Roszczenia z tytułu utraconych kosztów ogólnych i zysków są powszechne w arbitrażach budowlanych obejmujących opóźnienia i zakłócenia. Gdy zakończenie przedmiotowych Robót było spowodowane opóźnieniem Zamawiającego, Wykonawcy często zgłaszają roszczenia z tytułu utraconego wkładu w koszty ogólne siedziby i utraconej możliwości osiągnięcia zysku (na projekcie będącym przedmiotem roszczenia lub na innym projekcie) (widzieć Roszczenia przedłużające w sporach budowlanych).[1]
ten Protokół Towarzystwa Opóźnień i Zakłóceń Prawa Budowlanego (2znaleźć Wydanie, luty 2017) (ten “Protokół opóźnienia SCL“), przygotowany przez Towarzystwo Prawa Budowlanego, został zaprojektowany w celu zapewnienia wskazówek dotyczących określania przedłużenia czasu i odszkodowania za opóźnienia i zakłócenia w sporach budowlanych. ten Protokół opóźnienia SCL jest często stosowany przez międzynarodowych praktyków i arbitrów w przypadku najczęstszych problemów związanych z opóźnieniami i zakłóceniami, które pojawiają się w sporach budowlanych, w tym konieczność obliczenia utraconego wkładu w koszty ogólne i zysk centrali.
Koszty ogólne Centrali
ten Protokół opóźnienia SCL definiuje koszty ogólne siedziby głównej jako “koszty dodatkowe prowadzenia działalności Wykonawcy jako całości” włącznie z “koszty pośrednie, których nie można bezpośrednio przypisać do produkcji, w przeciwieństwie do kosztów bezpośrednich, którymi są koszty produkcji”.[2] ten Protokół opóźnienia SCL explains that head office overheads may include, wśród innych, przedmioty takie jak wynajem, stawki, wynagrodzenia dyrektorów, składki na fundusz emerytalny i opłaty audytorów.[3] ten Protokół opóźnienia SCL dalej wyjaśnia to w kategoriach rachunkowości, koszty ogólne biura są ogólnie nazywane kosztami administracyjnymi, natomiast bezpośrednie koszty produkcji określane są jako koszty sprzedaży.[4]
Ogólnie, koszty ogólne centrali można podzielić na dwie kategorie:[5]
- “dedykowane koszty ogólne” - koszty, które można przypisać konkretnemu opóźnieniu Pracodawcy; i
- “niewchłonięte nad głową” – costs which are incurred by the Contractor regardless of the volume of work, jak na przykład, koszty czynszu i niektórych pensji.[6]
Koszty ogólne siedziby głównej można zazwyczaj odzyskać jako plik “przewidywalna strata” wynikające z przedłużenia, chyba że jest to umowa szczegółowa, lub obowiązujące prawo, stanowi inaczej.[7] Należy zauważyć, że termin użyty w Protokół opóźnienia SCL, “koszty ogólne biura głównego“, nie jest koniecznie stosowany we wszystkich umowach o usługę budowlaną. Na przykład, Standardowe formy umów FIDIC używają terminu “poza opłatami ogólnymi witryny” (FIDIC – 4th, Klauzula 1.1(sol)(ja), FIDIC – 1999, Klauzula 1.1.4.3) i “Ogólne koszty ogólne Wykonawcy” (FIDIC – 4th, Klauzula 52.3).
Utracony zysk
W ramach większości standardowych form umów o usługę budowlaną, utracone zyski zazwyczaj nie podlegają zwrotowi. Zamiast, Wykonawcy zwykle traktują swoje roszczenie z tytułu utraconych zysków jako roszczenie o odszkodowanie za naruszenie umowy.[8] Odpowiednia stopa zysku jest często pobierana z audytowanych sprawozdań finansowych Wykonawcy za poprzednie trzy lata obrotowe. Ponieważ zarówno koszty ogólne, jak i zyski są obliczane przy użyciu tego samego zestawu danych księgowych, są zwykle sformułowane jako ta sama kategoria oświadczeń.[9]
jednak, jak słusznie wskazali eksperci i komentatorzy, istnieją oczywiste trudności związane z oszacowaniem zysków, które można by było osiągnąć na pracy, która nie została zabezpieczona. W praktyce, zwykle odwołuje się do wcześniejszych zapisów dotyczących rentowności, który jest, jednak, jedynie orientacyjny dowód zdolności wykonawcy do osiągania zysków.[10]
Odzyskanie kosztów ogólnych i zysków
Aby odzyskać niewchłonięte koszty ogólne i utracony zysk, Wykonawca musi być w stanie to wykazać:[11]
- że nie udało mu się odzyskać swoich kosztów ogólnych i osiągnąć zysku, jakiego mogła racjonalnie oczekiwać w okresie przedłużenia; i
- że nie był w stanie odzyskać takich kosztów ogólnych i osiągnąć takiego zysku, ponieważ jego zasoby zostały zablokowane przez zdarzenia związane z ryzykiem pracodawcy.
ten Protokół opóźnienia SCL ponadto wyjaśnia, że Wykonawca musi wykazać, że istniały inne dostępne przychody i prace zarobkowe, które, gdyby nie zwłoka Zamawiającego, to by to zapewniło.[12] Innymi słowy, jak wyjaśnia jeden z czołowych komentatorów prawa i praktyki budowlanej w Singapurze, podtrzymać roszczenie z tytułu utraty zysku lub kosztów ogólnych poza siedzibą, Wykonawca musi najpierw wykazać, że „za krytyczny okres opóźnienia, warunki rynkowe w branży budowlanej były w odpowiednim czasie dostatecznie korzystne, tak, aby można było rozsądnie oczekiwać, że zasoby, które były zaangażowane w opóźniony projekt, mogły zostać wykorzystane w celu osiągnięcia zysku i umożliwienia mu odzyskania kosztów ogólnych biura głównego związanych z takimi pracami, które można było rozsądnie zabezpieczyć w materialnym czasie.”[13] To, czy Wykonawca odniesie sukces, zależy przede wszystkim od tego, czy Wykonawca może wykazać, że miał rozsądne perspektywy zabezpieczenia takich prac.
Problem często wskazywany przez ekspertów, jednak, polega na tym, że rentowność osiągnięć wykonawcy niekoniecznie decyduje o rentowności pracy, której wykonawca nie może podjąć.[14] Dlatego należy zawsze pamiętać, że żądana kwota odzwierciedla średni zysk i wkład narzutów osiągnięte w poprzednich projektach Wykonawcy.
W praktyce, Wykonawca często nie jest w stanie wykazać poprzez swoje zapisy kosztów ogólnych i zysków centrali, lub po prostu nie jest możliwe ilościowe określenie niewchłoniętych kosztów ogólnych i utraconych zysków. W tych przypadkach, Wykonawca może skorzystać z jednego z trzech powszechnie stosowanych wzorów do obliczenia swoich strat. Należy wspomnieć, że ciężar udowodnienia strat prawie zawsze spoczywa na Wykonawcy, jako strona żądająca ich.
Najczęściej używanymi formułami do obliczania kosztów ogólnych siedziby głównej i utraconych zysków są Hudson, Wzory Emdena i Eichleaya. Dalsze wskazówki dotyczące stosowania każdego z tych trzech wzorów znajdują się w załączniku A do Protokół opóźnienia SCL. Towarzystwo Prawa Budowlanego zapewniło również przydatny arkusz kalkulacyjny pomoc w stosowaniu wzorów.
Wzór Hudsona do obliczania kosztów ogólnych i zysku
Najstarszą formułą obliczania utraconych kosztów ogólnych i zysków jest wzór Hudsona, pierwszy wspomniany w kontraktach budowlanych i inżynieryjnych firmy Hudson.[15] Formuła Hudsona była wielokrotnie cytowana, i używane, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i innych jurysdykcjach prawa zwyczajowego. Formuła Hudsona jest zbudowana w bardzo uproszczony sposób, aby obliczyć koszty ogólne i zyski w następujący sposób:[16]
Z tą formułą są problemy, jednak, ponieważ opiera się na szeregu założeń. Główny problem polega na tym, że obliczenia są wyliczane na podstawie liczby, która zawiera już element kosztów ogólnych i zysków centrali, powodując podwójne liczenie, czego nie można uniknąć.[17] Another problem is that the formula does not provide any assistance to the determination of the percentage rate for profit and overheads recovery for a particular case. Ogólnie, istnieje preferencja dla pozostałych dwóch formuł, które są uważane za nieco bardziej precyzyjne,[18] nawet jeśli, ze względu na swoją prostotę, formuła Hudsona jest nadal często stosowana w praktyce.
Wzór Emdena do obliczania kosztów ogólnych i zysków
Wzór Emdena przedstawia „wariant Hudson ” który, jednak, “resembles Eichleay”, jak twierdzą niektórzy komentatorzy.[19] Główna różnica w porównaniu z formułą Hudsona polega na tym, że formuła Emdena stosuje średnie koszty ogólne i zyski centrali, które zostały osiągnięte w innym miejscu przez Wykonawcę jako całość:[20]
Jest jeden problem, jak z formułą Hudsona, że zakłada, że średni tygodniowy obrót kontraktem przewidywany na początku robót pozostanie taki sam w okresie opóźnienia. Istnieje również nieodłączny problem podwójnego powrotu do zdrowia w formule Emdena.[21]
Wzór Eichleaya do obliczania kosztów ogólnych i zysku
Formuła Eichleay, nazwany tak jak przypadek, w którym został użyty po raz pierwszy (Eichley Corp (Odwołanie ASBCA 5138 60-2 BCA 2668 (1960)), jest częściej używany w Stanach Zjednoczonych. Wzór Eichleaya zawiera dodatkowy krok umożliwiający określenie procentu, jaki ma być stosowany do stałych składek na koszty ogólne:
Formuła Eichleay zakłada średni tygodniowy obrót, który pochodzi z ostatecznego rozliczenia za przedmiotowe prace i faktycznego, zamiast przewidywanego, okres do wykonania tych prac.[22] To jest jego główna zaleta, ponieważ koszty ogólne centrali i odzyskanie zysków nieodłącznie związane z umową nie są dublowane w wyniku wzoru. jednak, jak formuła Hudsona, formuła Eichleay zakłada, że koszty ogólne centrali są rozłożone w sposób spójny w całym okresie obowiązywania umowy.
Z wszystkimi trzema formułami wiążą się problemy koncepcyjne, dlatego często są krytykowane przez ekspertów jako niedokładne lub niewiarygodne. W przypadku braku lepszego sposobu obliczenia utraconych kosztów ogólnych i zysków, jednak, spowodowane brakiem przez Wykonawcę wystarczającej dokumentacji i / lub zapisów, stosowanie wszystkich trzech formuł jest szeroko akceptowane w sporach budowlanych na całym świecie.
[1] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.2.
[2] Protokół opóźnienia SCL, załącznik A.
[3] Protokół opóźnienia SCL, załącznik A.
[4] Protokół opóźnienia SCL, załącznik A.
[5] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.3.
[6] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.3.
[7] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.5.
[8] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.4.
[9] Singapore Law and Practice of Construction Contracts, Chow Kok Fong (5ten Edn, 2018), dla. 10.157.
[10] Singapore Law and Practice of Construction Contracts, Chow Kok Fong (5ten Edn, 2018), dla. 10.161.
[11] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.4.
[12] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.7.
[13] Singapore Law and Practice of Construction Contracts, Chow Kok Fong (5ten Edn, 2018), dla. 10.163.
[14] Singapore Law and Practice of Construction Contracts, Chow Kok Fong (5ten Edn, 2018), dla. 10.163.
[15] Hudson’s Building and Engineering Contracts (10Edn, 1970 (Słodkie & Maxwell), P 599 i ponownie wydano 13. wydanie, dla 6-070.
[16] Protokół opóźnienia SCL, załącznik A.
[17] Protokół opóźnienia SCL, dla. 2.10.
[18] The Sad Truth About Overheads and Profit Claims available at: https://www.adjudication.org/resources/articles/sad-truth-about-overheads-profit-claims
[19] Singapore Law and Practice of Construction Contracts, Chow Kok Fong (5ten Edn, 2018), dla. 10.184.
[20] Protokół opóźnienia SCL, załącznik A.
[21] The Sad Truth About Overheads and Profit Claims available at: https://www.adjudication.org/resources/articles/sad-truth-about-overheads-profit-claims
[22] The Sad Truth About Overheads and Profit Claims available at: https://www.adjudication.org/resources/articles/sad-truth-about-overheads-profit-claims