داوری بین المللی در ترکیه تحت نظارت قانون بین المللی داوری (قانون شماره. 4686), که وارد عمل شد 5 جولای 2001.[1] قانون داوری بین المللی ترکیه تا حد زیادی بر اساس قانون قانون مدل UNCITRAL و فصل 12 قانون بین المللی حقوق خصوصی سوئیس. داوری داخلی در ترکیه, از سوی دیگر, تحت قانون آیین دادرسی مدنی اداره می شود ("ح‌ک‌چ"),[2] که آن هم تا حد زیادی, با برخی تغییرات جزئی, براساس قانون مدل UNCITRAL.
بین المللی در مقابل. داوری داخلی در ترکیه
قانون داوری بین المللی در مورد داوری ها با محل استقرار آنها اعمال می شود (محل) در ترکیه و جایی که "خارجی”عنصر وجود دارد. همانطور که در مقاله ارائه شده است 2 از قانون داوری بین المللی, آ "عنصر خارجی”در یکی از شرایط زیر وجود دارد:
- اقامتگاه, اقامت دائم یا محل کار طرفین در کشورهای مختلف است;
- اقامتگاه, اقامت دائم یا محل کار طرفین در کشوری غیر از محل اقامت است (صندلی) داوری مندرج در قرارداد داوری یا محل (صندلی) داوری که مطابق با توافق داوری تعیین می شود; یا در کشوری غیر از جایی که بخش مهمی از توافقنامه اصلی باید انجام شود, یا جایی که موضوع اختلاف نزدیک است;
- حداقل یکی از سهامداران شرکت, که یکی از طرفین قرارداد اصلی است که زیربنای توافق داوری است, تحت مقررات سرمایه گذاری خارجی سرمایه خارجی را به ترکیه آورده است, یا در صورت لزوم انعقاد قرارداد وام یا اوراق بهادار برای تأمین سرمایه خارجی از خارج برای اجرای توافق; یا
- توافق اصلی یا رابطه حقوقی زیر بنای توافق داوری باعث جابجایی سرمایه یا کالا از کشوری به کشور دیگر می شود.
قانون داوری بین المللی نیز زمانی اعمال می شود که طرفین با استفاده از آن موافقت کرده باشند یا دیوان داوری تصمیم بگیرد که مراحل داوری مطابق قانون مذکور انجام شود.. در این مورد, قوانین اجباری محل داوری نیز اعمال می شود.[3] قوانین اجباری که تحت قانون داوری بین المللی ترکیه ارائه شده است شامل موارد زیر است:, از جمله, به شرح زیر:
- در جریان داوری باید به طرفین حقوق و اختیارات مساوی داده شود (مقاله 8);
- تعداد داوران باید نابرابر باشد (مقاله 7(آ));
- در صورتي كه يكي از طرفين قبل از شروع رسيدگي به داوري از دادگاه كمك موقت گرفته باشد, روند رسیدگی باید به طور خودکار در داخل آغاز شود 30 روزها, در غیر این صورت, کمک موقت به طور خودکار حذف می شود (مقاله 10(آ));
- جایزه باید شامل عناصری باشد که قانون مقرر کرده است (مقاله 14);
- اقدامی برای کنار گذاشتن حکم داوری باید در داخل ثبت شود 30 روزها (مقاله 15).
داوری اختلافات در ترکیه
هر دو قانون داوری بین المللی و CCP این اختلافات را ارائه می دهند در خاطر در مورد اموال غیرمنقول و اختلافاتی که منوط به قصد طرفین نیست ، قابل داوری نیست, یعنی, باید در دادگاه های ایالتی شنیده شود.[4] مطابق با تصمیمات دادگاه تجدیدنظر ترکیه, این شامل, در درجه اول:
- رسیدگی به ورشکستگی;
- اختلافاتی که در صلاحیت دادگاه های اداری است;
- اختلافات مربوط به سیاست عمومی;
- اختلافات مربوط به حقوق خانواده;
- اختلافات مربوط به حقوق جزا;
- اختلافات مربوط به بنیادها و انجمن ها;
- موارد لغو یا ثبت نام زمین;
- اختلافات ناشی از تعیین اجاره یا تخلیه مربوط به قراردادهای اجاره اموال غیرمنقول.
موافقت نامه های داوری
طبق ماده 4 از قانون داوری بین المللی, موافقتنامه های داوری باید به صورت کتبی باشد و ممکن است به شکل یک سند کتبی باشد که توسط طرفین امضا شده است, یک نامه, یک تلگرام, یک تلکس, فاکس مبادله شده بین طرفین یا رسانه الکترونیکی. ارجاع در قرارداد به سندی که حاوی شرط داوری است ، یک توافق داوری محسوب می شود مشروط بر اینکه مرجع به گونه ای باشد که آن بند را جزء قرارداد قرار دهد..
در صورتی که مدعی در بیانیه ادعای خود ادعای وجود توافق نامه داوری معتبر را داشته باشد, و پاسخ دهنده در اظهارات دفاعی خود به این امر اعتراض نمی کند, شرط توافق داوری معتبر برآورده تلقی می شود. علاوه بر این, دادگاههای ترکیه معتقدند که موافقتنامه داوری معتبر است, قصد طرفین برای ارجاع اختلاف به داوری باید روشن و بدون تردید باشد. نماینده ای که قرارداد داوری را امضا می کند باید از اختیارات ویژه ای برای انعقاد قرارداد داوری برخوردار باشد.[5]
تعیین داوران بر اساس قانون داوری بین المللی ترکیه
طبق ماده 7(ب) قانون داوری بین المللی ترکیه, در صورت عدم توافق طرفین, روش پیش فرض برای تعیین داوران که در قانون داوری بین المللی ارائه شده است به شرح زیر است:
- در صورت عدم توافق طرفین در مورد تنها داور تعیین شده, داور به درخواست یکی از طرفین توسط دادگاه تعیین می شود;
- اگر قرار است سه داور تعیین شوند, هر طرف باید یک داور تعیین کند, و دو داور تعیین شده توسط طرفین سپس داور سوم را تعیین می کنند. در صورتی که طرف نتواند داوری را در داخل تعیین کند 30 روزهای دریافت درخواست از طرف مقابل, یا اگر دو داور منصوب از طرفین نتوانند داور سوم را در محدوده زمانی مشخص تعیین کنند, داور با درخواست طرف درخواست کننده توسط دادگاه تعیین می شود;
- اگر قرار است بیش از سه داور تعیین شوند, داوران, که آخرین داور را تعیین می کند, باید توسط طرفین به تعداد مساوی و طبق روال یکسانی تعیین شود.
بنا به درخواست یک طرف, در صورتی که یکی از طرفین رویه توافق شده را رعایت نکند ، ممکن است داوران توسط دادگاه تعیین شوند, یا اگر طرفین یا داوران نتوانند به توافق برسند, یا شخص ثالث, نهاد یا موسسه مجاز به انتخاب است و در انجام این کار کوتاهی می کند.
طبق ماده 7(ج) قانون داوری بین المللی ترکیه, اگر داور ممکن است مورد اعتراض قرار گیرد اگر:
1) وی فاقد شرایطی است که طرفین با آن موافقت کرده اند;
2) در صورت وجود دلیلی برای اعتراض مطابق روش داوری مورد توافق طرفین; یا
3) اگر شرایط موجود باعث ایجاد تردیدهای موجه در مورد بی طرفی یا استقلال وی شود.
طرفین همچنین می توانند در مورد نحوه اعتراض داور به توافق برسند. قانون داوری بین المللی ترکیه مقرر می دارد که طرفی که قصد به چالش کشیدن یک داور را دارد ، ممکن است در داخل با یک چالش روبرو شود 30 روزها پس از انتصاب داور یا پس از آگاهی از شرایطی که باعث ایجاد چالش می شود. در صورتی که دیوان داوری چالش طرف درخواست کننده با یک یا چند داور را رد کند, چنین طرفی می تواند در داخل به دادگاه مراجعه کند 30 روز و درخواست از دادگاه برای کنار گذاشتن تصمیم دیوان داوری. در عمل, بیشتر دادگاههای داوری به دستورالعمل IBA در مورد تضاد منافع در داوری بین المللی, که, با این حال, برای دادگاه ها الزام آور نیست بلکه صرفاً به عنوان دستورالعمل استفاده می شود.
تصحیح و شفاف سازی آرای داوری
طبق ماده 14 از قانون داوری بین المللی, یک طرف می تواند در صورت بروز اشتباه در محاسبه ، از دادگاه بخواهد که حکم را تصحیح کند, خطاهای دفتری یا چاپی یا اشتباهات مشابه در داخل 30 روزهای صدور جایزه. یک طرف همچنین می تواند تفسیر جایزه را درخواست کند, به طور کامل یا جزئی, در محدوده زمانی مشابه. علاوه بر این, یک طرف همچنین می تواند از دادگاه بخواهد در صورت اعطای جایزه ، جایزه دیگری صادر کند مادون کوچک (یعنی, عدم تصمیم گیری در مورد همه موارد ارائه شده به دیوان داوری), با امکان صدور جایزه اضافی.
به رسمیت شناختن و اجرای احکام داوری خارجی در ترکیه
بوقلمون, مانند اکثر ایالت های امروز, یک حزب به کنوانسیون نیویورک در مورد شناخت و اجرای جوایز داوری خارجی (این “کنوانسیون نیویورک“) از زمان لازم الاجرا شدن آن 25 سپتامبر 1992. مطابق با ماده 1(3), ترکیه دو رزرو مشترک در رابطه با کنوانسیون نیویورک انجام داده است, که تأثیر کمی بر قابلیت اجرا تقریباً همه جوایز دارد:
- اعلامیه ای مبنی بر اینکه کنوانسیون نیویورک را تنها در صورت اعطای جایزه در ایالت امضاکننده کنوانسیون نیویورک به کار می گیرد;
- ترکیه قابلیت استفاده از کنوانسیون نیویورک را محدود به درگیری های ناشی از روابطی می کند که طبق قوانین ترکیه به عنوان تجاری طبقه بندی می شوند.[6]
کنار گذاشتن آرای داوری در ترکیه
بر اساس قوانین ترکیه ، هر دو حکم داوری بین المللی و داخلی منوط به کنار گذاشتن/ابطال مراحل است. مقاله 15(آ) در قانون داوری بین المللی مقرر شده است که دادگاه صالح برای کنار گذاشتن اقدام ، دادگاه مدنی بدوی اول با صلاحیت است (دادگاه صالح حقوقی به زبان ترکی). مقاله 15(آ) اساساً همان دلایلی را که در مقاله ارائه شده است تدوین می کند 34 قانون مدل UNCITRAL, که شامل:
جایی که طرف درخواست کننده مدرکی برای اثبات آن ارائه می دهد:
آ) طرف معاهده داوری تحت ناتوانی قرار گرفت; یا توافقنامه مذكور طبق قانونی كه طرفین آن را تعهد كرده اند معتبر نیست یا, عدم وجود هرگونه نشانه در آن, تحت قوانین ترکیه;
ب) ترکیب دیوان داوری مطابق طرفین نیست’ توافق, یا, [عدم توافق چنین] با این قانون;
ج) رای داوری در مدت داوری صادر نمی شود;
د) دیوان داوری به طور غیرقانونی خود را صالح یا ناتوان تشخیص داد;
ه) این جایزه با مشاجره ای که در نظر گرفته نشده یا در شرایط تسلیم داوری قرار نگرفته است ، سروکار دارد, یا حاوی تصمیماتی در مورد موضوعات خارج از محدوده تسلیم داوری است;
f) مراحل داوری با طرفین مطابقت ندارد’ توافق [در مورد روش], یا, عدم توافق چنین, با این قانون مشروط بر این که چنین عدم رعایت بر اصل جایزه تأثیر بگذارد;
گرم) با طرفین با برابری رفتار نمی شود; یا
2. جایی که دادگاه به آن پی می برد
آ) موضوع اختلاف بر اساس قوانین ترکیه قابل حل با داوری نیست; [یا]
ب) این جایزه با سیاست عمومی در تضاد است.
موضوع داوری و نظم عمومی در نظر گرفته شده است بیرون از دفتر توسط دادگاههای ترکیه, در حالی که دلایل دیگر باید توسط طرف درخواست کناره گیری کنار گذاشته شود. رای داوری ممکن است به طور جزئی یا کامل لغو شود.
موسسات داوری در ترکیه
اتاق بازرگانی بین المللی رایج ترین نهاد داوری بین المللی است که توسط طرفهای ترکیه انتخاب شده است ("ICC"). از دیگر گزینه های پرکاربرد می توان به مرکز داوری سوئیس اشاره کرد (سابقاً موسسه داوری اتاقهای سوئیس), اتاق بازرگانی استکهلم ("SCC"), و دادگاه بین المللی داوری لندن ("LCIA").
وقتی صحبت از موسسات محلی می شود, این مرکز داوری استانبول در چند سال گذشته به یک موسسه برجسته تبدیل شده است, در راستای افزایش قابل توجه آگاهی داوری در ترکیه. مرکز داوری استانبول به عنوان یک مسسه بی طرف در 2015, به عنوان بخشی از پروژه گسترده تر مرکز مالی استانبول. مرکز داوری استانبول مجموعه ای از قوانین داوری مدرن خود را دارد, این قوانین داوری و میانجیگری ITSAC, که وارد عمل شد 26 اکتبر 2016. سایر موسسات داوری برجسته در ترکیه عبارتند از::
- اتحادیه اتاق ها و کالاهای مبادله ای ترکیه, واقع در آنکارا, که حل اختلافات تجاری را اداره می کند;
- اتاق بازرگانی استانبول, که محدود کننده عمل می کند و تنها زمانی می تواند فعال شود که حداقل یکی از طرفین عضو باشد.
چشم اندازهای آینده داوری بین المللی در ترکیه
با تصویب یک قانون داوری بر اساس قانون مدل UNCITRAL و تصویب کنوانسیون های اصلی بین المللی, ترکیه قانون داوری خود را بسیار جامع کرده است و بدون شک قدم بزرگی برداشته و محیطی مناسب برای سرمایه گذاران برای قراردادهای زیربنایی عمده ایجاد کرده است..
همیشه جای پیشرفت هست, با این حال, از آنجا که قانون داوری بین المللی ترکیه برای برخی از مشکلات مدرن که طرفین در داوری بین المللی با آن روبرو هستند ، راه حل ارائه نمی دهد. برای مثال, این شامل احکام مربوط به مداخله شخص ثالث و/یا پیوستن طرف های دیگر نیست, که با توجه به اینکه بسیاری از اختلافات ناشی از قانون داوری بین المللی به مشارکت های مشترک مربوط می شود, کنسرسیوم ها یا توافق نامه های مشابه که شامل چندین طرف می شود. علاوه بر این, علیرغم تلاش آن برای محدود کردن مداخله دادگاه ها و تسریع روند داوری, به نظر می رسد امکان تجدید نظر از تصمیم مربوط به اقدام ابطال - و در نتیجه کنترل مضاعف جایزه - در عکس معکوس باشد. علاوه بر این, در حالی که دیوان داوری می تواند دستورات اولیه یا ضمیمه اولیه را صادر کند, و نیاز به شهادت به درخواست طرف دارد, مگر اینکه در غیر این صورت توافق شده باشد ، نمی تواند راه حل های موقت اعطا کند که شخص ثالث را ملزم می کند یا باید توسط مقامات رسمی یا دفاتر اجرا اجرا شود. عدم قدرت داوران برای اعطای اقدامات اجرایی نمونه دیگری از نقش بزرگ محول شده به دادگاههای ایالتی است ، در حالی که حتی می توان در مورد مفید بودن اعطای اختیار به داوران برای صدور حکم موقت تحقیق کرد ، زیرا اقدامات موقت آنها هیچگونه تأثیر اجرایی یا اجرایی ندارد..
[1] قانون بین المللی داوری, قانون شماره. 4686 از 21 ژوئن 2001, منتشر شده در روزنامه رسمی شماره گذاری شده است 24453 و تاریخ 5 جولای 2001.
[2] قانون آیین دادرسی مدنی, قانون شماره. 6100 از 12 ژانویه 2011, منتشر شده در روزنامه رسمی شماره گذاری شده است 27836 و تاریخ 4 فوریه 2011, فصل 11, مقالات 407-444. قانون در تاریخ لازم الاجرا شد 1 اکتبر 2011.
[3] Ali Yesilirmak, اسماعیل جی. الهام بخش, داوری در ترکیه, (ولترز کلوور, 2015), فصل 1, پ. 4.
[4] Turkish International Arbitration Law, مقاله 1(4); ح‌ک‌چ, مقاله 408.
[5] Court of Appeals, 19هفتم اتاق حقوق مدنی, 21 ممکن است 2007, شماره پرونده. 2007/380, تصمیم شماره. 2007/5114.
[6] Whether a dispute arises from commercial issues is determined by taking into consideration the Turkish Commercial Code, قانون شماره. 6102 از 13 ژانویه 2011, منتشر شده در روزنامه رسمی شماره گذاری شده است 27846 و تاریخ 14 فوریه 2011, مقاله 3.