Καθώς η Διεθνής Διαιτησία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, Η πρακτική της απλώνεται σε όλες τις ηπείρους και η ευελιξία έχει γίνει ένα από τα βασικά της στοιχεία. Μια αυξανόμενη συζήτηση στη Διεθνή Διαιτησία υπογραμμίζει τις εντάσεις μεταξύ της ποικιλομορφίας του πολιτισμού και της πρακτικής στις διαδικασίες, και την ανάγκη εναρμόνισης. Ενώ η εναρμόνιση θα αυξήσει την προβλεψιμότητα στη διαδικαστική διαδικασία, η ευελιξία στις διαδικασίες επιτρέπει, μεταξύ άλλων παροχών, τη δυνατότητα προσαρμοσμένης εφαρμογής, συγκεκριμένη περίπτωση, σχεδιασμένο από τη νομική ομάδα με πρακτικό, στρατηγική, και δημιουργικές σκέψεις στο μυαλό.
Επιχειρήματα που υποστηρίζουν μια κίνηση προς μια διαδικασία μοντέλου
Η διαιτησία έχει εξελιχθεί ως η προτιμώμενη μέθοδος επίλυσης διαφορών και έχει οδηγήσει σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ ατόμων από διαφορετικό νομικό υπόβαθρο. Για λόγους αποτελεσματικότητας, Αυτές οι αλληλεπιδράσεις έχουν πυροδοτήσει μια γενική κίνηση προς την εναρμόνιση της διαδικασίας μέσω συνθηκών και απαλού νόμου.
Τα μέρη είναι ελεύθερα να εφαρμόσουν τους θεσμικούς κανόνες που θεωρούν πιο κατάλληλους για τη συγκεκριμένη διαμάχη τους. Παρά την καταλληλότητα της αυτονομίας του κόμματος και τον μεγάλο αριθμό διαθέσιμων διαδικαστικών εναλλακτικών λύσεων, Είναι γεγονός ότι τα κόμματα καταλήγουν συχνά να κάνουν πράγματα με τον ίδιο τρόπο και επιλέγοντας ένα σύνολο κανόνων που πιστεύουν ότι είναι πιο αποτελεσματικοί (ή αυτό είναι απλά πιο δημοφιλές).
Η επιρροή και η καθοδήγηση του συμβούλου και του διαιτητή συμβάλλουν επίσης στην εναρμόνιση. Οι δικηγόροι συχνά προτείνουν κανόνες με τους οποίους είναι εξοικειωμένοι και που φαίνονται προτιμότεροι από αυτούς. Οι διαιτητές προτείνουν τακτικά τις ίδιες ή παρόμοιες διαδικασίες σε περιπτώσεις για λόγους άνεσης και ευκολίας.
Τα διεθνή μέσα καθορίζουν ένα γενικό πλαίσιο, αντιπροσωπεύει μια πολιτική επιθυμία να κινηθεί προς την εναρμόνιση και να δημιουργήσει ένα πρότυπο έδαφος για διαδικαστικούς κανόνες. Οι συνθήκες της Γενεύης της 1923 και 1927 ήταν τα πρώτα βήματα προς την αναγνώριση των διαιτητικών ρητρών και των βραβείων (αργότερα να κρυσταλλωθεί στη Σύμβαση της Νέας Υόρκης της 1958).
Ο βασικός σκοπός της UNCITRAL ήταν να προβλέψει γενική εναρμόνιση και να δημιουργήσει ένα ελάχιστο πρότυπο για την αντιμετώπιση των ατελειών που μπορούν να δημιουργήσουν οι ανισότητες. Ο πρότυπος νόμος της UNCITRAL έχει χρησιμοποιηθεί από πολλές χώρες ως βάση για την υιοθέτηση του εσωτερικού τους νόμου και για να γίνει πιο φιλική στη διαιτησία. Σκοπός του ήταν να επιτευχθεί ομοιομορφία του διαδικαστικού δικαίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ είναι αλήθεια ότι επιλέγοντας ένα μέρος / η έδρα της διαιτησίας θα φέρει ένα συγκεκριμένο σύνολο κανόνων, το γεγονός ότι αυτοί οι εθνικοί κανόνες συγκλίνουν χάρη στον υπόδειγμα νόμου ζητά την εναρμόνιση της διαδικασίας.
Η διαθεσιμότητα της νομολογίας και η παγκόσμια χρήση της επηρέασε και συνέβαλε στην εναρμόνιση. Η Σύμβαση ICSID έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο σε αυτό το θέμα.
Πολλοί πελάτες προσθέτουν ρήτρα διαιτησίας στη σύμβασή τους κυρίως επειδή δεν επιθυμούν να προσφύγουν στο δικαστήριο, όχι επειδή ξέρουν τι συνεπάγεται η διαιτησία. Γι 'αυτό το λόγο, είναι ζωτικής σημασίας η διαιτητική κοινότητα να τους παρέχει ισχυρό βαθμό καθοδήγησης. Η επιστημονική κοινότητα μοιράζεται την ίδια εμπειρία και κινείται από παρόμοιους στόχους, και αναμφίβολα ενδιαφέρεται για την προώθηση της διαιτητικής πρακτικής με παρόμοιο τρόπο.
Ενώ είναι κατανοητό ότι τα κράτη έχουν μεγάλα πολιτικά συμφέροντα για τη θέσπιση παρόμοιων νόμων, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί κάνουν σχεδόν πάντα τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τον μεγάλο βαθμό ευελιξίας που παρέχεται. Ότι θέλουν να προσελκύσουν επιχειρήσεις στις χώρες τους (και να το κάνετε υιοθετώντας ένα φιλικό πλαίσιο διαιτησίας με μεγαλύτερη προβλεψιμότητα) είναι ένα πράγμα, αλλά δεν έχουν επίσης έντονο ενδιαφέρον να διακριθούν? Η διαιτησία είναι μια επιχείρηση από μόνη της και η ίδια η ύπαρξη Παρίσι Place de l'Arbitrage δείχνει τη βούληση των χωρών να ανταγωνίζονται μεταξύ τους όσον αφορά τη φήμη και τις βέλτιστες πρακτικές.
Τα όργανα διαιτησίας ιστορικά είχαν πολύ επιρροή σε αυτήν τη διαδικασία. Όταν το ICC αλλάζει τους κανόνες διαιτησίας, Είναι πιθανό ότι άλλα ιδρύματα θα λάβουν υπόψη αυτές τις αλλαγές και θα χρησιμοποιήσουν την καθοδήγηση που παρέχεται από το κορυφαίο ίδρυμα για να τροποποιήσουν τους δικούς τους κανόνες. Όλο και περισσότερες διαιτησίες είναι θεσμικές και οι κανόνες τείνουν τώρα να συγκλίνουν παρά να διαφέρουν.
Επαγγελματικές ενώσεις όπως η IBA παρέχουν καθοδήγηση μέσω των σημειώσεων και των κανόνων τους. Ενώ οι αστικοί και οι κοινοί δικηγόροι συχνά διαφωνούν για το τι να κάνουν με τα αποδεικτικά στοιχεία, οι Κανόνες IBA θέτουν μια κοινή αλλά ευέλικτη βάση για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτού του θέματος, και χρησιμοποιούνται τώρα στο 60% διαιτησιών. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο ήπιος νόμος που σχετίζεται με το δίκαιο των αποδεικτικών στοιχείων προβλέπει ένα βαθμό σύγκλισης των δύο νομικών παραδόσεων και για έναν κοινό λόγο που συχνά χρειάζονται οι δικηγόροι.
ο 2012 Διεθνής έρευνα διαιτησίας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Βασίλισσας Μαρίας και χρηματοδοτήθηκε από τη White & Η υπόθεση ασχολήθηκε με τις τρέχουσες και προτιμώμενες πρακτικές στη διαιτητική διαδικασία. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει πράγματι μια γενική κοινή πρακτική σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των διαδικασιών και τον τρόπο διαχείρισης των αποδεικτικών στοιχείων. Για παράδειγμα, υπάρχει σχεδόν ομοφωνία σχετικά με την αποτελεσματικότητα της διασταυρούμενης εξέτασης, αποδεικτικά στοιχεία από ειδικούς μάρτυρες, και ότι τα πραγματικά περιστατικά μαρτύρων πρέπει να προσφέρονται με ανταλλαγή καταθέσεων μαρτύρων. Αυτό έχει γίνει ένα γενικό παγκόσμιο πλαίσιο.
Επιχειρήματα που αντιτίθενται στη μετάβαση σε μια διαδικασία μοντέλου
Ενώ είναι αλήθεια ότι οι παράγοντες συγκλίνουν προς βέλτιστες πρακτικές στη διαδικασία Διεθνούς Διαιτησίας, μια σειρά παραγόντων εμποδίζουν την εναρμόνιση. Πρώτα, ενώ δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε την ύπαρξη μιας κοινότητας διαιτησίας της οποίας οι στόχοι και οι προσδοκίες για τη διαδικασία μπορεί να υποστηρίξουν τη σύγκλιση, δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι η πρακτική της διαιτησίας περιορίζεται στην κοινότητα διαιτησίας. Η πλειονότητα των υποθέσεων διαιτησίας αφορά δικηγόρους των οποίων οι πρακτικές δεν είναι διαιτησία. Αυτοί οι δικηγόροι μπορεί να μην βλέπουν πολλές υποθέσεις διαιτησίας στη σταδιοδρομία τους και το ατομικό υπόβαθρο των διαφορών τους θα καθοδηγήσει τη συμπεριφορά τους, οδηγώντας έτσι σε διαφορετικούς διαδικαστικούς στόχους μεταξύ των επαγγελματιών. Είπε διαφορετικά, η παγκόσμια κοινότητα διαιτησίας που αποτελείται από ειδικούς διαιτησίας δεν θα μοιραστεί τις ίδιες απόψεις με τους τοπικούς συμβούλους που συμμετέχουν στη διαιτησία μερικές φορές στη ζωή τους.
Εξάλλου, Η ύπαρξη μιας πρότυπης διαδικασίας προϋποθέτει ότι όλοι οι παίκτες έχουν καταλήξει σε συναίνεση για την πρακτική. Αυτή η ομοιομορφία δεν είναι η πραγματικότητα της διαιτησίας και υπάρχουν πολλοί λόγοι για συζήτηση. Για παράδειγμα, ορισμένοι δικηγόροι διορίζουν έναν διαιτητή που επιθυμούν να βοηθηθούν από έναν διοικητικό βοηθό. Η συζήτηση αφορά τα καθήκοντά του, θα πρέπει να συντάξει το βραβείο? Οι απόψεις αποκλίνουν σε αυτό το σημείο.
Υπάρχουν πολλές νέες τοπικές αγορές που γίνονται τόποι διαιτησίας. Η εμφάνιση αυτών των νέων παικτών οδηγεί σε τοπικό χειρισμό αυξανόμενου αριθμού διαιτησιών, όπου η πρακτική μπορεί να διαφέρει πολύ από άλλα μέρη. Οι νέοι αναδυόμενοι παίκτες μπορεί να μην συμφωνήσουν ότι οι βέλτιστες πρακτικές για άλλους αποτελούν επίσης βέλτιστες πρακτικές για τον εαυτό τους και θα, για παράδειγμα, εξετάστε τις Οδηγίες IBA για την εκπροσώπηση σε πάρτι πολύ διαφορετικά.
Συχνά μια από τις μεγαλύτερες επιρροές στη διαδικασία είναι ο ίδιος ο διαιτητής. Οι προτιμήσεις των διαιτητών για τη διαδικασία παραμένουν αρκετά συνεπείς μεταξύ των φορτίων τους και διαφέρουν πολύ σε σύγκριση με άλλους διαιτητές. Μερικοί μπορεί να μην επιθυμούν σύντομα σλιπ μετά την ακρόαση, ενώ άλλοι καταργούν την άμεση εξέταση. Ακόμη, Ο διαιτητής που ευνοεί τα σλιπ μετά την ακρόαση μπορεί να αναμένεται να εφαρμόσει αυτήν τη διαδικασία σε πολλές από τις υποθέσεις του.
Κατά τον ίδιο τρόπο, τα μέρη ενδέχεται να διστάζουν να προτείνουν αλλαγές στις διαδικαστικές προσδοκίες ενός διαιτητή για πρακτικούς λόγους. Κάποιος θέλει τον διαιτητή να του αρέσει και να του αρέσει; εάν ο διαιτητής προτείνει κάτι με τη διαδικαστική σειρά, πρέπει πραγματικά να αναρωτηθούμε αν η πρόταση τροποποίησης της διαδικασίας είναι πραγματικά καλή ιδέα.
Η μετάβαση σε μια διαδικασία μοντέλου είναι καλό
Μια πρότυπη διαδικασία στη Διεθνή Διαιτησία θα εξασφάλιζε σταθερότητα και ασφάλεια κατά την προετοιμασία της υπόθεσης. Θα μπορούσε να μειώσει το κόστος προωθώντας την προβλεψιμότητα και επιτρέποντας στα μέρη να οργανώσουν τις υποθέσεις τους πιο γρήγορα και εύκολα. Ήδη σήμερα, Υπάρχουν ορισμένες αξιόπιστες διαδικαστικές πτυχές που οι επαγγελματίες μπορούν να περιμένουν να αντιμετωπίσουν σε κάθε διαιτησία.
Θα συμφωνήσουν ότι η ικανότητα εμπιστοσύνης στα ακόλουθα χαρακτηριστικά είναι πράγματι καλό:
- Πρώτα, η δήλωση αξίωσης αναμένεται να είναι λεπτομερή και να υποστηρίζεται από αποδεικτικά στοιχεία. Αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις νομικές παραδόσεις, καθώς οι δικηγόροι του κοινού δικαίου αναμένεται συχνά να παρέχουν μια σκελετική δήλωση αξίωσης που θα συμπληρωθεί μέσω της ανακάλυψης..
- Δεύτερος, περιορισμένη ανακάλυψη είναι διαθέσιμη. Τα μέρη μπορούν να ζητήσουν έγγραφα από την άλλη πλευρά, εάν αυτά τα έγγραφα είναι χρήσιμα για τη δημιουργία της υπόθεσής τους.
- Τρίτος, τα μέρη έχουν δικαίωμα ακρόασης. Οι ακροάσεις είναι αυτόματες σε δικαιοδοσίες κοινού δικαίου, ενώ δεν βρίσκονται σε δικαιοδοσίες αστικού δικαίου. Οι επαγγελματίες της διεθνούς διαιτησίας μπορούν να βασίζονται στο γεγονός ότι έχουν πάντα δικαίωμα σε ακρόαση, αλλά μπορούν επίσης να αποφασίσουν να παραιτηθούν από αυτό το δικαίωμα.
- Τέταρτος, δεν είναι απαραίτητο να εισαγάγετε ή να επικυρώσετε αποδεικτικά στοιχεία κατά την ακρόαση. Η εισαγωγή και η επικύρωση αποδεικτικών στοιχείων είναι μια επαχθείς πρακτική που υπάρχει στις κοινές δικαιοδοτικές αρχές.
- Πέμπτος, τα μέρη και το διαιτητικό δικαστήριο αποφασίζουν από κοινού τη διαδικασία. Το κατά πόσον τα μέρη αποφασίζουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να συμμετάσχουν στον καθορισμό της διαδικαστικής διαδικασίας είναι ένα άλλο ζήτημα.
- Εκτος, μάρτυρες εξετάζονται τόσο από διαιτητές όσο και από συμβούλους. Ο σύμβουλος εξετάζει μάρτυρες σε δικαιοδοσίες κοινού δικαίου, ενώ ο δικαστής εξετάζει μάρτυρες σε δικαιοδοσίες αστικού δικαίου.
- Εβδομος, Ο σύμβουλος θα περιορίζεται στην ικανότητά του να διεξάγει άμεση εξέταση. Η δήλωση μαρτύρων χρησιμεύει συνήθως ως άμεση εξέταση και κάποιος θα έχει την ευκαιρία να συμπληρώσει αυτήν τη δήλωση μόνο αν εμφανιστεί κάτι νέο στη συνέχεια.
- Ογδοο, Και τα δύο μέρη και το δικαστήριο μπορούν να διορίσουν εμπειρογνώμονες. Τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει πάντα να προβλέπουν το διορισμό εμπειρογνωμόνων και να σχεδιάζουν ανάλογα.
- Ενατος, ο σύμβουλος μπορεί να προετοιμάσει και να πληρώσει μάρτυρες και εμπειρογνώμονες. Οι κατευθυντήριες γραμμές της IBA για την εκπροσώπηση του συμβαλλόμενου μέρους επιβεβαίωσαν ότι τα μέρη μπορούν να πληρώσουν μάρτυρες και εμπειρογνώμονες για έξοδα που πραγματοποιήθηκαν εύλογα κατά την προετοιμασία της ακρόασης, απώλεια χρόνου, και ειδικές λογικές αμοιβές.
- Τελικά, ο σύμβουλος μπορεί, όχι συνειδητά, υποβάλλετε ψευδείς υποβολές γεγονότων στο δικαστήριο. Αυτό είναι ανάλογο με τον κανόνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ο γαλλικός νόμος δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα. Εάν τα μέρη υποβάλλουν ψευδείς παρατηρήσεις γεγονότων, το δικαστήριο μπορεί να κάνει δυσμενείς συμπεράσματα ή να τροποποιήσει την κατανομή των νομικών εξόδων και τελών του δικαστηρίου.
Μια πρότυπη διαδικασία θα ήταν κακή
Η διεθνής διαδικασία διαιτησίας χαρακτηρίζεται από την ευελιξία της. Τα μέρη μπορούν να προσαρμόσουν τη διαδικασία στις ατομικές τους ανάγκες και να επιλέξουν από ένα ευρύ φάσμα διαδικαστικών επιλογών. Πολλές διαδικασίες διαιτησίας φαίνονται παρόμοιες αλλά, καθώς δεν θα υπάρξουν ποτέ πανομοιότυπες περιπτώσεις, δεν πρέπει ποτέ να υπάρχουν πανομοιότυπες διαδικασίες.
Η λύση προς μια διαδικασία μοντέλου θα εξασφάλιζε αναγκαστικά αυτήν την ευελιξία. Καθώς ένας ασκούμενος σκέφτηκε, «Γιατί να αγοράσετε το IKEA όταν μπορείτε να έχετε έπιπλα κατά παραγγελία?"
ο 2012 Η Διεθνής Έρευνα Διαιτησίας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο της Βασίλισσας Μαρίας έδειξε ότι οι επαγγελματίες ανησυχούσαν ότι η διαδικασία είχε γίνει πολύ ρυθμισμένη.
Η πρακτική της Διεθνούς Διαιτησίας πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις πολιτιστικές πτυχές και τις τοπικές διαφορές, και να σεβαστείτε τις προσδοκίες των μερών. Αυτό πρέπει να είναι η διαιτησία. Για παράδειγμα, Υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την προσπάθεια επιβολής ενός βραβείου στη Μέση Ανατολή και αυτό θα είναι χαρακτηριστικό για τον τοπικό πολιτισμό (στο Ντουμπάι ο όρκος των μαρτύρων μπορεί να είναι προβληματικός εάν δεν χρησιμοποιήθηκε η κατάλληλη διοικητική μορφή, και το ακυρωτικό δικαστήριο του Κατάρ διέθεσε ένα βραβείο επειδή δεν αποδόθηκε στο όνομα του εμίρη του Κατάρ).
Οι πελάτες μπορεί τελικά να αισθάνονται εξαπατημένοι από τη χρήση μιας διαδικασίας μοντέλου καθώς επέλεξαν τη διαιτησία ως μέσο για την επίλυση των διαφορών τους τουλάχιστον εν μέρει για τη διαδικαστική ευελιξία της. Οι πελάτες μπορούν επίσης να δουν μια εναρμονισμένη διαδικασία λαμβάνοντας υπόψη λιγότερες από τις ατομικές προσδοκίες τους.
Επιχειρήματα που παρουσιάζονται κατά την Παρουσίαση της ομάδας φόρουμ του νεαρού διαιτητή από ομιλητές:
- Eleonore Caroit (Καστάλντι, Μουρ, & Συνεργάτες)
- Lorraine από το Germiny (Βασιλιάς & Οργάνωση)
- Matthew Secomb - Συντονιστής (λευκό & Υπόθεση)
- Thomas Granier (ICC)
- Florian Grisel (Ντέχερτ)