نامه ای از قصد ("LOI") یک سند اولیه است که شرایط و ضوابط اصلی یک معامله تجاری پیشنهادی بین طرفین را تشریح می کند. این یکی از مهم ترین اسناد پیش قراردادی مربوط به داوری بین المللی است. Letter of Intent عمدتاً در معاملات پیچیده مانند ادغام و ادغام استفاده می شود, سرمایه گذاری مشترک, و غیره.[1]
یک نامه قصد می تواند زمانی مفید باشد که طرفین نیاز به ایجاد زمینه برای مذاکرات آینده داشته باشند. آنها می توانند شرایط و شرایطی که قرارداد آینده آنها را تشکیل می دهد را روشن کنند. نامه قصد تعهد را برای ادامه به سمت یک توافق رسمی بیان می کند; با این حال, اینکه چقدر می تواند الزام آور باشد قابل بحث است. یک نامه قصد معمولاً شامل اطلاعات زیر است: (1) هویت طرفین, (2) شرح قرارداد/معامله آنها, (3) هر نوع بند (الزام آور است یا نه), و (4) یک جدول زمانی, نقاط عطف, و مهلت تکمیل مفاد قرارداد [2].
ماهیت الزام آور یک تعهد نامه در داوری
یک نامه قصد بیشتر به عنوان یک توافق غیر الزام آور عمل می کند. که از ماهیت LOI بیرون می آید, که بیانگر قصد آزمایشی طرفین برای ورود به مذاکره برای انعقاد قرارداد آتی است [3]. طرفین می توانند در LOI خود قید کنند که نمی خواهند الزام آور باشد, با زبانی مانند «شرایط منوط به قرارداد است" یا "این LOI هیچ اثر الزام آور ندارد”.
با این حال, ماهیت الزام آور آن می تواند بسیار بحث برانگیز باشد. بطور کلی, پیامدهای حقوقی ممکن است از یک نامه قصد در داوری بین المللی ناشی شود, از جانب (1) قصد آشکار یا ضمنی طرفین, (2) قوانین, قوانین و مقررات حاکم بر LOI, و (3) یک تصمیم دادگاه احتمالی که ممکن است LOI را مجبور کند که از نظر قانونی الزام آور در نظر گرفته شود [4].
گنجاندن بند داوری به عنوان یک تعهد قانونی
علاوه بر این, طرفین ممکن است با گنجاندن بندهایی موافقت کنند که تمایل آنها را برای پیروی از شرایط توافق شده LOI برای قرارداد آینده خود نهایی کند.. این بندها می تواند بسته به نیاز طرفین متفاوت باشد. بندهای احتمالی می تواند باشد (1) یک بند رازداری, که حفظ حریم خصوصی اطلاعات حساس مشترک بین طرفین در طول مذاکرات را تضمین می کند; (2) یک بند انحصاری, که فروشنده را از مذاکره یا قرارداد با اشخاص ثالث/خریداران باز می دارد; و (3) یک بند داوری, که طرفین را متعهد می سازد که اختلافات ناشی از قرارداد خود را از طریق داوری حل و فصل نمایند.
به طور خاص, یک بند داوری, پیروی از قالب قوانین داوری ICC, می تواند اطلاعاتی مانند: "کلیه اختلافات ناشی از یا در ارتباط با این تعهدنامه باید بر اساس قوانین داوری اتاق بازرگانی بین المللی توسط یک یا چند داور منتخب طبق قوانین مذکور حل و فصل شود.. محل داوری لندن خواهد بود, انگلستان, و زبان داوری انگلیسی خواهد بود [5]."
هنگامی که هر دو طرف یک نامه تعهد شامل یک شرط داوری را امضا می کنند, یک توافقنامه داوری الزام آور به طور خودکار ایجاد می شود [6]. برای شرط داوری, طرفین می توانند دنبال کنند دستورالعمل های IBA برای تهیه بندهای داوری بین المللی [7]. این دستورالعملها به دستیابی به بندهای داوری مؤثری که خواستههای طرفین را در بر میگیرد، کمک میکند.
در نامههای قصد مورد توافق و امضای طرفهایی که از حوزههای قضایی مختلف آمدهاند, یک شرط داوری بین المللی می تواند محرمانه بودن و قابل اجرا بودن تصمیم را تضمین کند [8].
مسئولیت در نامه تعهد
می توان مسئولیت احتمالی ناشی از نقض یک تعهد نامه را به دو قسمت تقسیم کرد..
اولین, آیا نامه قصد یک سند غیر الزام آور در نظر گرفته شود, طرفین هیچ تعهد قانونی برای پیروی از دستور العمل ندارند, توافق شده, و پیش نویس شرایط. ممکن است فقط یک مسئولیت «اخلاقی» برای پیروی از شرایط توافق وجود داشته باشد. با این حال, اگر یکی از طرفین معتقد باشد که LOI ماهیت الزام آور دارد, و دیگری ندارد, همانطور که در پرتوریا انرژی در برابر بلنکنی استیتز [9], نتیجه به این بستگی دارد که کدام یک از آن برداشت های متفاوت در نهایت درست بوده است [10]. بسیار مهم است که هر دو طرف از اثر غیر الزام آور نامه تعهد بدانند. علاوه بر این, اگر یکی از طرفین به طور منطقی به وعده های طرف دیگر در LOI تکیه کند (و در نتیجه هزینه هایی را متحمل می شود), در صورتی که انجام این کار ناعادلانه باشد، ممکن است طرف مقابل از زیر پا گذاشتن تعهدات خود منع شود [11].
دومین, اگر طرفین توافق کرده باشند که نامه تعهد را با گنجاندن بندهایی مانند مواردی مانند محرمانگی یا داوری بینالمللی تبدیل به یک توافق الزام آور کنند., آنها ممکن است مسئول خسارات ناشی از نقض یا موضوع داوری باشند. در صورتی که شامل بند حسن نیت باشند, طرفین باید با حسن نیت مذاکره کنند. اگر طرفی شکست بخورد و بد نیت عمل کند, معمولاً مسئول خسارات ناشی از این رفتار است [12].
اهمیت وضوح در شرایط نامه قصد
چندین پرونده بین المللی نشان داده است که طرفین به دلیل درک نادرست از ماهیت الزام آور یک نامه قصد عواقب ناخواسته قانونی داشته اند..
که در شرکت پنزویل. v. تکزاکو, وارز. [13], اختلاف بر سر یک LOI بین پنزویل و گتی اویل بود, که در آن پنزویل با خرید نفت گتی موافقت کرد. تکساکو بعداً پیشنهاد بالاتری داد, شرکت نفتی Getty Oil از قرارداد خود با پنزویل صرف نظر کرد. پنزویل از تگزاکو به دلیل دخالت ظالمانه در نامه تعهد آور شکایت کرد. در این مورد, LOI, با وجود مقدماتی بودن, تعهدات قابل اجرا ایجاد کرد. این مورد اهمیت زبان واضح در LOI و پیامدهای قانونی بالقوه نقض چنین توافقات اولیه را برجسته می کند..
که در شرکت تولیدی امپرو, شرکت, v. تولید بال-Co, شرکت, و همکاران. [14], طرفین یک LOI برای خرید دارایی های Ball-Co وارد کردند. نامه قصد شامل یک بند "موضوع" بود که نشان دهنده نیاز به توافقات بیشتر در مورد شرایط خاص است.. زمانی که Ball-Co تصمیم گرفت ادامه ندهد, Empro شکایت کرد و ادعا کرد که نامه تعهد یک قرارداد الزام آور است. مدار هفتم حکم داد که نامه تعهد الزام آور نیست. این بیانیه تاکید کرد که برای قابل اجرا بودن چنین قراردادهای اولیه، زبان واضحی که نشان دهنده قصد تعهد است ضروری است.. این مورد اهمیت زبان صریح در LOI را برای جلوگیری از سوء تفاهم در مورد ماهیت قانونی آنها برجسته می کند..
نتیجه
نامه ای که با دقت پیش نویس شده است, با اصطلاحات مشخص, می تواند به طور قابل توجهی بر موفقیت مذاکرات و هر گونه رسیدگی داوری بعدی تأثیر بگذارد. نامه قصد به جلوگیری از سوء تفاهم با ایجاد انتظارات و مسئولیت های روشن کمک می کند.. این امر اهمیت استفاده از زبان دقیق و بدون ابهام را در این قراردادهای اولیه نشان می دهد. همچنین تضمین می کند که همه طرف ها درک متقابلی از تعهدات خود و چارچوب حل و فصل درگیری های احتمالی دارند..
[1] تی. تامپلین, نامه قصد (LOI) (26 نوامبر 2023), https://www.financestrategists.com/مشاور-مالی/نامه-نیت/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[2] ج. روسی, ویژگی های اصلی یک نامه تعهد, https://morganandwestfield.com/knowledge/نامه-نیت/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[3] ن. کورتس, م&یک داوری: اختلافات قبل از خاتمه و نامه تعهد (21 نوامبر 2017), https://arbitrationblog.kluwerarbitration.com/2017/11/21/ma-arbitration-pre-closing-disputes-letter-intent/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[4] ن. کورتس, م&یک داوری: اختلافات قبل از خاتمه و نامه تعهد (21 نوامبر 2017), https://arbitrationblog.kluwerarbitration.com/2017/11/21/ma-arbitration-pre-closing-disputes-letter-intent/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[5] بندهای داوری استاندارد ICC (1 ژانویه 2021), https://iccwbo.org/wp-content/uploads/sites/3/2016/11/Standard-ICC-Arbitration-Clause-in-ENGLISH.pdf (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[6] تفکر ویدر, آیا یک اختلاف تحت یک تعهد نامه باید داوری شود? (اکتبر 2011), https://www.vedderprice.com/باید-یک-مناقشه-تحت-یک-نامه-قصد-داوری-۱۰-۱۲-۲۰۱۱ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[7] دستورالعمل های IBA برای تهیه بندهای داوری بین المللی (7 اکتبر 2010).
[8] اتاق های دروازه, نامه قصد - آنچه شما باید بدانید (5 نوامبر 2018), https://gatehouselaw.co.uk/نامه-های-نیت-آنچه-باید-دانستید/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[9] پرتوریا انرژی در برابر بلنکنی استیتز, دادگاه های تجاری و املاک انگلستان و ولز, [2022] EWHC 1467 (چ).
[10] من. حسن, نامه های قصد و خطرات قبل از قرارداد (22 اوت 2023), https://www.walkermorris.co.uk/comment-opinion/ نامه-های- قصد-و-ریسک-پیش-قراردادی/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024)
[11] مینترالیسون, اثر استوپل سفته (مارس 2023), https://constructionlawmadeeasy.com/قانون-ساختمان/فصل-1/اثر-مسئولیت-استوپل/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[12] فرایبرگر هابر LLP, دادگاه معتقد است که یک نامه تعهد زمانی یک قرارداد الزام آور است که شامل تمام شرایط مادی یک توافق باشد. (8 فوریه 2019), https://fhnylaw.com/دادگاه-نامه-قرارداد-الزام-آور-حاوی-مورد-شرایط-قرارداد-قرارداد/ (آخرین دسترسی 1 اوت 2024).
[13] شرکت پنزویل. v. تکزاکو, وارز., 481 ایالات متحده. 1 (1987).
[14] شرکت تولیدی امپرو, شرکت, v. تولید توپ, شرکت, و همکاران, 870 F.2d 423 (7سیر. 1989).