در تصمیم اخیر, ج در مقابل د [2022] HKCA 729, دادگاه استیناف هنگ کنگ اعلام کرد که پیش شرط های داوری یک مسئله قابل پذیرش است, به جای صلاحیت قضایی. از این رو, از کنار گذاشتن رای داوری جزئی به دلیل عدم صلاحیت خودداری کرد. بندهای داوری چند لایه, حاوی پیش شرط های داوری, مانند دوره های خنک سازی اجباری, میانجیگری یا مذاکرات دوستانه, اغلب در عمل استفاده می شوند. را ج در مقابل د این تصمیم شفافیت خوبی را ارائه می دهد که صلاحیت دادگاه داوری مستقر در هنگ کنگ معمولاً تأیید می شود, حتی در مواردی که سؤالاتی در مورد انطباق با پیش شرط داوری وجود دارد. این تصمیم نیز کاملاً مطابق با رویکردی که اخیراً توسط دادگاه های انگلیسی در مورد بندهای تشدید اتخاذ شده است که در سیرا لئون [2021] EWHC 286.
زمینه
قرارداد در سوال: در ماه دسامبر 2011, شرکت C و شرکت D یک قرارداد همکاری برای توسعه منعقد کردند, ساخت و استقرار ماهواره, تحت قانون هنگ کنگ اداره می شود.
بند داوری: توافقنامه همکاری حاوی یک بند حل اختلاف چند لایه بود که مقرر میکرد طرفهابایداولین تلاش برای حل هر گونه اختلاف با حسن نیت از طریق مذاکره. The clause then provided that either Party “ممکن است", با اخطار کتبی به طرف مقابل, آیا چنین اختلافاتی به مدیران اجرایی ارجاع می شود ("مدیران عامل") طرفین برای حل و فصل. در نهایت, اگر اختلاف را نمی توان در درون حل کرد 60 روزها درخواست یک حزب به صورت نوشتنی برای مذاکره, آی تی "باید" به داوری در مرکز داوری بین المللی هنگ کنگ, مطابق با قوانین داوری UNCITRAL در حال اجرا در آن زمان.
اختلاف: در ماه دسامبر 2018, مدیر عامل شرکت D نامه ای به مدیران شرکت C ارسال کرد, ادعا می کنند که شرکت C در نقض منفور از توافق همکاری بود, و به دنبال آن یک پیشنهاد راه حل دوستانه. شرکت C به نامه پاسخ داد, صرفا بیان کرد که موضوع باید به مدیر عامل شرکت C رسیدگی شود, و نه به کارگردانان. مکاتبه دیگری از D وجود نداشت, و هیچ یک از طرفین اختلاف را برای حل و فصل به مدیران عامل ارجاع ندادند.
داوری: در ماه آوریل 2019, د داوری را آغاز کرد. شرکت C به چالش کشیده شد, در میان دیگران, صلاحیت دادگاه داوری تشکیل شده, به این دلیل که اختلاف برای حل و فصل به مدیران عامل ارجاع نشده بود و, همینطور, احزاب’ پیش شرط مورد توافق برای داوری بود, با توجه به سی, برآورده نشده است.
صلاحیت قضایی تایید جزئی جایزه: در ماه آوریل 2020, در یک جایزه جزئی, دیوان داوری صلاحیت خود را تایید کرد, با توجه به اینکه ارجاع اختلاف به مدیران عامل "اختیاری" و اين که تنها پيش شرط الزامي اين بود که 60 روزها مجبور بودند از درخواست یک حزب به صورت نوشتنی برای مذاکره بگذرند, که توسط D توسط نامه دسامبر آن برآورده شده بود. دادگاه پس از آن پیش رفت به اعطای خسارت D برای نقض C از قرارداد.
دادگاه هنگ کنگ از صلاحیت دادگاه حمایت از درجه اول: متعاقبا, ج به دنبال کنار گذاشتن جایزه جزئی دادگاه در یک درخواست به دادگاه های هنگ کنگ, برای عدم صلاحیت. برنامه کنار گذاشته شده تحت بخش آورده شد 81 از حکم داوری هنگ کنگ, که آینه مقاله 34 از قانون مدل UNCITRAL, و مجموعه ای جامع از پایگاه که در آن دادگاه ممکن است کنار گذاشته جایزه داوری. در یک تصمیم ماهرانه پیش نویس شده, ج در مقابل د [2021] اچ کی سی فای 1474, دادگاه هنگ کنگ از نمونه اول برگزار شد که اعتراض C است "یکی رفتن به جایز بودن ادعا", به جای صلاحیت دیوان داوری (برای. 53). همینطور, آن را رد درخواست شرکت C به کنار گذاشتن جایزه جزئی دادگاه. در رسیدن به تصمیم خود, دادگاه هنگ کنگ از نمونه اول بررسی چگونگی تمایز بین صلاحیت و مجاز بودن در آثار دانشگاهی برخورد شد (بهترین. 30-36), از جمله توسط میلز, متولد و پاولسون, و در تصمیمات دادگاه در سنگاپور (یکی دیگر قانون مدل صلاحیت قضایی, مانند هنگ کنگ), انگلستان و ایالات متحده (بهترین. 37-42).
تجدید نظر: در ماه آگوست 2021, شرکت C پس از آن درخواست تجدید نظر در تصمیم دادگاه پایین تر. مرخصی تجدید نظر اعطا شد, به عنوان این تصمیم مطرح سوال از اهمیت عمومی به قانون داوری در هنگ کنگ.
تصمیم دادگاه تجدید نظر
در یک تصمیم دیگر به خوبی استدلال, دادگاه تجدید نظر هنگ کنگ با استعداد برگزار شد که آیا پیش از شرایط داوری برآورده می شود "سوال ذاتی مناسب برای تعیین توسط یک دادگاه داوری است, و بهتر است توسط یک دادگاه داوری تصمیم گیری شود تا به قصد فرضی طرفین برای دستیابی سریع به نتیجه برسد., داوری کارآمد و خصوصی در مورد اختلاف آنها توسط داورانی که به دلیل بی طرفی و تخصص آنها انتخاب می شوند" (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, برای. 63).
شرکت C ادعا کرد, از جمله, که قانون مدل UNCITRAL made no distinction between “قابل پذیرش بودن"و"صلاحیت قضایی", بنابراین این تمایز نباید در هنگ کنگ به رسمیت شناخته شود (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, برای. 26).
دادگاه تجدید نظر با این استدلال قانع نشد: به این نتیجه رسید که رویه قضایی قابل توجهی در بریتانیا وجود دارد, سنگاپور, استرالیا, ایالات متحده و هنگ کنگ (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, بهترین. 29-41), و همچنین نوشتن آکادمیک (برای. 42), که از ایجاد تمایز بین صلاحیت و قابل پذیرش بودن به منظور تعیین اینکه آیا رای داوری مشمول دوباره بررسی توسط دادگاه تحت قانون مدل UNCITRAL, و این دیدگاه که عدم رعایت شرایط رویه ای قبل از داوری, مانند الزام به شرکت در مذاکرات قبلی, به سمت قابل قبول بودن دعوی می رود, به جای صلاحیت دادگاه (برای. 43).
شرکت C نیز مدعی شد که چالش آن است, در هر رویدادی, ماهیت قضایی (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, بهترین. 26 و 52).
دادگاه تجدیدنظر نیز با این استدلال قانع نشد: معتقد بود که این یک "ساده سازی بیش از حدگفتن اینکه در مواردی که ارجاع به داوری مشروط به شرایطی است, تصمیم دادگاه در مورد اینکه آیا آن شرط قبلی محقق شده است لزوما باید یک تصمیم قضایی باشد., یا موردی که قابل بررسی در دادگاه است (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, برای. 57). دادگاه به خوبی متذکر شد که سؤال مناسب در اینجا این است که آیا طرفین قصد داشتند که موضوع تحقق شرط سابقه توسط دیوان داوری تعیین شود. (برای. 57).
برای پاسخ به این سوال, دادگاه هنگ کنگ سپس به تصمیم مهم انگلیسی اشاره کرد فیونا اعتماد [2010] EWHC 3199, که در آن لرد هافمن معتقد بود که یک وجود دارد فرض که احزاب, به عنوان تاجران منطقی, احتمالاً قصد داشته اند که هر گونه اختلاف ناشی از رابطه آنها توسط همان دادگاه تصمیم گیری شود. این فرض همچنان قابل ابطال است, اما تنها در صورتی که زبان شرط داوری روشن کند که برخی از سؤالات در نظر گرفته شده است که از صلاحیت داور مستثنی شوند. (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, برای. 62).
بر این اساس, دادگاه هنگ کنگ این را تایید کرد, در مورد قبل از آن, شرط داوری باید مطابق با این فرض تفسیر شود, یعنی, که همه چیز مهم است, از جمله اختلافات در مورد اینکه آیا پیش شرط های داوری برآورده شده است, باید به طور قطعی توسط خود دیوان داوری حل و فصل شود (ج در مقابل د [2022] HKCA 729, برای. 63).
بر اساس موارد فوق, دادگاه هنگ کنگ تمام استدلال های C را رد کرد و با دادگاه نمونه اول موافقت کرد که جایزه جزئی منوط به بررسی دادگاه نیست.
پیامدهای عملی
مفاهیم عملی ج در مقابل د تصمیم دادگاه استیناف هنگ کنگ بسیار مهم است.
با حکم به اینکه مقدمات داوری موضوع قابل پذیرش است, به جای صلاحیت قضایی, طرفهای مقاومت در داوریهای مقیم هنگکنگ اکنون برای به چالش کشیدن صلاحیت دادگاه داوری بر این اساس که پیششرط داوری برآورده نشده است، مشکل خواهند داشت.. به تعبیر دیگر, یک دادگاه مستقر در هنگ کنگ در مورد اینکه آیا پیش شرط های داوری برآورده شده اند یا خیر، حرف آخر را خواهد زد, و این تصمیم مشمول الف نخواهد بود دوباره بررسی توسط دادگاه های ملی.
با این وجود, این تصمیم نباید به عنوان تضعیف اهمیت پیش شرط ها برای داوری تلقی شود. طرفین باید اطمینان حاصل کنند که پیش شرط های مورد توافق را قبل از شروع داوری انجام می دهند. اگر چنین پیش شرط هایی برآورده نشود, دیوان داوری اختیار اعمال تحریم را دارد, مانند سفارشات هزینه نامطلوب در طرفی که مطابقت ندارد. همچنین این دادگاه است که تصمیم بگیرد چگونه با شرایطی که پیش شرط داوری برآورده نشده است، برخورد کند.: دیوان می تواند رسیدگی داوری را تا زمانی که پیش شرط برآورده شود متوقف کند, اما به طور بالقوه می تواند رویکرد رادیکال تری اتخاذ کند و این ادعاها را زودهنگام رد کند, به این معنی که طرف باید یک داوری جدید را آغاز کند, پس از تحقق پیش شرط, تضمین زمان و هزینه های تلف شده.
از منظر جهانی, این تصمیم همچنین به عنوان بالاترین مقام معتبر از a قانون مدل UNCITRAL صلاحیت قضایی در مورد پیش شرط های داوری, دادن پاسخ قطعی به بحث پذیرش یا صلاحیت.
این تصمیم همچنین موضع طرفدار داوری در هنگ کنگ را تأیید می کند و کارایی کلی داوری را ارتقا می دهد., به عنوان یک راه حل یک مرحله ای, جلوگیری از چالش های قضایی پرهزینه و وقت گیر در دادگاه های ملی.
* * *
را ج در مقابل د تصمیم دادگاه استیناف هنگ کنگ اطمینان و شفافیتی را در مورد بحث قابل قبولی یا صلاحیت صلاحیتی که مکرراً مورد دعوا قرار می گیرد و این شناخت فزاینده که عدم رعایت پیش شرط های داوری یک موضوع قابل پذیرش است ارائه می دهد., که صلاحیت دیوان داوری را دست نخورده باقی می گذارد.