قانون حاکم بر توافق نامه داوری در داوری LCIA: جایی که شما ایستاده به جایی که می نشینید بستگی دارد

جدید 2014 قوانین LCIA این قاعده را به طور پیش فرض معرفی می کند که قانون قابل اجرا برای توافق نامه داوری قانون صندلی است

توسط حسین حائری

استقلال و تفکیک یک بند داوری از قرارداد اصلی آن یک اصل سازنده داوری بین المللی است. نتیجه این اصل این است که قانون حاکم بر توافق داوری می تواند متفاوت از قانون حاکم بر موضوعات اساسی در اختلاف بین طرفین باشد. (یعنی, قانون قرارداد). بنابراین احزاب می توانند – و به طور فزاینده ای – صریحاً قانونی را که برای توافقنامه داوری آنها اعمال شود ، تعیین کنید, متمایز از؛ متفاوت از (و اغلب متفاوت با) قانون حاکم بر قرارداد. با این حال, در صورت عدم تصریح صریح, در مورد قانون قابل اجرا در مورد قرارداد داوری عدم اطمینان وجود دارد. در حالی که این امکانات به طور کلی محدود به قانون قرارداد یا قانون صندلی داوری است, این عدم اطمینان می تواند اختلافات ماهواره ای را مختل کند. جدید 2014 قوانین LCIA, مؤثر بر 1 اکتبر 2014, با کمک یک قانون پیش فرض معرفی کنید (مقاله 16.4) اینکه قانون قابل اجرا برای توافقنامه داوری قانون صندلی داوری خواهد بود (مگر اینکه طرفین به طور دیگری توافق کرده باشند).

در انگلستان, برخی موارد مانند اتحادیه هند - مک دونل داگلاس Corp[1] اظهار داشته اند که قانون توافق داوری همان قانون حاکم بر طرفین است’ تعهدات قراردادی. در موارد دیگر مانند ج در مقابل د[2] و بیمه XL v Owens[3], دادگاه های انگلیس اظهار داشتند كه موافقت نامه های مربوط به داوری توسط قوانین انگلیس اداره می شود زیرا داوری ها در لندن مستقر می شدند, علی رغم اینكه قوانین مختلف حاكم بر قراردادها اعمال می شود. به همین نتیجه رسیدیم گلدوزیاستریکا در Enesa.[4] در این مورد, دادگاه تجدیدنظر دستورالعملهایی را تنظیم كرد كه شركت توافقنامه داوری را با انجام تحقیقات سه مرحله متوالی برای انتخاب صریح تعیین كنند., دلالت بر انتخاب و نزدیکترین و واقعی ترین ارتباط. علیرغم این تلاش قابل ستایش دیوان تجدیدنظر در جهت افزایش اطمینان از طریق شناسایی روش مناسب برای تعیین قانون حاکم بر توافق داوری, عدم اطمینان باقی مانده در مورد استفاده از این آزمون وجود دارد (و, به خصوص, تعیین کردن “انتخاب ضمنی”). چنین بلاتکلیفی در مورد Arsanovia - Cruz City[5] جائیکه اسمیت جی در دیوان عالی کشور برگزار کرد که طرفین به طور ضمنی به عنوان قانون حاکم بر توافق داوری قانون هند را برگزیده بودند (این قانون حاکم بر احزاب بود’ تعهدات قراردادی), علی رغم این که داوری در لندن نشسته بود.

در برابر این زمینه از ادامه عدم اطمینان, همانطور که در دادگاههای انگلیس در فقه منعکس شده است, پیش فرض در قوانین جدید LCIA مبنی بر اینکه قانون حاکم بر توافق داوری قانون صندلی داوری است (توافق مخالف غایب) استقبال می شود. برای داوری LCIA, انتظار می رود این قانون پیش فرض جدید باعث افزایش تعداد اختلافات درباره این قانون درباره توافق داوری شود.

[1] [1993] 2 نماینده لوید 48

[2] [2007] مدنی EWCA 1282

[3] 2001] 1 همه E. ر. (کام) 530

[4] Sulamerica Cia Nacional De Seguros SA & دیگران در مقابل Enesa Engenharia SA & دیگران [2012] مدنی EWCA 638

[5] Arsanovia Limited & دیگران در مقابل کروز سیتی 1 منابع موریس [2012] EWHC 3702 (کام)