در این مورد, دونگسان (شاکی) فرعی RBSD (پاسخ دهنده) خدمات توسعه بخشی از طراحی بیمارستان در عربستان سعودی. شاکی موافقت کرد که بپردازد 20% از 2,5 پیش از عملکرد مخاطب ، مبلغ میلیون دلار هزینه پرداخت شود. پاسخ دهنده برای تضمین مبلغ کامل پیش پرداخت ، به متقاضی نامه ضمانت نامه ارائه داد.
قرارداد فرعی شامل یک بند داوری بود, انتخاب آیین نامه ICC و مشخص کردن کرسی داوری در پاریس.
وقتی مقدار تضمین شده توسط نامه ضمانت تقریباً کم شد 150,000 دلار, در مورد عملکرد RBSD اختلاف نظر ایجاد شد. مدعی علیه از قصد خود برای تكمیل برخی از تعهدات RBSD به اطلاع مخاطب خبر داد, تأثیر خاتمه بخشی از قرارداد فرعی, و نشان می دهد که مبلغ باقی مانده تحت قرارداد فرعی را پرداخت نمی کند.
RBSD شکایتی را به دادگاه منطقه جنوبی نیویورک ارائه داد که ادعا کرد نقض قرارداد توسط دونگسان و به دنبال آن است 900,000 دلار بدهکار دونگسان, و حكم مقدماتی مبنی بر ممنوعیت تماس دونگسان با نامه ضمانت. دادگاه حكم مهار موقت را در برابر دونگسان صادر كرد كه مأموريت خواستار آن است كه نامه ضامن را بخواند. متعاقبا, دونگسان دادخواستی را برای رد یا ماندن این پرونده در انتظار داوری ارائه داد.
دادگاه حكم دونگسان را صادر كرد تا روند دادرسی در انتظار داوری را ادامه دهد. با این حال, این اظهار داشت كه این واقعیت كه اختلاف باید داوری شود ، دادگاه را از اختیار خود برای ارائه داروهای موقتی محروم نمی كند.. حرکت RBSD اعطا شد و از دونگسان خواسته شد حداقل تا زمان اعطای جایزه داوری مناسب ، خواستار ضمانت نامه شود..
در واقع, طبق کنوانسیون نیویورک و قانون داوری فدرال, دادگاهها موافقت خود را برای داوری و ادامه دادرسی قضایی در انتظار داوری به اجرا در می آورند.
مشخص بود که اختلاف در بند داوری قرار دارد, که اختیاری نبود, برخلاف ادعاهای RBSD, و دونگسان از حق خود برای داوری اختلاف چشم پوشی نکرده بود.
دادگاه یک دوره 30 روزه برای دونگسان اختصاص داد تا دادرسی را آغاز كند, در غیر این صورت دادگاه رفتار خود را معادل انصراف می یابد.