اقدامات موقت می تواند ابزاری موثر برای محافظت از حقوق طرفین در داوری باشد. اگرچه تعریفی به طور گسترده پذیرفته شده وجود ندارد, اقدامات موقت هستند, به طور کلی, جبران خسارت یا امدادی که هدف آنها حفظ حقوق احزاب است.
در داوری بین المللی, قوانین نهادی معمولاً درمورد استانداردها و اصول اعطای اقدامات موقت ساکت هستند. با این وجود, به داوران به طور كلي اختيار گسترده اي داده مي شود تا در مورد آن استانداردها حكم كنند. در انجام این کار, داوران می توانند به قوانین ملی مراجعه کنند, برای مثال, قانون مقر داوری, یا قانون اجرای جایزه. قوانین داوری و دادرسی داوری نیز ممکن است راهنمای داوران باشد (برای مثال, برخی از تصمیمات اصلاح شده ICC در مورد اقدامات موقت در دسترس عموم است).
ویژگی های اقدامات موقت
در حالی که ویژگی های اقدامات موقت در داوری بین المللی بسته به قوانین قابل اجرا و قوانین رویه ای ممکن است متفاوت باشد, برخی از ویژگی های اساسی وجود دارد, که در زیر ذکر شده است:
اولین, اقدامات موقت مستلزم وجود اختلاف است. به عبارت دیگر, برنامه های کاربردی برای اقدامات موقت فرض می کنند که یک اختلاف وجود دارد و یک جایزه نهایی انتظار می رود.
دومین, چاره جویی باید موقت یا موقت باشد. این بدان معنی است که معیار مورد نظر فقط برای مدت زمان مشخصی مورد نیاز است, معمولاً تا زمان اعطای جایزه نهایی. باید توجه داشت, با این حال, که اقدامات موقت ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد. برای مثال, مقاله 35(4) از قوانین داوری موسسه داوری هلند (NAI) مشخص می کند که تصمیم گیری درباره اقدام موقت ممکن است به صورت دستور یا به صورت جایزه باشد, که می تواند تفاوتی ایجاد کند زیرا احتمال اجرای احکام در دادگاه های داخلی بیشتر است:
مقاله 35 – به طور کلی تسکین موقت
4. تصمیم در مورد تخفیف موقت ممکن است در قالب حکمی توسط دیوان داوری یا به صورت رای داوری گرفته شود, که مفاد بخشهای پنج و شش قابل اجرا است. به درخواست مهمانی, دادگاه داوری, با شنیدن طرف یا طرف های دیگر, ممکن است حکمی توسط دادگاه داوری به رای داوری تبدیل شود, که در آن درخواست را بیان می کند.
سوم, اقدامات موقت ممکن است از تخفیف نهایی یا حمایت قانونی مورد نظر فراتر نرود, زیرا درمان موقت تابع تسکین نهایی است. در همین راستا, در صورتي كه جايزه نهايي خود منافع طرفين مورد نظر را تأمين كند ، نياز به اقدامات موقت نيست.
چهارم, اقدامات موقت باید در مواردی که حقوق احزاب در معرض خطر هستند ، داده شود, حداقل, صدور جایزه نهایی. چنین خطری به عنوان "فوریت", که به طور معمول به عنوان پیش شرط اعطای تخفیف موقت تلقی می شود.
پنجم, ماهیت حفاظت تعیین می کند که اقدامات موقت ممکن است قبل از صدور جایزه نهایی بررسی یا اصلاح شود.
الزامات اقدامات موقت در داوری بین المللی
بطور کلی, برای اعطای اقدامات موقت, باید نیاز شدید و فوری وجود داشته باشد. جدا از این دو نیاز, قوانین ملی و قوانین داوری بندرت الزامات اعطای اقدامات موقت داوری را به تفصیل شرح می دهند.
مقاله 17 A از قانون نمونه UNCITRAL در مورد داوری تجاری بین المللی, با این حال, رویکرد دیگری را اتخاذ می کند. این ماده فراهم می کند که طرفی که به دنبال اقدامات موقت است باید دادگاه داوری را از وجود شرایط زیر راضی کند:
- آسیب جبران ناپذیر;
- بیشتر از آسیب احتمالی طرف های دیگر است; و
- یک چشم انداز منطقی موفقیت در محاسن.
قوانین نهادی معمولاً شامل استانداردهای دقیق برای اعطای اقدامات موقت نیستند. معمولا, قوانین داوری به داور اعطا می کند(س) اختیار گسترده برای اعطای اقدامات موقت, مانند "جایی که دادگاه ضروری بداند" یا "تحت شرایط مناسب". در واقع, زبان گسترده نشان می دهد که اقدامات موقت ممکن است در شرایط مختلفی انجام شود. بعلاوه, زبان گسترده به داور اجازه می دهد(س) برای تصمیم گیری در مورد این سوال "ضرورت", که اغلب با الزام "فوریت".
در عمل, دادگاه ها اغلب نیاز به تظاهرات (1) آسیب جدی یا جبران ناپذیر (اگرچه برخی مقامات فقط به نشان دادن آسیب جدی نیاز دارند, بدون نیاز به آسیب دیدگی "جبران ناپذیر"); (2) فوریت; و (3) هیچ پیش داوری از محاسن نیست. برخی دادگاه ها ممکن است متقاضی را ملزم به تأسیس کنند (4) آ در ابتدا مورد به اساس.
توجه به این مهم است, در تصمیم گیری در مورد اعطای تدابیر موقت, دادگاه ها ماهیت اندازه گیری مورد نظر را در نظر می گیرند. برای مثال, برنامه های کاربردی درخواست حفظ وضع موجود یا عملکرد خاص یک قرارداد به طور کلی مستلزم داشتن شواهد جدی از آسیب جدی است, فوریت و الف در ابتدا مورد. از سوی دیگر, اقدامات موقت با هدف حفظ شواهد, مثلا, بعید است تحت همین معیارها قرار بگیرند.
دسته بندی اقدامات موقت در داوری بین المللی
طیف گسترده ای از اقدامات موقت در داوری بین المللی موجود است. برخلاف قوانین ملی, قوانین داوری نوع اقدامات موقت را که ممکن است اعطا شود مشخص نمی کند. بطور کلی, موسسات داوری به "هر”اقدام موقت, دادن داور(س) اختیار گسترده در تعیین تسکین مناسب.
به دلیل توافق داوری, محدودیت هایی ممکن است برای انواع خاصی از اقدامات اعمال شود, با این حال. بر این مبنا, داوران اقداماتی را انجام نمی دهند که خارج از صلاحیت آنها باشد (به عنوان مثال., بعید است دادگاه ها اقدامات موقت را پس از صدور جایزه نهایی اعطا کنند).
در زیر لیستی از اقدامات موقت است که معمولاً در داوری بین المللی دیده می شود:
- اقدامات برای حفظ شواهد: این نوع معیارها معمولاً در صورت وجود خطر وجود دارد که شواهد وجود داشته باشد, که یک طرف می خواهد به آن اعتماد کند, صدمه خواهد دید, نابود شده یا گم شده است. هدف از چنین اقدامی محافظت و تسهیل روند داوری است.
- منافع: احكام دستوراتي است كه يك طرف را از شروع يا ادامه اقدامي تهديد كننده حق قانوني شخص ديگري يا مجبور كردن يك طرف براي انجام عملي منع مي كند.. داوران می توانند به اشکال مختلف احكام صادر كنند, مانند انتقال کالا به مکان دیگر, ماندن در فروش کالا, راه اندازی یک حساب سپرده, و غیره.
- امنیت برای پرداخت: این نوع از اقدامات با هدف پیشبرد پرداخت به منظور تضمین اجرای جایزه نهایی است. چنین اقدامی مستلزم نشان دادن این است که متقاضی شانس منطقی پیروزی در شایستگی ها و, اگر جایزه نهایی به نفع آن باشد, دلایل محکمی وجود دارد که معتقد باشد این جایزه قابل اجرا نخواهد بود.
- پرداخت موقت: پرداخت های موقت با هدف بازگرداندن است, قبل از جایزه نهایی, حقی که وجودش به طور جدی مورد اعتراض نیست. در واقعیت, پرداخت موقت اقدام موقتی نیست به خودی خود از آنجا که دیوان داوری باید بررسی کند که آیا طرف درخواست کننده قبل از تصمیم نهایی به مقدار مشخصی پول حق دارد یا خیر. بدین ترتیب, پرداخت موقت و نه درمانی موقت است, که ممکن است با جایزه نهایی لغو یا اصلاح شود.
اقدامات موقت دادگاه های ملی در حمایت از داوری
داوران تنها مقاماتی نیستند که می توانند اقدامات موقت مربوط به مراحل داوری را اعطا کنند. دادگاه های ملی دارای اختیار همزمان برای اعطای اقدامات موقت در رابطه با اختلافات داوری هستند. در بعضی موارد, دادگاه های ملی تنها گزینه واقع بینانه برای تخفیف موقت هستند, از آنجا که دادگاه های ملی اختیاراتی فراتر از اختیارات دادگاه های داوری دارند و دادگاه های داوری نمی توانند اقدامات موقت را قبل از وجود آنها دستور دهند.
تا زمان تشکیل دیوان داوری, به طور واضح امکان اخذ اقدام موقتی از آن وجود ندارد. علی رغم تلاش برخی از نهادهای داوری برای ارائه سازوکارهای قبل از داوری,[1] چندین موسسه چنین مکانی را برای اقدامات موقت ارائه نمی دهند. بعلاوه, که در آن اقدام موقت در معرض اشخاص ثالث است, داوران عملاً قادر به تسکین م effectiveثر نیستند, زیرا آنها صلاحیت رسیدگی به اشخاص ثالث را ندارند. در نتیجه, طرفین نیاز به تسکین فوری قبل از تشکیل دادگاه داوری به طور معمول از دادگاه های ملی کمک می گیرند.
این اختیار همزمان در بیشتر قوانین ملی پیش بینی شده است, توافق غایب بر خلاف. را قانون نمونه UNCITRAL در مورد داوری تجاری بین المللی یک نمونه نماینده است: ماده 17J مقرر می دارد که دادگاه های ملی همان قدرت دادگاه های داوری را برای صدور اقدامات موقت دارند:
مقاله 17 ج. اقدامات موقت به دستور دادگاه
دادگاه از همان صدور صدور قرار موقت در رابطه با مراحل داوری برخوردار است, فارغ از اینکه مکان آنها در قلمرو این کشور باشد, همانطور که در رابطه با دادرسی در دادگاه ها دارد. دادگاه با توجه به ویژگیهای خاص داوری بین المللی طبق صلاحدیدهای خود از چنین اختیاری استفاده می کند.
در همین راستا, این قانون سوئیس در مورد حقوق بین الملل خصوصی تشخیص می دهد, البته کمتر صریح, کمک دادگاه های ملی در حمایت از دادگاه های داوری, مگر این که طرفین توافق دیگری داشته باشند:
هنر. 185
در صورت نیاز به کمک بیشتر توسط دادگاه ایالتی, صلاحیت دادگاه در مقر دادگاه داوری است.
در برخی کشورها, شرایط اجازه دادگاه های ملی برای صدور اقدامات موقت محدود است. بخش 44 از 1996 قانون داوری انگلیسی مشخص می کند که دادگاه های انگلیس مجاز هستند در موارد اضطراری یا در مواردی که دادگاه داوری قادر به اقدام نیست ، موافقت موقت را صادر کند (به عنوان مثال., گرفتن مدارک شاهد, حفظ شواهد, در میان دیگران). اگر درخواستی نیست "فوری", دادگاه فقط می تواند اقدامات موقت را با اجازه دادگاه یا با توافق طرفین صادر کند.
با رعایت قوانین نهادی, مقاله 28(2) از 2021 قوانین داوری ICC مشروط بر اینکه طرفین می توانند تقاضای اقدامات موقت را به هر دادگاه ملی صالح تقاضا كنند یا قبل از انتقال پرونده به دادگاه یادر شرایط مناسب حتی پس از آن". قوانین داوری ICC فراتر می رود و مشخص می کند که هرگونه درخواست از مقام قضایی برای اقدامات موقت "به منزله نقض یا چشم پوشی از توافقنامه داوری تلقی نخواهد شد و تاثیری در اختیارات مربوط به دیوان داوری نخواهد داشت" (مقاله 28(2)).
را 2020 قوانین داوری LCIA, به نوبه خود, نشان می دهد که درخواست اقدامات موقت یا محافظه کارانه در دادگاه های ملی مجاز است "قبل از تشکیل دادگاه داوری"و"پس از تشکیل دادگاه داوری, در موارد استثنایی و با مجوز دادگاه داوری, تا جایزه نهایی" (مقاله 25.3).
اکثر قوانین داوری پیش بینی می کنند که درخواست جبران خسارت موقت یا موقت در دادگاه های داخلی به معنای چشم پوشی از حق داوری یک طرف نیست. به همین ترتیب, اکثر قوانین نهادی پیش بینی می کنند که درخواست اقدامات موقت در دادگاه های ملی لزوماً از حقوق احزاب تحت قرارداد داوری چشم پوشی نمی کند, اگرچه احزاب در صورت تمایل آزاد هستند كه دستورات دادگاه را برای اقدامات موقت مستثنی كنند.
[1] به عنوان مثال مشاهده کنید, این 2012 قوانین داوری پیش داوری ICC