گزینه های مهم هنگام آوردن داوری سرمایه گذار
متقاضیان هنگام ارائه داوری سرمایه گذار دولت با گزینه های دشوار بسیاری روبرو هستند:
اولین, شاکی باید تصمیم بگیرد که اصلاً پرونده را مطرح کند. در حالی که این امر ساده و آشکار به نظر می رسد, این یکی از دشوارترین انتخاب ها برای یک شرکت است که به دلیل سلب مالکیت آشکار امروز بسیار نادر است. امروزه غیر معمولی است که یک کشور اقدام به تصویب یک مصالحه سلب مالکیت یا حکم خاص کند, و به احتمال زیاد ارزش سرمایه گذاری به آرامی با گذشت زمان از بین می رود, یا اینکه برخی تصمیمات گرفته شده تأثیر منفی بر سرمایه گذاری دارد. تصمیم گیری برای واگذاری شرکت دشوار خواهد بود و تنها راه باقی مانده داوری است. در عمل, سرمایه گذار وارد دفتر مشاور خود خواهد شد و به دنبال مشاوره حقوقی است, و او پرونده را برای چند سال مطرح نخواهد کرد, در طی این مدت او به صرف وقت و بودجه قابل توجهی برای تلاش برای سرمایه گذاری های خود ادامه می دهد. سرمایه گذار فقط هنگامی که همه امید از بین رفت ، پرونده را به پیش می برد.
دومین, سرمایه گذاران نیاز دارند تاثیری را که داوری سرمایه گذار دولت در سرمایه گذاری آنها دارد ، برطرف کنند. بیشتر اوقات, سرمایه گذاران فکر می کنند که همه چیز به نوعی نتیجه خواهد گرفت و آنها باید به هر قیمتی به کار خود در جهت حل و فصل دوستانه ادامه دهند, و شروع یک داوری ، تمام فرصت های حل و فصل دوستانه را از بین می برد. داوری روی سرمایه گذاری تأثیر خواهد گذاشت و بسیار محتمل است, وقتی پرونده مطرح شد, دولت نسبت به سرمایه گذاری سرمایه گذار خصمانه تر می شود.
سوم, مشاوران سرمایه گذار باید طبق قوانین محلی ماهیت حقوق قانونی سرمایه گذار را ارزیابی کنند, زیرا قانون محلی می تواند تأثیر قابل توجهی در خسارت های داوری سرمایه گذار دولت داشته باشد. در صورتی که سرمایه گذار حق اجرای پروژه را نداشت, بلکه امکان قانونی برای انجام پروژه را داشت, دادگاه ممکن است مبنای خسارتهایی را براساس یک پروژه فرضی تحقق بخشد که بخشی از سرمایه گذار در آن حق الزامی را حذف نمی کند, که به نوبه خود منجر به کاهش زیاد خسارات می شود.
چهارم, به منظور تعیین اینکه آیا داوری یک سرمایه گذار دولت ممکن است چاره ای را فراهم کند, مشاوران متقاضی باید متقاضیان بالقوه را تعیین كنند زیرا معاهده های سرمایه گذاری وضعیت سرمایه گذار تحت حمایت را براساس محل اختلاط شخص حقوقی اعطا می كنند.. در ابتدا, برای بدست آوردن درک اینکه شرکتها در مالکیت و کنترل اضافه کار سرمایه گذاری درگیر شده اند ، تجزیه و تحلیل ساختار سرمایه گذاریها حائز اهمیت است زیرا این امر مطالبات بالقوه را تعریف می کند.. عجیب نیست که این سرمایه گذاری از طریق تعدادی از حوزه های قضایی برگزار شود, اغلب برای اهداف مالیاتی, و سرمایه گذاران رایج تر می شوند که سرمایه گذاری خود را به شکلی ساختار دهند که به آنها از پیمان حمایت کند. همچنین برای متقاضیان حائز اهمیت است که سایر الزامات اساسی را نیز به منظور داشتن حق حمایت از معاهده برآورده سازند. مثلا, متقاضی باید سرمایه گذاری را در زمان اقدام بد ادعایی انجام داده باشد و این معاهده البته باید در زمان عمل بد لازم الاجرا بوده باشد.
عوامل دیگری که باید هنگام داوری داوری سرمایه گذار در نظر بگیرید
هنگام بحث درباره اینکه آیا یک داور سرمایه گذار کشور را با وکلا پیش می بریم, سرمایه گذار نیز باید عوامل زیر را در نظر بگیرد:
خسارات: شرکت های نگهدارنده غالباً مطالبات پیمان سرمایه گذاری را به عنوان مدعیان مطرح می کنند ، اما ممکن است این ایده بهترین زمانی نباشد که جریان سرمایه گذاری از طریق این نهاد برگزاری نرود.. اگر هلدینگ برای پروژه هزینه نکرده است, ممکن است مبلغی را که در واقع سرمایه گذاری شده است مطالبه نکنند.
اعتبار: یک سرمایه گذار واقعی که یک ادعا می کند (یعنی. صاحب سرمایه گذاری واقعی) اعتبار ادعا را ارتقا می بخشد ، اما اگر مدعی داوری را از دست بدهد و جایزه ای در برابر هزینه های وی علیه وی صادر شود ، می تواند تأثیرات منفی نیز بگذارد.. هیچ راهی برای خروج از آن وجود ندارد و شاکی مجبور به پرداخت آن است.
مالیات: اگر شاکی یک نهاد متعلق به شرکت است, اگر یک جایزه مهم به نفع این نهاد که باید به توزیع درآمد حاصل از زنجیره شرکت بپردازد ، موضوعات مهم مالیاتی وجود دارد که باید قبل از زمان مورد توجه قرار گیرد..
کدام پیمان برای استناد به: وقتی تعدادی از اشخاص در زنجیره شرکتی تحت پوشش معاهدات سرمایه گذاری متعدد هستند و ما تصمیم می گیریم کدام یک را استناد کنیم, مشاوران مدعی باید چندین موضوع و خطرات را در نظر بگیرد, به ویژه در زمینه اتحادیه اروپا. اولین, اگر این پیمان توسط یک کشور عضو اتحادیه اروپا منعقد شده باشد, خطر مداخله کمیسیون اتحادیه اروپا به نمایندگی از پاسخ دهنده وجود دارد که استدلال می کند که این پیمان دیگر وجود ندارد و توسط قانون اتحادیه اروپا سلب شده است (اگرچه چنین استدلال هایی هنوز پذیرفته نشده است). دومین, به حدی که داوری مسائل مربوط به قانون اتحادیه اروپا را مطرح می کند (به عنوان مثال, کمک های دولتی) و اینکه مدعی مبلغ قابل توجهی دریافت می کند, ریسکی وجود دارد که کمیسیون اتحادیه اروپا پاسخ دهنده را تشویق به پرداخت نکرده است. سوم, دو کشور عضو اتحادیه اروپا, ایتالیا و جمهوری چک, که یک BIT منعقد کرده بود, آن را به این دلیل خاتمه داده اند که BIT های داخل اتحادیه اروپا مغایر برخی مقررات اتحادیه اروپا بوده و مقرراتی را اضافه کرده اند که صریحاً استفاده از بند غروب خورشید BIT را رد نمی کند.. در چنین شرایطی, زیرا دولتها استادان پیمان هستند, یک مدعی تحت BIT دیگر نمی تواند ادعای خود را مطرح کند و دادگاه باید دادگاه را خاتمه دهد.
در نتیجه, ICSID به ویژه به دلیل رژیم خودمختار ، همچنان مهمترین انجمن برای داوری های سرمایه گذار دولت است (جایی که جایی برای مداخله دادگاههای ملی وجود ندارد) و مکانیسم اجرای آن. یکی از مضرات ICSID, با این حال, این است که شاکی نمی تواند اتباع خود را به عنوان داور تعیین کند, این امر می تواند باعث نگرانی شود زیرا هنگام ارائه مطالبات از طرف تعدادی از اشخاص دارای تابعیت چندین کشور که داوران برجسته معمولاً در آنها استخدام می شوند ، داوران داوران را محدود می کند.. در صورت مطرح کردن ادعا تحت قوانین داوری UNCITRAL ، مشاور برای شاکی در داوری دولت سرمایه گذار چنین محدودیتی را نخواهد داشت..
ارائه توسط پتر پولچک, سفید & مورد, واشنگتن, D.C., اربعین سرمایه گذاری در عمل: یک نمای از داخل, کنفرانس 26 سپتامبر 2015, ژنو (YAF, ICC, CISD)
- الیویه مارکوئیس, وابسته, موسسه حقوقی داوری بین المللی Aceris