Arbitraż inwestycyjny czasami dotyczy kwestii prawnych, które są szczególnie dobrze zakorzenione w prawie krajowym, podczas gdy ich stosowanie na poziomie międzynarodowym jest mniej oczywiste. Jedna z tych kwestii dotyczy koncepcji ograniczeń czasowych. w rzeczywistości, państwa przyjmujące inwestycje mogą budować swoją obronę w oparciu o tę koncepcję, argumentując, że roszczenia inwestorów są nieaktualne, to znaczy, ulegają przedawnieniu, zważywszy, że upłynął długi okres między datą powstania sporu a datą wszczęcia postępowania arbitrażowego.
Pod tym względem, pojawia się podstawowe pytanie: robi prawo międzynarodowe, lub międzynarodowe prawo inwestycyjne, wymagać od inwestorów wniesienia sprawy do arbitrażu w dowolnym określonym czasie?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy rozróżnić okresy przedawnienia i wygasłe recepty[1], chociaż wydaje się, że niektóre trybunały arbitrażowe nie różnicują tych zasad.[2]
Przedawnienie w arbitrażu inwestycyjnym
Odnośnie do okresów przedawnienia, czasami nazywane ograniczeniem działań lub przedawnieniem, prawo międzynarodowe nie określa żadnego ogólnego terminu. Takie przepisy ogólnie istnieją w przepisach krajowych.[3]Umowy inwestycyjne mogą wyraźnie zawierać podobne postanowienia, jednak. Na przykład, Artykuł 13(3) z BIT Austria-Kazachstanzapewnia to
Spór może zostać przekazany do rozstrzygnięcia zgodnie z ust 2 (do) tego artykułu po sześćdziesięciu (60) dni od daty zawiadomienia o zamiarze zostały przekazane Stronie, strona sporu, ale nie później niż pięć (5) lata od daty, w której inwestor nabył lub powinien był uzyskać wiedzę o zdarzeniach, które doprowadziły do sporu.
W przypadku braku wyraźnego przepisu w BIT[4], państwo przyjmujące może argumentować, że zastosowanie mają ograniczenia czasowe obowiązujące na mocy jego prawa krajowego. Argument ten zostanie prawdopodobnie odrzucony przez trybunał arbitrażowy, po większości orzecznictwa arbitrażowego dotyczącego inwestycji stwierdzając, że „Bezsporne jest, że nie obowiązują ograniczenia czasowe obowiązujące w prawie krajowym […] roszczenia traktatowe”[5], w tym te objęte Konwencją ICSID[6]. Na przykład, trybunał arbitrażowy w Interocean przeciwko. Nigeria przypadek stwierdził, co następuje:
- Trybunał nie znalazł niczego w ustawie NIPC, która wskazywałaby ramy czasowe na wniesienie roszczenia o naruszenie tej ustawy. Raczej, limity określone w prawie nigeryjskim, na które Trybunał zwrócił uwagę, dotyczą działań sądowych związanych z roszczeniami umownymi lub roszczeniami wobec rządu.
- Chociaż w prawie nigeryjskim istnieją ograniczenia dotyczące postępowań sądowych związanych z roszczeniami umownymi i postępowaniami sądowymi przeciwko rządowi, żaden nie okazuje się istotny dla tego arbitrażu, co dotyczy naruszenia prawa międzynarodowego. Z natury, żądania wnioskodawców brzmią w wywłaszczeniu własności, twierdząc, że rząd spiskował z Panem. Fadeyi przejmie kontrolę nad Pan Ocean od swoich prawowitych właścicieli.[7]
podobnie, ten Gavazzi przeciwko. Rumunia trybunał arbitrażowy stwierdził, że w „postępowanie arbitrażowe podlegające prawu międzynarodowemu, tylko prawo międzynarodowe - i brak prawa krajowego - może wprowadzić przedawnienia. Ani konwencja ICSID, ani BIT, ani ogólnie prawo międzynarodowe nie zawiera przedawnienia w odniesieniu do roszczeń traktatowych. Bez takiego jasnego przepisu prawnego, przedawnienie nie może działać w celu zablokowania arbitrażu ICSID.”[8]
Sprawiedliwe pojęcie wygasłej recepty w arbitrażu inwestycyjnym
Chociaż nie ma przedawnienia na mocy prawa międzynarodowego i, w związku z tym, roszczenie traktatowe nie może być przedawnione jako taki, państwo przyjmujące może polegać na sprawiedliwym pojęciu wygasłego przedawnienia, próbując pokonać roszczenia.
Pojęcie „wymierania recepty” odpowiada doktrynie lache prawa powszechnego, która jest zasadą opartą na sprawiedliwości, wywodzi się z łacińskiej maksymy kapitał własny czujni, aby nie pomoc tych, którzy są we śnie(sprawiedliwość pomaga czujności, nie ci, którzy śpią na swoich prawach).
Jak zauważył jeden autor, doktryna łach „został opracowany jako obrona twierdząca w sądach słuszności - historycznie poza zakresem przedawnienia. W rezultacie, doktrynalne podstawy zasady lachów nie opierają się na ustalonych poza prawem terminach, ale zamiast bogatej historii sprawiedliwości, uczciwość, oraz sprawiedliwe zrównoważenie praw.”[9]
Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości („ICJ”) orzekł w Sprawa Nauru że, w pewnych okolicznościach, roszczenia mogą zostać uznane za niedopuszczalne po upływie zbyt długiego czasu:
- Trybunał uznaje to, nawet przy braku jakiegokolwiek postanowienia traktatu, opóźnienie ze strony państwa występującego z roszczeniem może spowodować, że wniosek jest niedopuszczalny. Zauważa, jednak, że prawo międzynarodowe nie określa żadnego konkretnego terminu w tym względzie. Do Trybunału należy zatem ustalenie w świetle okoliczności każdej sprawy, czy upływ czasu powoduje, że skarga jest niedopuszczalna.[10]
W celu oceny, czy roszczenie należy uznać za niedopuszczalne, trybunał powinien przeanalizować wszystkie istotne okoliczności, a mianowicie, czy upływ czasu postawił respondenta w niekorzystnej sytuacji:
Zasada przedawnienia opiera się na najwyższym słuszności - unikaniu ewentualnej niesprawiedliwości wobec pozwanego, powód miał wystarczająco dużo czasu na wniesienie powództwa, i dlatego jeśli przegrał, mając jedynie własne zaniedbanie, aby oskarżyć.[11]
Włączenie odpowiednich okoliczności wyróżnia przedawnienie na podstawie prawa krajowego i teorię przedawnienia. Jak zauważył jeden z komentatorów „w przeciwieństwie do prawa miejskiego, przedawnienie na podstawie prawa międzynarodowego opiera się zatem na dwóch względach: opóźnienie i faktyczne uprzedzenia dla respondenta.”[12]Takie uprzedzenie występuje, gdy opóźnienie w przedstawieniu roszczenia powoduje „pewne nieuniknione wyniki, wśród których znajduje się zniszczenie lub zaciemnienie dowodów, za pomocą których naruszana jest lub niszczona równość stron, i, w konsekwencji, uniemożliwia osiągnięcie dokładnej, a nawet przybliżonej sprawiedliwości”.[13]
Zasada ta była cytowana w niektórych arbitrażach między inwestorem a państwem.[14]Kilku arbitrów wskazało, że w celu ustalenia nieuzasadnionego opóźnienia można również wziąć pod uwagę przedawnienia. Na przykład, w Alan Craig przeciwko. Ministerstwo Energii Iranu walizka, trybunał arbitrażowy stwierdził, że:
Miejskie przedawnienia nie zostały uznane za wiążące w przypadku roszczeń przed trybunałem międzynarodowym, chociaż takie terminy mogą być brane pod uwagę przez taki trybunał przy ustalaniu skutku nieuzasadnionego opóźnienia w dochodzeniu roszczenia.[15]
Zuzana Wysudiłowa, Aceris Law LLC
[1] Salini Impregilo przeciwko. Republika Argentyńska, Numer sprawy ICSID. ARB / 15/39, Decyzja w sprawie jurysdykcji i dopuszczalności, 23 luty 2018, P. 26, dla. 83.
[2] H.&H Enterprises Investments przeciwko. Arabska Republika Egiptu, Numer sprawy ICSID. ARB / 09/15, Decyzja w sprawie zastrzeżeń pozwanego do jurysdykcji, 5 czerwiec 2012, P. 26, najlepszy. 87-88: „Trybunał jest zdania, że ciężar dowodu spoczywa na pozwanym w celu ustalenia istnienia reguły dotyczącej przedawnienia. Pozwany nie wykazał istnienia reguły dotyczącej recepty na podstawie reguł ICSID lub BIT. […] W związku z tym, Trybunał postanawia odrzucić sprzeciw pozwanego oparty na sprawiedliwych zasadach przedawnienia.”
[3] Salini Impregilo przeciwko. Republika Argentyńska, Numer sprawy ICSID. ARB / 15/39, Decyzja w sprawie jurysdykcji i dopuszczalności, 23 luty 2018, P. 26, dla. 84.
[4] SGS przeciwko. Republika Paragwaju, Numer sprawy ICSID. ARB / 07/29, Nagroda, 10 luty 2012, P. 48, dla. 166: „w przeciwieństwie do niektórych innych umów inwestycyjnych, BIT będący przedmiotem niniejszego sporu nie zawiera terminu przedawnienia, który uniemożliwiałby Powodowi dochodzenie roszczenia kilka lat po danych zdarzeniach. W związku z tym, w tekście nie ma podstaw do ukarania Powoda za wcześniejsze niewykonanie swoich praw.”; Salini Impregilo przeciwko. Republika Argentyńska, Numer sprawy ICSID. ARB / 15/39, Decyzja w sprawie jurysdykcji i dopuszczalności, 23 luty 2018, P. 26, dla. 84: „Ten konkretny BIT milczy na temat terminów wniesienia roszczenia. Podobnie jest z konwencją ICSID. W niniejszym przypadku nie ma zatem zastosowania żaden ustalony termin przedawnienia.”
[5] AES Corporation i Tau Power przeciwko. Republika Kazachstanu, Numer sprawy ICSID. ARB / 10/16, Nagroda, 1 listopad 2013, P. 136, dla. 431. Zobacz też Bosca v. Republika Litewska, PCA Nr sprawy. 2011-05, Nagroda, 17 Może 2013, P. 23, dla. 120: „Wbrew twierdzeniom pozwanego, roszczenie powoda nie podlega litewskiemu przedawnieniu. Zgodnie z umową, Trybunał stosuje prawo międzynarodowe, nie litewskie prawo krajowe, do tych postępowań i nie ma terminu określonego w Umowie, Reguły lub ogólne zasady prawa międzynarodowego.”
[6] Maffezini przeciwko. Królestwo Hiszpanii, Numer sprawy ICSID. ARB / 97/7, Nagroda, 13 listopad 2000, P. 24, najlepszy. 92-93: „Królestwo Hiszpanii argumentowało również, że nawet gdyby uznano, że poniósł w tym przypadku pewną odpowiedzialność, roszczenie przeciwko niemu uległo przedawnieniu z powodu rocznego przedawnienia dotyczącego roszczeń odszkodowawczych wobec państwa, zgodnie z art 142.2 prawa 30/92. […] Chociaż prawdą jest, że ten przedawnienie istnieje, nie może mieć zastosowania do roszczeń złożonych na podstawie konwencji ICSID.”
[7] Interocean Oil Development Company przeciwko. Federalna Republika Nigerii, Numer sprawy ICSID. ARB / 13/20, Decyzja w sprawie zastrzeżeń wstępnych, 29 październik 2014, P. 26, najlepszy. 123-124 (podkreślenie dodane).
[8] Marco Gavazzi i Stefano Gavazzi przeciwko. Rumunia, Numer sprawy ICSID. ARB / 12/25, Decyzja w sprawie jurysdykcji, Dopuszczalność i odpowiedzialność, 21 kwiecień 2015, P. 52, dla. 147.
[9] ZA. Ray Ibrahim, The Doctrine of Laches in International Law, 83 wola. L.. Obrót silnika. 647 (1997), pp. 647 i 649.
[10] Niektóre ziemie fosforanowe w Nauru (Nauru przeciwko. Australia), Zastrzeżenia wstępne, Osąd, I.C.J. Raporty 1992, pp. 253-254, dla. 32.
[11] Sprawa Gentini, Komisja Roszczeń Mieszanych Włochy-Wenezuela (1903), R.S.A., Tom. X, P. 558.
[12] Ch. Tamy, 'Zrzeczenie się, Przyzwolenie, i wygasła recepta ”, w J.. Crawford, ZA. Śrut & S.. Olleson (Eds), Prawo międzynarodowej odpowiedzialności, (Oksford, 2010), P. 21.
[13] Sprawa Ann Eulogia Garcia Cadiz (Loretta G.. Barberie) v. Wenezuela, Opinia komisarza, Pan. Findlay, R.S.A., Tom. XXIX, P. 298. Salini Impregilo przeciwko. Republika Argentyńska, Numer sprawy ICSID. ARB / 15/39, Decyzja w sprawie jurysdykcji i dopuszczalności, 23 luty 2018, P. 26, najlepszy. 85-94.
[14] Zobacz np., Wena Hotels Ltd. v. Arabska Republika Egiptu, Sprawa nr. ARB / 98/4, Nagroda, 8 grudzień 2000, paras.102-110.
[15] Alan Craig przeciwko. Ministerstwo Energii Iranu, Nagroda 71-346-3 (Iran-U.S.Cl.Trib.), 3 Iran-U.S.C.T.R. 280, 1983, dla. 6 w końcu. Zobacz teżCaratube International Oil Company przeciwko. Republika Kazachstanu, Numer sprawy ICSID. ARB / 13/13, Nagroda, 27 wrzesień 2017, P. 114, dla. 421: „Trybunał weźmie zatem pod uwagę prawo kazachskie dotyczące kwestii, czy roszczenia powodów są podzielone. jednak, Trybunał nie będzie uważał się za związany przepisami prawa kazachskiego dotyczącymi przedawnienia, ale weźmie je pod uwagę, stosując zasadę prawa międzynarodowego, zgodnie z którą powód musi wnieść swoje roszczenia w rozsądnym terminie.”