[Magazyn Prawa Administracyjnego (PRZYGOTOWANIE) #84, wyd. Lexis Nexis – Abeledo Perrot. Buenos Aires, Argentyna. Strony 1817/1829. grudzień 2012. ISSN 1851-0590]
1.- Wprowadzenie
Wiele dyskutowano o tym, co dzieje się w procesach złożonych przez zagranicznych inwestorów przeciwko Republice Argentyńskiej przed ICSID, sformułowane w dwustronnych traktatach dotyczących promocji i ochrony inwestycji zagranicznych (TBI) subskrybowane przez nasz kraj, i wzrosła od czasu sytuacji awaryjnej, która miała miejsce w latach 2001-2002[1]. Nawet, Wiedzieliśmy, jak być państwem z największą liczbą sporów przed tym sądem i zasięgiem, z sumą żądanych tam kwot odszkodowania, liczba ta stanowi ponad połowę wszystkich spraw przeciwko różnym stanom przed tą instancją[2].
Turn, nagród, które były niekorzystne dla naszego kraju, wiele z nich było przedmiotem wniosków o anulowanie[3]. Tak jest w przypadku „Continental Casualty Company vs.. Republika Argentyńska ”[4], które zajmiemy się w tej pracy.
W niniejszej decyzji, obie strony wniosły o częściowe uchylenie wyroku Trybunału, co zostało zrozumiane w kontrowersji, opierając swój wniosek na tym, że umożliwia to konwencja ICSID i jej przepisy. Jak zobaczymy, Propozycja komitetu ad hoc dotycząca argumentów stron na poparcie ich wniosków o nieważność jest interesująca, ponieważ, nie tylko szczegółowo opracował swoje powroty do każdego z argumentów przedstawionych mu przez Strony, ale również, dodatkowo, W całym jego rozumowaniu jest wiele cytatów o precedensach podobnych do sprawy, nawet pod ochroną, że tło nie jest wiążące dla Komisji unieważniającej, przesunięcie potrzeby ustanowienia orzecznictwa, w odniesieniu do którego wspomniane organy mogłyby podtrzymać swoje argumenty, aby móc je zrozumieć w prezentacjach stron sporu. Czy to jest, chociaż sądy nie są związane doktryną precedensów innych sądów, mogą powoływać się na swoje postanowienia, jeśli uznają, że fakty kontrowersji są takie same, jak przedstawione w ich badaniu.
Niezależnie od powyższego, Komitety ad hoc są często niechętne wnioskom stron o unieważnienie. Z wyjątkiem przypadku poważnych uchybień proceduralnych - w art. 52.1 konwencji ICSID- interpretacja tych propozycji była restrykcyjna[5]. Więc, ponieważ apelacja o stwierdzenie nieważności została potwierdzona w Centrum jako środek wyjątkowy, komitet ad hoc przestał być konceptualny jako sąd apelacyjny, który ma teraz charakter sądu, którego funkcją jest unieważnienie całości lub części wyroku arbitrażowego, bez omawiania argumentów i uzasadnienia, na których polegał Trybunał Arbitrażowy, aby wydać orzeczenie w związku z tym kontrowersją.
Jest, pod takim fundamentem, W pracy tej zobaczymy, że decyzja komitetu ad hoc charakteryzuje się bogactwem cytatów z innych decyzji komitetu dotyczących tych samych podstaw, i że wykorzystuje ją do podtrzymania odrzucenia obu Wniosków o nieważność orzeczenia należycie wydanego przez Trybunał Arbitrażowy, który zrozumiał kontrowersje.
Przeanalizujemy, dalej, charakterystykę sprawy przedstawioną komitetowi, i ich argumenty do rozwiązania.
2.- Sprawa
Kontrowersje są kierowane do sądów Centrum w drodze pozwu złożonego przez Continental Casualty Company przeciwko Republice Argentyńskiej. W jego historii, Zaczyna od argumentowania, że jego wyprawa do kraju została przeprowadzona przez przejęcie CNA, Seguradora de Riesgos del Trabajo S.A., firma zarejestrowana w Argentynie w 1996, oraz że świadczył usługi ubezpieczeniowe od wypadków przy pracy w kraju. Powód - stolicy USA- twierdził, że, wraz z prywatyzacją sektora ubezpieczeń od wypadków przy pracy, który miał miejsce w tym samym roku, nabył udziały w 70% w CNA i tym podobne, w 2000, rozszerzył swój udział na praktycznie 100%.
Według ich argumentów, Twierdzenie Continental było takie, że pewne środki przyjęte przez rząd Argentyny w celu stawienia czoła kryzysowi gospodarczemu 2001 spowodował straty dla Continental, co oznaczało naruszenie obowiązków Argentyny wynikających z BIT między Republiką Argentyńską a Stanami Zjednoczonymi.
Więc rzeczy, w styczniu 2003, firma wszczęła postępowanie arbitrażowe ICSID przeciwko Republice Argentyńskiej, w sprawie tego, że środki podjęte przez kraj w związku z inwestycją Continental w CNA stanowiły naruszenie jego praw jako inwestora zgodnie z przepisami BIT.
W takim rozumieniu, oraz w celu wsparcia roszczenia, utrzymywał, że zachowanie Argentyny i środki przyjęte od roku 2001 stanowiło naruszenie gwarancji zawartych w BIT podpisanym między naszym krajem a Stanami Zjednoczonymi[6], i których postanowienia to przewidują:
(za) Każda ze stron wywiąże się z podjętych zobowiązań dotyczących inwestycji (Artykuł II(2)(do) del TBI) (tzw „Klauzula parasolowa”).
(b) Inwestycjom zawsze przysługuje uczciwe i równe traktowanie, tych, którzy będą korzystać z pełnej ochrony i bezpieczeństwa, aw żadnym wypadku nie będą oni traktowani mniej przychylnie niż wymaga tego prawo międzynarodowe (Artykuł II(2)(za) del TBI) ( „Klauzula sprawiedliwego i równego traktowania”).
(do) Każda ze Stron zezwoli na to, aby wszelkie transfery związane z inwestycją wysyłane na jej terytorium lub z niego opuszczane były dokonywane swobodnie i bez opóźnień. (Artykuł V BIT) („Klauzula dotycząca transferów”).
(re) Inwestycje nie zostaną wywłaszczone ani bezpośrednio znacjonalizowane, ani pośrednio poprzez zastosowanie środków równoważnych z wywłaszczeniem lub nacjonalizacją, chyba że jest to zrobione, wśród innych warunków, płacąc szybką rekompensatę, odpowiednie i skuteczne (Artykuł IV BIT) („Klauzula związana z wywłaszczeniem”)[7].
Z kolei, Trybunał uznał, że środki przyjęte przez Republikę Argentyńską w odpowiedzi na kryzys gospodarczy w 2001-2002 można znaleźć w art. XI BIT[8], i zdecydował o kryzysie, w którym kraj stanął pod koniec 2001, i tak się stało 2002, został objęty stosowaniem tego przepisu, i że „Argentyna mogłaby zgodnie z prawem zastosować środki, które w przeciwnym razie stanowiłyby naruszenie Traktatu podczas tego kryzysu, pod warunkiem, że pozostałe wymagania zostały spełnione, po pierwsze, prawdziwy stan potrzeby”.[9]
Jednak, i pomimo zrozumienia, że środki przyjęte przez państwo krajowe w tych latach zostały ujęte we wspomnianym artykule i, dlatego, ustalenie jakiegokolwiek odszkodowania dla powoda nie było właściwe, to samo nie stało się z dekretem 1735/04, na podstawie którego Trybunał stwierdził, że doszło do naruszenia klauzuli o uczciwym i sprawiedliwym traktowaniu w związku z restrukturyzacją LETE[10]. Trybunał doszedł do tego wniosku dotyczącego dekretu w świetle opóźnień w wyznaczonym terminie., ponieważ w tym czasie warunki finansowe w Argentynie były w trakcie normalizacji, obniżony procent pierwotnej wartości długu, który Argentyna jednostronnie zaproponowała do uznania, oraz warunek zrzeczenia się wszelkich innych praw, w tym prawa wynikające z BIT.
W takim rozumieniu, Trybunał uznał, że jedyne roszczenie Continental dotyczące naruszenia BIT dotyczyło tego ostatniego punktu, i przyznał powodowi odszkodowanie za szkody w wysokości 2,8 milion dolarów amerykańskich, plus odpowiednie odsetki[11].
Przed tą decyzją, obie strony wniosły o unieważnienie wyroku, zgodnie z warunkami tego artykułu 52 (1) konwencji ICSID[12] i reguła 50 zasad arbitrażu ICSID[13]. Po przeanalizowaniu pozycji każdego z nich, po pierwsze, komisja ds. unieważnienia postanowiła zawiesić wykonanie orzeczenia, i zastrzegł kwestię kosztów do końca procedury unieważnienia.
W obliczu takiego scenariusza, W swoim wniosku Argentyna zwraca się do Komitetu o podjęcie takiej decyzji:
1) Trybunał nie podał w wyroku przyczyn, na których został oparty, oraz że wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia w odniesieniu do swoich wniosków w sprawie restrukturyzacji zadłużenia Argentyny.
2) Częściowe unieważnienie nagrody wydanej dnia 5 Wrzesień 2008, w odniesieniu do ustalenia, że restrukturyzacja LETE w Argentynie była niezgodna z BIT, i że Argentyna nie może powoływać się na obronę art. XI BIT ani na stan koniecznego zwyczajowego prawa międzynarodowego, a także późniejsza decyzja o przyznaniu odszkodowania na tej podstawie.
3) Aby wszystkie postanowienia i pozostałe paragrafy Nagrody pozostały niezmienione; w rzeczy samej, biorąc pod uwagę, że Trybunał działał prawidłowo, decydując o ochronie działań Argentyny na podstawie art. XI BIT, podzielne części nagrody, które nie zostały unieważnione, muszą pozostać w pełnej mocy, jak wyraźnie przewidziano w artykule 52(3) konwencji ICSID.
4) Continental Casualty Company ponosi wszelkie koszty i wydatki wynikające z tej procedury anulowania, plus odsetki, które mogą odpowiadać[14].
Ze swojej strony, Continental prosi Komitet o podjęcie takiej decyzji i zarządzenie jej:
1) Wniosek o stwierdzenie nieważności Republiki Argentyńskiej zostaje w całości odrzucony.
2) Republika Argentyńska ponosi wszystkie koszty Centrum związane z obecną procedurą anulowania, w tym opłaty i wydatki członków Komitetu.
3) Republika Argentyńska ponosi koszty i wydatki Continental związane z tą procedurą anulowania, w tym koszty reprezentacji prawnej Continental.
4) Zgodnie z postanowieniami art 52(5) Konwencji ICSID i Reguły 54(3) zasad arbitrażu ICSID, zawieszenie wykonania orzeczenia zarządzonego przez Komitet w decyzji Komitetu 23 Październik 2009[15].
3. Uzasadnienie komitetu. Zastosowanie orzecznictwa w twojej decyzji
Niezależnie od tego, co zostanie szczegółowo omówione w odniesieniu do argumentów stron, Jednym z najistotniejszych punktów rozumowania Komitetu jest to, że odnosi się ono do roli precedensów w decyzjach sądów dotyczących kontrowersji.. Chociaż wyszczególnia, że decyzje Trybunału nie są wiążące dla decyzji wydanych odtąd, stwierdza, że należy wziąć pod uwagę poprzednie nagrody ICSID i decyzje dotyczące sprawy, do których dołączone są inne Decyzje o anulowaniu i inne autoryzowane źródła. Więc, zaraz potem zauważa, że „chociaż w systemie arbitrażowym ICSID nie ma doktryny wiążących precedensów, Komitet uważa, że pożądanym celem byłoby powstanie ciągłego orzecznictwa w odniesieniu do procedur unieważnienia w perspektywie długoterminowej ”[16].
Pod wspomnianą podstawą, jest to, że w całym swoim rozumowaniu przytacza liczne precedensy związane z badanym przedmiotem, w celu zaoszczędzenia więcej środków na rozwiązaniu sprawy wniesionej przez strony.
Tak bardzo, że, poniżej, dodaj to „Zaobserwowano, że chociaż Częstą cechą wniosków ICSID o stwierdzenie nieważności jest twierdzenie, że bardzo specyficzny aspekt nagród stanowi wyraźny nadmiar uprawnień, poważne naruszenie podstawowej zasady proceduralnej i brak wyrażenia w uzasadnieniu przyczyn, na których została oparta, artykuł 52(1) jest ostrożny podzielone na różne klauzule, każda z nich dotyczy przyczyny unieważnienia niezależnej od pozostałych. Więc więc, jeżeli strona chce argumentować, że określony aspekt orzeczenia stanowi jednocześnie kilka podstaw do stwierdzenia nieważności na podstawie przepisów art 52(1), „Musi niezależnie określić, w jaki sposób odmienne względy rozpatrywane w każdej z tych kwestii mają jednak swój powód w tym samym aspekcie zaskarżonego wyroku” (Tłumaczenie Komitetu)”[17].
Po przejrzeniu tego, Komitet kontynuuje wydawanie uzasadnionych przez strony podstaw unieważnienia nagrody.
Po pierwsze, w co odpowiada przejawiać nadmiar na wydziałach (Artykuł 52(1)(b)), Komitet zauważa, że „ta przyczyna unieważnienia jest ważna w przypadku braku właściwości sądu, jak to się stanie, jeśli różnica nie jest objęta umową arbitrażową. Ta przyczyna stwierdzenia nieważności może być również ważna, gdy sąd nie bierze pod uwagę obowiązującego prawa lub opiera swoje orzeczenie na innych przepisach prawnych niż te, o których mowa w art. 42 konwencji ICSID ”[18]. Uzupełnia wspomniany zbiór, wskazując również, że błąd Sądu musi być „oczywisty” i niepodważalny, powód dlaczego, wnioskuje, za mało a nieporozumienie (nie mówiąc już o sporze) dotyczące treści określonej reguły[19].
Więc, ekspresowe: „[…] argumenty te wyolbrzymiają wpływ tego artykułu 52(1)(b) konwencji ICSID od tego czasu, zaakceptować, postępowanie w sprawie unieważnienia zostanie przekształcone w postępowanie odwoławcze […] Komitet uważa, że błędne stosowanie zasad dotyczących interpretacji traktatów samo w sobie stanowi również naruszenie prawa, a nie wyraźny nadmiar mocy, przynajmniej wtedy, gdy błąd związany jest z istotną kwestią, o której Trybunał musi podjąć decyzję, a nie z pytaniem dotyczącym jurysdykcji Trybunału […] To działanie nie stanowi nadwyżki uprawnień. Ilekroć sąd:
(za) stosować obowiązujące prawo (być traktatem, lub ogólne prawo międzynarodowe, lub prawo określonego państwa), tak
(b) podać powody swojej decyzji dotyczące wszystkich pytań, które zostały ci przedstawione, abyś mógł podjąć decyzję na ich temat, sąd nie musi wyraźnie zajmować się każdym przepisem obowiązującego prawa, na które strony powołują się w swoich argumentach, i tym bardziej, przepisów, na które strony nie powołują się w swoich argumentach przed sądem ”[20]
Komitet idzie dalej i zauważa, że „Nieuwzględnienie przez sąd konkretnego przepisu obowiązującego prawa może stanowić błąd, który można uchylić. […] patrz ten przypadek, bardziej właściwe byłoby zaklasyfikowanie dopuszczalnego błędu jako poważne naruszenie podstawowej zasady postępowania […] lub jako brak wyrażenia powodów, na których oparta jest decyzja ”[21]
Po drugie, i w co odpowiada poważne naruszenie zasady procedury (Artykuł 52(1)(re)), Komitet cytuje pierwszą decyzję o unieważnieniu Vivendi, okazja, w której to zaznaczono „[…] Zgodnie z art 52 (1) (re), nacisk kładziony jest na termin „zasada postępowania”, to znaczy, w sposób postępowania Trybunału, nie w treści jego decyzji ”[22].
Komitet zgadza się ze złożonym tam oświadczeniem i wskazuje na to „Fakt, że sąd nie bierze pod uwagę kwestii, którą uważa za nieistotną, nie może stanowić poważnego naruszenia podstawowej zasady postępowania tylko dlatego, że jedna ze stron uważa pominiętą kwestię za istotną”. Jak już zaobserwowano, że sąd nie bierze pod uwagę jednej z kwestii przedstawionych w orzeczeniu, takie jak szczególna obrona podniesiona przez skarżącego, może, w pewnych okolicznościach stanowią poważne naruszenie podstawowej zasady postępowania. Jednak, nie ma przepisu proceduralnego, który wymagałby od sądu wyraźnego rozważenia każdego z argumentów lub kwestii przedstawionych przez stronę na poparcie jej stanowiska w odniesieniu do określonej kwestii ”[23]
Wreszcie, i dotyczące brak wyrazu w uzasadnieniu przyczyn, na których jest oparty (Artykuł 52(1)(mi)), Komitet zgadza się z tym „Chociaż sądy mają obowiązek rozpatrywać każde z przedstawionych im roszczeń (Artykuł 48(3) konwencji ICSID), nie są zobowiązani do skomentowania wszystkich argumentów stron dotyczących tych roszczeń. W decyzji o unieważnieniu Enron stwierdzono, że „nie jest obowiązkiem komitetu ds. Unieważnień skrupulatne zbadanie uzasadnienia sądu w danej sprawie w celu sprawdzenia, czy każda kwestia podniesiona przez jedną ze stron otrzymała jasną odpowiedź” (Tłumaczenie komitetu)”[24]
Więc, wnioskuje, co odpowiednim środkiem zaradczym może nie być prośba o anulowanie, ale wniosek, aby sąd wydał decyzję uzupełniającą[25]. Zgodnie z cytowanymi wcześniej precedensami, stwierdza, że uzasadnienie sądu „Może wynikać z rozważań i wniosków zawartych w wyroku, ilekroć możliwe jest racjonalne wywnioskowanie ich na podstawie terminów użytych w decyzji ”[26]. Wreszcie, i ze względu na wskazane, Komitet stwierdza, że, „W przypadkach, w których można jedynie argumentować, że może istnieć sprzeczność lub niespójność w uzasadnieniu sądu, rozstrzygnięcie tego argumentu nie należy do komisji unieważniającej. Komisja ds. Unieważnień nie jest również odpowiedzialna za wyrażanie własnych opinii na temat tego, czy przyczyny podane przez sąd są logiczne, racjonalne lub prawidłowe ”.[27]
Komitet nie jest obcy argumentom Continental, kto, w podobnym sensie jak Republika Argentyńska, argumentował, że Trybunał zignorował argumenty dotyczące roszczenia dotyczącego odpowiedzialności Argentyny w obliczu stanu wyjątkowego w latach 2001 tak 2002. Oto Komitet, dosłownie, punkty:
„Trybunał stwierdził, że art. XI miał zastosowanie do szczególnych środków przyjętych przez Argentynę w tej sprawie, ponieważ zrobił to „w obliczu kryzysu gospodarczego i społecznego”, i że „[mi]Opracowanie środków było wystarczające, aby zaradzić kryzysowi, i zostały zastosowane w sposób rozsądny i proporcjonalny 2001-2002.
„Jednak, chociaż Trybunał doszedł do tego wniosku w sprawie środków przyjętych przez Argentynę w 2001-02, doszedł do przeciwnego wniosku dotyczącego restrukturyzacji LETE na mocy dekretu 1735/04, środek podjęty w grudniu 2004. Jednym z powodów, które doprowadziły do wniosku, że art. XI nie miał zastosowania do dekretu 1735/04 było to, że w tamtym czasie „sytuacja finansowa Argentyny wracała do normy.
„Prawdą jest, że Trybunał nie zajmuje się wyraźnie pytaniem, czy Argentyna może ponosić jakąkolwiek odpowiedzialność w ramach BIT w odniesieniu do środków przyjętych w 2001-02 po zakończeniu kryzysu gospodarczego. Jednak, Komitet jest przekonany, że stanowisko Trybunału w tej sprawie można jednoznacznie wywnioskować z całościowego odczytania wyroku.. Trybunał stwierdził, że, z powodu obecnego kryzysu w tym czasie, BIT po prostu nie miał zastosowania do podjętych środków 2001-02 zgodnie z art. XI. Dlatego, stany, „Pomysł, że, według sądu, Argentyna nie miała obowiązku zrekompensować Continentalowi podjęcia takich środków po zakończeniu kryzysu. Tak, rzeczywiście, jak stwierdził Trybunał, BIT nie miał zastosowania do środków podjętych w 2001-02 zgodnie z art. XI z powodu panującego wówczas kryzysu, można wywnioskować, że środki te nie stanowią naruszenia BIT, mimo że ich konsekwencje są nadal odczuwalne po kryzysie. Trybunał uznał, że nie było ważne ustalenie, czy były to środki tymczasowe, czy stałe, w każdym przypadku, czy przejściowe lub trwałe skutki były nadal odczuwalne po przezwyciężeniu kryzysu. i, jak ustalił Trybunał, wspomniane środki zostały określone w art. XI, logiczne byłoby stwierdzenie, że BIT nie miał zastosowania do konsekwencji, które mogą one nadal generować, nawet po zakończeniu kryzysu gospodarczego ”[28].
W tym sensie, szczegółowo: „Trybunał doszedł do konkretnego wniosku faktycznego, że 9 Grudnia 2004 Kryzys gospodarczy Argentyny został przezwyciężony, dla którego, później, nie może już powoływać się na stan konieczności uzasadnienia środków, które w przeciwnym razie naruszałyby zobowiązania wynikające z Traktatu. Również, Trybunał orzekł, że powrót Argentyny na rynki międzynarodowe nastąpił we wrześniu 2004, w związku z tym stwierdził, że środki przyjęte przez Argentynę w odniesieniu do LETE nie były zgodne z jej zobowiązaniami wynikającymi z Traktatu. Jednak, Trybunał nie odniósł się do przywrócenia normalnych warunków ekonomicznych w odniesieniu do innych inwestycji w portfelu Continental.
„Trybunał wydał orzeczenie, które pozwoliło na utrzymanie warunków nadzwyczajnych w nieskończoność w odniesieniu do większości inwestycji Wnioskodawcy., co stanowi absurdalny i niesprawiedliwy wynik, który stoi w sprzeczności z ustaleniami doktryny międzynarodowej dotyczącej klauzul wyjątkowych, jak artykuł XI ”.
W jego akapicie 119, Komitet określa rozumienie Trybunału w zakresie zastosowania art. XI BIT do przedmiotowej sprawy. Wyszczególnia, że Trybunał uznał, że skutek tego przepisu różni się od skutku zasady konieczności., opisujący wpływ pierwszego w następujących terminach:
„Konsekwencją byłoby to, zgodnie z art. XI, środki te nie byłyby zgodne z Traktatem, aby strona je przyjmująca nie naruszyła odpowiedniego przepisu BIT. Prywatny inwestor z drugiej strony nie mógł, dlatego, w takim przypadku skorzystaj z roszczenia z tytułu odpowiedzialności, ponieważ pozwany nie naruszyłby swoich zobowiązań wynikających z BIT, ponieważ nie będą miały zastosowania, kiedykolwiek, naturalnie, warunki zastosowania art. XI zostały spełnione. Innymi słowy, przepis art. XI stanowi ograniczenie lub odstępstwo od istotnych zobowiązań przyjętych przez strony BIT, pod warunkiem że spełnione są warunki konieczne do jego wywołania. Jest więcej, Artykuł XI został zdefiniowany jako klauzula ochronna; powiedziano, że uznaje się w nim „prawa zastrzeżone”, lub że obejmuje ono środki „niezapobiegane”, do których umawiające się Państwo-Strona może się zastosować[29].
Więc, przyjmując odwrotny sens niż podtrzymywany przez Continental, Trybunał zrozumiał, że art. XI BIT ogranicza zakres BIT. Przez mianowanie do decyzji o unieważnieniu wznowiony w sprawie CMS, wskazuje na podobieństwo do tej sprawy, ponieważ przy tej okazji krytykowano także Nagrodę „zakładamy[r] po prostu ten artykuł XI i artykuł 25 mają ten sam fundament ”, i za nieuznanie tego „Artykuł XI różni się zasadniczo od artykułu 25”.
Bez względu na powody, dla których Trybunał nie zajął się tym argumentem bardziej bezpośrednio, Komitet stwierdził, że uzasadnienie podane przez Trybunał to odrzucenie „Implikowane w rozważaniach i wnioskach zawartych w wyroku”. W tym sensie, odrzuca twierdzenie, że Trybunał nie przedstawił uzasadnienia na podstawie przepisów art 52(1)(mi) konwencji ICSID, nie akceptując argumentu przedstawionego w akapitach 360 za 364 Continental Replica Memorial[30].
Komitet również nie bierze pod uwagę, w zależności od twojej postawy, że Trybunał odstąpił od obowiązującego prawa. Jego zdaniem, prawo właściwe dla roszczeń powoda obejmowało konwencję ICSID, BIT i obecne prawo międzynarodowe, i że właśnie takie prawo zastosował Trybunał.
Komitet opiera tę wytyczną na tym, że ani konwencja ICSID, ani zasady arbitrażu nie zawierają przepisów dotyczących ciężaru dowodu ani kryterium oceny dowodów.. W związku z tym, Nie może istnieć żaden wymóg, który zmusiłby Trybunał do wyraźnego zastosowania ciężaru dowodu lub kryterium oceny dowodów, w szczególności przy rozstrzyganiu wniesionego do niego sporu.. W efekcie, trzyma, sąd nie jest wyraźnie zobowiązany do określenia konkretnego ciężaru dowodu lub kryteriów oceny dowodów, a także do analizy dowodów w tych kategoriach, raczej orzeka jedynie w kwestiach faktycznych opartych na dowodach przed nim[31].
Wreszcie, oraz przeciwdziałanie argumentowi w sprawie rozbieżności rozstrzygnięcia Trybunału Arbitrażowego z podobnymi poprzednikami do sprawy, stwierdza, że argument, zgodnie z którym nagroda nie jest zgodny z argumentem wydanym w sprawie LG&mi, nie może doprowadzić do zrozumienia, że jest to błąd dopuszczający zerowanie. Tak dobrze, jak wskazano, Komitet podkreśla znaczenie przyjęcia informacji pomocniczych przy rozstrzyganiu sporu, stwierdza, że Trybunał przy okazji rozwiązania sporu, nie był zobowiązany do przestrzegania wcześniejszych orzeczeń wydanych przez inne sądy ICSID. Nawet, podkreśla, co nawet zakładając, że inna nagroda ICSID była poprawna w pewnym punkcie prawa, a nagroda była błędna, stanowiłoby to jedynie naruszenie prawa, która nie konfiguruje podstawy unieważnienia i, dlatego, do komisji nie należy ustalenie, czy sąd prawidłowo zastosował to prawo[32].
4. Opinia komitetu. Rozwiązałem to
Wreszcie, i z powodu odsłoniętych podstaw, Komitet uważa, że decyzja Trybunału i jego uzasadnienie były wyjątkowo jasne., i że jego decyzja była oparta na jego opinii na temat właściwej interpretacji art. V BIT, stanowiło to normę prawną mającą zastosowanie do kontrowersji. Dlatego, i pod tymi samymi argumentami, które posłużyły do zrozumienia argentyńskiego żądania, Komitet stwierdza, że w decyzji Trybunału nie było nieuchronnego błędu, który uzasadnia roszczenie Continental..
W związku z tym, Komitet odrzuca oba wnioski i podejmuje decyzję, zgodnie z postanowieniami tego artykułu 52(5) konwencji ICSID i zasady arbitrażu 54(3), unieważnia zawieszenie wykonania orzeczenia zarządzonego przez Komitet w decyzji Komisji 23 Październik 2009.
5. Wnioski
Po przeanalizowaniu uzasadnienia komitetu ad hoc i jego wniosku dotyczącego odrzucenia wniosków o anulowanie przedstawionych przez strony sporu, warto wprowadzić, przynajmniej początkowo, w tym, co odpowiada wykonalności orzeczenia, która jest tutaj potwierdzona.
Nie ma kilku przepisów, które w arbitrażu międzynarodowym ustanawiają wykonanie wyroku i jego niemożność odwołania. Widzieliśmy w Ap. 3 tej pracy, która nie tylko potwierdza Komitet, że wniosek o stwierdzenie nieważności nie stanowi odwołania, ale taki, dodatkowo, wnioski o unieważnienie są często mylone z wnioskami o wyjaśnienia ze strony Trybunału, i można to rozwiązać za pomocą dodatkowej rezolucji[33].
Mówi się tak, po przyznaniu nagrody, może to zostać anulowane, tak długo, jak mediuje którakolwiek z przyczyn określonych w regulaminie Trybunału Arbitrażowego, lub w niektórych normach prawa międzynarodowego mających zastosowanie w sprawie, na przykład BIT w kontrowersjach takich jak ten, który tutaj badamy. Nie jest to kapryśna kwestia, ale odpowiada celowi arbitrażu jako metodzie rozstrzygania sporów, która zapewnia stronom ostateczną decyzję w krótkim terminie. Utwórz instancję odwołania na tych warunkach, naruszyłoby zasadę arbitrażu w jednej instancji, aby szybko rozwiązać sprawę[34].
W efekcie, ustanawia BIT Argentyna-Stany Zjednoczone, w jego sztuce. VII.6, co „Wszelkie orzeczenia arbitrażowe wydane zgodnie z niniejszym artykułem są ostateczne i wiążące dla stron sporu. Każda ze Stron zobowiązuje się do niezwłocznego wykonania postanowień każdego takiego orzeczenia i do odpowiedzialności za jego przestrzeganie ”. Przepis ten uzupełnia tekst traktatu waszyngtońskiego, , który określa obowiązkowy charakter orzeczenia wydanego przez Centrum.[35] Im więcej obfitości, instrument stanowi, że decyzja Trybunału jest ostateczna i niezależna, i że, jako taki, niezgodność niesie odpowiedzialność międzynarodową.
Ok teraz, Ten system wiążącego wyroku arbitrażowego słabnie w momencie jego wykonania., ponieważ odniesienie do lokalnego prawa dotyczące wykonania orzeczenia powoduje pewne niedogodności w momencie jego przestrzegania, jak zwykle ma to miejsce w przypadkach, w których Argentyna jest częścią, w przypadku gdy wykonanie zagranicznego wyroku lub orzeczenia znajdzie swoje uzasadnienie w czasie jego rozpatrywania przez lokalne sądy. Jego odpowiedź w podobnych sprawach z innymi zaangażowanymi państwami budzi głosy, które sugerują, że system arbitrażowy nie jest już tak skuteczny, jak zamierzano w momencie jego utworzenia..
To, pomimo faktu, że regulując działanie ICSID, wzięto pod uwagę właśnie to, jak uniknąć tego immunitetu wykonawczego, który uniemożliwia przestrzeganie wyroku arbitrażowego, aw konsekwencji frustrację celu, który miał na celu utworzenie instytucji, próbując przezwyciężyć ten słaby punkt Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych (Konwencja nowojorska)[36].
Dogłębne badanie tego problemu wymyka się naszej analizie, ale w szczególnym przypadku Argentyny, immunitet wykonawczy, który rzekomo ma na celu uniknięcie skutecznego wykonania wyroku skazującego na arbitraż w naszym kraju, umożliwił kilkakrotne przemawianie, nie tylko w obliczu nagród ICSID, ale także przez inne trybunały arbitrażowe, takie jak te, które działają na podstawie zasad UNCITRAL, CCI, a nawet wyrokami sądowymi podyktowanymi przez sądy zagraniczne.
Czy to jest, jak to się dzieje w tym przypadku, chociaż w BIT podpisany z USA. Immunitet jurysdykcyjny jest brany pod uwagę przy ustalaniu, że trybunały arbitrażowe na podstawie przepisów ICSID będą właściwe do rozstrzygania konfliktów powstałych w wyniku działań podjętych przez BIT., chociaż istnieje również immunitet jurysdykcyjny, jest to usprawiedliwiona sprawa dla Argentyny, oraz że zapobiega to egzekucji nagrody w naszym kraju. W tym sensie, usprawiedliwienie niewykonania wyroku opartego na immunitecie wykonawczym nie spotkało się z najlepszą akceptacją. Ta rzeczywistość nie obniża poziomu zaufania do naszego kraju i dlatego zniechęca do zagranicznych inwestycji w Argentynie.. Cel to, słusznie, to ten, którego poszukiwano od samego początku przy podpisywaniu BITów z państwami trzecimi. Jak wskazuje Abascal, „Wiadomość, że lokalny sąd nienormalnie unieważnił międzynarodową nagrodę, szybko rozprzestrzenia się na cały świat, wpływa to na wiarygodność międzynarodowej społeczności biznesowej w prawie i systemie prawnym kraju, w którym dokonano unieważnienia.. Nie jest to dobre dla krajów na świecie konkurujących o inwestycje zagraniczne ”[37].
Niezależnie od tego, oraz w zgodzie z uwagami Komitetu zawartymi w decyzji w komentarzu, Nie bez sensu jest myślenie, że fakt, iż sądy zaczynają akceptować doktrynę precedensów podobną do sprawy, którą muszą zrozumieć, przyniesie wyraźną korzyść.. Nie tylko zacznijcie opracowywać jednolitą doktrynę dotyczącą sprawy podjętej przez was, ale także dać stronom większą możliwość pewności, w jaki sposób instytuty działają w Centrum w momencie, gdy do niego dojdzie, aby rozwiązać pewien spór. To samo dzieje się z podstawami unieważnienia wyroku, tak, aby jednolite kryterium dotyczące jego znaczenia, efekty, i zakres, zapewni nie tylko stronom, ale także członkom Trybunału bardziej konkretny scenariusz działania i zrozumienia w konkretnej sprawie.
Rozpoczęcie zajmowania się potrzebą orzecznictwa w tej sprawie jest początkiem przejścia do bardziej konkretnej i jasnej przestrzeni w zakresie rozwiązywania sporów.. Będziemy musieli być, odtąd, zwracając uwagę na nowe Nagrody, które potwierdzają lub korygują to kryterium, w celu osiągnięcia bardziej skonsolidowanej doktryny na ten temat.
– Aleksandra Delfin
[1]Na koniec 1999, rozpoczął się kryzys gospodarczy, społeczny, i polityka, aby pokazać swoje pierwsze symptomy, akcentowanie z czasem, aż do dyktowania 2002 stanu wyjątkowego 25561. Ta zasada wyeliminowała prawo do obliczania stawek w dolarach amerykańskich poprzez przeliczanie stawek na peso argentyńskie., zastosował do operacji darmowy kurs wymiany, i zakazał korekt w ramach IPP, Środki te potwierdziły większość roszczeń wniesionych do poziomu ICSID.. Temat ten jest poruszany przez wielu autorów, spośród których można wymienić: Graciarena, Mary Carolina, „Immunitet państwowej egzekucji przeciwko nagrodom ICSID”, Lexis Nexis, Buenos Aires (1997), Tawil, Guido S., Zuleta, Eduardo (Ty), „Międzynarodowy arbitraż handlowy. Studium konwencji nowojorskiej z okazji 50. rocznicy ”, Abeledo Perrot, Buenos Aires (2008), Beltran, Gambier i Fabré, Mary Carolina, „Argentyna i inwestorzy przeciwko ICSID”, w ustawie 2006-E, 1296; Acosta, Juan F., Bostiancic, Maria Carla, „Sytuacja Republiki Argentyńskiej przed ICSID”, w prawie, Wiadomości uzupełniające, z 30/11/2006; między innymi.
[2]Lista przypadków, w których Argentyna jest stroną, znajduje się na stronie internetowej ICSID www.icsid.worldbank.org. W dniu tej pracy (Mayo 2012), Argentyna to Partia w pięćdziesięciu czwartym (54) sprawy przed tym Trybunałem.
[3] Tak jest w przypadku „Sempra Energy c. Republika Argentyńska ” (Sempra Energy International (Powód) do. Republika Argentyńska (Pozwany / wnioskodawca) (Numer sprawy ICSID. ARB / 02/16). Decyzja o anulowaniu. Proponuję rozszerzenie w Guaia, Carlos I.. „Naruszenie prawa jako nadmierna jurysdykcja”. W prawie, XXVI rok, Liczba 35, od 1 września 2010); „Enron & Aktywa Ponderossa c. Republika Argentyńska ” (Numer sprawy ICSID ARB / 01/03, z 22 Maja 2007); między innymi.
[4] Numer sprawy ICSID ARB / 03/9. Procedura anulowania. Decyzja w sprawie wniosku o częściową rezygnację złożonego przez Continental Casualty Company i wniosku o częściową rezygnację złożonego przez Republikę Argentyńską, zgłoszone stronom w dniu 16 Wrzesień 2011
[5]Marzorati, Osvaldo J. „Apel o stwierdzenie nieważności w ICSID i argentyńskie doświadczenie”, en LL 2010-F, z 29/11/2010
[6] Zatwierdzone przez prawo 24.124. Subskrybowany w 14 Listopad 1991, skuteczne od 20 Październik 1994.
[7] Ust 64.
[8] Artykuł się modli: „Niniejszy Traktat nie stanowi przeszkody dla stosowania przez którąkolwiek ze Stron środków niezbędnych do utrzymania porządku publicznego., wypełnienie zobowiązań dotyczących utrzymania lub przywrócenia międzynarodowego pokoju lub bezpieczeństwa, lub ochrona własnych podstawowych interesów bezpieczeństwa ”.
[9] Ust 66
[10] Bony skarbowe Argentyny. Dekret 1735/04 zaproponował wymianę tych listów, które Continental odrzucił, argumentując, że w zamian otrzymałby 0.30 dolarów za dolara, a ty musiałbyś zrzec się swoich praw i zaakceptować długie terminy zapadalności obligacji (ust 63)
[11] Akapity 71 tak 73, w odniesieniu do akapitów 220 za 222, tak 246 za 270 nagrody, datowane 5 Wrzesień 2008.
[12]Artykuł 52 (1) konwencji ICSID brzmi: „Każda ze stron może wnioskować o unieważnienie wyroku w formie pisemnej skierowanej do Sekretarza Generalnego na podstawie co najmniej jednej z następujących przyczyn: (za) że Trybunał został nieprawidłowo utworzony; (b) że Trybunał wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia; (do) że doszło do korupcji któregokolwiek członka Trybunału; (re) że nastąpiło poważne naruszenie zasady procedury; (mi) że w uzasadnieniu nie podano powodów, na których się ono opiera ”
[13] W szczególności, Art. 50.1.do, wskazuje, że należy to wskazać „we wniosku o anulowanie, zgodnie z postanowieniami tego artykułu 52(1) konwencji, podstawy, na których się opiera. Podstawy te będą ograniczone do następujących: - że Trybunał nie został należycie ustanowiony; - że Trybunał wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia; - że doszło do korupcji ze strony członka Trybunału; - nastąpiło poważne naruszenie podstawowej zasady postępowania; - nagroda nie odnotowała powodów, na których została oparta ”.
[14] Ust 78
[15] To samo
[16] Ust 84. Punktem kulminacyjnym należy do mnie
[17] Ust 85. Punktem kulminacyjnym należy do mnie
[18] Po uzgodnieniu z Azurix, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie, akapity 45, 46 tak 136, oraz poprzednie orzecznictwo cytowane w tej decyzji; Enron, Decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności 67; rumeli, Decyzja o anulowaniu, ust 78
[19] Po uzgodnieniu z MTD, Decyzja o anulowaniu, akapity 47 tak 48; także MCI, Decyzja w sprawie punktów anulowania 49, 51, 55; Azurix, Decyzja w sprawie wniosków o anulowanie ust 64 za 69; rumeli, Decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności 78; Enron, Decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności 69; Książę, Decyzja w sprawie punktów anulowania 98, 99, 160 tak 182
[20] Akapity 90 za 92, przyznać Christoph Schreuer, Konwencja ICSID: Komentarz (2.edn. 2009) (Comentario de Schreuer), p. 964 . Również, zacytować akapit 226 decyzji, odnotowując to „[…] fakt nieuwzględniania mimowolnie szczegółów prawa jest jednym z najczęstszych błędów prawnych. Nie wydaje się, aby argument pars pro toto, że lekceważenie przepisu sprowadza się do niestosowania prawa.. Nie można rozróżnić między częściowym pominięciem wniosku a niewłaściwym zastosowaniem”(Tłumaczenie komitetu).
[21] Ust 94
[22] Aconquija Water Company S.A. i Vivendi Universal S.A. do. Republika Argentyńska, Sprawa CIADI n.o ARB / 97/3, Decyzja o anulowaniu, 3 Lipiec 2002
[23] Ust 97. Po uzgodnieniu z Azurix, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie, ust 244. Punktem kulminacyjnym należy do mnie
[24] Ust 98. Po uzgodnieniu w MCI, Decyzja o anulowaniu, akapity 66 tak 67; Enron, Decyzja o anulowaniu, akapity 72 tak 222. También Helnan International Hotels A / S c. Arabska Republika Egiptu, Numer sprawy ICSID. ARB / 05/19 (Procedura anulowania), Decyzja komitetu ad hoc, 14 Czerwca 2010 („Helnan, Decyzja o anulowaniu ”) akapity 36 tak 37. Enron, Decyzja o anulowaniu, ust 110.
[25] Ust 99
[26] Hotele Wena, Decyzja w sprawie stwierdzenia nieważności 81, cytowane w Azurix, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie, ust 54; również CMS Gas Transmission Company c. Republika Argentyńska, Numer sprawy ICSID. ARB / 01/8, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie, 25 Wrzesień 2007 („CMS, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie ”), ust 127, cytowane w Azurix, Decyzja w sprawie wniosku o anulowanie, ust 56 i Enron, Decyzja o anulowaniu, ust 75. Komitet, w tym samym czasie, sugeruje rozszerzenie w sprawach Rumeli, Decyzja o anulowaniu, w której paragrafie 83 stwierdzono, że „Jeśli przyczyny nie są podane, ale są oczywiste, a logiczna konsekwencja tego, co podano w wyroku, komitety ad hoc powinny mieć możliwość ich utrzymania ”, (Tłumaczenie komitetu) ale co „Jeżeli powodów tych nie można w sposób nieunikniony wywnioskować z nagrody lub wynikają one z przedstawionego w niej uzasadnienia, komisje ad hoc nie powinny formułować powodów uzasadniających decyzję sądu ” (Tłumaczenie komitetu).
[27] Ust 103
[28] Ust 125 tak 126. Punktem kulminacyjnym należy do mnie
[29] Zgłoś, ust 168. Komitet nadal szczegółowo przedstawia uzasadnienie Trybunału, odnotowując to w przypisie 241 nagrody, Przywołał jedno ze sprawozdań specjalnych sprawozdawców przygotowane podczas prac CDI nad artykułami CDI w następujących terminach: „[do]Państwo przywołuje stan konieczności, jest w pełni świadomy faktu, że celowo wybiera procedurę niezgodną z międzynarodowym zobowiązaniem ”. Następnie dodano: „Jest to argument, który nie miałby zastosowania do powoływania się na art. XI” (ust 121)
[30] Ust 131
[31] Ust 135
[32] Ust 141
[33]Supra, przypis 25
[34]Marzorati, Osvaldo J. „Zasób ...”, cytowane.
[35] Twój artykuł 53, odpowiednia część, reza: „Nagroda będzie wiążąca dla stron i nie może być przedmiotem odwołania ani żadnych innych zasobów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszej Umowie. Strony będą go przestrzegać i będą go przestrzegać we wszystkich jego warunkach, z wyjątkiem przypadków, gdy jego wykonanie jest zawieszone, zgodnie z postanowieniami odpowiednich klauzul niniejszej umowy ”.
[36] Temat ten był przedmiotem wielu prac, spośród których można wymienić: Rivera, Juliusz Cezar, „Lokalne zasady postępowania i konwencja. Odniesienie do obecnej procedury i jej ewentualnych sprzeczności z konwencją ”, en Tawil, SOL., Zuleta, mi. (Ty), „Międzynarodowy arbitraż handlowy. Studium konwencji nowojorskiej z okazji 50. rocznicy ”, wyd. Abeledo Perrot, Buenos Aires, 2008. P.. 323 i sgts.
[37] Abascal, Jose Maria, „Unieważnienie nagród i ich skutki”, en Tawil, SOL., i Zuleta, MI., „Arbitraż ...”, ob. cit., P. 535.