"این نه تنها اهمیت خاصی ندارد، بلکه اهمیت اساسی دارد که عدالت نه تنها باید اجرا شود بلکه باید آشکار و آشکار باشد بدون شک انجام شده است"[1], لرد هیوارت گفت و تاریخ ساز شد.
واقعاً یک داور چقدر می تواند بی طرف باشد? این یادداشت آزمون ها و چالش های بی طرفی در داوری را به نمایش می گذارد. "آزمون بی طرفی", برای تأیید استقلال داور شناخته شده است, در درجه اول در داوری بین المللی استفاده می شود. این تصمیم داوری منصفانه و مستقل را ایجاد می کند, نادیده گرفتن انگیزه های فردی, نشانه های طرفداری, و دیگر چالش های جوامع ما.
رویکردهای بی طرفی
بی طرفی, همانطور که در فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد تعریف شده است, است "آزادی از تعصب یا تعصب; انصاف".
مطابق با دستورالعمل IBA در مورد تعارض منافع در داوری بین المللی 2024, تحت توضیح استاندارد عمومی 1, "هر کدام داور باید بی طرف و مستقل باشد […] و باید در طول کل روند داوری به همین شکل باقی بماند".
افشای توسط داور تحت دستورالعمل IBA در مورد تضاد منافع در داوری بین المللی 2024 کشورهایی که: "اگر حقایق یا شرایطی وجود داشته باشد ممکن است, از نظر طرفین, در مورد بی طرفی داور شک و تردید ایجاد کند یا استقلال, داور باید چنین حقایق یا شرایطی را برای طرفین افشا کند, مؤسسه داوری یا سایر مقامات تعیین کننده".
اشکال مختلف بی طرفی
چالشهایی که میتواند در مورد بیطرفی یک داور ایجاد شود، چیست؟?
اول از همه, بارزترین نشانه تعصب, همانطور که در دستورالعمل IBA در مورد تعارض منافع در داوری بین المللی 2024, وجود روابط با طرفین یا وکیل است. داور باید هرگونه روابط گذشته یا جاری با هر یک از طرفین یا وکیل را افشا کند. عدم افشای اطلاعات می تواند منجر به ادراکات جانبداری و جانبداری شود و در عین حال شک و تردیدهایی را در مورد بی طرفی ایجاد کند..
مثلا, در پرونده ای که توسط دادگاه استیناف مادرید صادر شد (ن. 506/2011), "داور یک کارگردان بود و وکالت در تعدادی از شرکت هایی که در سرمایه گذاری مشترک شرکت کرده بودند و با یکی از طرفین داوری روابط تجاری داشت. داور این حقیقت را فاش کرده بود که او یک مدیر است [...] ولی نتوانسته بود پیوندها را توضیح دهد که آن شرکت ها باید به یکی از طرفین".[2] عدم افشای اطلاعات بیشتر در رابطه با رابطه خود با یکی از طرفین باعث شک در استقلال و بی طرفی وی شد..
نشانه دوم وابستگی می تواند هر نوع علاقه باشد, یا مالی, حرفه ای یا شخصی. برای مثال, یک داور ممکن است داشته باشدآ منافع مالی مستقیم در یکی از طرفین یا حتی نتیجه داوری [...] یا [ممکن است داشته باشد] یک تصمیم از پیش تعیین شده به جای در نظر گرفتن ماهیت پرونده".[3]
نشانه سوم احتمالی تلاش مستمر داور برای به تأخیر انداختن رسیدگی یا اختلال در روند داوری است.
گفت, به طور کلی باید از چالش های فرصت طلبانه داوران جلوگیری کرد. موسسات و دادگاه های داوری معمولاً چالش های سوداگرانه را رد می کنند و تلاش های آزاردهنده برای ایجاد تاخیر یا اختلال.[4]
روش های تشخیص نقص در بی طرفی
هر کشور, از چارچوب قانونی خود پیروی کند, روشها یا «آزمونهایی» را برای تشخیص وجود مشکلی در مورد بیطرف بودن داور منصوب در روند داوری بینالمللی ایجاد میکند..
یک روش همه جا حاضر برای آزمایش بی طرفی داور منصوب این است کهدرک منطقی از تعصب" تست.[5]
مطابق با پورتر در مقابل مگیل [2002], آزمون این است "آیا آن شرایط منجر به الف ناظر منصف و آگاه به این نتیجه برسد که احتمال واقعی وجود دارد, یا یک خطر واقعی, […] که دادگاه مغرضانه بود."[6] به عبارت دیگر, "درک منطقی از تعصبآزمون دیدگاه و برداشت یک ناظر مستقل را در نظر می گیرد. این ناظر بی طرف هیچ علاقه ای به پرونده یا واقعیت های آن ندارد.
یکی دیگر از روشهای تشخیص کاستیهای بیطرفی، «خطر واقعی تعصب" تست.[7] این روش توسط مجلس اعیان در ر. v. گوف که در 1993.[8] تقریبا ده سال بعد, انجمن بین المللی وکلای دادگستری آزمون جدیدی را در دستورالعمل های خود ایجاد کرد, بر اساس اینکه "این احتمال وجود دارد که داور تحت تأثیر عواملی غیر از ماهیت پرونده قرار گیرد".[9] با این حال, این تردید وجود داشت که این آزمایش نتایج مشخصی ارائه دهد. در نتیجه, مجلس اعیان جایگزین «خطر واقعی” تست با ”امکان واقعی" تست. دومی تصمیم گرفت که باید شرایطی را در نظر بگیرد که آیا سوگیری وجود داشته است یا خیرناظر منصف و آگاه به این نتیجه برسد که وجود دارد امکان واقعی, یا یک خطر واقعی” از تعصب.[10]
آزمون های فوق در بسیاری از حوزه های قضایی اعمال می شود. با این حال, هر دو تست نسبتا مبهم هستند. آنها هیچ معیار متمایزی را مشخص نمی کنند که ناظر خارجی بتواند از آن برای تشخیص راحت این کمبودها استفاده کند.
نتیجه
برای جلوگیری از اختلافات بی طرفی, داوران باید استقلال و بی طرفی خود را در طول کل رسیدگی داوری حفظ کنند, از انتصاب آنها تا زمان اهدای جایزه نهایی. برای تحقق این امر, آنها باید هر گونه روابط خود را با طرفین / مشاوران یا, بطور کلی, هر شرایطی که ممکن است در مورد بی طرفی آنها تردید ایجاد کند. بدون چنین شفافیتی, ایجاد فضای اعتماد در رسیدگی های داوری بین المللی غیرممکن خواهد بود.
[1] رکس v. قضات ساسکس, [1924] 1 کیلوبایت 256.
[2] س. پ. باگس, رویکردهای بین المللی به استقلال و بی طرفی داوران (30 دسامبر 2011), https://larevue.squirepattonboggs.com/رویکردهای-بین المللی-به-استقلال-و-بیطرفی-داوران_a1754.html (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[3] ر. ارداغ, افشای کامل - آنچه واقعاً باید بدانیم?, فصلنامه بین المللی - شماره 38, https://www.fenwickelliott.com/research-insight/newsletters/International-Quarterly/Full-Disclosure (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[4] ج. ج. لو, اگر شاه را نشانه بگیرید, از دست نده: چالش چالش های داور (5 آوریل 2016), http://arbitrationblog.practicallaw.com/اگر-شاه-را-هدف-کنید-چالش-داور-چالش-های-داور-را-از دست ندهید/ (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[5] ج. حیوان مصنوعی, س. گوپتا, تست های قابل اجرا برای تعصب داور: تمرین اخیر در حوزه های قضایی منتخب قانون مشترک (24 نوامبر 2022), https://arbitrationblog.kluwerarbitration.com/2022/11/24/تست-های-کاربردی-برای-سوگیری-داور-اخیر-عمل-در-انتخاب-قانون-معام-قانون/ (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[6] Magill v. باربر [2001] UKHL 67 (13دسامبر 2001).
[7] ج. حیوان مصنوعی, س. گوپتا, تست های قابل اجرا برای تعصب داور: تمرین اخیر در حوزه های قضایی منتخب قانون مشترک (24 نوامبر 2022), https://arbitrationblog.kluwerarbitration.com/2022/11/24/تست-های-کاربردی-برای-سوگیری-داور-اخیر-عمل-در-انتخاب-قانون-معام-قانون/ (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[8] R v Gough (رابرت) [1993] UKHL 1 (20 ممکن است 1993).
[9] م. ل. اسمیت, تست جدید "خطر واقعی" برای تعصب داور در بریتیش کلمبیا (2019), https://smithbarristers.com/files/Advocate_Article_2019.pdf (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).
[10] ه. گرت, استقلال و بی طرفی: آزمون سوگیری داور استرالیا, داوری بین المللی, جلد 40, موضوع 2 (ژوئن 2024) ص. 135-155, https://doi.org/10.1093/arbint/aiae004 (آخرین دسترسی 26 سپتامبر 2024).