Έξι χρόνια μετά την επιβολή ρωσικών κυρώσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ρωσικό κοινοβούλιο ενέκρινε νέο νόμο για να επιτρέψει στις ρωσικές οντότητες να αποφύγουν τη διαιτησία. Οι διαιτησίες εναντίον εταιρειών και ατόμων που αποτελούν αντικείμενο ρωσικών κυρώσεων μεταφέρθηκαν σήμερα στην αποκλειστική δικαιοδοσία των ρωσικών κρατικών δικαστηρίων με νέο ρωσικό νόμο. Ρωσία, που δεν είχε ποτέ εικόνα ως φιλική προς τη διαιτησία χώρα, δημιούργησε νέα εμπόδια για διαιτησίες που περιλαμβάνουν κυρώσεις οντοτήτων, που αναλύονται παρακάτω.
Ένας νέος νόμος τέθηκε σε ισχύ στις 19 Ιούνιος 2020, Ομοσπονδιακός νόμος αριθ. 171-FZ «Σχετικά με την τροποποίηση του ρωσικού κώδικα εμπορικής διαδικασίας προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία των δικαιωμάτων ατόμων και εταιρειών σε σχέση με περιοριστικά μέτρα που επιβάλλονται από ξένο κράτος, κρατική ένωση ή διεθνής οργανισμός ξένου κράτους ή ένωσης" (ο "Νόμος").
ο Ο ρωσικός νόμος είναι διαθέσιμος εδώ και τροποποιεί τον Ρωσικό Κώδικα Εμπορικής Διαδικασίας ώστε να συμπεριλάβει ένα Τμήμα 248(1), “Η αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων διαιτησίας στη Ρωσική Ομοσπονδία σε διαφορές που αφορούν άτομα για τα οποία έχουν θεσπιστεί περιοριστικά μέτρα” και ένα τμήμα 248(2), “Απαγόρευση έναρξης ή συνέχισης των διαφορών με διαφορές που περιλαμβάνουν περιοριστικά μέτρα.” Ενας φτωχός, ανεπίσημος Η αγγλική μετάφραση του νόμου είναι διαθέσιμη εδώ.
Ο νόμος έχει σχεδιαστεί για να υποστηρίζει ρωσικά άτομα και εταιρείες, καθώς και ξένα άτομα και εταιρείες, που έχουν αποτελέσει αντικείμενο ρωσικών κυρώσεων. Καθορίζει την αποκλειστική δικαιοδοσία των ρωσικών εμπορικών δικαστηρίων (ονόματα δικαστηρίων διαιτησίας) επί διαφορών με τη συμμετοχή κυρώσεων και διαφορών σχετικά με ρωσικές κυρώσεις.
Σε έναν ορισμένο βαθμό, Αυτός ο νόμος κωδικοποιεί την πρόσφατη ρωσική νομολογία. Όταν πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, εισήγαγε κυρώσεις κατά του ρωσικού κράτους, Ρωσικές εταιρείες και ιδιώτες, Τα ρωσικά δικαστήρια επέτρεψαν στους κυρώσεις να αποφύγουν τη διαιτησία.
Το ένατο εμπορικό εφετείο στις 10 Φεβρουάριος 2020, για παράδειγμα, υιοθέτησε ένα Απόφαση αριθ. A40-149566 / 2019, με την οποία υποστήριξε την απόφαση του Εμπορικού Δικαστηρίου της Μόσχας που επιτρέπει σε ένα μέρος που έχει επιβληθεί κύρωση να υποβάλει αξίωση σε ρωσικό κρατικό δικαστήριο ανεξάρτητα από συμφωνία διαιτησίας. Επί 6 Ιούλιος 2020, το Ακυρωτικό Δικαστήριο για την Περιφέρεια της Μόσχας υπεγειρώ και οι δύο πράξεις.
Η απόφαση αυτή βασίστηκε στο άρθρο II (3) απο Σύμβαση της Νέας Υόρκης για την αναγνώριση και την εκτέλεση των ξένων διαιτητικών βραβείων (1958). Άρθρο ΙΙ (3) δηλώνει τα ακόλουθα:
Το δικαστήριο ενός Συμβαλλόμενου Κράτους, όταν καταλαμβάνεται αγωγής για ένα θέμα για το οποίο τα μέρη έχουν συνάψει συμφωνία κατά την έννοια αυτού του άρθρου, θα, κατόπιν αιτήματος ενός από τα μέρη, παραπέμψτε τα μέρη στη διαιτησία, εκτός εάν διαπιστώσει ότι η εν λόγω συμφωνία είναι άκυρη, ανενεργό ή ανίκανο να εκτελεστεί.
Τα ρωσικά δικαστήρια έκριναν ότι από τότε που ένα κόμμα βρέθηκε υπό αντι-ρωσικές κυρώσεις, δεν θα μπορούσε να προστατεύσει αποτελεσματικά τα δικαιώματά του στη διαιτησία (που είναι εν μέρει αλήθεια, π.χ.., ΗΠΑ. Οι δικηγορικές εταιρείες ενδέχεται να μην είναι σε θέση να συνάπτουν σχέσεις με κυρωμένους πελάτες, και μια παρόμοια κατάσταση υπάρχει και στην ΕΕ.). Εξάλλου, ακόμη και αν η διαιτησία ήταν δυνατή και ο ενάγων θα λάβει βραβείο υπέρ του, μπορεί να μην είναι σε θέση να επιβάλει το βραβείο σε κανένα κράτος εκτός από τη Ρωσία, καθώς οι τραπεζικές μεταφορές υπέρ του κύριου ενάγοντος ενδέχεται να αποκλείονται όταν διέρχονται λογαριασμοί ανταποκριτών τραπεζών υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες συναλλαγές στις Η.Π.Α.. δολάρια.
Νέα ρωσικά δικαιώματα οντοτήτων που στοχεύουν οι ρωσικές κυρώσεις
Λόγω της εισαγωγής της αποκλειστικής δικαιοδοσίας των ρωσικών δικαστηρίων, από 19 Ιούνιος 2020, οποιαδήποτε ρωσική εταιρεία ή άτομο, ή ξένη εταιρεία που στοχεύεται από ρωσικές κυρώσεις, θα έχει δύο επιλογές βάσει του ρωσικού νόμου: θα είναι σε θέση είτε: (Εγώ) κατάσχεση ρωσικού εμπορικού δικαστηρίου με αξίωση που δεν σέβεται την ισχύουσα ρήτρα διαιτησίας; ή (ii) να ζητήσετε διαταγή κατά της αγωγής από ρωσικό εμπορικό δικαστήριο για να αποτρέψετε ή να σταματήσετε μια συνεχιζόμενη ξένη διαιτησία.
Η πρώτη επιλογή υπόκειται είναι κρεμαστά, δηλ., ένα κυρωμένο μέρος που έχει ήδη ξεκινήσει διαιτησία δεν μπορεί να ασκήσει την ίδια αξίωση στο ρωσικό δικαστήριο, ενώ η διαφορά παραμένει εκκρεμεί. Η δεύτερη δυνατότητα είναι κάτι ολοκαίνουργιο για το ρωσικό δίκαιο, οι οποίες δεν είχαν προηγουμένως νομικά μέσα όπως αγωγές κατά της αγωγής ή κατά της διαιτησίας.
Ετσι, εάν τα μέρη έχουν ρήτρα διαιτησίας στη σύμβασή τους, ο νέος νόμος επιτρέπει στο κόμμα που υπόκειται σε ρωσικές κυρώσεις να αλλάξει τη ρήτρα διαιτησίας (ή ρήτρα επιλογής φόρουμ) μονομερώς (ή να το αποφύγετε εντελώς) ως ζήτημα του ρωσικού δικαίου. Εάν τα μέρη δεν έχουν ρήτρα διαιτησίας ή επιλογής φόρουμ και το αρμόδιο φόρουμ θα πρέπει να καθορίζεται βάσει του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, Τα ρωσικά δικαστήρια θα έχουν επίσης αποκλειστική δικαιοδοσία εάν δεν υπάρχει διεθνής συνθήκη για τη δημιουργία άλλου αρμόδιου φόρουμ (υπάρχουν στην πραγματικότητα λίγες τέτοιες συνθήκες).
Όσον αφορά τις διαταγές κατά της διαιτησίας, η έννοια τέτοιων διατάξεων είναι εντελώς νέα βάσει του ρωσικού νόμου, αλλά φυσικά ασκείται από μη ρωσικά δικαστήρια. Ο νέος νόμος επιβάλλει δυνητικά αυστηρές κυρώσεις για τη μη τήρηση των ρωσικών διαταγών κατά της διαιτησίας, αναφέροντας ότι εάν ένα μέρος εναντίον του οποίου ένα ρωσικό δικαστήριο επέβαλε διαταγή δεν συμμορφώνεται με αυτό, το ρωσικό εμπορικό δικαστήριο έχει το δικαίωμα να εκδώσει μια ερήμην απόφαση σε ποσό που δεν υπερβαίνει εκείνο που αξιώνεται στο αλλοδαπό δικαστήριο ή το διαιτητικό δικαστήριο που βρίσκεται εκτός της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Παράλληλες διαιτητικές και δικαστικές διαδικασίες
Το ζήτημα των παράλληλων διαδικασιών τίθεται σε σχέση με δύο καταστάσεις. Το πρώτο είναι όταν ο κύριος φορέας είναι ενάγων, το δεύτερο όταν η οντότητα κύρωσης είναι εναγόμενος.
Όταν μια οντότητα που στοχεύει ρωσικές κυρώσεις έχει ασκήσει τις αξιώσεις της ενώπιον διαιτητικού δικαστηρίου ή άλλου ξένου ή διεθνούς φόρουμ, ο νόμος είναι σαφής - είναι κρεμαστά θα αποτρέψει την προώθηση της ίδιας αξίωσης αλλού. Αυτό που είναι λιγότερο σαφές είναι εάν ο κύριος ενάγων μπορεί να σταματήσει μια εκκρεμή διαιτησία για να κινήσει διαδικασία στη Ρωσία. Το κείμενο του νόμου είναι αρκετά ευρύ ώστε να περιλαμβάνει το δικαίωμα του ενάγοντος που έχει επιβληθεί κύρωση να τερματίσει τη διαδικασία διαιτησίας και να υποβάλει την ίδια αξίωση ενώπιον ρωσικών δικαστηρίων. Ωστόσο, Σύμφωνα με το ρωσικό νόμο, η απόσυρση μιας αξίωσης απαγορεύει στο μέρος να επαναφέρει την ίδια αξίωση. Πρόκειται για μια διαμάχη την οποία δεν αντιμετωπίζει ο Νόμος, ποια ρωσικά δικαστήρια πιθανότατα θα επιλύσουν μέσω νομολογίας.
Εάν μια κυρώσιμη οντότητα είναι εναγόμενος, η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη. Φανταστείτε ότι ένας ενάγων ξεκίνησε μια διαιτησία εναντίον ενός κυρωθέντος εναγόμενου και ο εναγόμενος αρνείται να συμμετάσχει στη διαδικασία: να πληρώσει το τέλος, διορίστε διαιτητή, υπερασπιστείτε την υπόθεση, και τα λοιπά. αντι αυτου, υποβάλλει αίτημα σε ρωσικό κρατικό δικαστήριο και ζητεί την έκδοση διαταγής για τη διακοπή της διαιτησίας. Το ρωσικό δικαστήριο πιθανότατα θα εκδώσει την απόφαση βάσει του νέου νόμου. Αφού το ρωσικό δικαστήριο χορηγήσει την απόφαση, προκύπτουν δύο πιθανότητες, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν ένας ξένος ενάγων έχει περιουσιακά στοιχεία στη Ρωσία. Αν το κάνει, ο κίνδυνος εκδίκασης εκδίκασης στη Ρωσία έναντι των περιουσιακών της στοιχείων μπορεί να προκαλέσει συμμόρφωση με την εντολή κατά της διαιτησίας. Εάν ο ενάγων δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία στη Ρωσία, ωστόσο, πιθανότατα θα προχωρήσει στη διαιτησία, διότι αυτό το είδος διαταγής θα ήταν πολύ δύσκολο να επιβληθεί οπουδήποτε στον κόσμο, εκτός από τη Ρωσία. Το δεύτερο σενάριο παρέχει μια ευκαιρία για πολλαπλές διαδικασίες: Η διαιτησία θα προχωρήσει παράλληλα με τις διαδικασίες δικαστικών διαφορών.
Διαιτησία και αντι-ρωσικές κυρώσεις: Επιβολή διαιτητικών βραβείων στη Ρωσία και ρωσικές αποφάσεις στο εξωτερικό
Ο νόμος είναι λίγο πολύ συνεπής ως προς το μέρος που αφορά την εκτέλεση. Εδώ, εμφανίζονται αρκετές αποκλίσεις.
Ο νόμος ορίζει ότι ο λόγος αποκλειστικής δικαιοδοσίας των ρωσικών δικαστηρίων για διαφορές με κυρώσεις είναι δικαίωμα ενός κύρους.. Εάν μια τέτοια υπεράσπιση δεν εγείρει διαιτησία, το βραβείο μπορεί να αναγνωριστεί και να εκτελεστεί στη Ρωσία. Από αυτήν την πρόταση μπορεί να συναχθεί συμπέρασμα ότι εάν υπήρχε σχετικός λόγος ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου - η απόφαση δεν μπορεί να αναγνωριστεί και να εκτελεστεί. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα σχετικά με αυτό το μέρος του Νόμου.
Πρώτα, πότε πρέπει να προβληθεί ένας τέτοιος λόγος? Εάν πρόκειται για επιχείρημα κατά της δικαιοδοσίας ενός διαιτητικού δικαστηρίου, σύμφωνα με τους περισσότερους νόμους και κανόνες διαιτησίας, Θα πρέπει να εγγραφεί πριν από την πρώτη υποβολή επί της ουσίας. Ωστόσο, όπως έχουμε δει από το κείμενο του νόμου, διαφορές με κυρώσεις που εμπίπτουν τώρα στο «αποκλειστική δικαιοδοσίαΡωσικών δικαστηρίων. Πιθανός, τουλάχιστον για ένα ρωσικό δικαστήριο, η έγκαιρη διαμαρτυρία δεν θα αποτελέσει πρόβλημα.
Δεύτερος, Πώς είναι δυνατόν να αποκλειστεί η αποκλειστική δικαιοδοσία ενός κρατικού δικαστηρίου υπέρ της διαιτησίας ή οποιουδήποτε άλλου φόρουμ? Ένα άλλο ερώτημα σχετικά με αυτό το σκεπτικό είναι εάν η μη έγκαιρη διατύπωση τέτοιας ένστασης στη δικαιοδοσία μπορεί να θεωρηθεί παραίτηση από το δικαίωμα ένστασης. Οποιαδήποτε ένσταση δικαιοδοσίας θα παραιτηθεί εάν δεν εγερθεί έγκαιρα σύμφωνα με τους περισσότερους νόμους και κανόνες διαιτησίας, ωστόσο, σύμφωνα με τους δημοτικούς νόμους, ορισμένα δικαιώματα ενδέχεται να μην παραιτούνται. Είναι σαφές ότι η ένσταση μπορεί να αρθεί καταρχήν, αλλά οι όροι για μια τέτοια παραίτηση είναι ασαφείς. Το αποτέλεσμα αυτής της αντίφασης θα αποφασιστεί από τα ρωσικά δικαστήρια και θα εξαρτηθεί από τον τρόπο αντιμετώπισης της αποκλειστικής δικαιοδοσίας των ρωσικών δικαστηρίων. Το απλό γεγονός ότι ένα μέρος μπορεί να παραιτηθεί από διατάξεις περί αποκλειστικής δικαιοδοσίας δείχνει την ιδιαιτερότητα αυτού του τύπου ένστασης.
Τρίτος, ποιος πρέπει να είναι ο λόγος για την άρνηση επιβολής αλλοδαπού διαιτητικού βραβείου που παραχωρήθηκε παρά την αποκλειστική ρωσική δικαιοδοσία? Δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας λόγος που αναφέρεται στο άρθρο V(1) του τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης. Άρθρο V(1) ορίζει ότι ένα κρατικό δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί την εκτέλεση της απόφασης με τους ακόλουθους λόγους:
- Η ανικανότητα των μερών της συμφωνίας διαιτησίας;
- Η απουσία κατάλληλης κοινοποίησης του διαδίκου της διαιτησίας;
- Το διαιτητικό δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξαιρετικά μικρό, δηλ., υπερέβη την εντολή του;
- Η σύνθεση του διαιτητικού δικαστηρίου ή της διαδικασίας δεν ήταν σύμφωνη με τη συμφωνία ή το νόμο της έδρας; ή
- Η διαιτητική απόφαση δεν έχει καταστεί δεσμευτική ή έχει παραμεριστεί από τα δικαστήρια της έδρας.
Πιο πιθανό, λόγοι θα βρεθούν στο άρθρο V(2) της Σύμβασης της Νέας Υόρκης, που θεσπίζει δύο πρόσθετους λόγους άρνησης αναγνώρισης και εκτέλεσης:
- Μη διαιτησία της αξίωσης; και
- Παραβίαση της δημόσιας τάξης του τόπου εκτέλεσης.
Αυτοί οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι, και παρατίθενται σε ξεχωριστό μέρος και τα δικαστήρια του τόπου εκτέλεσης μπορούν να τα ελέγξουν δικό μου (με δική τους πρωτοβουλία). Ο λόγος είναι ότι είναι σημαντικοί από την άποψη του κρατικού ελέγχου επί της διαιτησίας, έτσι δεν μπορούν να παραιτηθούν από ένα πάρτι.
Ωστόσο, ο νόμος δεν θεσπίζει τόσο θεμελιώδη περιορισμό. Μπορεί να αρθεί η αποκλειστική δικαιοδοσία των ρωσικών δικαστηρίων για θέματα που αφορούν κυρώσεις, συνεπώς, μια διαφωνία με μια τέτοια οντότητα μπορεί να είναι διαιτητική και δεν αποτελεί προφανώς μέρος της δημόσιας τάξης. Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι τέτοιες διαφορές γίνονται υπό διαιτησία υπό όρους, αλλά η μόνη προϋπόθεση για τη διαιτησία είναι η σιωπή της οντότητας που πάσχει από αντι-ρωσικές κυρώσεις, που είναι ουσιαστικά ένας συμβιβασμός για την υποβολή διαφοράς στη διαιτησία.
Αυτές είναι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και σίγουρα θα δοθούν απαντήσεις από τα ρωσικά δικαστήρια. Αλλά στην αρχή, φαίνεται ότι το ρωσικό κοινοβούλιο έχει μικτές έννοιες αποκλειστικής δικαιοδοσίας, διαιτησία και αυτονομία των μερών, κρίσιμα για τη διαιτησία, και επιτρέπεται (ή απαγορεύεται) κάτι που είναι αμφισβητήσιμο.
Όσον αφορά την εκτέλεση αποφάσεων ρωσικών δικαστηρίων, εκδίδεται σεβασμό των υφιστάμενων συμφωνιών διαιτησίας, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι εκτελούνται σε οποιαδήποτε ξένη δικαιοδοσία. Στην πρώτη περίπτωση, είναι ήδη δύσκολο να επιβληθούν οι ρωσικές δικαστικές αποφάσεις στο εξωτερικό, καθώς η Ρωσία δεν διαθέτει πολλές συνθήκες. Δεύτερος, Τα περισσότερα κράτη θα σεβαστούν τη συμφωνία διαιτησίας και θα αρνηθούν την εκτέλεση αλλοδαπής απόφασης για αυτόν τον λόγο.
Συμπεράσματα
Τι περαιτέρω ανάπτυξη θα λάβει ο Νόμος? Και ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στη διαιτησία με τη συμμετοχή ρωσικών κομμάτων? Φαίνεται ότι η θέσπιση του νόμου θα δημιουργήσει μια σειρά από ενδιαφέρουσες τακτικές ανταρτών στη διαιτησία, ειδικά από την πλευρά οντοτήτων που αποτελούν αντικείμενο ρωσικών κυρώσεων.
Διασταλτική τακτική που μπορεί να ονομαστεί «ρωσική» τορπίλη (παρόμοιο με το περίφημο «ιταλικό» τορπίλο) μπορεί να συμβεί. Η υποβολή αξίωσης στη Ρωσία μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον καθυστέρηση στις διαιτητικές διαδικασίες.
Αυτό που είναι σαφές ακόμη και τώρα είναι ότι η διαιτησία με κυρώσεις οντοτήτων θα γίνει πιο περίπλοκη. Είναι ασαφές, ωστόσο, σε ποιο βαθμό και εάν θα υποστούν άλλα μέσα επίλυσης διαφορών.
Μπορεί κανείς να ρωτήσει τι θα συνέβαινε με ρήτρες διαιτησίας πολλαπλών επιπέδων? Για παράδειγμα, μια ρήτρα διαιτησίας απαιτεί διαμεσολάβηση ακολουθούμενη από διαιτησία. Θα είναι σε θέση μια κυρώσιμη οντότητα να αποφύγει μια τέτοια ρήτρα διαιτησίας στο σύνολό της? Ή θα πρέπει πρώτα να προβεί σε διαμεσολάβηση για να καταστήσει τις αξιώσεις παραδεκτές ενώπιον του κρατικού δικαστηρίου? Αυτό είναι ασαφές.
Ένα άλλο ερώτημα είναι εάν αυτός ο νόμος θα βρεθεί ότι περιλαμβάνει παρόμοια είδη επίλυσης διαφορών που δεν είναι διαιτησία, όπως οι τελικές και δεσμευτικές αποφάσεις της συμβούλια διαφωνιών.
Ανεξάρτητα, Σήμερα η συμμετοχή μιας εταιρείας με στόχο ρωσικές κυρώσεις αποτελεί πιθανή απειλή για μια συμφωνία διαιτησίας ή μια ρήτρα επιλογής φόρουμ, τουλάχιστον από τη σκοπιά του ρωσικού δικαίου. Με τον καιρό, Η ρωσική και η ξένη νομολογία θα εξελιχθούν και αναμένεται να εξηγήσουν αυτήν τη δραματική νέα εξέλιξη.
- Βλάδσλαβ Ροντιόνοφ, Aceris Law LLC