داوری فرایندی برای حل اختلاف است که بین طرفین که اختلاف در آن به یک یا چند داور که صدور جایزه صادر می کنند ، توافق شده است. این یک حل اختلاف جایگزین (ADR) مکانیسم زیرا به طرفین اجازه می دهد اختلافات خود را در خارج از دادگاه های ایالتی حل کنند, یعنی, بدون دادخواست.
در میان روشهای جایگزین حل اختلاف, داوری به عنوان یک تعریف شده است قضایی وسیله ای برای حل و فصل اختلافات به دلیل قدرت داده شده به داوران برای تصمیم گیری در مورد پرونده و صدور جایزه. متفاوت از میانجیگری و مذاکره است, احزاب درباره راه حلی که توسط دادگاه داوری پیدا شده است ، هیچ سخنی ندارند, که به صورت نهایی و الزام آور به آنها تحمیل می شود.
رضایت داوری
ویژگی اصلی داوری ماهیت اجماع آن است. اختلاف ممکن است توسط داور فقط در صورت حل و فصل هر دو طرف حل شود. توافق طرفین معمولاً به شکل یک توافق نامه در می آید بند داوری در قرارداد, قبل از وقوع اختلاف. پس از بروز اختلاف, طرفین ممکن است موافقت کنند که اختلاف خاص را به دادگاه داوری ارائه دهند.
انواع داوری
داوری ممکن است داخلی باشد یا بین المللی. معمولا, داورها وقتی بین طرفین دارای ملیت های مختلف و یا در هنگام منافع تجارت بین المللی در معرض خطر هستند بین المللی بین المللی هستند. این تعریف ممکن است بسته به قانون حاکم بر توافق طرفین برای داوری متفاوت باشد.
بسته به موضوع مورد اختلاف ، انواع مختلفی از داوری وجود دارد, مثلا تجاری, ساخت و ساز, سرمایه گذار دولت یا داوری های سرمایه گذاری (ISDS), و غیره.
دادرسی های داوری ممکن است به عنوان طبقه بندی شوند داوری های نهادیو داوری های موقت. بیشتر مراحل داوری توسط موسسات داوری اداره می شود, از جمله ICC, SCC, ICSID, UNCITRAL (PCA), LCIA, SIAC, HKIAC, DIAC, مرباجات, ICDR, اوهادا (CCJA) و دیگران.
مزایای داوری در مورد دادخواهی
اصلی مزیت داوری امكان انجام يك فرآيند حل و فصل مناسب براي حل اختلاف كه با ويژگي هاي اختلاف سازگار باشد. برای مثال, طرفین ممکن است درباره شخص داور یا حداقل در مورد معیارهایی که داور باید رعایت کند توافق کنند. با توجه به عدم تجدید نظر در اکثر موارد ، رسیدگی به پرونده های داوری ممکن است از دادرسی ارزانتر باشد, که روند را کوتاه تر می کند, و به لطف 1958 کنوانسیون شناخت و اجرای جوایز داوری خارجی, جایزه داوری نتیجه می تواند اجرا شود 154 ملل, برخلاف احکام دادگاه.