بسیاری از متغیرها می توانند هزینه های داوری سرمایه گذاری را تحت تأثیر قرار دهند. در حالی که هزینه های مشاوره احزاب و هزینه های دادگاه داوری به دور از بی اهمیت, متغیرهای بالقوه دیگر ممکن است مفید باشد برای ارزیابی و پیش بینی هزینه های اختلافات داوری سرمایه گذاری. در این, ما کشف خواهد کرد که چگونه برخی از متغیرها ممکن است هزینه های کلی احزاب در اختلافات داوری سرمایه گذاری بر اساس یافته های علمی تاثیر.[1]
هزینه نکسوس در داوری سرمایه گذاری
ارتباط بین هزینه های حقوقی طرفین و مخارج دادگاه ها
یافته های تحقیق نشان داد که بین هزینه های حقوقی طرفین و هزینه های کلی دادگاه ها ارتباط قوی وجود دارد..[2] این موضع شاید با این واقعیت پشتیبانی می شود که هرگاه وکلا زمان و تلاش قابل توجهی را در پرونده های پیچیده صرف می کنند, دادگاه ها احتمالاً سطوح متناسبی از انرژی را صرف می کنند.[3]
همبستگی علیت نیست, با این حال. هزینه های حقوقی, به خصوص زمانی که به صورت ساعتی شارژ می شود, ممکن است به دلایل مختلف تشدید شود, مانند مشکل در به دست آوردن اسناد اساسی, ترجمه ضعیف شواهد و گزارش های کارشناسی, یا عدم تخصص در مدیریت اختلافات داوری سرمایه گذاری به شیوه ای کارآمد.[4]
هنوز, این رابطه ای است که هنگام آموزش یک تیم حقوقی برای اختلافات داوری سرمایه گذاری ارزش آن را دارد.
پیوند بین هزینه ها و مبالغ ادعا شده
دلایلی وجود دارد که باور کنیم بین هزینه های وکیل و مبلغ ادعا شده رابطه وجود دارد. از نظر تئوری, زمانی که مبالغ بالاتری مطالبه شود تا اطمینان حاصل شود که ارزش ادعا هزینه‌های مربوط به هزینه‌های حقوقی را توجیه می‌کند، هزینه‌های قانونی بالاتر خواهد بود.. با این اوصاف, برخی آزمایش‌ها نشان می‌دهند که هیچ ارتباط قابل اعتمادی بین هزینه‌های حقوقی طرفین و مبالغ ادعا شده وجود ندارد.[5]
از سوی دیگر, زمانی که مبالغ بالاتری در خطر بود، دادگاه‌ها احتمالاً زمان و انرژی بیشتری را صرف می‌کردند. در حالی که می توان استدلال کرد که دادگاه ها باید اختلاف را بر اساس پیچیدگی پرونده بدون توجه به مبلغ مورد ادعا حل و فصل کنند., برخی از یافته های تحقیق نشان داد که با افزایش حجم ادعا, هزینه های دیوان داوری نیز همینطور بود.[6]
این ممکن است به این دلیل نسبت داده شود که داوران عموماً در قانون از حسابداری خبره‌تر هستند و ممکن است برای ارزیابی کامل مدل‌های مالی پیچیده گزارش‌های ارزیابی کوانتومی به ساعت‌های زیادی نیاز داشته باشند..[7]
ارتباط بین هزینه ها و نتیجه اختلاف
پیشنهاد شده است که در جایی که سرمایه گذاران غالب بودند, آنها تمایل داشتند برای هزینه های قانونی بیشتر بپردازند.[8]
جالب است, برخی آزمایش‌ها نشان می‌دهند که هزینه‌های قانونی در جایی که سرمایه‌گذاران برنده می‌شوند، به‌طور قابل‌توجهی گران‌تر هستند, در حالی که در جایی که کشورها این ادعا را شکست دادند، هزینه کمتری داشتند.[9] The same study revealed that for cases where the investor prevailed, وکیل شاکی تقریباً دو برابر این مبلغ را دریافت کرد, در حالی که برای مواردی که دولت برنده شد, وکیل شاکی حدود نیمی از مبلغی را که وکیل پاسخگو هزینه کرده است، خرج کرده است.[10]
به نظر می رسید هزینه های دادگاه ها مستقل از نتیجه یکسان باقی می ماند, به این معنی که به نظر می رسد هیچ ارتباط واقعی بین هزینه های دادگاه و طرف غالب وجود ندارد.[11]
باید توجه داشت, با این حال, که صرف پول بیشتر برای وکیل، نتایج مطلوب را تضمین نمی کند. نسبتا, تخصص و تجربه نمایندگان حقوقی طرفین احتمالاً بر نتیجه اختلاف تأثیر می گذارد.[12]
* * *
در مجموع, یافته‌های تحقیق نشان داد که هزینه‌های دادگاه با هزینه‌های وکیل ارتباط نزدیکی دارد: جایی که هزینه های حقوقی طرفین افزایش یافت, هزینه های دادگاه ها نیز به طور پیوسته افزایش یافت; و, جایی که هزینه های حقوقی طرفین کاهش یافت, هزینه های دادگاه ها نیز همینطور بود.
دومین, به نظر می رسید هزینه های حقوقی طرفین با مبالغ ادعا شده ارتباطی نداشته باشد, در حالی که هزینه های دادگاه های داوری بیشتر با مبالغ مورد نظر مرتبط بود.
سوم, ممکن است گاهی اوقات نتیجه تأثیر بگذارد, اما نه همیشه, هزینه های اختلافات داوری سرمایه گذاری. برای مدعیان, هزینه بیشتر برای هزینه های وکیل ممکن است با یک پیروزی مرتبط باشد, اگرچه این بدان معنا نیست که سرمایه گذار لزوماً خسارت را جبران می کند. از سوی دیگر, برای پاسخ دهندگان دولتی, پرداخت بیشتر برای وکیل آنها به این معنی نیست که آنها در این اختلاف برنده یا باختند.
محرک های بالقوه هزینه در داوری سرمایه گذاری
هزینه های مربوط به نهادهای داوری
بحث های زیادی در مورد گران ترین مکان ها برای داوری وجود داشته است.
در حالی که هنوز تحقیقات دقیق کمی برای مقایسه تغییرات هزینه بین نهادی و به داوری, اختلافات داوری سرمایه گذاری پیچیده است. از این رو, عدم وجود مؤسسه ای که حق الزحمه داوران را کنترل کند و تسهیلات خاصی را ارائه دهد، احتمالاً بر هزینه های کلی تأثیر می گذارد.
با این اوصاف, یکی از یافته‌ها نشان می‌دهد که هزینه‌های حقوقی طرفین تقریباً یکسان است, صرف نظر از اینکه داوری بوده یا خیر به یا نهادی.[13]
با احترام به دادگاه ها’ هزینه, به نظر نمی رسید که به هزینه ها به طور قابل توجهی بالاتر از نهادی بود داوری, اگرچه برخی آزمایشات نشان داد که دادگاه های SCC, شارژ در تابع مبلغ مورد اختلاف (دیدن قوانین داوری SCC, پیوست چهارم: برنامه هزینه ها), کمترین هزینه را داشتند, در حالی که دادگاه های ICSID, شارژ به صورت ساعتی (دیدن یادداشت ICSID در مورد هزینه ها و هزینه ها), ارزان تر از به دادگاه ها.[14]
هزینه های مربوط به رسیدگی های دو شاخه در داوری سرمایه گذاری
در حالی که دوشاخه فرصتی برای صرفه جویی در زمان و هزینه است, اگر ناکارآمد باشد فقط هزینه ها را افزایش می دهد. برخی از آزمایش‌ها نشان می‌دهند که دوشاخه اغلب با هزینه‌های بالاتر داوری مرتبط است, اگرچه عامل اصلی هزینه‌ها، طول داوری بود تا خود دوشاخه.[15]
در سمت سرمایه گذار, همانطور که می توان حدس زد, هزینه های حقوقی در دادرسی های دو شاخه بیشتر بود, اگرچه این تفاوت در جایی که طرفین موفق به کنترل طول پرونده شدند کمتر معنی دار شد.[16]
هزینه ها و هزینه های دادگاه ها, به نوبه خود, احتمالاً در دادرسی های دو شاخه به شدت افزایش می یابد. برخی از آزمایش‌ها نشان می‌دهد که دادگاه‌ها در رسیدگی‌های غیر دوشاخه متهم هستند 50% کمتر در مقایسه با دادگاه های داوری دو شاخه. این ممکن است با این واقعیت توضیح داده شود که دادگاه های ICSID به صورت ساعتی پرداخت می شوند; بدین ترتیب, منطقی است که فرض کنیم با اعطای دوشاخه، هزینه ها افزایش می یابد.[17]
برای هزینه های قانونی ایالت ها, آزمون ها هیچ ارتباطی بین هزینه های حقوقی بالاتر و رسیدگی های دو شاخه ای را شناسایی نکردند.[18]
با توجه به موارد فوق, مهمانی, مشاوره, و دادگاه ها باید بین طولانی شدن احتمالی پرونده در مقابل عدم اطمینان در صرفه جویی در هزینه ها هنگام بررسی انشعاب تعادل ایجاد کنند..[19]
نظرات مخالف
فرآیند تهیه پیش نویس جایزه زمان بر است. پیش نویس چندین نظرات جداگانه، ساعات صرف شده توسط داوران را افزایش می دهد. با این حال, وقتی نوبت به هزینه ها می رسد, به نظر می رسید که نظرات جداگانه تفاوت کمی ایجاد کند, به جز ایالات.[20]
در حالی که وکلا در بحث دخالت ندارند, چه رسد به تهیه پیش نویس جوایز, برخی از آزمایش‌ها نشان داد که هزینه‌های حقوقی دولت‌ها با صدور نظرات جداگانه به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
از این رو, پاسخ دهندگان ایالتی ممکن است زمانی که تصمیم نهایی به اتفاق آرا باشد هزینه های حقوقی کمتری را خرج کنند.[21] شاید، قابل بحث, ایالت ها ممکن است مستعد هزینه های بیشتری در هزینه های حقوقی باشند، زمانی که شایستگی آن را تضمین می کند.
تجربه مشاوره
آزمایش‌های مربوط به تجربه وکیل نشان داد که بین تخصص تیم حقوقی شاکی و هزینه‌های حقوقی ارتباط قوی وجود دارد.. برخی از آزمایشات نشان می دهد که میانگین هزینه های قانونی برای سرمایه گذاران است 200% در صورت استفاده از وکلای با تجربه بالاتر.[22]
هزینه های قانونی برای پاسخ دهندگان از یک الگو پیروی نمی کند, با این حال. بدین ترتیب, این آزمایش‌ها حاکی از این نبود که دولت‌ها زمانی که توسط تیم‌های حقوقی مجرب نمایندگی می‌شد، بیشتر یا کمتر پرداخت می‌کردند.[23]
* * *
در حالی که رویه داوری نیازمند تحلیل موردی است, پیش بینی هزینه ها در داوری سرمایه گذاری همچنان یک کار دشوار است. در این پست سعی شده است محرک‌های بالقوه هزینه اختلافات داوری سرمایه‌گذاری که باید توسط طرفین و مشاوران آنها سنجیده شود، خلاصه شود..
[1] س. فرانک, هزینه های داوری: افسانه ها و واقعیت ها در داوری پیمان سرمایه گذاری (2019).
[2] شناسه., پ. 254.
[3] همانجا.
[4] همانجا.
[5] شناسه., پ. 255.
[6] همانجا.
[7] شناسه., پ. 267.
[8] همانجا.
[9] همانجا.
[10] همانجا.
[11] شناسه., پ. 259.
[12] همانجا.
[13] شناسه., پ. 270.
[14] شناسه., ص. 270-272.
[15] شناسه., پ. 277.
[16] همانجا.
[17] همانجا.
[18] همانجا.
[19] شناسه., پ. 278.
[20] شناسه., پ. 182.
[21] شناسه., پ. 284
[22] شناسه., ص. 285-286.
[23] همانجا.