار با سرمایه گذاری مستقیم, 1992; بخش چهارم 6.

[12] آ. کوهن ساد, "برخی از مشاهدات در مورد اصول مربوط به جبران خسارت در قرارداد پیمان سرمایه گذاری", بررسی ICSID (2007), جلد. 22, پ. 10: "اندازه گیری ارزش بازار منصفانه ، مساله اقتصاد و / یا حسابداری است و چنین نیست (یا نباید باشد) تابعی از هر قانون قانونی روشن. جای تاسف است که به نظر می رسد بخش اعظم فقه و تفسیر در این زمینه نشان دهنده سردرگمی در مورد مفاهیم اقتصادی و حسابداری است كه, به نوبه خود, منجر به سردرگمی می شود (و / یا گیج کننده) بحث در مورد قوانین قانونی قابل اجرا."

[13] با اينكه, تحت شرایط ویژه, روش DCF حتی وقتی سرمایه گذاری شروع به کار نکرده است ، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. دیدن محمد عمار البحول علیه. جمهوری تاجیکستان, مورد SCC n ° V (064/2008), جایزه نهایی, ژوئن 8, 2010, برای. 74.

[14] م. دفتر, ارزیابی برای داوری, كلوور (2008), پ. 95.