Na 14 październik 2014, trybunał arbitrażowy UNCITRAL w sprawie Valeri Belokon przeciwko. Republika Kirgiska, w skład której wchodził Kaj Hober, Niels Schiersing i Jan Paulsson jako prezes, uznał Kirgistan za odpowiedzialne za niezgodne z prawem wywłaszczenie inwestycji Powoda.
Roszczenie inwestycyjne zostało wniesione 2011 autor: Valeri Belokon, łotewski inwestor, przeciwko rządowi kirgiskiemu na podstawie umowy Łotwa-Kirgistan o promocji i ochronie inwestycji (« BIT ») zalogowany 2008.
Trybunał arbitrażowy orzekł, że państwo przyjmujące naruszyło artykuły 2(2) i 2(3) BIT poprzez niesprawiedliwe i niesprawiedliwe traktowanie, jak również arbitralne i nieuzasadnione działania. Trybunał UNCITRAL orzekł zatem na korzyść Powoda i przyznał mu USD 16.5 milion szkód.
Głównym argumentem Kirgistanu było to, że inwestycja była zaangażowana w pranie pieniędzy i że ochrona inwestycji nie ma na celu przynieść korzyści przestępcom lub inwestycjom opartym na działalności przestępczej lub realizowanym w jej ramach.
Trybunał odrzucił ten argument w wyroku, stwierdzenie, że Kirgistan nie spełnił swojego ciężaru dowodu (Nagroda, najlepszy. 158 – 170). Jak wyjaśnił trybunał, „[fa]z przedstawionych dowodów, Trybunał nie jest w stanie wywnioskować ani wywnioskować, że pozwany udowodnił, że Manas Bank był zaangażowany w pranie pieniędzy. w konsekwencji, Trybunał stwierdza, że powód jest uprawniony do skorzystania ze środków BIT.” (Nagroda, dla. 170).
Kirgistan zakwestionował następnie wyrok i wniósł o stwierdzenie nieważności do paryskiego sądu apelacyjnego, które uchyliły nagrodę.
Sąd Apelacyjny w Paryżu orzekł, że powód faktycznie uczestniczył w praniu pieniędzy, w dużej mierze na podstawie samego tekstu nagrody. Sąd Apelacyjny w Paryżu stwierdził, że istniały znaczące powiązania finansowe między Powodem a byłym prezydentem Kirgistanu Kurmanbkiem Bakiewem, który musiał zrezygnować po zmianie reżimu w 2010 i po inwestycji, to znaczy, przejęcie banku, został zrobiony. Trybunał stwierdził również, że proces przetargowy na przejęcie banku był nieprawidłowy. W tym kontekście, Sąd w Paryżu przeprowadził dokładniejszą kontrolę zarzutów dotyczących niewłaściwego postępowania inwestora, prowadząc do oceny faktów na korzyść państwa przyjmującego.
Można powiedzieć, że Sąd Apelacyjny w Paryżu zastosował inny ciężar dowodu niż trybunał UNCITRAL, co pokazuje, że zagraniczni inwestorzy powinni postępować ostrożnie, gdy państwa przedstawiają zarzuty prania pieniędzy lub korupcji.