Η διαιτησία είναι δυνατή μόνο όταν το έχουν και ο ενάγων και ο εναγόμενος συγκατάθεσησε αυτό. Ειδικά στη Διαιτητική Συνθήκη Διαιτησία, ένας επενδυτής μπορεί «τέλεια συγκατάθεσηΜε την αποδοχή μιας προσφοράς για διαιτησία σε μια επενδυτική συνθήκη.

Αυτό το άρθρο διερευνά τη σημασία της καταγγελίας ICSID υπό το φως του Εργοστάσιο γυαλιού Los Andes, Γ.Α.. & Όουενς-Ιλινόις της Βενεζουέλας, Γ.Α.. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας («Favianca»), στο οποίο το διαιτητικό δικαστήριο έκρινε ότι η συγκατάθεση δεν μπορούσε να αποδειχθεί επειδή ο επενδυτής άσκησε την αξίωσή του αφού το κράτος υποδοχής είχε καταγγείλει την Σύμβαση ICSID[1].

Η Σύμβαση ICSID περιέχει δύο διατάξεις που ρυθμίζουν την καταγγελία της Σύμβασης ICSID, Αρθρο 71 και άρθρο 72.

Αρθρο 71 αποτρέπει το άμεσο αποτέλεσμα μιας ειδοποίησης καταγγελίας:

«[ρε]η παραγγελία πραγματοποιείται έξι μήνες μετά την παραλαβή αυτής της ειδοποίησης. "

Αρθρο 72 περιορίζει το αποτέλεσμα της καταγγελίας:

«Ειδοποίηση από ένα Συμβαλλόμενο Κράτος σύμφωνα με τα Άρθρα 70 ή 71 δεν επηρεάζει τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την παρούσα Σύμβαση αυτού του Κράτους ή οποιασδήποτε από τις συστατικές του υποδιαιρέσεις ή οργανισμούς ή οποιονδήποτε υπήκοο αυτού του Κράτους προκύπτει από συγκατάθεση για τη δικαιοδοσία του Κέντρου που έχει δοθεί από έναν από αυτούς πριν από την παραλαβή της εν λόγω ειδοποίησης από ο θεματοφύλακας. "

Ερμηνεία του άρθρου 71 και 72

ο Venoclimate[2], Μπλε τράπεζα[3], και Tenaris II [4] τα δικαστήρια διαπίστωσαν ότι οι επενδυτές θα μπορούσαν να συναινέσουν τέλεια κατά τη διάρκεια της εξάμηνης περιόδου που προβλέπεται στο άρθρο 71.

Για παράδειγμα, το δικαστήριο του Venoklim αιτιολόγησε αυτό το άρθρο 71 υπάρχει ως μέτρο ασφαλείας για τους επενδυτές[5]. Έκρινε επίσης ότι ο σκοπός των δύο άρθρων είναι διαφορετικός: Αρθρο 71 ασχολείται με το πιθανό αποτέλεσμα της καταγγελίας ICSID, είναι ότι τίθεται σε ισχύ 6 μήνες μετά την ειδοποίηση, ενώ το άρθρο 72 ορίζει το μη αναδρομικό αποτέλεσμα της καταγγελίας[6].

Βραβείο Favianca

Το δικαστήριο της Favianca, ωστόσο, ερμηνευμένα άρθρα 71 και 72 ως εντελώς διαφορετικά θέματα. Έκρινε ότι το άρθρο 71 αφορά τις υποχρεώσεις που ένα Κράτος μέρος διατηρεί ως Συμβαλλόμενο Κράτος στη Σύμβαση ICSID, ενώ το άρθρο 72 αφορά τις υποχρεώσεις που ένα συμβαλλόμενο μέρος διατηρεί ως συμβαλλόμενο μέρος ή δυνητικό μέρος στις διαιτησίες ICSID.[7]

Επιπροσθέτως, το δικαστήριο δεν συμφώνησε με το δικαστήριο Venoklim που έκρινε ότι «συγκατάθεσηΣτο άρθρο 72 αναφέρεται σε μονομερή προσφορά για διαιτησία, δεν "τελειοποιημένη συγκατάθεση."[8] Υποστήριξε ότι ο όρος δεν μπορούσε να αναφέρεται σε μονομερή συγκατάθεση, αλλιώς οι λέξεις «τυχόν υπηκόους του Συμβαλλόμενου Κράτους«Θα στερούσε νόημα. Αυτή η συγκατάθεση παρέχεται μόνο από ένα Συμβαλλόμενο Κράτος μέσω επενδυτικής συνθήκης ή εθνικής νομοθεσίας[9].

Επομένως, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα διαδικαστικά δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της Σύμβασης ισχύουν μόνο όταν η συγκατάθεση τελειοποιηθεί πριν από την καταγγελία του ICSID[10].

Ήταν τρομερή η απόφαση Favianca?

Ο επενδυτής στην υπόθεση Favianca υπέβαλε αίτηση ακύρωσης. Η διαδικασία ακύρωσης του ICSID δεν αποτελεί ένσταση, και επιτρέπει την ακύρωση μόνο σε περιορισμένες και έκτακτες περιστάσεις[11].

Σε αυτήν την αίτηση ακύρωσης, ο επενδυτής ζητά από την επιτροπή ακύρωσης να ακυρώσει το βραβείο λόγω εσφαλμένης ερμηνείας του νόμου. Η ακύρωση θα άρει πράγματι την ασυνέπεια στις αποφάσεις επί του θέματος, καθώς η Favianca είναι η μόνη ακραία.

Ωστόσο, η επιτροπή ακύρωσης δεν είναι σε θέση να μαντέψει δεύτερα το δικαστήριο. Ως το CMS να δήλωσε η επιτροπή, «ΤΗ Επιτροπή δεν μπορεί απλώς να υποκαταστήσει τη δική της άποψη για το νόμο ».

Επί πλέον, η απόφαση της απόφασης Favianca έχει επιστημονική υποστήριξη. Ο Christoph Schreuer υποστηρίζει ότι «ο Η ημερομηνία συγκατάθεσης έχει αποφασιστική σημασία για τη λειτουργία του άρθρου 72. Αυτό το άρθρο θα ισχύει μόνο εάν δοθεί συναίνεση πριν από την ημερομηνία της καταγγελίας ».[12] Εξάλλου, υποστηρίζει ότι «Μόνο μια συμφωνία συναίνεσης μεταξύ του κράτους υποδοχής και του επενδυτή ισοδυναμεί με συγκατάθεση για τους σκοπούς της Σύμβασης ICSID »[13]

Τι πρέπει να κάνουν οι επενδυτές ?

Η απόφαση Favianca υπογραμμίζει το απρόβλεπτο των επενδυτικών αποφάσεων διαιτησίας. Αν και μπορεί να επηρεάσει τους μελλοντικούς διαιτητές, Η απόφαση ακύρωσης δεν θα λύσει την αμφισημία που δημιουργούν τα άρθρα 71 και 72, καθώς δεν θα δημιουργήσει δεσμευτικό προηγούμενο.

Ένας επενδυτής θα πρέπει επομένως να τελειοποιήσει τη συναίνεση που παρέχεται στην ισχύουσα επενδυτική συνθήκη του κράτους υποδοχής ή στην εθνική νομοθεσία το συντομότερο δυνατό, εάν υπάρχει κίνδυνος να καταγγελθεί η Σύμβαση ICSID . Εκ τούτου, σε περίπτωση καταγγελίας ICSID, ο επενδυτής μπορεί να κινήσει διαιτησία ICSID εναντίον της χώρας υποδοχής, αποφεύγοντας παράλληλα τα ερμηνευτικά ζητήματα που περιγράφονται παραπάνω.

Κιμ Μασέκ, Νόμος της Aceris

[1] Σύμβαση για την επίλυση επενδυτικών διαφορών μεταξύ κρατών και υπηκόων άλλων κρατών(1966

[2] Venoklim Holding B.V. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 12/22,

[3] Blue Bank International & Εμπιστοσύνη (Μπαρμπάντος) ΕΠΕ. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB 12/20

[4] Tenaris S.A.. και Talta - Trading e Marketing Sociedade Unipessoal Lda. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 11/26

[5] Όχι, Προς. 63

[6] Όχι, Προς. 64

[7] Εργοστάσιο γυαλιού Los Andes, Γ.Α.. και Owens-Illinois de Venezuela, Γ.Α.. β. Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 12/21, για 269.

[8] Supra n1, Προς. 65

[9] Supra n7, Προς. 274

[10] Όχι, Προς 282

[11] Σύμβαση ICSID, Αρθρο 52; διαβάστε περισσότερα για το ιστορικό των ακυρωτικών αποφάσεων στο https://www.lexology.com/library/detail.aspx?g=7218cb56-7a64-426f-8cc0-8475303444e6

[12] Καταγγελία της Σύμβασης ICSID και συγκατάθεση για διαιτησία, Κρίστοφ Σρέιερ,http://www.univie.ac.at/intlaw/wordpress/pdf/denunciation_icsid.pdf, σελ.355

[13] Όχι, σελ. 355-356