W przeciwieństwie do krajowych systemów sądowych, gdy doradca prawny przestrzega jednego zestawu jasno określonych zasad regulujących akceptowalne postępowanie etyczne, dla radcy prawnego w arbitrażu międzynarodowym, sytuacja jest mniej oczywista. Postępowanie przedstawicieli stron w arbitrażu międzynarodowym może podlegać szeregowi różnorodnych i potencjalnie sprzecznych zasad i norm, i często nie jest jasne, które zasady etyczne w ogóle mają zastosowanie. Mogą one obejmować zasady i regulacje obowiązujące w jurysdykcji rodzimej przedstawiciela partii, regulamin sali arbitrażowej, lub regulamin miejsca, w którym odbywają się rozprawy.
Nawet jeśli siedziba arbitrażu znajduje się poza jurysdykcją rodzimą przedstawiciela strony, odpowiednich zasad etycznych swojego „domowy bar” często w dalszym ciągu regulują postępowanie przedstawiciela partii. Może to powodować dalsze problemy, ponieważ nierzadko prawnicy arbitrażowi posiadają kwalifikacje w kilku różnych jurysdykcjach. W takim przypadku, ustalenie, które „jurysdykcja domowa” obowiązują zasady postępowania lub sposób rozwiązywania konfliktów między nimi nie jest łatwym zadaniem.
Biorąc pod uwagę, że nowoczesny arbitraż międzynarodowy staje się coraz bardziej popularną metodą rozstrzygania sporów i ma z natury międzynarodowy zasięg, coraz więcej stron jest narażonych na „taktyka partyzancka”, co może skutkować nieefektywnością, nieobliczalny, i nielegalne orzeczenie.[1] Problemy, które mogą i pojawiają się w praktyce, to::
- Podwójna deontologia: gdy prawnik podlega sprzecznym zasadom etycznym obowiązującym w wielu jurysdykcjach; na przykład, prawnik może spotkać się z sytuacją, w której przestrzeganie standardów etycznych obowiązujących w jednej jurysdykcji skutkowałoby naruszeniem standardów w innej jurysdykcji;
- Nierówność broni: gdy doradca jednej ze stron może podjąć działania, których doradca drugiej strony nie może, ze względu na odmienne standardy etyczne, co może prowadzić do nieuczciwości proceduralnej i nierównych warunków działania;
- Uczciwość i uczciwość: etyczne postępowanie ma kluczowe znaczenie dla zachowania integralności i uczciwości procesu arbitrażowego; nieetyczne zachowanie, takich jak składanie fałszywych oświadczeń lub dowodów, może podważyć zaufanie do mechanizmu arbitrażowego i wpłynąć na wykonalność orzeczeń arbitrażowych.
W ciągu ostatnich dwóch dekad, podjęto znaczące próby rozwiązania tego problemu i stworzenia wyspecjalizowanych praktyk i procedur specjalnie dostosowanych do arbitrażu międzynarodowego. Aż do chwili obecnej, jednak, nie ma spójnych standardów etycznych regulujących postępowanie doradców prawnych i przedstawicieli partii na poziomie międzynarodowym. Brakuje również porozumienia co do tego, czy takie formalne zasady są uzasadnione lub wymagane.
2013 Wytyczne IBA dotyczące reprezentacji stron w międzynarodowym arbitrażu
Na poziomie międzynarodowym, Międzynarodowe Stowarzyszenie Adwokackie („RÓŻNE”) poświęciła znaczne wysiłki na rzecz ustanowienia zasad i wytycznych zapewniających spójne standardy etyczne w różnych jurysdykcjach. W 2013, ten IBA wydała Wytyczne dotyczące reprezentacji stron w arbitrażu międzynarodowym („INNE wytyczne”).[2] Wytyczne IBA opierają się na zasadzie, że przedstawiciele stron powinni postępować uczciwie i uczciwie, unikanie działań powodujących niepotrzebne opóźnienia lub wydatki, oraz powstrzymywanie się od taktyk mających na celu utrudnianie procesu arbitrażowego. Poruszają różne tematy, w tym komunikację z arbitrem, złożenie fałszywych oświadczeń lub dowodów, tworzenie i przechowywanie dokumentów, sporządzanie zeznań świadków i opinii biegłych, i środki zaradcze w przypadku niewłaściwego postępowania. konkretnie, ten INNE wytyczne zapewniać 27 łącznie wytycznych dotyczących następujących tematów:
- Zakres stosowania Wytycznych (Wytyczne 1-3);
- Ogólne zasady reprezentacji stron (Wytyczne 4-6);
- Komunikacja z arbitrami (Wytyczne 7-8);
- Zgłoszenia do sądu (Wytyczne 9-11);
- Wymiana i ujawnianie informacji (Wytyczne 12-17);
- Świadkowie i eksperci (Wytyczne 18-25);
- Dostępne środki zaradcze w przypadku potencjalnego niewłaściwego postępowania (Wytyczne 26-27).
Termin "wytyczne" zamiast "zasady” zostało celowo użyte przez twórców, aby podkreślić ich kontraktowy charakter. Strony mogą uzgodnić przyjęcie ww INNE wytyczne w całości lub w części. Trybunały arbitrażowe mogą również według własnego uznania zastosować Wytyczne IBA, pod warunkiem, że mają do tego uprawnienia i z zastrzeżeniem wszelkich innych obowiązkowych zasad, które mogą mieć zastosowanie.
ten INNE wytyczne są, w związku z tym, nie są prawnie wiążące, chyba że strony wspólnie uzgodnią ich stosowanie. Ze względu na ich niewiążący charakter, często są też ostro krytykowani. Nawet jeśli Wytyczne IBA staną się wiążące na mocy porozumienia stron, strony mogą nadal twierdzić, że są „wytyczne” i jedynie to sugeruje, w przypadku nieprzestrzegania, nie może narażać adwokata na sankcje. podobnie, w sytuacjach, gdy doradca z jednej jurysdykcji uważa, że jego mniej restrykcyjne zasady etyczne są bardziej korzystne dla klienta, może po prostu doradzić klientowi, aby nie zgadzał się na ich adopcję.[3] W rezultacie, mimo że Wytyczne IBA mogą stanowić pragmatyczne rozwiązanie problemu odmiennych standardów etycznych, mają raczej ograniczoną skuteczność praktyczną.[4] Mogą, jednak, dostarczają przydatnych wskazówek praktykom arbitrażu, którzy mogą stanąć przed dylematem etycznym. Na przykład, załóżmy, że klient wywiera presję na doradcę, aby działał w sposób sprzeczny z niniejszymi Wytycznymi etycznymi. W tym wypadku, radca prawny może się na nie powołać, aby wykazać, dlaczego nie należy podjąć określonego sposobu działania, który chce podjąć klient.
Poważniejszą i znaczącą próbą uregulowania zasad etycznych i krokiem naprzód w stosunku do Wytycznych IBA było, w rzeczywistości, wydany przez Międzynarodowy Trybunał Arbitrażowy w Londynie („LCIA”) w 2014, jak wyjaśniono bezpośrednio poniżej.
Podejścia instytucjonalne do etyki doradcy w arbitrażu
Różne instytucje arbitrażowe przyjęły odmienne podejście do etyki przedstawicieli partii. Powodem jest, jak już wyjaśniono, tylu uczonych, doradcy, a klienci nadal sprzeciwiają się zaostrzeniu przepisów etycznych. Międzynarodowy Trybunał Arbitrażowy („ICC”), na przykład, a także szereg innych instytucji, zdecydowały się nie określać wyraźnie żadnych sztywnych zasad etycznych dla przedstawicieli partii, w przeciwieństwie do LCIA.
Międzynarodowy Trybunał Arbitrażowy i Counsel Etyki w Londynie
Podejście przyjęte przez LCIA jest wyjątkowe i różni się od podejścia stosowanego przez większość innych instytucji. Pierwszy, ten 2014 Zasady LCIA obejmował szeroki wymóg dobrej wiary podobny do tego zawartego w 2010 Zasady IBA dotyczące przeprowadzania dowodów w międzynarodowym arbitrażu.[5] Była także pierwszą instytucją arbitrażową, która w sposób wyraźny umieściła wytyczne etyczne dla radców prawnych w załączniku pt „Ogólne wytyczne dla upoważnionych przedstawicieli stron”. Załącznik wyraźnie stanowi, że każda ze stron ma obowiązek zapewnić, że wszyscy jej upoważnieni przedstawiciele występujący przed Zespołem Orzekającym zgodzą się przestrzegać ogólnych wytycznych określonych w Załączniku Załącznik do Regulaminu LCIA. Załącznik jest inspirowany Wytycznymi IBA i jest do nich podobny i składa się jedynie z siedmiu akapitów, który, między innymi, podaj następujące informacje:
- Przedstawiciel prawny nie powinien świadomie składać fałszywych oświadczeń przed Trybunałem Arbitrażowym lub Sądem LCIA (ustęp 3);
- Przedstawiciel prawny nie powinien świadomie pozyskiwać ani pomagać w przygotowywaniu fałszywych dowodów przedstawionych Trybunałowi Arbitrażowemu lub Sądowi LCIA ani polegać na nich (ustęp 4);
- „Podczas postępowania arbitrażowego, przedstawiciel prawny nie powinien celowo inicjować ani podejmować prób inicjowania sprawy z jakimkolwiek członkiem Zespołu Orzekającego […] wszelkie jednostronne kontakty związane z arbitrażem lub sporem stron, który nie został ujawniony na piśmie przed lub wkrótce po takim kontakcie wszystkim pozostałym stronom, wszyscy członkowie Trybunału Arbitrażowego (jeśli składa się z więcej niż jednego arbitra) i sekretarz [.]” (ustęp 6).[6]
Sankcje za naruszenie ww Załącznik zawarte są w art 18.6 zasad LCIA. Artykuł ten stanowi, że Trybunał ma swobodę nakazania „którąkolwiek lub wszystkie z poniższych sankcji wobec przedstawiciela prawnego (ja) pisemna nagana; (ii) pisemna przestroga dotycząca przyszłego postępowania w arbitrażu; i (iii) wszelkie inne środki niezbędne do wypełnienia w ramach arbitrażu ogólnych obowiązków wymaganych od Zespołu Orzekającego [.]”.
Wprowadzenie Załącznika do Zasady LCIA w 2014 wywołał burzliwą dyskusję już w momencie jego publikacji. Odpowiedź międzynarodowej społeczności arbitrażowej była taka, ogólnie, bardziej pozytywne niż negatywne, biorąc pod uwagę, że była to pierwsza instancja instytucji arbitrażowej zawierająca szczegółowe przepisy regulujące postępowanie obrońcy. Jeszcze, Załącznik był również krytykowany za niestosowanie języka obowiązkowego i, jak Wytyczne IBA, reprezentujący jedynie „pusta retoryka”.[7] jednak, fakt, że Załącznik pozostał w zmienionej wersji 2020 Regulamin LCIA sugeruje, że większość społeczności arbitrażowej nie uznała tego za negatywną zmianę.
Międzynarodowe Centrum Arbitrażowe w Hongkongu („HKIAC”) i Etyki Doradcy
Mimo że Komisja ds. Rewizji Zasad HKIAC omawiała konieczność uwzględnienia pewnych standardów etycznych dla radców prawnych podczas ich przeglądu 2018 Zasady, ostatecznie zdecydował się tego nie robić. Zdaniem HKIAC, W Hong Kongu, adwokaci powinni, tak czy owak, przestrzegać Kodeksu postępowania wydanego przez Izbę Adwokacką w Hongkongu, i prawnicy mają obowiązek przestrzegać Przewodnika prawników z Hongkongu dotyczącego etyki zawodowej wydanego przez Law Society of Hong Kong.[8] Komitet nie widział potrzeby wyraźnego włączania takich obowiązków etycznych do swojego Regulaminu, w przeciwieństwie do LCIA.
Międzynarodowe Międzynarodowe Centrum Arbitrażowe w Singapurze ("SIAC") i Etyki Doradcy
W kwietniu 2018, wydała grupa robocza Singapurskiego Instytutu Arbitrów Wytyczne dotyczące etyki przedstawiciela partii („Wytyczne SIARB”). Wytyczne SIARB opierają się na zasadzie, że przedstawiciele partii powinni zawsze postępować uczciwie, integralność, oraz profesjonalizm w doradztwie i reprezentowaniu swoich klientów, zarówno wobec swoich klientów, jak i sądu. jednak, Wytyczne SIARB nie zostały przyjęte przez Międzynarodowe Centrum Arbitrażowe w Singapurze oraz, w związku z tym, nie mają zastosowania do arbitrażu prowadzonego na podstawie Regulaminu SIAC. Wyraźnie stwierdzają, że nie zastępują żadnych istniejących standardów etycznych ani kodeksów postępowania zawodowego, które mogą mieć zastosowanie do przedstawicieli partii. Ich praktyczne zastosowanie jest, w związku z tym, raczej ograniczone.
Australijskie Centrum Międzynarodowego Arbitrażu Handlowego („KWASA”) i Etyki Doradcy
Australijskie Centrum Międzynarodowego Arbitrażu Handlowego wyraźnie umieściło w swoim dokumencie odniesienie do Wytycznych IBA 2021 Regulamin ACICA. Artykuł 9.2 z 2021 Regulamin ACICA wyraźnie nakłada na każdą ze stron obowiązek dołożenia wszelkich starań, aby zapewnić, że jej przedstawiciele prawni przestrzegają Wytycznych IBA.[9] Przepis ten nie jest nowością, ponieważ było to już uwzględnione w poprzednim 2016 Regulamin ACICA.[10] Język nieobowiązkowy, to znaczy, każda impreza "użyje" jego "najlepsze wysiłki” w celu zapewnienia zgodności z INNE wytyczne, ponownie sugeruje, że jego skuteczność jest raczej ograniczona. Należy wyraźnie wskazać na Wytyczne IBA, Niemniej jednak, należy postrzegać jako pozytywną zmianę.
Wniosek
Obowiązki etyczne doradcy prawnego w arbitrażu międzynarodowym są złożone i wynikają z połączenia przepisów lokalnych, międzynarodowe wytyczne, kilka skodyfikowanych zasad instytucjonalnych, i najlepsze praktyki. Aby pokonać wyzwania, jakie stwarzają te różnorodne źródła, jednolity wysiłek na rzecz harmonizacji i ustanowienia przejrzystości, prawdopodobnie konieczne będą powszechnie przyjęte standardy etyczne. Pomogłoby to zachować integralność, uczciwość, i efektywność międzynarodowego procesu arbitrażowego. Oboje INNE wytyczne i Zasady LCIA próbowali rozwiązać problemy związane z obecnymi ramami etycznymi. jednak, choć wielu przyznaje się do problemu, brak jest konsensusu co do tego, jak sobie z tym poradzić i czy formalne uregulowanie zasad etycznych byłoby bardziej pomocne czy szkodliwe.
[1] do. Popiersia, Pusta retoryka: Wady zasad etycznych LCIA dotyczących doradców prawnych i osób alternatywnych, 7 Y.B. Arb. & Mediacja 307 (2015).
[2] Przegląd wszystkich Zasad i Wytycznych IBA, widzieć Zasady i wytyczne IBA dotyczące międzynarodowego arbitrażu: Przegląd).
[3] jot. Wessela & sol. McAllistera, W kierunku praktycznego podejścia do regulacji etycznych w arbitrażu międzynarodowym, Kanadyjscy prawnicy międzynarodowi, Tom. 10, Nie. 2 (2015), P. 9.
[4] jot. Wessela & sol. McAllistera, W kierunku praktycznego podejścia do regulacji etycznych w arbitrażu międzynarodowym, Kanadyjscy prawnicy międzynarodowi, Tom. 10, Nie. 2 (2015), P. 9.
[5] 2014 Zasady LCIA, Artykuł 14.5; 2020 Zasady LCIA, Artykuł 14.2 (2020), „przez cały czas strony będą robić wszystko, co konieczne, w dobrej wierze dla targów, sprawne i szybkie prowadzenie arbitrażu, w tym wykonywanie przez Zespół Orzekający jego ogólnych obowiązków”.
[6] Załącznik do Regulaminu LCIA, najlepszy. 3, 4 i 5.
[7] do. Popiersia, Pusta retoryka: Wady zasad etycznych LCIA dotyczących doradców prawnych i osób alternatywnych, 7 Y.B. Arb. & Mediacja 307 (2015).
[8] mi. Williamsa, Instytucjonalne podejścia do etyki w arbitrażu, Arbiter & Mediator Lipiec 2022 (dostępne o: https://williamsarbitration.com/wp-content/uploads/2022/08/Institutional-Approaches-to-Ethics-in-Arbitration.pdf)
[9] 2021 Regulamin Arbitrażowy ACICA, Artykuł 9.2: „Każda ze stron dołoży wszelkich starań, aby jej przedstawiciele prawni przestrzegali Wytycznych Międzynarodowej Izby Adwokackiej dotyczących reprezentacji stron w arbitrażu międzynarodowym w wersji obowiązującej w momencie rozpoczęcia arbitrażu.”
[10] Regulamin Arbitrażowy ACICA 2016, Artykuł 8.2.