این پرونده مربوط به پیوست و دادخواست ماندن دادخواست در انتظار داوری است.
حقایق به شرح زیر است: شاکی برای نقض قرارداد توزیع کالا از CEAT شکایت کرد. علاوه بر این, شاکی از بانک ملون شکایت کرد. شاکی پیش از این شکایت علیه CEAT در دادگاه منطقه ماساچوست ارائه کرده بود, جایی که دادگاه دستور داوری داد, طبق توافق نامه, و, بر همین اساس در جریان رسیدگی به این دادخواست ماندگار شد.
شاکی سپس دادخواست خود را در دادگاه عمومی پلیوس شهرستان آلگنی تمدید کرد, و CEAT دادخواستی را برای حذف به دادگاه ولسوالی منطقه غربی پنسیلوانیا ارسال کرد. CEAT چهار حرکت انجام داد: (1) برای حل کردن یک دلبستگی خارجی به این شرط که ملون در زمان خدمت هیچ یک از دارایی های CEAT را تحت نظر خود نداشته باشد; (2) برای رد شکایت; (3) برای انتقال دادخواست به دادگاه منطقه ای ماساچوست, جایی که دادخواست قبلی در انتظار بود یا (4) to stay the suit pending arbitration. 
دادگاه هر حرکت را رد کرد, و متهمان این رای را به دادگاه تجدیدنظر تجدیدنظر کردند.
دادگاه تجدید نظر در نظر گرفته حكم پیوست خارجی است, انکار حرکت برای رد یک عمل, و یک سفارش (یا امتناع یکی) برای انتقال یک عمل تصمیمات متقابل هستند و, بدین ترتیب, در دادگاه استیناف قابل اعتراض نیست. با این حال, با توجه به حكم اقامه دعوی در انتظار داوری, دادگاه متوجه شد که صلاحیت آن را دارد.
دادگاه سپس به بررسی ادعاهای شاکی پرداخت و متوجه شد که ادعاهای نقض بند انحصاری, و نقض ضمانت های صریح و ضمنی, در قرارداد توزیع در محدوده بند داوری قرار گرفت.
دادگاه همچنین دریافت که دادگاه ولسوالی هیچ اختیار اختیاری در رد حکم به ماندن دادخواست ندارد. برعکس, وی دریافت که دادگاه زیر مطابق شرایط کنوانسیون نیویورک است (ماده دوم (3)) به رسمیت شناختن و اجرای توافق نامه داوری.
علاوه بر این, دریافت که این دادخواست نقض تعهد شاکی به داوری و آن است, در آن رابطه, دلبستگی خارجی باید تخلیه می شد.