Wydaje się, że gospodarka Argentyny zmierza w dobrym kierunku po doświadczeniu niszczycielskiego kryzysu gospodarczego 15 Lata temu, co doprowadziło do wielu spraw przeciwko Argentynie w Międzynarodowym Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID). Oprócz bardzo kompleksowej reformy politycznej i gospodarczej, rząd Argentyny podejmuje również reformę prawną, próbując dalej umacniać i odzyskiwać pozycję jednej z potężnych gospodarek Ameryki Łacińskiej. Część tej reformy prawnej obejmowała reformę prawa arbitrażowego.
W 2015, Argentyna zmieniła swoje ustawodawstwo dotyczące arbitrażu, wprowadzając specjalny rozdział w nowym Kodeks cywilny i handlowy, która weszła w życie dnia 1 sierpień 2015. Argentyna uchwaliła także nowe prawo Partnerstwa publiczno-prywatne, obecnie wyraźnie przewiduje klauzule arbitrażowe w umowach dotyczących takich partnerstw. Najnowsza inicjatywa to nowy projekt ustawy o międzynarodowym arbitrażu handlowym, przedstawiony parlamentowi argentyńskiemu w 2016, który, podczas gdy wciąż tylko w formie roboczej, ma potencjał rozwiązania wielu problemów praktykujących i sędziów, którzy zmagali się od dziesięcioleci w Argentynie.
Argentyńskie przepisy dotyczące arbitrażu były rozdrobnione i nieaktualne, dlatego rozpaczliwie potrzebuje reformy. Nie istniała jednolita międzynarodowa ani krajowa ustawa o arbitrażu, co spowodowało poważne problemy w praktyce, co prowadzi do niepewności prawnej i nieufności do arbitrażu jako mechanizmu rozwiązywania sporów w ogóle. Przepisy dotyczące arbitrażu podzielono na ustawodawstwo federalne i prowincjonalne. Ustawodawstwo federalne regulowane było dwoma ustawami różnicowymi (Kodeks cywilny i handlowy oraz Kodeks postępowania cywilnego i handlowego).
w sierpniu 2015, nowy kodeks cywilny i handlowy został ostatecznie zatwierdzony, wprowadzenie nowego zestawu istotnych przepisów dotyczących arbitrażu zgodnie z sekcją 29. Aspekty proceduralne, jednak, nadal podlegają przepisom sekcji VI Kodeksu postępowania cywilnego i handlowego, jeżeli niestety, większość sekcji pozostaje przestarzała i niezmieniona od tego czasu 1967, kiedy to prawo weszło w życie po raz pierwszy.
I podczas gdy Argentyna może zmierzać we właściwym kierunku, modernizując swoje ustawodawstwo arbitrażowe, obecna sytuacja jest daleka od ideału. Mianowicie, Artykuły 1649-1651 regulujące umowy arbitrażowe mogą nadal powodować poważne problemy w praktyce.
Zgodnie z art 1649, umowa o arbitraż istnieje, gdy strony zgadzają się na przedstawienie wszystkich lub niektórych sporów, które już powstały, lub które mogą powstać w związku z określonym stosunkiem prawnym podlegającym prawu prywatnemu (czy to umowne, czy pozaumowne) na decyzję jednego lub więcej arbitrów. Ważne wyłączenie, jednak, jest to, że tylko spory, które nie dotyczą porządku publicznego, są uznawane za arbitrażowe. Artykuł 1651 ponadto wyraźnie wyklucza spory, które są uważane za niebędące przedmiotem arbitrażu, w tym spory dotyczące małżeństwa, zdolność i prawo rodzinne, prawo konsumenckie, standardowa forma umów, prawo pracy i te, w których państwo jest jedną ze stron. Wszystkie te spory nie mogą być poddane arbitrażowi jako, niezależnie od tego, że podlegają one przepisom prawa prywatnego, polityka publiczna jest uważana za zagrożoną. Przepisy dotyczące braku możliwości arbitrażu są zaskakująco szerokie, co w praktyce prowadzi do licznych zastrzeżeń jurysdykcyjnych, pozostawiając znaczną swobodę uznania lokalnym sądom przy interpretacji „gdy uznaje się, że porządek publiczny jest zagrożony”.
Kolejny kłopotliwy przepis dotyczy środków zaradczych przeciwko orzeczeniu, w których ponownie, Sędziom argentyńskim pozostawia się znaczną swobodę uznania, ponieważ przepisy Kodeksu cywilnego i handlowego nie są wystarczająco jasne. Artykuł 1656, ustęp 3, jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych artykułów. Przewiduje, że orzeczenia arbitrażowe mogą zostać poddane rewizji przed sądami argentyńskimi, jeżeli istnieje podstawa nieważności zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego i handlowego. jednak, podstawy unieważnienia nie są określone w samym kodeksie cywilnym i handlowym, pozostawiając tym samym sędziom znalezienie praktycznego rozwiązania. W praktyce, sędziowie zwykle stosują te same podstawy do unieważnienia orzeczeń arbitrażowych wymienionych w innych lokalnych kodeksach proceduralnych. Ten sam artykuł stanowi ponadto, że strony nie mogą zrzec się prawa do zakwestionowania ostatecznego orzeczenia. jednak, pozostaje niejasne, jakie jest dokładne znaczenie „odwołania sądowego” i czy odnosi się do unieważnienia lub odwołania, ponieważ nie jest to zdefiniowane w Kodeksie.
Jak pokazuje ten krótki przegląd ostatniej reformy arbitrażu w Argentynie, arbitraż w Argentynie jest wciąż w fazie rozwoju. szczęśliwie, podstawowe składniki zdrowego systemu arbitrażowego, takie jak zasada rozdzielalności umowy o arbitraż, zasada Kompetenz-Kompenetz i zasada, że obecność umowy arbitrażowej wyklucza właściwość sądów krajowych, są już włączone do Kodeksu cywilnego i handlowego, może więc być kwestią czasu, zanim Argentyna wprowadzi światowej klasy system arbitrażowy.