Απόρριψη του βραβείου διαιτησίας που απορρίφθηκε υπέρ της μη υπάρχουσας εταιρείας που απορρίφθηκε

Ένα τοπικό δικαστήριο της Σιγκαπούρης εμπόδισε πρόσφατα την εκτέλεση απόφασης διαιτησίας που εκδόθηκε υπέρ αυτού που ήταν αποφασισμένη να είναι ανύπαρκτη, υπογραμμίζοντας τη σημασία της συνέχειας των νομικών προσώπων στη διεθνή διαιτησία.[1]

Η αίτηση ενώπιον του τοπικού δικαστηρίου της Σιγκαπούρης αφορούσε την National Oilwell Varco Norway AS (παλαιότερα γνωστό ως Hydralift AS) ως ενάγων, Keppel FELS Ltd (παλαιότερα γνωστό ως Far East Levingston Shipbuilding Ltd), ως καθού και εταιρεία γνωστή ως A / S Hydralift («Hydralift").

Το δικαστήριο έκρινε ότι η διαιτησία και η απόφαση ήταν άκυρη επειδή η Hydralift έπαψε να υπάρχει 2004, πολύ πριν ο εναγόμενος ξεκινήσει τη διαιτησία 2007 και “Hydralift” απάντησε με τελικά επιτυχείς ανταγωγές.

Πραγματικό ιστορικό της υπόθεσης

Σε 1996, ο εναγόμενος και η Hydralift συνήψαν σύμβαση που διέπεται από τη νομοθεσία της Σιγκαπούρης και περιέχει ρήτρα διαιτησίας. Μια διαφωνία προέκυψε μεταξύ τους το 1999. Προσπάθησαν να επιλύσουν τη διαφωνία τους, αλλά απέτυχαν να βρουν μια φιλική λύση.

Ενώ οι κατηγορούμενοι και η Hydralift διαπραγματεύονταν, σε 2004, Η Hydralift συγχωνεύτηκε με την National Oilwell Varco Norway AS, ο ενάγων. Ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης, Η Hydralift έπαψε να υπάρχει.

Σύμφωνα με πληροφορίες μόνο στο 2019, όταν ο ενάγων ζήτησε από τον εναγόμενο να ικανοποιήσει το βραβείο, ότι ο εναγόμενος συνειδητοποίησε το γεγονός ότι η Hydralift έπαψε να υπάρχει. Ο ενάγων αναγνώρισε ότι δεν αποκάλυψε στον εναγόμενο το γεγονός ότι η Hydralift συγχωνεύτηκε με τον ενάγοντα και έπαψε να υπάρχει.

Τα Πρακτικά Διαιτησίας

Σε 2007, ο εναγόμενος κίνησε διαιτησία εναντίον της Hydralift για παραβίαση της σύμβασης. Ο ενάγων, στο όνομα της Hydralift, υπερασπίστηκε τον ισχυρισμό κατά της Hydralift.

Μετά από ασυνήθιστα μακρά δωδεκά χρόνια διαιτητικής διαδικασίας, το διαιτητικό δικαστήριο έδωσε το βραβείο του το Σεπτέμβριο 2019, απορρίπτοντας τις αξιώσεις του εναγομένου και επιτρέποντας τις αντιδράσεις της Hydralift.

Τον Δεκεμβριο 2019, ο ενάγων ξεκίνησε τη διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου της Σιγκαπούρης για να εξασφαλίσει άδεια για την εκτέλεση της απόφασης κατά του εναγομένου, που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο 2020.

Τότε, ο εναγόμενος υπέβαλε αίτηση για να το αφήσει στην άκρη.

Η εκτέλεση του βραβείου αποκλείστηκε από το Δικαστήριο

Το ερώτημα που τέθηκε στο δικαστήριο της Σιγκαπούρης ήταν εάν ο ενάγων θα μπορούσε να επιβάλει την απόφαση κατά του κατηγορουμένου.

Πρώτα, το δικαστήριο θεώρησε ότι το διαιτητικό δικαστήριο σκόπευε να εκδώσει βραβείο υπέρ της Hydralift και όχι του ενάγοντος επειδή (Εγώ) η σύμβαση συνήφθη μεταξύ του εναγομένου και της Hydralift, όχι με τον ενάγοντα; και (ii) το διαιτητικό δικαστήριο έκανε τη διάκριση μεταξύ του ενάγοντος και της Hydralift ως δύο διαφορετικά νομικά πρόσωπα.[2]

Δεύτερος, σύμφωνα με Ενότητα 19 του νόμου περί διεθνούς διαιτησίας της Σιγκαπούρης (ο "υποκρίνομαι"),[3] η εκτέλεση ενός βραβείου ακολουθεί μια διαδικασία δύο βημάτων:

Ένα βραβείο για μια συμφωνία διαιτησίας μπορεί, με άδεια της Γενικής Διεύθυνσης του Ανώτατου Δικαστηρίου, να εκτελεστεί με τον ίδιο τρόπο όπως απόφαση ή απόφαση για το ίδιο αποτέλεσμα και, όπου δίνεται άδεια, η απόφαση μπορεί να κατατεθεί όσον αφορά το βραβείο.

Το δικαστήριο δίνει στον πιστωτή άδεια για την εκτέλεση του βραβείου και στη συνέχεια το δικαστήριο εκδικάζει τον οφειλέτη.

Σύμφωνα με το δικαστήριο, καθώς το διαιτητικό δικαστήριο δεν σκόπευε να εκδώσει απόφαση υπέρ του ενάγοντος, Μόνο η Hydralift θα μπορούσε να υποβάλει αίτηση για άδεια σύμφωνα με την Ενότητα 19 του νόμου για την επιβολή του βραβείου.[4]

Ωστόσο, Η Hydralift έπαψε να υπάρχει πριν ο εναγόμενος ξεκινήσει τη διαιτησία. Όταν μια διαιτησία ξεκινά από ένα ανύπαρκτο νομικό πρόσωπο, η διαιτησία είναι άκυρη εκτός εάν η χρήση του ονόματος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ψευδές. Το δικαστήριο έκρινε ότι το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο όταν άρχισε η διαιτησία εναντίον ανύπαρκτου νομικού προσώπου, όπως στην υπόθεση.

Το δικαστήριο αρνήθηκε να θεωρήσει ότι η χρήση του ονόματος της Hydralift από τον εναγόμενο για τον εναγόμενο στη διαιτησία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απλό ψευδές, η διαιτησία ήταν άκυρη και το βραβείο ήταν ανεφάρμοστο.[5] Σημείωσε ότι μόνο ένα νομικό πρόσωπο μπορεί να διεκδικήσει το δικαίωμα διαιτησίας και να υπόκειται σε υποχρέωση διαιτησίας. Η διαπίστωση λανθασμένου σώζει τη διαιτησία μόνο εάν το λάθος διορθωθεί εντός της ίδιας της διαιτησίας.

Ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι ο ενάγων διακόπηκε από το να αρνηθεί ότι ο εναγόμενος στη διαιτησία ήταν Hydralift.[6] Από την άποψη αυτή, το δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο ενάγων εκπροσώπησε στη διαιτησία και στη διαφορά ότι η Hydralift ήταν νομικό πρόσωπο και ήταν ο εναγόμενος στη διαιτησία.

Για να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα, το δικαστήριο εξήγησε ότι η διαιτησία επιβεβαίωσε ότι η Hydralift ήταν το μέρος που άσκησε ανταγωγές εναντίον του καθού. Ο ενάγων έκανε συνεπείς και σαφείς δηλώσεις ότι η Hydralift ήταν ο εναγόμενος.

συνεπώς, το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο ενάγων διακόπηκε από το να αρνηθεί ότι η Hydralift ήταν ο εναγόμενος στη διαιτησία.[7]

συμπέρασμα

Το δικαστήριο ακύρωσε την άδεια του ενάγοντος για την εκτέλεση της απόφασης για τρεις λόγους:

Πρώτα, το διαιτητικό δικαστήριο εξέδωσε βραβείο υπέρ της Hydralift, όχι ο ενάγων;
Δεύτερος, Το όνομα της Hydralift δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για να αναφερθεί στον ενάγοντα. Η Hydralift έπαψε να υπάρχει, η διαιτησία ήταν άκυρη; και
Τρίτος, Ο ενάγων διακόπηκε από το να αρνηθεί ότι η Hydralift ήταν ο εναγόμενος στη διαιτησία.

Αυτή η υπόθεση θα πρέπει να χρησιμεύσει ως υπενθύμιση της σημασίας της διασφάλισης της πραγματικής ύπαρξης των μερών σε διεθνή διαιτησία, για να μην είναι τελικά μάταια για χρόνια δικαστικών διαδικασιών.