Ta sprawa, wynikające z częściowego orzeczenia wydanego w ramach arbitrażu handlowego VIAC, dotyczy formalnych wymogów ważności umowy o arbitraż na mocy prawa austriackiego.
Fakty są następujące: niemiecki konsultant podpisał umowę o świadczenie usług z S SpA, włoska firma, na sprzedaż wymienników ciepła. Ta umowa została po raz pierwszy podpisana 2004 a następnie odnowiony w 2007.
jednak, kiedy włoska firma zwróciła konsultantowi podpisaną umowę, wprowadził modyfikację dotyczącą daty wygaśnięcia umowy (2010 zamiast 2012).
Następnie strony spotkały się w celu omówienia modyfikacji w listopadzie 2007, po czym konsultant wysłał włoskiej firmie faks, podając datę wygaśnięcia umowy w 2011, oraz list towarzyszący w związku ze spotkaniem. Włoska firma podpisała list, ale nie podpisała umowy. Umowa została następnie wykonana.
W 2013, niemiecki konsultant złożył wniosek o arbitraż przed Wiedeńskim Międzynarodowym Centrum Arbitrażowym („WIĘCEJ”) żądanie zapłaty zaległych opłat prowizyjnych. W przedmiocie zastrzeżeń włoskiej firmy, Trybunał Arbitrażowy VIAC podtrzymał swoją jurysdykcję w orzeczeniu w 2006 r 2014. W rezultacie, włoska spółka wniosła do Sądu Najwyższego wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia sądowego.
Austriacki Sąd Najwyższy odrzucił wniosek o unieważnienie, ponieważ uznał, że umowa o arbitraż jest ważna, nawet jeśli wynikała z wymiany niepodpisanych listów.
Jak wyjaśniono, ten 2006 reforma prawa arbitrażowego nie regulowała związku między umową arbitrażową a umową główną (i nie przyjęła doktryny rozdzielności), dlatego zgodnie z prawem austriackim sąd nadal stwierdził, że sąd musi ustalić zamiar stron dotyczący prawa właściwego dla umowy o arbitraż. Ponieważ strony nie dokonały wyboru prawa, prawo siedziby, lub Austria, stosowany.
W rezultacie, Sekcja 583 Zastosowano ZPO, które przewiduje mniej surowe wymogi formalne dotyczące ważności umowy o arbitraż. Ten artykuł odzwierciedla artykuł II (2) z 1958 Konwencja nowojorska.
Biorąc pod uwagę, że prawo austriackie regulowało kwestię ważności umowy o arbitraż, Zespół Orzekający zbadał wymogi sekcji 583 ZPO, który stanowi, że umowa o arbitraż jest ważna, jeżeli została zawarta w pisemnym dokumencie lub piśmie podpisanym przez obie strony lub w innej formie komunikacji między stronami.
Od czasu 2006 Reforma w Austrii, wymiana niepodpisanego listu między stronami wystarczyła, aby utrzymać ważność umowy o arbitraż, orzekł austriacki Sąd Najwyższy:
„Niektórzy autorzy nadal wybierają Sect. 583(1) ZPO, w przypadku gdy zastosowane środki komunikacji pozwalają na podpis, tak jak w przypadku telefaksów, które są teraz wyraźnie wymienione, wymogi formalne muszą być spełnione, aby sytuacja się nie zmieniła (Kloiber / Haller w Kloiber / Rechberger / Oberhammer / Haller, Nowe prawo arbitrażowe [2006] 21).
Trybunał nie podziela tej opinii, co nie uwzględnia faktu, że ustawodawca ustawy o reformie arbitrażu 2006 był „w dużej mierze” kierowany przez art. 7(2) z [UNCITRAL] Prawo modelowe i sekty. 1031(1) i (3) niemieckiego ZPO (Notatki wyjaśniające 1158 BlgNR 22. GP 9), które przepisy Sek. 583(1)-(2) ZPO odzwierciedla niemal dosłownie. Przepisy te i sposób ich rozumienia w Niemczech nie mogą być ignorowane przy interpretacji Sek. 583 ZPO.
W doktrynie niemieckiej, dominuje opinia, że „wymieniane listy” (w tym telekopie) nie musi być podpisany (patrz Schlosser w Stein / Jonas, ZPO 23 [2014] Sekta. 1031 Nie. 9; Münch w mieście MünchKomm ZPO 4 [2013] Sekta. 1031 Nie. 30; Saenger, Zivilprozessordnung 6 [2015] Sekta. 1031 Nie. 5). Cel art. 7(2) ustawy modelowej i jej przyjęcia w rozdz. 1031 Niemieckie ZPO to „chęć osiągnięcia jednolitości prawa na całym świecie w tym zakresie”. Do interpretacji zastosowanych pojęć (pośród innych, „Wymieniane listy”), można odnieść się do pojęć zawartych w art. II konwencji nowojorskiej (a zatem, Ślusarz w Stein / Jonas, ZPO 23 Sekta. 1031 Nie. 7za).
Zdecydowana większość autorów austriackich zgadza się również z opinią, że wymiana niepodpisanych listów między stronami wystarcza do prawidłowego zawarcia umowy o arbitraż. Zwolennicy niniejszej opinii opierają się na materiałach legislacyjnych i okolicznościach, w których brakuje słowa „podpisany” w alternatywnej wersji wniosku poprzez wymianę listów (Aburumieh i in, „Wymagania formalne dotyczące umów o arbitraż”, ÖJZ 2006/27, 439 [441]; Koller, „Umowa arbitrażowa”, w Liebscher / Oberhammer / Rechberger, Prawo arbitrażowe I nie. 3/220; Hausmaninger in Fasching / Konecny, ZPO 2 IV / 2 nr. 61 fa).
Koller, w szczególności, przekonująco to potwierdza, z powodów już zestresowanych, przeciwna opinia nie może oprzeć się historii, interpretacja systematyczna i teleologiczna.
W świetle tych rozważań, ten Trybunał interpretuje pkt. 583(1) ZPO oznacza, że przepis ten przewiduje dwie alternatywne możliwości, być uznanym za równorzędnego, do zawarcia ważnej umowy arbitrażowej, mianowicie poprzez „podpisane dokumenty” lub „wymieniane listy”. Wyjaśnia to również wybór słów ustawodawcy („Albo… albo”). W przypadku „wymienianych listów” podpis nie jest wymagany, niezależne od zastosowanego medium. W każdym przypadku, dokumenty muszą być przypisane ich emitentowi. ”
Trybunał potwierdził zatem ważność umowy o arbitraż i odrzucił wniosek o unieważnienie częściowego wyroku.