Το ζήτημα της ενοποίησης μεταξύ της διεθνούς διαιτησίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ήταν πάντα αντικείμενο αντιπαραθέσεων και δογματικών συζητήσεων[1]. Ένας λόγος για αυτές τις αντιπαραθέσεις οφείλεται στο γεγονός ότι ο νόμος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο επενδυτικός νόμος ακολουθούν διαφορετικούς στόχους. Όπως τόνισε ο J. Paulsson, ενώ το πρώτο «συμφωνία[μικρό] με δικαιώματα ατόμων που είναι αναφαίρετα εάν τα ενδιαφερόμενα άτομα έχουν επιλέξει να υπαχθούν σε ένα δεδομένο εθνικό σύστημα"[2], το δεύτερο "σκέφτομαι[μικρό] τα δικαιώματα των αλλοδαπών, που (…) μπορεί να επέλεξε να μην εισέλθει στη χώρα με τις επενδύσεις τους."[3]

Αν και αυτή η δήλωση έχει αξία σε σχέση με τα κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα, είναι πιο δύσκολο να κάνουμε μια τέτοια τακτοποιημένη οριοθέτηση σε σχέση με τα δικαιώματα κληρονομιάς, δηλ., δικαιώματα πρώτης γενιάς, όπως το δικαίωμα στη ζωή που συνεπάγεται την προστασία από βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση. στην πραγματικότητα, κανένας επενδυτής δεν πρέπει να θεωρείται ότι έχει «εκλεκτόςΤη χώρα στην οποία υπέστη απάνθρωπη μεταχείριση. Μια τέτοια θεραπεία δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων, ειδικά όταν η χώρα εμφανίζεται ως δημοκρατική.

Όταν οι επενδυτές υφίστανται απάνθρωπη μεταχείριση, τίθεται το ερώτημα εάν το διαιτητικό δικαστήριο θα έχει δικαιοδοσία για μια τέτοια κατάσταση, δεδομένου ότι η αρμοδιότητά τους αφορά γενικά επενδυτικές διαφορές. Αυτό σημαίνει ότι "ενδέχεται (…) δεν είναι ικανός για ανεξάρτητο [ανθρώπινα δικαιώματα] απαίτηση."[4] Ωστόσο, όπως επισημαίνονται από διακεκριμένους μελετητές, «Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορούν από μόνες τους να αποκλειστούν [δικα τους] δικαιοδοσία. Εάν και στο βαθμό που η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επηρεάζει την επένδυση, θα γίνει διαφωνία «σχετικά με» την επένδυση και πρέπει να είναι διαιτησία."[5]

Πρόσφατα, μια τέτοια κατάσταση συνέβη στο Ιγκόρ Μπόικο υπόθεση[6]σχετικά με τον ισχυρισμό ενός Ρώσου επενδυτή κατά της Ουκρανίας σχετικά με φερόμενη απαλλοτρίωση εργοστασίου σοκολάτας.[7]

Αίτηση για ανακούφιση έκτακτης ανάγκης μετά τη βίαιη σύλληψη του Ενάγοντα

Τον Δεκεμβριο 2017, οι σύμβουλοι του ενάγοντος υπέβαλαν αίτηση για έκτακτη ανακούφιση μετά τη σύλληψη του ενάγοντος από τις ουκρανικές αρχές. Η αίτηση περιέγραψε τους όρους της εν λόγω σύλληψης με ανησυχητικούς όρους: «αργά το απόγευμα, κύριος. Ο Μπόικο συνελήφθη, τέθηκε υπό κράτηση, οδηγήθηκε σε άγνωστο μέρος, ξυλοκοπήθηκε σοβαρά έως το σημείο να είναι ανίκανος για εισαγωγή στο προδικαστικό κέντρο κράτησης, και αντ 'αυτού πρέπει να μεταφερθείτε στη μονάδα έκτακτης ανάγκης του νοσοκομείου της πόλης του Κιέβου, όπου παραμένει επί του παρόντος, σε αδύναμη και ανησυχητική κατάσταση, έως ότου επιτρέπεται στους γιατρούς να τον εξετάσουν."[8]

Αφού επιβεβαιώσει την εξουσία του να εκδώσει την απαλλαγή που ζητείται βάσει του άρθρου 26 των κανόνων της UNCITRAL (1976), το δικαστήριο διέταξε τον εναγόμενο και όλες τις σχετικές αρχές, συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, διοίκηση φυλακών, εισαγγελία και δικαστικό σώμα, «να λάβουν άμεσα μέτρα προστασίας, και να αποφύγετε τη λήψη - ή, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του BIT σε αυτήν την περίπτωση, επιτρέποντας σε τρίτους να λάβουν - τυχόν μέτρα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία, ΖΩΗ, σωματική ασφάλεια και ψυχολογική ακεραιότητα του ενάγοντος, περιλαμβάνουνδιασφαλίζοντας ότι ο ενάγων (…) δεν υπόκειται ή εκτίθεται σε βίαιη ή απάνθρωπη μεταχείριση ή σε οποιαδήποτε σωματική ή ηθική ή ψυχολογική παρενόχληση; και (…) παρέχεται κατάλληλη πρόσβαση στην απαιτούμενη ιατρική περίθαλψη."[9]

Ενοποίηση μεταξύ διεθνούς διαιτησίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω της προστασίας της ακεραιότητας των διαιτητικών διαδικασιών

Η διαταγή έκτακτης ανάγκης που παραγγέλθηκε είναι ενδιαφέρουσα σε δύο κύρια σημεία: ο πρώτος (δεν αξιολογείται εδώ) είναι το γεγονός ότι διατάχθηκε η ανακούφιση ex parte[10] και το δεύτερο αφορά το ζήτημα της ενοποίησης μεταξύ διεθνούς διαιτησίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

στην πραγματικότητα, ανάλυση της εφαρμογής, το δικαστήριο θεώρησε ότι «η παρούσα αίτηση ισχυρίζεται εξωδικαστική βλάβη στον ενάγοντα και τη σύλληψη επικείμενης συνεχιζόμενης ή μεγαλύτερης εξωδικαστικής ζημίας. Τέτοιος τραυματισμός, εάν οφείλονται σε ενέργειες ή παραλείψεις του εναγόμενου, απειλώ [ούτω] Τα δικαιώματα του ενάγοντος στο ακεραιότητα της αμοιβαία συμφωνημένης διαδικασίας για την επίλυση της διαφοράς ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου"[11](προστέθηκε έμφαση).

Η ενοποίηση μεταξύ διεθνούς διαιτησίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων συλλαμβάνεται εδώ μέσω της έννοιας της ακεραιότητας των διαιτητικών διαδικασιών, που συνδέεται αναμφίβολα με το δικαίωμα του επενδυτή να ζητήσει αποζημίωση για κάθε ζημία που υπέστη η επένδυσή του. Αυτό το σωστό στοιχείο αναφέρεται στη ρήτρα επίλυσης διαφορών που περιέχεται στο BIT που διακυβεύεται.

Σε περίπτωση που ο επενδυτής ήταν θύμα απάνθρωπης μεταχείρισης από το κράτος υποδοχής κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, αυτό το δικαίωμα θα επηρεαστεί και, έτσι, θα επηρεαστεί η προστασία της ίδιας της επένδυσης.

Το απόλυτο ερώτημα ως προς αυτό είναι σε ποιο βαθμό είναι δεσμευτικά αυτά τα μέτρα έκτακτης ανάγκης για το εναγόμενο κράτος και ποιες θα ήταν οι εξουσίες του δικαστηρίου σε περίπτωση μη σεβασμού τους. Αυτό είναι, ωστόσο, ένα θέμα για άλλη μια μέρα.

Zuzana Vysúdilová, Aceris Law SARL

[1] Βλέπω ντο. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ, ντο. ΚΑΡΤΑ, «Ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνής επενδυτική διαιτησία» σε ΜΕΤΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ. ΝΤΑΦΥ, εκδόσεις, Ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Επενδυτικό Δίκαιο και Διαιτησία, (Νέα Υόρκη: Πανεπιστημιακός Τύπος της Οξφόρδης, 2009); ΕΝΑ. AL-FARUQUE, Χαρτογράφηση της σχέσης μεταξύ της προστασίας των επενδύσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, 11 Ι. Παγκόσμια επένδυση & Εμπορικές συναλλαγές 539, 560 (2010); Π. ΝΟΥΜΠΕΡΙ, σολ. Ντούμα-Άμπιν, Πότε και πώς μπορούν να εγείρουν ισχυρισμοί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διαιτησία κράτους-επενδυτή, 13 Ι. Παγκόσμια επένδυση & Εμπορικές συναλλαγές 349, 372 (2012); Ν. ΚΑΛΑ, Ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνές επενδυτικό δίκαιο: Προστασία των επενδύσεων ως ανθρώπινο δικαίωμα, 4 Γκέτινγκεν. Διεθνές Λ. 179; 196 (2012); Γ. ΕΡΓΑΣΙΑ, Πραγματοποίηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Διαιτητική Συνθήκη Διαιτησίας - Μια προοπτική μέσα από το Εργαλείο Διεθνούς Επενδυτικού Δικαίου, 37 Ν.Κ.. Διεθνές Λ & Με. Αρ 1107, 1186 (2012); Τ.Γ.. NELSON, Νόμος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και προστασία BIT: Περιοχές σύγκλισης, 10 ΤΔΜ (2013); Ε. KRIEBAUM, Ξένες Επενδύσεις & Ανθρώπινα δικαιώματα - Οι ηθοποιοί και οι διαφορετικοί ρόλοι τους, 10 ΤΔΜ (2013).

[2] Ι. Paulsson, «Έμμεση απαλλοτρίωση: είναι το δικαίωμα ρύθμισης σε κίνδυνο?", Συμπόσιο που συνδιοργανώθηκε από το ICSID, ΟΟΣΑ και UNCTAD, 12 Δεκέμβριος 2005, Π. 4.

[3] ίδιος.

[4] ντο. ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ, ντο. ΚΑΡΤΑ, «Ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνής επενδυτική διαιτησία» σε ΜΕΤΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ. ΝΤΑΦΥ, εκδόσεις, Ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Επενδυτικό Δίκαιο και Διαιτησία, (Νέα Υόρκη: Πανεπιστημιακός Τύπος της Οξφόρδης, 2009), Π. 84.

[5] ίδιος, Π. 84.

[6] Ιγκόρ Μπόικο v. Ουκρανία, UNCITRAL Υπόθεση, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 3 σχετικά με την αίτηση του ενάγοντα για έκτακτη αρωγή, 3 Δεκέμβριος 2017.

[7] Βλέπω Ι. HEPBURN, "Το Tribunal οριστικοποιείται για να ακούσει αξίωση από Ρώσο επενδυτή εναντίον της Ουκρανίας για φερόμενη απαλλοτρίωση εργοστασίου σοκολάτας", IAReporter, 16 Ιούνιος 2017.

[8] Ιγκόρ Μπόικο v. Ουκρανία, UNCITRAL Υπόθεση, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 3 σχετικά με την αίτηση του ενάγοντα για έκτακτη αρωγή, 3 Δεκέμβριος 2017, Π. 2, για. 1.1.

[9] ίδιος, Π. 4, για 4.3.

[10] μεγάλο. ΠΕΤΕΡΣΟΝ, «Μετά από φερόμενη βίαιη επίθεση εναντίον του ενάγοντα, Ιγκόρ Μπόικο, επείγον ex parte Το UNCITRAL BIT Tribunal διατάζει ανακούφιση για να τον προστατεύσει από περαιτέρω ζημιές στην Ουκρανία », IAReporter, 4 Δεκέμβριος 2017.

[11] Ιγκόρ Μπόικο v. Ουκρανία, UNCITRAL Υπόθεση, Διαδικαστική παραγγελία αριθ. 3 σχετικά με την αίτηση του ενάγοντα για έκτακτη αρωγή, 3 Δεκέμβριος 2017, σελ. 3, για 3.1.