جلسات دادرسی بخش جدایی ناپذیر اکثر داوری ها هستند. آنها به هر یک از طرفین فرصتی می دهند تا مستقیماً مورد خود را در مقابل دیوان داوری ارائه کنند و می توانند در نتیجه نهایی نقش اساسی داشته باشند.. با این حال, اهمیت آنها همچنین آنها را به روشی دلهره آور و پیچیده تبدیل می کند. این یادداشت برخی از مهمترین عناصری را که باید از جلسه داوری انتظار داشت بررسی می کند.
محل شنوایی
محل فیزیکی جلسه داوری معمولاً توسط دیوان داوری تعیین می شود. برای مثال, مقاله 26(1) از 2021 قوانین داوری اتاق بازرگانی بین المللی فراهم می کند که "دادگاه داوری, اعلام منطقی, احزاب را احضار می کند تا در روز و در محلی که توسط آن تعیین شده است ، در جلوی آن حضور پیدا کنند."
دیوان های داوری نیز عموماً این اختیار را دارند که تعیین کنند که آیا الف شنوایی از راه دور خواهد بود یا حضوری. این یک عامل مهم در تعیین اینکه از جلسه داوری چه انتظاری باید داشت، است.
بسیار مهم است, محل برگزاری جلسه داوری هیچ ارتباطی با مقر داوری ندارد, یعنی, صلاحیت قضایی که قانون رویه یک پرونده را تعیین می کند (این تصمیم قانون). مثلا, مقاله 16.3 از قوانین داوری LCIA 2020 مقرر می دارد که اگر محل رسیدگی در صلاحیت دادگاه با مقر داوری نباشد., "با این وجود، داوری برای همه مقاصد به عنوان داوری انجام شده در مقر داوری تلقی می شود و هر دستور یا رای در آن مقر صادر شده است.."
برای نشان دادن, یک داوری با مقر آن در انگلستان و ولز (که معمولا در قرارداد داوری تعیین خواهد شد) می تواند شامل یک جلسه استماع در نیویورک باشد, بدون تأثیر بر این واقعیت که قوانین رویه ای انگلیس و ولز در مورد داوری اعمال می شود.
ترتیبات شنوایی
زمانی که دیوان داوری در مورد محل برگزاری تصمیم گیری کند, طرفین مسئول گفتگو با یکدیگر و ترتیب دادرسی و کلیه جنبه های لجستیکی لازم هستند..
در مورد شنوایی فیزیکی, بدیهی ترین کار رزرو کردن است (و پرداخت کنید) محل برگزاری جلسه استماع. برخی از مؤسسات داوری اتاق های استماع تعیین شده ای را برای داوری ها فراهم می کنند, مانند اتاق بازرگانی بین المللی مرکز شنوایی در پاریس یا مرکز بین المللی حل اختلاف اتاق های شنوایی در لندن. اتاق های کنفرانس عمومی, مانند مواردی که در هتل ها یافت می شوند, همچنین می تواند گزینه های جذابی باشد. معمولاً داشتن شنوایی کاملا مجازی به جای شنوایی فیزیکی هزینه کمتری دارد. انتظار می رود هر دو طرف هزینه های جلسه را تقسیم کنند.
احزاب نیز باید خبرنگاران دادگاه را استخدام کنند, و اگر اختلاف بیش از یک زبان باشد, آنها ممکن است نیاز به یافتن مترجم داشته باشند (و اگر قرار است از تفسیر همزمان استفاده شود, تجهیزات لازم نیز باید مرتب شود). سرانجام, طرفین باید برای تعدادی از هزینه های متفرقه مانند هزینه های پذیرایی پیش بینی کنند, و سفر, محل اقامت, و هزینه های معیشتی دیوان داوری, شاهد و خبرگان.
مؤسسات داوری همچنین می توانند درجات مختلفی از کمک را برای ترتیب دادرسی ارائه دهند. را مرکز بین المللی حل اختلافات سرمایه گذاری, مثلا, می تواند به خبرنگاران ارائه دهد, مترجمان, و مترجمان, در صورت لزوم.
الزامات قبل از شنوایی
دادگاههای داوری معمولاً کنفرانسهای مدیریت پرونده قبل از رسیدگی را کمی قبل از جلسه برای بحث در مورد تدارکات برگزار میکنند., آیا یک رویکرد ساعت شطرنج برای زمان تخصیص یافته به هر دو طرف و جدول زمانی استماع انجام خواهد شد.
علاوه بر این, غالباً از طرفین درخواست می شود که بسته های استماع نمایه شده ای را که حاوی همه مطالب ارسالی و شواهد قبلی است در اختیار دیوان داوری قرار دهند.. این باندل ها می توانند فیزیکی و/یا دیجیتالی باشند و توسط طرفین به صورت جداگانه یا با هم تهیه شوند. همچنین اغلب از احزاب خواسته می شود تا یک شخص درام, سندی که افراد و نهادهای کلیدی درگیر در پرونده را فهرست می کند, همراه با نقش های مربوطه خود, عناوین, یا روابط. همچنین اغلب از آنها خواسته می شود که فهرستی از موضوعات مورد توافق را برای تصمیم گیری دیوان داوری تهیه کنند.
شنوایی
جلسات داوری مشابه جلسات دادگاه است, اگرچه آنها تمایل دارند انعطاف پذیرتر و کمتر رسمی باشند. این انعطاف به این معنی است که هیچ رویه دادرسی واحدی وجود ندارد که در همه داوری ها رعایت شود. بجای, این موضوع مربوط به قوانین نهاد داوری و تصمیمات دیوان داوری است.
با این اوصاف, جلسه داوری معمولاً شامل چهار مرحله زیر است:
- بیانیه های افتتاحیه: طرفین ابتدا یک مرور کلی از پرونده خود ارائه می کنند, اغلب با یک نمایش اسلاید پشتیبانی که شواهدی را که آنها بر آن تکیه می کنند نشان می دهد. این استاندارد است که مدعی اول برود.
- معاینات شهود: سپس هر یک از طرفین این فرصت را خواهند داشت که شاهدان واقعی خود را مورد بررسی قرار دهند و شاهدان واقعی دیگر را مورد بازجویی متقابل قرار دهند, اگر وجود دارد. از نو, این استاندارد است که شاهدان مدعی ابتدا مورد بررسی قرار گیرند.
- معاینات تخصصی: اگر یکی از طرفین به شواهد کارشناسی تکیه کند, سپس آنها معمولاً این فرصت را خواهند داشت که کارشناسان خود را بررسی کنند و سایرین را مورد بررسی قرار دهند. کارشناسان معمولاً پس از شهادت شهود مورد بررسی قرار می گیرند.
- بیانیه های پایانی: طرفین با جمع بندی پرونده خود پایان خواهند داد, معمولاً به نحوی از رویدادهای جلسه برای تأکید بر نکات آنها استفاده می کنند.
با این حال, این مراحل ثابت نیست. غیر معمول نیست, مثلا, برای اینکه از اظهارات پایانی به نفع گزارشات پس از استماع صرف نظر شود, دور نهایی ارسال های کتبی.
در هر مرحله از جلسه داوری, مدعی معمولاً ابتدا به عنوان طرف متحرک می رود. در شرایط خاص, دیوان داوری ممکن است تشخیص دهد که مناسب است برای یک خوانده ابتدا به جای آن مراجعه کند. گزارشگر دادگاه نیز جلسه را پیگیری می کند و رونوشت تهیه می کند. غالبا, این رونوشت به طور همزمان تولید می شود.
همچنین معمول است که داوران پس از هر یک از مراحل فوق سؤال بپرسند, یا به طرفین, شاهدان آنها, یا کارشناسان آنها. بطور کلی, داورانی که دارای سابقه حقوق مدنی هستند بیشتر کنجکاو به نظر می رسند و سوالات بیشتری می پرسند, در حالی که داوران حوزه های قضایی کامن لا تمایل بیشتری دارند تا تاکید بیشتری بر ادعاهای طرفین داشته باشند.
رویه پس از استماع
پس از یک جلسه استماع, رونوشت به طرفین ارائه خواهد شد. طرفین در ارائه اصلاحات آزادند اما, اگر نتوانند روی آنها توافق کنند, دیوان داوری حرف آخر را می زند. دیوان داوری همچنین می تواند داوری را ضبط کند و این ضبط را در اختیار شرکت کنندگان قرار دهد.
جلسات استماع معمولاً آخرین مرحله مهم داوری است. مگر اینکه دورهای دیگری از تسلیمات پیش بینی شده در جدول زمانی رویه داوری وجود داشته باشد, سپس طرفین مطالبات مربوطه خود را در مورد هزینه ها ارسال خواهند کرد, که در آن هزینههایی را که در داوری متحمل شدهاند توضیح میدهند و اغلب درباره نحوه تخصیص کل هزینههای داوری بین طرفین بحث میکنند.. همچنین ممکن است به طرفین فرصت داده شود تا به پیشنهادات یکدیگر در مورد هزینه ها پاسخ دهند.
سپس, دیوان داوری داوری را خاتمه یافته اعلام خواهد کرد و بر مهمترین وظیفه آن تمرکز خواهد کرد: تنظیم رای داوری.