Wydaje się pewne, że COVID-19 zajmie się przedsiębiorstwami, siła wyższa i arbitraż (lub spory sądowe) w nadchodzącym roku. Na obecną zdolność przedsiębiorstw do wywiązywania się z zobowiązań umownych znaczny wpływ miało szybkie rozprzestrzenianie się nowego koronawirusa, tak zwany COVID-19, który był oficjalnie ogłosił pandemię Światowej Organizacji Zdrowia na 11 Marsz 2020, oraz bezprecedensowe środki podjęte przez kraje w odpowiedzi (ograniczenia podróży, zamykanie przedsiębiorstw, kwarantanny) aby ograniczyć dalsze rozprzestrzenianie się choroby.
Na tym blogu, zastanowimy się, czy i w jakich okolicznościach koncepcja siła wyższa a powiązane doktryny frustracji i trudności mogą być stosowane przez strony dotknięte COVID-19 w celu dochodzenia częściowego lub całkowitego zwolnienia z odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązań umownych w arbitrażu (i spory sądowe).
Siła wyższa i frustracja zgodnie z prawem angielskim
Siła wyższa, który ma francuskie pochodzenie, nie jest uznaną zasadą prawną w prawie angielskim.
Niemniej jednak, niewykonanie z powodu COVID-19 może być usprawiedliwione, jeśli istnieje siła wyższa klauzula w umowie podlegającej prawu angielskiemu, którego sformułowanie jest wystarczająco szerokie lub wyraźne, aby pokryć wybuch COVID-19; na przykład, jeśli istnieje szczególne odniesienie do „pandemie”, „epidemie”Lub„kwarantanny”W tej klauzuli, jak to zwykle bywa.
Jeśli nie siła wyższa istnieje klauzula, zamiast tego można powołać się na powszechnie stosowane pojęcie frustracji. Zgodnie z prawem angielskim, umowa może zostać rozwiązana z powodu frustracji, gdy coś powstanie po zawarciu umowy, to znaczy, zdarzenie zewnętrzne lub zewnętrzna zmiana sytuacji, na którą strona nie miała wpływu, co uniemożliwia fizyczną lub handlową realizację umowy.[1]
Chociaż doktryna działa w wąskich granicach (przykłady tego rodzaju wydarzeń, które miały miejsce w celu wprowadzenia doktryny w życie, obejmują eksplozję, zajęcie statku i wywłaszczenie przedmiotu umowy przez zagraniczny rząd),[2] wybuch COVID-19 mógłby, prawdopodobnie, zakwalifikować się jako frustrujące wydarzenie.
jednak, należy zauważyć, że zwykła niedogodność, trudność, straty finansowe związane z wykonaniem umowy lub opóźnieniem, co mieści się w ryzyku handlowym podejmowanym przez strony, został uznany za niewystarczający do udaremnienia umów, zgodnie z prawem angielskim.[3]
Siła wyższa i trudności wynikające z prawa francuskiego
Strony umów podlegających prawu francuskiemu dotkniętych wybuchem COVID-19 mogą starać się polegać na skodyfikowanych doktrynach siła wyższa i / lub trudności, które należy zwolnić z niewykonania swoich obowiązków.
Artykuł 1218 francuskiego kodeksu cywilnego określa siła wyższa jako zdarzenie uniemożliwiające wykonanie zobowiązań dłużnika, który jest:
- poza kontrolą dłużnika,
- których nie można było racjonalnie przewidzieć w momencie zawarcia umowy (czynnik nieprzewidywalności) i
- których skutków nie można było uniknąć za pomocą odpowiednich środków (czynnik łagodzący).
Jeśli zapobieganie jest tymczasowe, wykonanie zobowiązania jest jedynie zawieszone, chyba że wynikające z tego opóźnienie uzasadnia rozwiązanie umowy.
Jeśli zapobieganie jest trwałe, umowa zostaje rozwiązana z mocy prawa, a strony są zwolnione z bieżących zobowiązań, na warunkach przewidzianych w art 1351[4] i 1351-1,[5] to znaczy, głównie jeśli nie zgodzili się ponieść ryzyko zdarzenia lub wcześniej nie zostali powiadomieni o wystąpieniu.
Mimo że wirus COVID-19 bez wątpienia stanowi zdarzenie zewnętrzne, poza kontrolą stron, czynniki nieprzewidywalności i łagodzenia, a także czy zapobieganie jest tymczasowe czy stałe, będzie musiał zostać udowodniony przez stronę starającą się powołać na artykuł 1218, na podstawie szczególnych okoliczności każdego przypadku.
Dalej, zgodnie z nowo wstawionym Artykuł 1195 francuskiego kodeksu cywilnego, trudności mogą być przywołane, chyba że istnieje przepis umowny wykluczający jego zastosowanie, gdyby:
- zmiana okoliczności,
- nie było to możliwe do przewidzenia w momencie zawarcia umowy,
- co sprawia, że wykonanie umowy jest nadmiernie uciążliwe i
- strona ubiegająca się o ulgę nie zaakceptowała w umowie podjęcia ryzyka.
Strona cierpiąca na taką nierównowagę może następnie poprosić swojego kontrahenta o renegocjację umowy. Podczas okresu renegocjacji, strony muszą, Niemniej jednak, nadal przestrzegać i wypełniać swoje obowiązki.
Jeśli renegocjacja nie powiedzie się, strony mogą podjąć decyzję o rozwiązaniu umowy lub skierować sprawę do sędziego / arbitra, aby można ją było zmienić lub rozwiązać.
Mimo że próg udowodnienia trudności jest wysoki i będzie w dużej mierze zależał od faktów dotyczących każdego przypadku, prawdopodobnie, wpływ COVID-19 jest nieprzewidywalną zmianą okoliczności, która mogłaby spowodować nadmierne obciążenie realizacji niektórych umów, i tym samym, uzasadnić ich zmianę lub wypowiedzenie.
Siła wyższa zgodnie z chińskim prawem
Zgodnie z art 117 i 118 ChRL[6] Prawo umów, siła wyższa definiuje się jako każdą obiektywną okoliczność, która jest nieprzewidywalna, nieuniknione i nie do pokonania, co zwalnia zainteresowaną stronę z odpowiedzialności w części lub w całości, pod warunkiem że druga strona zostanie powiadomiona i otrzyma wystarczający dowód w rozsądnym terminie.
co ciekawe, Chińska Rada ds. Promocji Handlu Międzynarodowego, ciało quasi-rządowe, wydaje certyfikaty siły wyższej dla chińskich przedsiębiorstw, w celu sprawdzenia, czy COVID-19 stanowi siła wyższa zdarzenie.
Te certyfikaty, jednak, nie zwalniają automatycznie chińskich stron z wypełniania ich zobowiązań, szczególnie w przypadku kontrahentów zagranicznych. Nawet zgodnie z chińskim prawem, należałoby przeprowadzić analizę szczegółową, aby ustalić, czy i w jakim stopniu strona poszkodowana może zostać usprawiedliwiona.
Wniosek
Podczas gdy epidemia COVID-19 nadal się rozwija, nie należy podejmować rozstrzygającej odpowiedzi pod względem jej zakłócającego wpływu na umowy. Siła wyższa klauzule i powiązane pojęcia prawne, które są spotykane pod prawem wszystkich narodów w różnych postaciach, może rzeczywiście przyjść na ratunek niektórym przedsiębiorstwom.
jednak, zgodnie z większością praw większości narodów próg wywoływania siła wyższa lub trudność jest wysoka, wymagana analiza jest w dużej mierze specyficzna dla faktów, a wynik będzie ostatecznie zależeć od trybunału arbitrażowego (lub sąd) dyskrecja przy interpretacji powiązanych postanowień umownych (Jeśli w ogóle), fakty i obowiązujące zasady prawne.
Niemniej jednak, wydaje się pewne, że COVID-19, siła wyższa arbitraż będzie miał znaczenie w nadchodzącym roku.
[1] H.. Beale, Chitty na kontrakty, 32 wyd. 2018, najlepszy. 23-001 i 23-007.
[2] H.. Beale, Chitty na kontrakty, 32 wyd. 2018, najlepszy. 23-002 i 23-021.
[3] H.. Beale, Chitty na kontrakty, 32 wyd. 2018, dla. 23-021.
[4] Sztuka. 1351 francuskiego kodeksu cywilnego brzmi: „Niemożność wykonania czynności wykonania zwalnia dłużnika w zakresie tej niemożności, jeżeli wynika on z siły wyższej i jest ostateczny, chyba że zgodził się ponieść ryzyko zdarzenia lub wcześniej został powiadomiony o wystąpieniu.”
[5] Sztuka. 1351-1 francuskiego kodeksu cywilnego brzmi: „Gdzie niemożność wykonania wynika z utraty rzeczy, która jest należna, dłużnik, któremu wezwano do wykonania, jest nadal zwolniony, jeśli udowodni, że strata również miałaby miejsce, jeżeli jego zobowiązanie zostało wykonane. On musi, jednak, cedować wierzycielowi swoje prawa i roszczenia związane z rzeczą.”
[6] Prawo Chińskiej Republiki Ludowej.